AREF_062 48 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 اردیبهشت، ۱۳۹۱ سلام به دوستان بی مقدمه میپرسم : فلسفه یا عرفان هرکدام راههایی هستند برای رسیدن به خدا البته در فلسفه منکر این قضیه هم میتوان بود با توجه به این موضوع سوالاتی به وجود می آید که عرفان چیست ؟ آیا با عر فان همانطوری که با فلسفه می توان منکر وجودیت خدا شد با عرفان هم می شود ؟ آیا افرادی که با چند روز نماز خوندن و .... یک احساس زیبایی به این افراد دست میدهد این همون عرفان است یا یک توهم بیش نخواهد بود؟ آیا عرفان و فلسفه به طور مجزا از هم دور هستند ؟ یا اینکه به هم وابستگی دارند هر کدام دنبال رو یکدیگر ؟ ممنونم 2 لینک به دیدگاه
masoodina 220 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 اردیبهشت، ۱۳۹۱ سلام به دوستان بی مقدمه میپرسم : فلسفه یا عرفان هرکدام راههایی هستند برای رسیدن به خدا البته در فلسفه منکر این قضیه هم میتوان بود با توجه به این موضوع سوالاتی به وجود می آید که عرفان چیست ؟ آیا با عر فان همانطوری که با فلسفه می توان منکر وجودیت خدا شد با عرفان هم می شود ؟ آیا افرادی که با چند روز نماز خوندن و .... یک احساس زیبایی به این افراد دست میدهد این همون عرفان است یا یک توهم بیش نخواهد بود؟ آیا عرفان و فلسفه به طور مجزا از هم دور هستند ؟ یا اینکه به هم وابستگی دارند هر کدام دنبال رو یکدیگر ؟ ممنونم عرفان یعنی شناخت قلبی حقیقت . یعنی دیدن حقیقت . در عرفان حقیقت فقط خداست . حقیقت توی عرفان و فلسفه فرق داره . فلسفه به نوعی برای موجودات دیگه حقیقت و واقعیت قایل میشه . اما از نظر عارف حقیقت همه خداست و بقیه جلوه ای از ذات خدا هستند . ما عدم هاییم و هستی ها نما//////////////تو وجود مطلق و هستی ما ما همه شیران ولی شیر علم ///////////////حمله مان از باد باشد دم به دم حمله مان از باد و ناپیداست باد ///////////////جان فدای انکه ناپیداست باد (مولوی ) البته باید توجه بشه که در مورد عرفان اسلامی (که کاملا منطبق با شرع ) هستش صحبت میکنیم و کار صوفیه و دروایش و.... اصلا عرفان نیس . اصلی ترین تفات عرفان و فلسفه در اینه : عارف با چشم دل به خدا میرسه ( با طی مراحل سخت طریقت و ریاضت های شرعی و....) اما فیلسوف با استدلال های عقلی سعی در اثبات خدا داره . به نظر خودم انچنان عرفان و فلسفه به هم مرتبط نیستن ولی قطعا کسی که با عقل به خدا رسیده در عرفان خیلی قوی عمل میکنه . مثله ملاصدرا وعلامه طباطبایی . اما اون حس خوبی که تو نماز بعضی وختا دست میده عرفان نیس . فقط یه حال معنویه گذراس . که اون توی اولین نمازها به خاطر قدمی که خدا به سمت ما برمیداره بهمون دست میده . مشکل از جایی شروع میشه که نوبت قدم برداشتن ما میرسه . برای شروع بد نیس کتاب حقیقت عرفان دکتر گرمارودی رو بخونین . 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده