نشا در سبزیکاری

[shirin.agro 6340]

سبزيجات حاصل از نشا را مي توان زودتر از آنهايي كه از دانه روئيده اند، برداشت نمود. پرورش دهندگاني كه از نشا استفاده مي كنند، مي توانند از بازارهاي اول فصل بهرمند شوند و زمان لازم براي توليد يك محصول را كاهش دهند كه به آن ها اين اجازه را مي دهد تا كشت دوم و سوم را در طي يك فصل رشد توليد نمايند. نشاهايي كه در گلخانه پرورش مي يابند را مي توان بطور موثري در مقابل تنش محيطي، عوامل بيماريزا و آفات حشره اي حفظ نمود. نشاها مي توانند به پرورش دهندگان اجازه دهند تا ملاك هاي نزديك به واقعيت، شكل دهي مطلوب و سن فيزيولوژيكي يكسان گياهان را در داخل بلوك هاي مزرعه ايجاد نمايند.

 

درصورتيكه قيمت دانه بالا باشد، ممكن است استفاده از نشا، هزينۀ ايجاد يك كشت سبزي را كاهش دهد، چرا كه بذر كمتري استفاده مي شود و نياز به تنك كردن و وجين زودهنگام را برطرف مي كند. همچنين، نشاها اجازه مي دهند تا از كود و آب آبياري استفادۀ موثرتري در طي مراحل اوليۀ رشد شود.

 

نشاكاري، هم نيروي كار و هم سرمايۀ بيشتري را طلب مي كند. توليد موفق نشا نيازمند ابزار پرورشي ضد عفوني شده، كنترل دما و نور، مديريت كارآمد آفات و امراض، و اقدامات بهداشتي مناسب است.

 

 

 

سازگاري گياه

 

موقعيكه گياهچه ها از گلخانه به مزرعه منتقل مي شوند، دچار "شك نشا" (يك ركود رشد) مي شوند. اينكه، يك گياه با چه سرعتي بر اين شك غلبه كند و خود را با زمين وفق دهد، بستگي دارد به نوع گياه، شرايط محيطي، كيفيت نشاهاي توليد شده، آماده سازي زمين، و رفتاري كه در طي فرآيند نشاكاري با آن مي شود.

 

انواع گياهان مختلف، تفاوت زيادي در وفق پذيري با نشا كاري دارند. وفق پذيري يك گياه براي نشا كاري با توجه به سرعتي كه ريشه هاي آسيب ديدۀ آن در طي نشا كاري، مجدداً ريشه بزنند و اينكه گياه به رشد متعارف برسد؛ تعيين مي شود. انواع سبزيجاتي كه با نشا كاري بخوبي وفق مي پذيرند از اين قراراند: گوجه فرنگي، كاهو، كلم پيچ، كلم هاي دگمه اي و كلم سياه.

 

كرفس، پياز، فلفل، بادنجان و گل كلم وفق پذيري متوسطي با نشاكاري دارند. اما نشاكاري آنها موفق است. كدوئيان، لگوم ها و ذرت شيرين ريشه زايي مجدد بسيار كندي دارند اما درصورتيكه مزاحمت ريشه حداقل باشد، نشا كاري موفق است. بعنوان مثال، هندوانۀ بي دانه يكي از كدوئياني است كه سالانه در هزاران ايكر نشا مي شود. محصولات نشايي راست ريشه از قبيل انواع شلغم، چغندر و هويج معمولاً منجر به تغيير شكل طبيعي ريشه و عوارض ناخوشايند گسترش ريشه مي شوند.

 

 

 

صدمات ريشه اي نشا

 

درصورتيكه نشاها در پشته ها، جعبه هاي كاشت، ظروف تخت، يا سيني هاي جداگانه پرورش داده شوند، در طي برداشتن گياهان از ظرف يا خاك، برخي از ريشه ها آسيب مي بينند. نشاهايي كه از طريق اقدامات ذيل توليد مي شوند، شك نشا كمتري را تجربه كرده و سريعتر تثبيت مي شوند:

 

· گياهاني كه فاصلۀ زيادي از هم دارند و عميق كشت مي شوند با رقابت كمتري مواجه باشند.

 

· گياهان بطور انفرادي پرورش يابند تا از پيچيدن ريشه در گياهان مجاور هم جلوگيري شود.

 

· نشاهاي توليدي بايد در موقع نشا كاري با خاك ريشه، تماس داشته باشند.

 

· گياهچه ها بايد تا سن مطلوبشان براي نشا كاري، رشد يابند.

 

· از هرس نمودن يا خشك كردن اندام هاي هوايي يا ريشه اجتناب شود.

 

درصورتيكه نشا هاي ريشه- لخت از خاك كشيده شوند و همچنين درصورتيكه ريشه ها عمداً هرس شوند، بيشترين صدمه [به آنها] وارد مي شود. سيستم هاي توليد نشا سيني انفرادي، بهم ريختگي تماس ريشه با خاك را به حداقل مي رساند. اما برخي صدمات در صورتي رخ مي دهند كه گياهان از سيني ها كشيده شوند. كمترين صدمات، با ظروف فشردۀ تورب (گلدان هاي توربي) رخ مي دهد. چراكه ظروف گياهچه هم همراه نشا در زمين كشت مي شود.

 

 

 

ظروف نشا

 

سال ها پيش، نشاها در گلدان هاي سفالي، دانه هاي تورب يا گلدان هاي توربي توليد مي شدند. امروزه اغلب نشاها در سيني هاي polystyrene يا پلاستيكي پرورش مي يابند. اغلب اين سيني ها داراي حجره هايي به شكل مخروط يا هرم معكوس هستند كه به سمت كف باريك مي شود. سيني هايي با حجره هاي 1.5 اينچ معمولاً داراي 128 حجره در هر سيني بوده و سيني هايي با حجره هاي 2.5 اينچ، تقريباً 72 حجره در هر سيني دارند. حجره هاي كوچكتر، هزينه هاي توليد و اندازۀ نشا را كاهش مي دهند؛ اما از آنجا كه نشاي حاصل از حجرۀ كوچك، ترتيب ريشه اي بسيار كوچكتري دارد؛ بخش اعظمي از ارتباط ريشه- خاك در موقع كشيدن، بهم مي ريزد. حجره هاي كوچك همچنين زود رسي و كيفيت نشا را كاهش مي دهند. وفق پذيري گياه با نشا كاري و توانايي آن براي بازگشت سريع به رشد متعارف در زمين، توجهات مهمي در موقع تعيين مطلوب ترين اندازۀ حجره هستند.

 

از آنجا كه سيني هاي نشا، مجدداً مورد استفاده قرار مي گيرند؛ مي بايد پس از هر بار مصرف، تميز شده تا از شيوع امراض جلوگيري شود. ظروف را مي توان با بخار يا محلول هاي بهداشتي ضد عفوني كرد. درصورتيكه شستشوي بهداشتي بطور ناقصي سيني ها را تميز كند يا اينكه ظروف پس از شستشو كاملاً هوادهي نشده باشند؛ مشكلات رخ مي دهند. بايد سيني ها را پس از مصرف تميز كرد و شست تا هيچ مخلوط كشتي در سيني ها باقي نماند. سپس بايد سيني ها را بخار دهي نمود يا بوسيلۀ يك محلول بهداشتي توصيه شد، تميز شوند. نمايندۀ امر كشاورزي شما يا يك مشاور مجاز كنترل آفات مي تواند در مورد موادي كه در كشور شما براي تميز كردن سيني هاي نشا توصيه مي شوند؛ تجويز انجام دهد. پس از امور تميز نمودن، سيني ها را با آب خالص بشوئيد و اجازه دهيد تا سيني ها هوا خشك شوند تا از انتقال هر گونه مواد بهداشتي كه ممكن است منجر به سمي شدن كشت هاي بعدي شود، جلوگيري شود. تعبيه هاي پلاستيكي يكبار مصرف موجود براي بعضي سيني هاي polystyrene درز هاي ناشي از تميز كردن با بخار را پوشش مي دهند، عمر سيني را افزايش داده و برداشتن گياهان را راحت تر مي كنند.

 

 

 

مخلوط كشت

 

يك مخلوط كشت براي انجام سه كار مورد استفاده قرار مي گيرد: براي گياه پشتيباني ايجاد مي كند، آب و مواد غذايي را حفظ مي كند، و به ريشه اجازه مي دهد تا گاز ها مبادله شوند. در انتخاب يك مخلوط كشت، چگالي حجمي و پتانسيل تهويه بسيار مورد اهميت قرار مي گيرد. با افزايش اندازۀ ذرات مخلوط، افزايش اندازۀ حجرۀ سيني و كنترل دقيق روابط آب- خاك، مي توان تهويۀ ريشه را افزايش داد.

 

لازم است كه مخلوط كشت گلخانه عاري از هر گونه تخم حشرات، عوامل بيماري زا، نماتد ها و علف هاي هرز شود. اغلب مخلوط هاي تجاري نشا از پيش ضد عفوني شده اند. اجزاي اصلي مخلوط هاي پرورش، معمولاً پيت موس اسفناگوم، پرليت، ورميكوليت و يك عامل مرطوب كننده هستند. ديگر اجزايي كه ممكن است وجود داشته باشند؛ شن شسته، پوست فرآوري شدۀ درخت، كود گياهي و ديگر ذرات جامد زنده را در بر مي گيرد. اغلب مخلوط هاي تجاري نشا بصورت دانه هاي ريزي درآمده اند تا پر كردن حجره هاي كوچك را تسهيل بخشيده و جوانه زني بذر مناسب باشد. مخلوط هاي مورد استفاده براي بستر سازي گياهان يا خاك گلداني، معمولاً درشت بافت هستند. مخلوطي را انتخاب كنيد كه به خوبي زهكشي شود و تهويۀ كافي براي رشد موفق ريشه ر فراهم آورد. اما ظرفيت نگهداري آبي آن تصحيح شده باشد.

 

ممكن است مخلوط هاي تجاري غني از عناصر غذايي راه انداز و يا از آن فقير آن باشند. مخلوط هايي كه كود هاي كند آزاد شونده دارند؛ حق انتخاب پرورش دهنده را مبني بر رشد كند گياه با مضايقه كردن مواد غذايي از بين مي برند. از خاك هاي مزرعه اي براي افزايش يا اصلاح مخلوط هاي ضد عفوني شدۀ كشت استفاده نكنيد. اين خاك، معمولاً زهكشي ضعيفي دارد و اغلب، آلوده به عوامل بيماري زا و تخم علف هرز مي باشد. هيچ مخلوط كشتي بطور منفرد براي تمامي موقعيت ها، از همه بهتر نيست.

 

 

 

روش هاي توليد نشا

 

سه روشي كه براي توليد نشا مورد استفادۀ پرورش دهندگان سبزي در كاليفرنيا مورد استفاده قرار مي گيرد بدين قرار اند: نشاهاي مظروف پرورش گلخانه اي، توليد زميني نشا با پوشش هاي رديفي و بسترهاي گرم، و توليد مزرعه اي نشا در زمين باز.

 

گلخانه اي: توليد نشاهاي مظروف گلخانه اي متداول ترين و موفق ترين روش نشا كاري مورد استفاده در كاليفرنيا مي باشد. اين روش معمولاً شامل استفاده از ريل هاي T آلومينيمي است (شكل آنها در برش عرضي، بصورت T معكوس است). اين ريل ها به دقت فاصله داده شده اند تا لبه هاي سيني هاي نشا را در گلخانه، نگه دارند. سيني ها بطور دستي يا ماشيني با مخلوط كشت، پر مي شوند. بذور بطور دستي يا توسط ماشين هاي بذر كار خلأئي كه يك عدد بذر را در هر حجرۀ سيني قرار مي دهند. در تميزي دستان و ابزارآلات مورد استفاده در توليد نشا و كشت بايد دقت نمود.

 

زميني: بسترهاي گرم. سابقاً، توليد زميني نشا از بسترهاي گرم براي توليد نشا (قلمه) هاي سيب زميني شيرين استفاده مي كرده اند. يك گودال كنده شده و با مواد آلي در حال تجزيه اي كه گرما توليد مي كند؛ پر مي شود. مادۀآلي با لايۀ نرمي از خاك پوشانده مي شود. سيب زميني هاي شيرين بدقت بر روي لايۀ نرم خاكي قرار مي گيرند كه موادآلي را مي پوشاند و از خاك اضافي براي پوشاندن سيب زميني هاي شيرين و پر كردن گودال استفاده مي شود. از تونل هاي پلاستيكي براي پوشاندن بسترها استفاده مي شود. تقريباً 500 پوند سيب زميني شيرين با اندازۀ متوسط قلمه هاي كافي براي 1 ايكر را توليد مي كند.

 

زميني: زمين. توليد نشاهاي ريشه لخت در توليد سبزيجات توصيه نمي شود. مزاياي نشاهاي گلخانه اي پرورش داده شده در ظرف به مطلوبيت بيشتر و بهبود محصول دهي كلي بر هزينۀ افزوده توليدشان غالب مي شود. نشاهاي ريشه لخت توليد شده در زمين كم هزينه تر از نشاهاي پرورش داده شده در ظرف هستند. اما نشاهاي ريشه لخت به اين خوبي، مجدداً تثبيت نمي شوند.

 

توليد نشاهاي ريشه لخت نيازمند محلي است كه از بادهاي زياد در امان باشد و خاك بخوبي زهكشي شود و عاري از بيماري، نماتد و علف هرز باشد. بذر بر روي رديف هايي كشت مي شود كه 6 تا 12 اينچ از هم فاصله داشته و فاصلۀ بين بذور بر روي رديف با توجه به نوع گياه از 1 تا 5 اينچ متغير است. آبياري باراني و پوشش هاي رديفي شناور براي حفاظت از سرمازدگي، مورد استفاده قرار مي گيرند. نشاهاي ريشه لخت پيش از برداشت از بسترهاي خزانه زير برشي مي شوند. زير برش كردن و جابجايي هاي متعدد، تارهاي كشندۀ ريشه را پاره كرده، گياهان جوان را زخمي مي كند و امراض را گسترش مي دهد.

 

 

آبياري و كود دهي

 

آبياري و كود دهي مناسب، در كنار هم، نشاهاي سالم و خوش فرمي را توليد مي كند كه بلافاصله پس از نشا كاري مجدداً مستقر مي شوند. بكارگيري بيش از حد آب و كود، گياهاني درشت و سست توليد مي كند كه در معرض امراض و آفات حشره اي هستند. استرس هاي آبي و غذايي، روش هاي مهمي هستند كه بمنظور تغيير اندازه، شكل و سرعت رشد نشا و سخت شدن گياهچه ها؛ قبل از نشا كاري در مزرعه بكار مي روند.

 

در گلخانه ها، كودهاي قابل حل در محلول موجود مواد غذايي حل مي شوند كه در فرآيندي بنام كودآب دهي در آب آبياري سنجيده مي شود. اگر بذر در مخلوطي كشت شده كه داراي كودهاي راه انداز است؛ كودآب دهي براي 2 تا 3 هفته به تعويق مي افتد. در غير اينصورت، بايد كودآب دهي را در مرحلۀ اول برگ هاي حقيقي رشد گياه، آغاز نمود. محلول غذايي را بايد تا وقتي براي سيني هاي نشا ادامه داد كه شروع به بيرون آمدن نمايد. كه اين، به ما اين اطمينان را مي دهد كه سيني ها به اندازۀ كافي، از مواد غذايي دريافت كرده اند و از تشكيل نمك ها جلوگيري مي كند. اغلب، محلول هاي غذايي اي بكار مي روند كه غلظت مواد غذايي لازم براي هر كودآب دهي منفرد را كاهش دهد.

 

در اغلب روش ها، كودآب دهي روزانه ارجحيت دارد. براي كودآب دهي روزانه با غلظت هاي حدود 15 تا 30ppm ، نيتروژن شروع كنيد و درصورت لزوم، غلظت را تغيير دهيد. به مرور از نسبت هاي بيشتر نيتروژن براي گوجه فرنگي، فلفل، و محصولات كلمي، و از نسبت هاي كمتر براي كدوئيان، استفاده كنيد. اگر نمي توانيد كودآب دهي ها را بطور روزانه انجام دهيد. ليكن بايد نشاها را حداقل يكبار در هفته با غلظت هاي حدودppm200 كود دهي كنيد. فقط بايد كودهاي قابل حل در آب را براي ساخت محلول هاي غذايي، بكار بريد. از 30 اونس (هر اونس معادل28 گرم است) نيترات آمونيوم و 4 اونس نيترات پتاسيم در 100 گالن آب؛ براي يك محلول غذايي استفاده كنيد. كه شامل ppm100 نيتروژن و پتاسيم مي باشد. با 10.5 اونس كود 12-12-12 محلول 100 گالن آب، محلول غذايي شامل ppm100، نيتروژن، فسفر و پتاسيم مي شود.

 

اگر كودهاي كامل N-P-K از قبيل 12-12-12 يا 20-20-20 در كودآب دهي نشا استفاده شود. محلول موجود كودي بايد قبل از مصرف در يك شيشۀ دهن گشاد تست شود. محلول موجود كودي را با آب آبياري مخلوط كنيد تا مطمئن شويد كه فسفر داخل تركيب، ته نشين نشده يا لخته نبندد. آخرين محلول كودآب دهي بايد در يك آبياري باراني، بر روي گياهان كمي تست شود تا مطمئن شويم كه هيچ گياه سوزي اي (آسيب رسيدن به گياه) رخ نمي دهد.

 

 

 

افزايش نور و دي اكسيد كربن

 

افزايش دي اكسيد كربن و نور دهي اضافي نشان داده است كه بر رشد نشا در گلخانه مي افزايد. اين عوامل مي توانند به پرورش دهندگان كمك كنند تا نشاهاي با كيفيتي توليد كنند، در حاليكه طول روز بسيار كوتاه، توليد را محدود مي كند. در توليد تجاري نشا، غني سازي CO2، فقط در عرض هاي شمالي جغرافيايي مزاياي بالقوه اي دارد؛ چرا كه گلخانه ها براي بخش مهمي از روز بسته اند. نور دهي اضافي فقط در مناطقي كه برق گران نيست و حرارت حاصل از لامپ ها به كاهش هزينه هاي ديگر گرمايي كمك مي كند؛ مفيد است.

 

 

 

سن نشا

 

نشا كاري در مرحلۀ اول دانهالي، شك نشا را كاهش مي دهد. بسياري از نشاها ممكن است به يك سن فيزيولوژيكي برسند كه در آن، رشد زايشي شروع مي شود تا رشد رويشي. گلدهي قبل از بلوغ بسياري از نشاهاي مسن ميوه زودتر مي دهد. اما مقدار محصول آن را كم مي كند چرا كه گياهان بسيار كوچك اند. در صورتيكه گياهان بدون صدمه رسيدن به تماس خاك به ريشه برداشت مي شوند. سيني هاي حجره اي نيازمند شرايط ريشه تنيده كندي هستند. نشاهاي ريشه تنيده، معمولاً بسيار كندتر از نشاهاي جوانتر دوباره مستقر مي شوند. بعضي اوقات لازمست نشاهاي گلخانه از بذوري كه در جدول 1 ليست شده اند، پرورش يابند.

 

 

جدول1. زمان مورد نياز براي رشد نشا از دانه در گلخانه

 

كنگر فرنگي:7-6 كاهو:7-5 كلم بروكلي:7-5

 

طالبي:4-3 كلم پيچ:7-5 پياز:12-10

 

 

گل كلم:7-5 فلفل:8-6 كرفس:12-10 هندوانه: 4-3

 

 

كدوي تابستاني:4-3 خيار:4-3 سيب زميني:7-5 بادمجان:8-6

 

مديريت آفات و بيماري ها

 

يك گلخانۀ گرم و مرطوب، محيط مناسبي را براي رشد بيماري هاي گياهي فراهم مي كند. دانه هاي تميز و استريل، سيني هاي استريل و اقدامات بهداشتي مناسب در سطح گلخانه، قسمت هاي مهم در توليدات نشاكاري هستند. رطوبت نسبي كم داخل گلخانه نيز به كنترل بيماري ها كمك مي كند. آبياري و كود دهي تنها بايد زماني بكار برده شود كه شاخ و برگ گياهان بتواند به سرعت خشك شود. اجازه ندهيد كه كارگران در گلخانه دخانيات استعمال نمايند و قبل از آنكه دستان خود را در الكل بشويند با گياهان تماس داشته باشند. اسپري پاشي گياهان داخل سيني ها با "باسيلوس تورينژنيس" (BT) قبل از نشا كاري آنها در مزرعه، يك راه كار ضروري براي جلوگيري از حملۀ حشرات "لپيدوپتروس" در روزهاي اول داخل مزرعه است. راهكارهاي مديريت تلفيقي آفات (IPM) روي شبكه جهاني وب در وب سايت IPM دانشگاه كاليفرنيا قابل دسترسي است.

 

 

برس زني نشاها

 

تراكم زياد نشاها در سيني ها باعث طويل شدن سريع ساقۀ گياهان مي شود. اين مورد، سبب توليد گياهاني با ساقه هاي بلند و ضعيف كه مستعد شكستگي در طول نشا كاري هستند؛ مي شود. برس زني (تحريك مكانيكي گياهچه ها) باعث كاهش طول ساقه در طول رشد گياه مي شود. تحقيقات روي سيب زميني نشان داده است كه ده نوبت برس زني آرام(كه با يك برس چوبي تميز و به آرامي به قسمت بالايي گياهچه ها زده شده است )در هر روز از شروع رسيدن به ارتفاع 52/2 اينچ (6cm ) بطور قابل توجهي ارتفاع نشا را كاهش مي دهد گياهان مورد مطالعه اي كه برس مي شدند؛ هر روز 12/0 اينچ (6mm) و بقيه هر روز 24/0 اينچ(mm3) رشد مي كردند. ارتفاع نهايي بصورت مستقيم با تعداد دفعات دريافت برس زني توسط گياه ارتباط داشت. برس زني درمورد خانواده solanaceous (شامل سيب زميني فلفل و بادمجان ) بطور موفقيت آميزي انجام شده ولي در مورد كدوئيان كه نسبت به برس زني حساس و آسيب پذيرند بايد مراقب بود.

 

 

 

مقاوم سازي نشاها

 

مقاوم سازي عبارت است از قراردادن گياهان نشا در درجه حرارت و رطوبت هاي كمتر و بيشتر به منظور اينكه در برابر استرس هاي مزرعه تحمل بيشتري داشته باشند مقام سازي، آبداري نشاها را كاهش مي دهد؛ روزنه هاي آنها را مي بندد و خروج بخار از آنها را كاهش مي دهد و تعادل هورموني آنها را تغيير مي دهد (افزايش ابسايزيك اسيد ABA). كه همه اينها سرعت رشد را افزايش مي دهد. بعد از مقام سازي گياهان بايد همواره قبل از نشا كاري بطور كامل آب دريافت كنند. مقام سازي زياد گياهان انرژي ذخيره شده در آنها را خارج مي كند. درجه مقاوم سازي بايد با توجه به شرايط محيطي و مزرعه در نظر گرفته شود شرايط مطلوب نشا كاري و آماده سازي صحيح مزرعه نياز به مقاوم سازي را كاهش مي دهد.

 

 

 

آرايش شاخ و برگ و ريشه

 

آرايش شاخ و برگ وريشۀ نشا يك روش قديمي است كه عموماً بد تعبير شده است و تقريباً همواره زيان آور است. قصد مطلوب، كاهش از دست دادن آب و رطوبتي است كه توسط برگ ها تقاضا مي شود. در واقعيت منبعي از فتوسنتز (انرژي گياه) از بين مي رود. با اين حال، باقيماندۀ فتوسنتز براي رشد جوانه در دوباره سازي ريشه مصرف مي شود. در بعضي مواقع، آرايش شاخ و برگ، لازم و ضروري مي شود. هنگامي كه نشا كاري بايد به تأخير بيفتد، آرايش شاخ و برگ مي تواند انتخاب درست و لازمي براي نگهداري گياه تا زمان نشا كاري باشد.

 

 

 

آبياري نشاها

 

در نشا كاري بايد به يكي از دو صورت استفاده شود. يا بايد مزرعه فوراً قبل از نشا كاري آبياري شود و يا اينكه بايد، آب داخل سوراخ نشا كاري همراه با نشا ريخته شود. برقراري دوبارۀ نشا هنگامي كه آب در محيط اطراف ريشۀ نشا بكار برده مي شود؛ بهبود مي يابد. اين عمل، ذخيرۀ آب موقتي را فراهم مي كند و به ذرات خاك براي تماس نزديك تر با ريشه كمك مي كند. براي رشد ميانه گياه بايد يك لايه از خاك مزرعه براي جلوگيري از تلف شدن رطوبت استفاده شود.

 

آب دهي و قرار دهي نشا در عمق مناسب؛ برداشت نشا را درخشكي مزرعه بطور قابل توجهي كاهش مي دهد. سوراخ هاي نشا كاري بايد داراي اندازه و عمق مناسبي باشند تا بدون صدمه زدن به نشا؛ اجازۀ قرارگيري در سوراخ را به آن بدهد. خميدگي ريشه ها در طول نشا كاري (ريشۀJ شكل) مي تواند سبب برقراري آهسته تر نشا و كاهش زود رسي آن شود. نشا هاي با طول بلند سيستم ريشه، اغلب بايد در يك شيار كوچكتر از خود قرار داده شوند و با خاك پوشانده شوند. اين روش (ريشه هايL شكل) نسبت به قطع سيستم ريشه براي آسانتر شدن كاربرد آن ارجحيت دارد.

 

افزايش ناچيزي در عمق كاشت توسط يك داروي محرك رشد در بعضي از محصولات سبزيجات نشان داده مي شود. مقدار استاندارد عموماً در نشاي سيب زميني و فلفل (پائين اولين برگ كامل) رشد و عملكرد سريعتر را افزايش مي دهد.

 

 

 

محلول هاي كود دهي اوليه

 

محلول هاي رقيق از كودهاي محلول در آب معمولاً در زمان نشا كاري بمنظور تحريك رشد سريع استفاده مي شود. استفاده از آب اغلب بيشتر از مواد غذايي به گياه كمك مي كند. محلول هاي اوليه بصورت معمولي حاوي مقادير كم P, N و K و مقادير متنوعي از ريز مغذي ها مي باشد. استفاده از كودهاي كنستانتره در نشا كاري مي تواند به ريشه آسيب بزند و باعث استرس آب در نشا شود.

 

 

 

ضد تعرق

 

باقي ماندن درست تعادل آبي در نشا براي بقا و برقراري نشا در خاك مهم است. ضد تعرق مي تواند اتلاف آب را در سطح برگ ها بوسيلۀ بسته شدن روزنه ها يا ايجاد سد فيزيكي در برابر تلف شدن آب كاهش دهد. اگر شما از ضد تعرق استفاده نمائيد. آن ها را قبل از خارج كردن نشاها از درون سيني هايشان بكار بريد.

 

منبع:دانشجویان ایران