Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 فروردین، ۱۳۹۱ با نگاهی به نماهای شهری تهران می توان دریافت که وجود تنوع و ناهمگونی در نماهای شهری در انواع رویکردهای سبکی معماری، نوعی بی هویتی، در مولفه های فرهنگی و اجتماعی و معماری و گونه ای عدم یکپارچگی پیوستگی در مفاهیم مرتبط با معماری در حوزه نماهای شهری (خوانایی، نمایانی، ادراک ذهنی، تداوم و زیبایی شناسی بصری) را به وجود آورده است. از آنجا که پرداختن به ساختار معماری معاصر برای بازخوانی هویت شهری، نیازمند اندیشه انتقادی بر مفاهیم و مولفه های تأثیرگذار بر شکل گیری عناصر معماری و خاصه نماهای شهری است، پس لازم به نظر می رسد با شناخت زوایای پنهان آثار معماری، آن هم در رویکرد نقد مشخص، امکانی را برای بازخوانی هویت بصری در نماهای شهری در انطباق با مولفه های هویت بخش معماری، فراهم کرد. در عین حال باید اشاره کرد که در جریان این رویکرد انتقادی است که ارتباطی بین اثر معماری به عنوان مدلول و طراح معمار به مثابه دال می تواند گونه ای از تحلیل و استنتاج هنری را به وجود آورد که نمی توان نقش منتقد را در رویه ارزیابی نادیده گرفت، چنانچه ناخواسته دیدگاه و انگاره های فردی نیز در بازخوانی این مفهوم تأثیرگذار می شود. از سویی دیگر دستورزبان متفاوت در نقد معماری و خاصه معماری شهری معاصر که سرشار از متغیرهای درونی و متأثرهای بیرونی و تناقضات برهمکنش آنها است، ایجاب می کند تا پیش از ورود به ساحت نقد یا تحلیل و ارزیابی انتقادی، نحوه و نوع نگرش به اثر معماری تعیین شود، حال آنکه این گفتار تنها به بررسی نماهای موجود شهر تهران فارغ از سبک های معاصر می پردازد. بر این اساس در این تحقیق در رویکرد توصیفی - تحلیلی و در روش تحقیق تحلیل محتوایی و کالبدی و از طریق ابزار گردآوری اطلاعات (کتابخانه ای، اسنادی و تحقیق میدانی) تلاش می شود تا با شناسایی، ارزیابی و سنجش وضع موجود نماهای شهری تهران، امکان ارائه راهکارهای اجرایی و راهبردی و برنامه های اقدام مربوط، فراهم می شود. کلمات کلیدی: نماهای ساختمانی، هویت، ارزیابی و بازنگری کیفی نویسنده: منصور ابافت یگانه دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده