Alireza Hashemi 33392 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 بهمن، ۱۳۹۰ بهداشت حرفه ای در معادن سطحی در محیط کار معادن سطحی،آلاینده ها(مانند گردو غبار های سنگ و فیوم ها)،سروصدای بیش از حد مجاز،ارتعاش،گرمای محیطی زیاد ومشکلات ارگونومی می توانند سبب بروز ریسک های بهداشتی برای معدنکارانی شوند که به صورت دایم و دراز مدت در معرض تماس و مواجهه با این آلاینده ها هستند. گردو غبار و فیوم گردو غبار به طور کلی آلاینده های هوا مانند گردو غبار سنگ در طول عملیات حفاری،استخراج،بارگیری،خردایش سنگ یا کانی معدنی و آتشباری ایجاد می شوند.افرادی که در معرض گردو غبار با غلظت های زیاد و زمان طولانی قرار دارند ممکن است ازبیماری های ریوی مانند سیلیکوزیس رنج برند. بایدتا حد امکان ازپراکندگی گرد و غبار در هوای محیط جلوگیری کرد.به ویژه اگر منطقه دارای هوایی راکد باشد و جا به جایی هوا به کندی صورت گیرد.گردو غبار باید کنترل یا محدود شود که این کار با استفاده از روش های ذیل امکان است: روش های حفاری تر: استفاده از آب پاش ها در طول عملیات استخراج،بارگیری و خردایش؛ به طور کلی،هر سنگی که قراراست عملیاتی معدنی برآن انجام گیرد،باید سطح آن مرطوب وتر باشد،تا میزان گردو غبارپراکنده شده در هوا کاهش یابد. درمکان هایی که وسایل کنترل گرد و غبارها موجود نیست یا به حد کافی توسعه یلفته نیست،کارگران معدن بایددایما از وسایل حفاظت فردی مانند ماسک های تنفسی استفاده کنند تا از ورود گردو غبار به دستگاه تنفسی آنها جلوگیری شودفیومهای مضرفیوم های تولید شده در طول عملیات آتشباری ،دارای ترکیبات گازی سمی(مانند دی اکسید گوگرد،اکسید نیتروژن،اکسید های نیتروزن و...)هستند که تنفس انها صدمات جدی بهداشتی را سبب می شود. کارگران معدن بعد از عملیا ت آتشباری تا رفع کامل گازهای ایجاد شده ناشی از انفجار و گردو غبار محیطی ،نباید به جبهه کار نزدیک شوند.همچنین گازهای خروجی از موتورهای دیزلی دارای فیوم های مضری هستند که ذرات خیلی ریز تنفسی را نیز دربر می گیرند. تماس مکرر و طولانی مدت با گازهای خروجی موتور های دیزل یک ریسک بهداشتی است و باید از آن دوری کرد. تا حد امکان،تجهیزات ثابت دیزلی، نباید درمناطق دارای هوای راکد یا نزدیک محیط های کاری کار کنند. ماسک های تنفسی معمولی نمی توانند ما را در برابر گازهای سمی ناشی از آتشباری یا فیوم های موتور های دیزل محافظت کنند. هنگامی که به دلیل محدودیت دید ناشی از فیوم ها و گردو غبارها امکان بروز خطر وجود دارد ،کارکنان نباید به رقت و آمددر معدن بپردازند. سرو صدا تماس دراز مدت و مکرر با میزان بالای سروصدا سبب کاهش شنوایی می گردد.منابع ایجاد کننده آلاینده های صوتی شامل کمپروسور ها،دستگاههای حفاری،چکش های دستی یا تجهیزات مکانیکی به کار رفته در معدن هستند. در مواردی که امکان پذیر باشد،منابع صوتی آلاینده باید توسط مواد جاذب صوتی ، عایق کاری گردندتا میزان صوت تولیدی آنها تاحد مجاز کاهش یابد.افزایش فاصله بین منبع صوت و گوش افراد،یکی از راه های عملی کنترل میزان سروصدااست. در جاهایی که ابزار کنترل سروصدا دردسترس نباشد،کلیه افرادی که در معرض سروصدا ی بالاتراز 90دسی بل هستندباید از وسایل حفاظت فردی شنوایی که راحت و سودمند(مانند گوشی های تو گوشی و گوشی های روی گوشی تایید شده) استفاده کنند.از انجا که به طور معمول میزان فشار صوتی در چکش های حفاری یا دستگاههای حفاری بیش از حد مجاز است،بنابراین کلیه افرادی که در مجاورت چنین دستگاههایی کار می کنند باید همیشه از گوشی های حفاظتی مناسب استفاده کنند. سروصدای زیاد در محیط کار سبب آسیب شنوایی می گردد. ارتعاش کارگرانی که در کار خود از ماشین آلات دستی استفاده می کنند،به ویژه آنهایی که با دستگاه های حفاری هوای فشرده و چکش های حفاری دستی کار می کنند،حتی اگر فقط یک ساعت درروزبا این ماشین آلات کار کنند ممکن است از آثار مضر ارتعاش دست و با زو رنج برند.سندروم دست سفید یا انگشت مرده با بی حسی و کرخ شدن انگشت دست شروع می شود و می تواند به بیماری قانقاریا منجر گردد. هیچ درمانی برای سندروم دست سفید وجود ندارد. پیشگیری و کنترل سندروم دست سفید اجتناب از کار دراز مدت با تجهیزات مرتعش(کار کوتاه مدت) استفاده از تجهیزات جدیدکاهنده ارتعاش تعویض یا تعمیر تجهیزات قدیمی با استفاده از دسته های ضد ارتعاش درابزار بستن دسته های سبک تا حد امکان سرویس و نگهداری ابزار ارتعاشی برای به حداقل رساندن میزان ارتعاش تاکنون کارکرد موثرهیچ گونه از وسایل حفاظت فردی در کنترل ارتعاشات دست و بازو به اثبات نرسیده است. استرس گرمایی کارگران باید از ماهیت استرس های گرمایی و آثار مضر آنها و همچنین از وسایل حفاظتی مربوطه آگاه شوند.آنها باید بدانند که نوسان گرمایی با نوشیدن آب زیاد(نه فقط در حد رفع تشنگی)واستفاده از یک رژیم غذایی مناسب بستگی دارد. کارگران همچنین باید نشانه های اختلات گرمایی(مانند سرگیجه،رنگ پریدگی،تنگی نفس،تپش قلب وتشنگی مفرط)را بشناسد. کارگران بایدبه آب و نوشیدنی های مناسب دسترسی داشته باشد وبه نوشیدنی های کافیین دار ونوشیدنیهای با غلظت بالای نمک وشکر توصیه نمی شود. آب آشامیدنی سالم و بهداشتی باید در کنار هر کارگر وجود داشته باشد و یا هر ساعت برای کارگر آورده شود. باید لیوانهای تمیز تهیه شود وآب محتوی آن در سایه یا سرمای 15تا 20درجه سانتیگراد نگهداری گردد. تعدیل وتنظیم کارهای اجرایی می تواند احتمال استرس گرمایی را کاهش دهد ، برای مثال :کاهش فشار کاری کارگر از طرییق تهیه ابزارهای مناسب با تقسیم کار یا برنامه های مناسب استراحتی امکان ااین امر وجود دارد. ارگونومی کار معدنی زیاد ،احتماال آسیب دیدگی اندام های بالا یا پایین بدن یا ستون فقرات را ایجاد می کند.