سارا-افشار 36437 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 اسفند، ۱۳۹۰ گاهی وقت ها از میان تحقیقات دانشمندان اخباری شنیده می شود که آگاهی از تبعات آنها لرزه براندام هرمخاطب بی طرفی می اندازد. اما آیا دانشمندان با ایده های درخشانشان به سمت ترسناک تر کردن دنیا قدم بر می دارند؟ دراینجا چهار تا از شاخه های دانش های روز را بررسی کردیم که بیشتر از بقیه ترسناک به نظر می رسند. مریخ حمله می کند اکتشافات و تحقیقات، اطلاعاتی را در خصوص خاک سیاره مریخ و آب و هوای آن فراهم کرده است. اما ناسا می خواهد در چهارچوب ماموریت «بازگشت نمونه» در آینده نه چندان دور، تکه ای از خاک مریخ را به زمین بیاورد. اما چه اتفاقی رخ خواهد داد اگر تعدادی ویروس مریخی، همراه این تکه خاک مریخ به زمین آورده شود و در زمین منتشر شوند؟ اما چرا؟ تحقیقاتی که تا امروز روی مریخ انجام شده، نمی تواند همه جنبه های حیات در این سیاره و ابهامات دانشمندان را پاسخ دهد. برای تکمیل این پژوهش ها باید تکه ای از خاک مریخ به زمین بیاید و در این صورت دانشمندان وقت کافی خواهند داشت تا روی آن آزمایش کنند. بهانه ای برای ترسیدن طرح ناسا برای آوردن تکه ای از مریخ به زمین این گونه است که این نمونه در یک تاسیسات کاملاً محافظت شده قرار خواهد گرفت. مارگارت ریس، مدیر تحقیقات موسسه پژوهشی سلاح های شیمیایی، می گوید، تنها چیزی که ممکن است دراین خصوص موجب نگرانی شود، ماده ای است که قابلیت ساخت مجدد خود را داشته باشد مثل یک ویروس. او می گوید: «اگرهمراه این خاک مواد رادیواکتیو یا سم باشد، به راحتی می توانیم مساله را حل کنیم». دکتر ریس معتقد است که نمونه آورده شده از مریخ می تواند به همان اندازه برای زمین خطرناک باشد که میکروب هایی که استعمارگران اروپایی، ناخواسته با خود به قاره تازه کشف شده آمریکا بردند و باعث قتل عام سرخپوستان شد. چون آنها آنتی ژن لازم را درخون شان نداشتند. البته او می گوید که در خصوص حفاظت بیولوژیکی به پیشرفت های زیادی رسیده ایم. با این حال باید نمونه ها برای جلوگیری از هر گونه اتفاقی، استرلیزه شوند. حشرات؛ جاسوسان جنگ در ژانویه سال جاری، در کنفرانسی در سورنتو ایتالیا، محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و دانشگاه میشیگان جماعت را شوکه کردند. آنها یک سوسک کوچک میوه را که زنده بود و از راه دور کنترل می شد، به نمایش گذاشتند. این سوسک در واقع بخشی از طرح پنتاگون ( وزارت دفاع آمریکا ) است که HI- MEMS نام دارد. البته نام واقعی این طرح، سیستم میکرو الکترو مکانیک حشرات هیبریدی است. هدف این برنامه، کنترل موجودات خزنده و کوچک به عنوان ابزار نظامی است. اخیراً تیمی در دانشگاه برکلی یک سوسک را ساخته اند که می توان آن را شلیک کرد. این سوسک پس ازآنکه روی زمین فرود می آید، می تواند به سمت راست یا چپ حرکت کند. این گونه به نظر می رسد که کاربرد این حشرات، جاسوسی و جمع آوری اطلاعات جنگ است. اما چرا؟ برای سال ها، دارپا ( بخش پژوهشی وزارت دفاع ایالات متحده ) تلاش کرده تا وسایل نقلیه ای بسیار کوچک بسازد. مانند هواپیماهای بسیار کوچک که می توانند مانند زنبور در مناطق جنگی، عملیات انجام دهند. آنها سراغ حشرات رفتند چون شبیه سازی اندام آنها آسان است. آنها پرطاقت، سریع و چابک هستند. همچنین اگر دیده شوند هم زیاد جلب توجه نمی کنند. بهانه ای برای ترسیدن این حشرات سرباز، هر چقدر هم زشت باشند هنوز تهدیدی برای القاعده یا حتی برای حریم خصوصی مردم محسوب نمی شوند. این سوسک های میوه جدا از الکترودها و آنتن های رادیویی که در خود دارند، چیز دیگری نمی توانند حمل کنند. اما محققان در حال مطالعه روی نوعی از این دست حشرات مکانیکی هستند که بتوانند بار بیشتری حمل کنند. آنها همچنین در نظر دارند تا اعضایی برای این حشرات بسازند تا بتوانند با حرکت حشره، نیرو از خودشان بگیرند نه از باتری. اما قسمت ترسناک ماجرا اینجاست که دانشمندان دانشگاه برکلی اکنون می توانند سیستم های میکرو الکترو مکانیک را درخلال دوران شفیره بودن سوسک، در بدن آن قرار دهند. بنابراین سوسکی با الکترود خواهد بود که می توان آن را از راه دور کنترل کرد. البته هنوز ممکن نیست که حشرات به سربازان جنگ بپیوندند. علاوه بر این، عمر کوتاه حشرات ممکن است که سرمایه گذاران روی این طرح را به این فکر بیندازد که این سرمایه گذاری کار بیهوده ای است. مواد مخدر از نوع مهربان سال 2005، در سوئیس روی 29 نفر، ماده مخدر neuropeptide oxytocin آزمایش شد. این ماده به «داروی عشق» معروف است و کسی که این ماده را مصرف می کند، به همه اعتماد می کند و روابط اجتماعی اش را بر اساس اعتماد با دیگران برقرار می کند. نکته جالب اینجاست که این دارو درست یک ساعت قبل از آنکه این 29 نفر برای خرید سهام اقدام کنند، به آنها داده شد. تقریباً نیمی از این 29 نفر تمامی پولشان را برای خرید سهام شرکتی ناشناخته و کوچک خرج کردند. حالا بعضی از سیاستمداران می گویند که ممکن است ارتش آمریکا از این داروی مخدر به عنوان نوعی سلاح استفاده کند. اما چرا؟ میخائیل کوزفلد، رئیس محققاتی که این آزمایش را در دانشگاه زوریخ انجام داده اند، می گوید ارزش حقیقی این دارو ممکن است در درمان کسانی که دچار اختلال و اضطراب اجتماعی هستند یا کمک به درمان بیماری اوتیسم و سندرم اسپرگر، مورد توجه واقع شود. اما جاناتان مارنو، یک بیوشیمی دان در دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده کتاب «جنگ های ذهنی» معتقد است که می تواند از این دارو در آسان کردن روند بازجویی یا مذاکرات یا پایان دادن به درگیری های مسلحانه استفاده کرد. بهانه ای برای ترسیدن البته نگران این باشید که یک جیب بُر، این ماده مخدر را با یک اسپری به چشم شما اسپری کند. چون از این طریق اثری ندارد. اما اگر این دارو از طریق بینی وارد بدن شود، ممکن است عمل کند. در این صورت این دارو می تواند در خفت گیری ها مفید باشد. البته ظاهراً استفاده از این ماده در بازجویی ها هم آغاز شده است. سال گذشته، مالکوم داندو که بیوشیمی دان است اعلام کرد داروهای مسکن بخشی از طرح و برنامه برای ساخت سلاح های بیوشیمیایی است ولی ما نباید بدون اینکه شناخت کاملی از داروها داشته باشیم، آنها را در ساخت سلاح های شیمیایی به کارگیریم. مثلاً اخیراً نتایج یک تحقیق، نشان داده که oxcytocin حتی ممکن است رفتار ضد اجتماعی را هم افزایش دهد. لبخند بزن پلیس سال 1388 چیزی نزدیک به 500 نفر از کارکنان خطوط آهن سریع السیر توکیو در مقابل دوربین قرار گرفتند تا توسط برنامه ای که از لبخندهای آنها اسکن تصویری می گیرد، اسکن شوند. این برنامه می تواند خطوط چهره و میمیک صورت را اسکن کرده و آن را از یک تا 100، درجه بندی و دسته بندی کند. چنین برنامه هایی تنها آغاز راه هستند. روزی فرا خواهد رسید که برنامه های شناخت رفتاری می توانند یک نفر را از میان صدها نفر انتخاب کرده و به درستی مورد شناسایی قرار دهند. اما چرا؟ برنامه ای که ژاپنی ها از آن استفاده می کنند، نسخه ای از یک نرم افزار هوشمند است که می تواند تغییرات چهره را شناسایی و آن را تحلیل کند. مثلاً این نرم افزار برای رانندگان قطار مورد استفاده قرار گرفته است و می تواند به راحتی از روی تغییرات خطوط چهره ها بفهمد که آیا راننده خسته شده یا نه. این نرم افزار همچنین از سوی صدها سازمان و شرکت ژاپنی مورد استفاده قرار می گیرد. بهانه ای برای ترسیدن نرم افزارهای رفتار شناسی پیش از این نیز به زندگی ما وارد شده بودند. سیستمی به نام NICE به مراکز تلفن کمک می کند که وقتی یک مشتری عصبانی شد، اطلاعات مربوط به او ثبت شود و یک سیستم نظارتی نظیر Perceptrak می تواند رفتارهای مشکوک را با یک دوربین، شناسایی و ثبت کند. محققان سراسر دنیا در حال بررسی این مساله هستند که چنین فناوری ای، چه کارهای دیگری می تواند انجام دهد : مثلاً نسل بعدی چنین نرم افزارهایی مثل آنچه انگلیسی ها ساخته اند، می تواند شیوه راه رفتن یا لبخند زدن افراد را هم تحلیل کند. حتی شاید اتاق نشیمن شما بتواند در تحلیل شخصیت شما مورد استفاده قرار گیرد. سال گذشته هم، سونی برای پلی استیشن 3 خود یک نرم افزار شناسایی خلق و خوی افراد منتشر کرد! همه اینها یعنی در ذهنتان هم نمی توانید چیزی را پنهان کنید. وحشتناک نیست؟ 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده