خجالت نکشید تا عقب نمانید

[Maryam.j 1013]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

خجالت كشیدن موجب عقب ماندگی است. انسان باید در برخورد با دیگران اعم از بزرگترها یا همسن وسالان خود خیلی «راحت» باشد. به این جهت كه پیش هیچ كس خود را حقیر و بی ارزش احساس نكند.

اگر چنین حالتی، یعنی شرمساری، وجود داشته باشد، آدمی نمی تواند احساس ضمیر خود را بیان یا از حقوق خویش دفاع كند، در نتیجه از قافله زندگی عقب می ماند. احساس خجالت یك بیماری است كه به آسانی می توان آن را با تلقین و ممارست مداوا كرد.

اگر كسی علم و اخلاقش از ما بیشتر و بهتر بود، البته مورد احترام است؛ اما این موضوع مایه خجالت ما نیست. ضمن این كه به او احترام می گذاریم باید بتوانیم حرف خود را هم به راحتی با او در میان بگذاریم.

همیشه به خود بگویید چرا باید از فلان شخص خجالت بكشم؟ مگر او چه دارد كه من ندارم؟ مایه امتیاز انسان ها از یكدیگر،تقوی، دانش و خلق نیك است. اگر كسی علم و اخلاقش از ما بیشتر و بهتر بود، البته مورد احترام است؛ اما این موضوع مایه خجالت ما نیست. ضمن این كه به او احترام می گذاریم باید بتوانیم حرف خود را هم به راحتی با او در میان بگذاریم. بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان در برابر استادان خویش خجالت می كشند و همین، عامل عقب ماندگی آنان است. اگر خجالت نمی كشیدند می توانستند مطلبی را كه نفهمیده اند سؤال كنند و بیاموزند، اما چون، احساس شرمساری بی مورد در آنان است مشكل خود را در میان نمی گذارند و درنتیجه چیزی هم در آن مورد نمی آموزند. این یك مثال بود؛ در همه شئون زندگی، مراجعات اداری، كسب و تجارت، هم نشینی و مجالست و نظایر آن «خجالت» باعث عقب ماندگی است.

[Amin 6457]

با این وجود کمی خجالت هم بد نیست .چون بعضی ها وافعا پر رو هستند و همین امرباعث میشه در زندگی شکست بخورن به خاطر نداشتن اندکی خجالت در وجودشون

[Maryam.j 1013]

امین جان باید حرمت ها رو نگه داشت تا پرده حیا دریده نشه نه اینکه خجالت کشید

[Peyman 16150]

به این جهت كه پیش هیچ كس خود را حقیر و بی ارزش احساس نكند.

 

 

این مسئله با احترام گذاشتن چه فرقی می کنه ؟ به نظر من حقیر شمردن خود و احترام گذاشتن گاهی می توانند نقطه مشترک هم داشته باشند.

 

شخصی که من به علمش یقین دارم (مثل یکی از اساتیدم در دانشگاه) وقتی مطلبی رو به من بگه، اولی چیزی که به ذهنم می رسه، اینه که بگم چشم، انجامش می دم. من بهش احترام می ذارم و قطعا خودم رو در مقابلش حقیر می دونم، ولی هیچ وقت ازش خجالت نکشیدم ! چون همیشه نظر خودم رو هم گفتم !

 

وجود احساس حقارت در مقابل دیگران (نه کسانی که از اون سوء استفاده کنند) به نظرم من خیلی خوبه، برای دور شدن از غرور !! مثلا برای باز کردن در دوستی با آدم ها ! بهتر نیست که برخورد اولیه یک نگاه پایین به بالا باشه ! فارغ از جایگاه دو طرف ! این دقیقا همون احساس احترام توام با حقارت نیست ! چنین حقارتی به نظرم یک پدیده مثبته !

 

مواردی هم پیش اومده از جمله برای خود من که طرف مقابل زیادی به خودش Credit داده ! تو اینجور مواقع، یا من روابطم رو به پایین سطح می رسونم و یا در صورت لزوم می زنم تو پوزش ! چرا که از حسن نیت من سوء استفاده کرده . این قسمت رو می ذاریم جزء استثنائات. به ظرفیت آدم ها خیلی بستگی داره، قطعا بعضی ها جنبشو ندارن که شاید برگرده به کمبودهایی که داشتن !!!

 

 

 

 

[Maryam.j 1013]

این مسئله با احترام گذاشتن چه فرقی می کنه ؟ به نظر من حقیر شمردن خود و احترام گذاشتن گاهی می توانند نقطه مشترک هم داشته باشند.

 

شخصی که من به علمش یقین دارم (مثل یکی از اساتیدم در دانشگاه) وقتی مطلبی رو به من بگه، اولی چیزی که به ذهنم می رسه، اینه که بگم چشم، انجامش می دم. من بهش احترام می ذارم و قطعا خودم رو در مقابلش حقیر می دونم، ولی هیچ وقت ازش خجالت نکشیدم ! چون همیشه نظر خودم رو هم گفتم !

 

وجود احساس حقارت در مقابل دیگران (نه کسانی که از اون سوء استفاده کنند) به نظرم من خیلی خوبه، برای دور شدن از غرور !! مثلا برای باز کردن در دوستی با آدم ها ! بهتر نیست که برخورد اولیه یک نگاه پایین به بالا باشه ! فارغ از جایگاه دو طرف ! این دقیقا همون احساس احترام توام با حقارت نیست ! چنین حقارتی به نظرم یک پدیده مثبته !

 

مواردی هم پیش اومده از جمله برای خود من که طرف مقابل زیادی به خودش Credit داده ! تو اینجور مواقع، یا من روابطم رو به پایین سطح می رسونم و یا در صورت لزوم می زنم تو پوزش ! چرا که از حسن نیت من سوء استفاده کرده . این قسمت رو می ذاریم جزء استثنائات. به ظرفیت آدم ها خیلی بستگی داره، قطعا بعضی ها جنبشو ندارن که شاید برگرده به کمبودهایی که داشتن !!!

 

 

 

 

پیمان عزیز لزوما احترام گذاشتن به انسانها زیر سوال بردن شخصیت نیست و یا کوچک کردن خودمان چه بسا همانگونه که ما موظفیم به حقوق و بلاخص حریم شخصی دیگران احترام بگذاریم در مقابل خودمان هم مسولیم همانطور که بارها به نقل از مولا علی شنیدیم که" هر کس که به من یک کلام بیاموزد مرا تا ابد بنده خود کرده" آیا به راستی ایشان بر این باور بودند؟

شما و من به اساتیدمون احترام می گذاریم چون قابل احترام هستند در مورد افرادی هم که اشاره کردی خارج از انواع ظرفیت ها ، ما باید به گونه ای رفتار کنیم تا اطرافیانمان لطف ما را مبنی بر وظیفه ندانند در واقع میشه با رعایت اصول اخلاقی اینو تفهیم کرد:ws2:

[Peyman 16150]

پیمان عزیز لزوما احترام گذاشتن به انسانها زیر سوال بردن شخصیت نیست و یا کوچک کردن خودمان چه بسا همانگونه که ما موظفیم به حقوق و بلاخص حریم شخصی دیگران احترام بگذاریم در مقابل خودمان هم مسولیم همانطور که بارها به نقل از مولا علی شنیدیم که" هر کس که به من یک کلام بیاموزد مرا تا ابد بنده خود کرده" آیا به راستی ایشان بر این باور بودند؟

شما و من به اساتیدمون احترام می گذاریم چون قابل احترام هستند در مورد افرادی هم که اشاره کردی خارج از انواع ظرفیت ها ، ما باید به گونه ای رفتار کنیم تا اطرافیانمان لطف ما را مبنی بر وظیفه ندانند در واقع میشه با رعایت اصول اخلاقی اینو تفهیم کرد:ws2:

 

 

:icon_gol: