Dr.soroush 324 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 اردیبهشت، ۱۳۹۱ پژوهشي جديد نشان مي‌دهد: تمرينات بدني می‌توانند باعث ارتقای عوامل جسماني و رواني بيماران مبتلا به هموفيلي شود. بنابراین این تمرینات بايد با وسعت بيشتري به عنوان جزئي از فرايند درمان بيماران هموفيلي مورد توجه قرار گيرند. به گزارش خبرنگار پژوهشي ایسنا منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، مهدي دهقاني فيروزآبادي از دانشكده تربيت بدني دانشگاه اصفهان مطالعه‌ای را با هدف بررسي تأثیر يک برنامه تمرين درماني بر دامنه حرکتي مفاصل، آمادگي هوازي و اضطراب بيماران مبتلا به هموفيلي نوع A انجام داده است. نمونه مورد استفاده در اين تحقيق شامل 20 مرد مبتلا به هموفيلي نوع A بود. پس از پر کردن فرم رضايت‌نامه توسط آزمودني‌ها، از آن‌ها طي يک هفته آزمون‌هاي اوليه به عمل آمد. سپس آزمودني‌ها به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. نمونه‌ها در گروه تجربي در برنامه تمريني منتخب به مدت هشت هفته، هفته‌‌اي سه جلسه شرکت كردند. پس از مداخله تمامی آزمون‌هاي مورد استفاده در پيش آزمون از دو گروه به عمل آمد. از آزمون‌های Paired-t و Covariance جهت تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده شد. میانگین سنی شرکت کنندگان در اين تحقيق، 8.07 ± 22.55 سال، میانگین قد آن‌ها 12.42 ± 172.17 سانتي‌متر و میانگین وزن آن‌ها 21.14 ± 60.88 کيلوگرم بود. نتايج، بهبود معنی‌داري را در دامنه حرکتي مفاصل مچ پا، زانو، ران، شانه و آرنج، آمادگي هوازي و اضطراب در گروه تجربی پس از مشارکت در برنامه تمرين درماني منتخب نشان داد. همچنين مقادير بين گروهي تفاوت معنی‌داري را در دامنه حرکتي، آمادگي هوازي و اضطراب بين گروه‌هاي تجربي و شاهد پس از پايان دوره تمرين درماني نشان داد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد: تمرينات بدني می‌توانند باعث ارتقای عوامل جسماني و رواني بيماران مبتلا به هموفيلي شوند. بنابراین این تمرینات بايد با وسعت بيشتري به عنوان جزئي از فرايند درمان بيماران هموفيلي مورد توجه قرار گيرند. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده