Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۱ توسعه پایدار شهری، به معنای تحقق یافتن آرزوها و برآورده ساختن نیازهاي تمامي اقشار جامعه مي باشد. در این ميان، معلولان نيز از سهمي برابر با دیگر شهروندان برخوردار می باشند. پارک ها و فضاهای سبز شهری همواره به منزله مأمني براي تمامي اعضاي جامعه در ارتباط با گذران ساعاتي فارغ از هياهوي زندگي و مشکلات عدیده آن مي باشد. مقاله حاضر با هدف ارتقاي كاربري هاي این گونه فضاها، به ویژه براي معلولان جسمی و حركتي، تدوین گردیده است. بدین منظور ابتدا پارك لاله به عنوان یکي از بزر گترین و قدیمي ترین پارك هاي شهري تهران انتخاب گردیده و سپس با در نظرگرفتن معيارها و ضوابط موجود در کشور در زمینه بهره منده معمولان از مکانات و تسهیلات شهري، اقدام به ارزیابی و بررسی مقایسه ای گردیده است. در این ميان، از دستگاه كمپاس برانتون (Brunton) با قابليت امتداد یابی و آزیموت سنجی به منظور تعيين شيب استفاده گردید. معیارهای انتخابی از طریق فن دلفی و در 30 دسته جداگانه طبقه بندی گردیدند (کالبدی و خدماتی) نتایج حاصل شده بيانگر آن است كه پارك لاله از لحاظ دارا بودن شرایط لازم برای استفاده معمولان در وضعیت متوسطی به سر می برد. به طوري كه تنها 30 درصد از معيارهاي انتخابي در پارك رعایت شده اند. عمده مشکلات موجود در پارک در زمینه تسهلات و خدمات موجود می باشد. سرویس های بهداشتی، تلفن عمومی، مسیرهای اتصال و آبخوری ها از طراحی کاربری مناسبی برخوردار نمی باشند. از نکات مثبت موجود در پارک نیز می توان به شیب مناسب در اکثر قسمت های پارک و همچنین رعایت ارگونومی در طراحی مبلمان شهری و نصب جدول در حاشیه محورها اشاره داشت. کلمات کلیدی: توسعه پایدار شهری، پارک شهری، ضوابط و معیارهای طراحی شهری، معلول جسمی و حرکتی نویسندگان: هومن بهمن پور، بهرنگ سلاجقه دانلود مقاله 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده