از هر سه دیابتی، روزانه یك نفر به بیماری مزمن كلیه مبتلا می شود

[Ssara 14641]

شایع ترین علت نارسایی كلیه در دنیا، ابتلا به دیابت است و روزانه از هر سه دیابتی، یك نفر به بیماری مزمن كلیه مبتلا می شود.

 

به گزارش سرویس سلامت ایسنا، افرادی كه در دو نوبت قند ناشتای آنان بالای ۱۲۶ میلی گرم در دسی لیتر باشد، مبتلا به بیماری دیابت هستند. لوزالمعده (پانكراس) ماده ای به نام انسولین تولید می كند كه مقدار قند در خون را تنظیم می كند. اگر مقدار انسولین كافی نباشد و یا بدن از آن به خوبی نتواند استفاده كند، فرد به بیماری دیابت یا مرض قند مبتلا می شود و به تدریج عروق كوچك و بزرگ بیمار صدمه می بیند و در نتیجه دچار عوارض چشمی، كلیوی، اعصاب و عروقی می شود.

 

بیماری مزمن كلیه چیست؟

 

اگر كلیه ها دچار آسیب هایی شوند كه به مرور زمان كارآیی خود را از دست بدهند، فرد به بیماری مزمن كلیه دچار می شود. اگر به مدت دست كم سه ماه كلیه ها دچارعلایم غیرطبیعی مانند دفع پروتئین در ادرار شوند كه نشان دهنده تخریب در بافت كلیه است یا عملكرد آن ها در زمینه دفع آب و مواد زائد كاهش یابد، فرد به بیماری مزمن كلیه مبتلا شده است. اگر فرد به علت ابتلا به دیابت دچار بیماری مزمن كلیه شده باشد، به این بیماری نفروپاتی دیابتی اطلاق می شود.

 

 

اثر دیابت بر كلیه ها

 

رگ های درون كلیه بر اثر دیابت آسیب می بینند و بیماری مزمن كلیه ایجاد می شود. در واقع شایعترین علت نارسایی كلیه در دنیا ، ابتلا به دیابت است. بیماری كلیوی معمولا پنج سال پس از شروع دیابت ظاهر می شود ولی چون مبتلایان به دیابت ممكن است با تاخیر متوجه بیماری خود شوند، در زمان اولین مراجعه هم ممكن است دچار عارضه كلیوی شده باشند.

 

بیماری كلیوی ناشی از دیابت در مراحل ابتدایی به صورت افزایش دفع پروتئینی به نام آلبومین از كلیه ها به وجود می آید. در این مرحله آزمایش ساده ادرار قادر به نشان دادن دفع آلبومین نیست و برای تشخیص آن از روش های دقیق تری باید استفاده شود. با گذشت زمان به تدریج دفع آلبومین ادرار افزایش می یابد و آزمایش ادرار ساده نیز آلبومین را نشان می دهد. همزمان با افزایش مقدار آلبومین در ادرار ،كارایی كلیه كاهش می یابد.

 

در این مراحل سایر علائم بیماری مزمن كلیه مانند پرفشاری خون ، كم خونی، خستگی، بی اشتهایی، پوست تیره و خشك، تهوع و استفراغ، افزایش دفع ادرار در شب، تورم پاها نیز ظاهر می شوند و در نهایت فرد دچار نارسایی كلیه می شود و برای ادامه زندگی باید از درمان های جایگزینی كلیه استفاده كند.

 

 

دیابتی های مستعد ابتلا به عوارض كلیوی

به علت كنترل نامناسب قند خون، فشار خون بالا كه تحت درمان قرار نگیرد، زمینه ارثی، طول مدت ابتلا به دیابت، نژاد (در نژاد سیاهپوست شایع تر است)، چاقی و مصرف قرص های ضد حاملگی، احتمال بروز عارضه كلیوی در جریان بیماری دیابت افزایش می یابد.

 

آیا همه دیابتی ها دچار نارسایی كلیه می شوند؟

 

تقریبا یك سوم افراد دیابتی دچار بیماری مزمن كلیه می شوند كه برخی از آنها در نهایت به دیالیز یا پیوند نیاز خواهند داشت.

 

برای پیشگیری و درمان بیماران مبتلا به دیابت چه باید كرد؟

 

كنترل صحیح قند خون در مراحل اولیه بیماری بسیار مهم است. لازم است این بیماران، چربی (كلسترول) خون خود را به طور دقیق كنترل كنند و رژیم غذایی مناسب داشته باشند و در بعضی موارد تحت درمان های كاهش دهنده كلسترول قرار گیرند.

 

برای تشخیص زودرس عارضه كلیه باید حداقل سالی یك بار نمونه ادرار از نظر آلبومین بررسی شود و اگر در دو نوبت آلبومین در ادرار وجود داشت، فرد به طور قطع دچارعارضه كلیوی شده است. برای تشخیص دقیق عوارض كلیوی دیابتی ها آزمایش میكروآلبومین انجام می شود كه مقادیر كم آلبومین را شناسایی می كند. از سوی دیگر محدودیت در مصرف نمك و پروتئین و كاهش وزن به دیابتی ها توصیه می شود.

 

مراجعه به پزشك و شروع درمان های مناسب برای كاهش پروتئین ادرار باید به موقع انجام شود. برخی داروهای ویژه بیماری قلبی و فشار خون دفع پروتئین در ادرار را كاهش می دهند. این درمان ها در مراحل اولیه بیماری كلیه می تواند باعث بهبود بیماری شود و پس از استقرار كامل بیماری مزمن كلیه نیز درمانهای ذكر شده فقط زمان بروز نارسایی كلیه را به تعویق می اندازد. درمان نهایی نارسایی كلیه در افراد دیابتی همانند سایر افراد دیالیز و پیوند كلیه است البته به تازگی پیوند همزمان كلیه و لوزالمعده (پانكراس) نیز انجام می شود.