(کارهایی مانند حمل بار دستی یا طرز قرارگیری نادرست در انجام کارها ،این امکان را فراهم می کند.) ضرورت های اساسی ارگونومی که باید مورد توجه قرارگیرند ،شامل شرایط محیط کار ،طراحی تجهیزات وابزار ،روش های کاری ،زمان کاری والگوی استراحتی هستند. الگوی جابجایی پرهیز از وضعیت های پیچشی یا خم شدگی جابجایی های هماهنگ با پرهیز از یکنواختی حرکتی حمل افقی به جای حمل قائم پرهیز از کشیدگی بدن دربلند کردن اجسام حرکات متقارن درهنگام کاربادودست استفاده از نیرو کارهای دینامیک برکارهای استاتیک ارجحیت دارند. پیداکردن حرکتی باقدرت کافی برای انجام کار،یا طراحی مجددکار برای سیستم های مفصلی ،استخوان ها ،عضلات وتاندونها ،یک حد حرکتی وجود دارد که کاربا حداکثر بهره دهی میتواند درآن طیف صورت گیرد.انجام کارها باید از معیار حرکتی تبعیت کنند. بارهای سنگین ترباید درجلو ونزدیکی بدن حمل شوند. علل اصلی آسیب ها درحمل بار ،وضعیت های کاری نامناسب وحمل بارسنگین مکرراست. وسایل حفاظت فردی چنانچه امکان حذف منابع خطر به شکلی مناسب درمعدن وجود نداشته باشد ،پیمانکار معدن باید وسایل حفاظت فردی مناسب را بطور رایگان دراختیار کارگران قراردهدواز کاربرد مناسب ونگهداری خوب آنها اطمینان حاصل یابدو وسایل حفاظت فردی اولیه باید شامل موارد ذیل باشد: کلاه ایمنی مناسب درمکانهایی که احتمال سقوط اشیاء خطرساز وجود دارد. دستکش های حفاظتی زمانی که حمل مواد یا کار اجرایی ممکن است سبب صدمه به دست ها شود. کارگران همیشه باید حداقل استاندارد حفا ظتی لازم را در معدن واطراف آن رعایت کنند. کفش حفاظتی مناسب (برای نمونه کفش ایمنی یا چکمه های پلاستیکی )زمانی که خطر لغزش یا صدمه دیدگی پاها وجوددارد. درصورت نیاز باید از وسایل حفاظت فردی اضافی نیز استفاده کرد. استفاده از محافظ های شنوایی درمکان هایی که میزان سروصدا بیشتر از حد مجاز است (برای نمونه در محل استقرار کمپرسورها ،دستگاه های حفاری یا چکش های دستی ) همیشه از کلاه ،دستکش وکفش ایمنی استفاده کنید. استفاده از ماسک ضدگردوغبار درمکانهایی که انتشار گردوغبار در هوا زیاد است استفاده ااز عینک های ایمنی در مکان هایی که احتمال خطر صدمه به چشم بر اثر پرتاب سنگ یا ذرات وجود دارد.(برای نمونه در جاهایی که سنگی سخت باید شکسته شود.) همچنین ممکن است دیگر وسایل حفاظت فردی نیز مورد نیاز باشد ،مانند : استفاده ازلباسهای تنگ وچسبان هنگامی که با ماشین آلات وتجهیزات دوار کار می شود. کمربند های ایمنی وطناب ها در جاهایی که خطر سقوط از ارتفاع وجود دارد. سلامت ، رفاه وبهداشت معدنکاران مسئول معدن باید تدابیری برای اطمینان از مراقبت بهداشتی ،رفاه وسلامت کارگران معدن تدارک بیند. مراقبت پزشکی سلامت کارگران معدن قبل از شروع به کار در معدن باید توسط پزشک با صلاحیت کنترل شود.علاوه براین ،آزمایش های دوره ای پزشکی نیز باید منظور گردد،به ویژه برای کارگرانی که کارشان جابجایی مواد است یا روند کاری به گونه ای است که می تواند برای آنها خطر ساز شود. کارگری که بیمار است ،یا به هردلیلی توانایی انجام کار معمول ندارد،نباید تا زمان بهبودی کامل اجازه کار کردن داده شود. تسهیلات استحمام ورختکن مسئول معدن باید در مکانهایی که امکان ÷ذیر است ،تسهیلات کافی برای تعویض ،نگهداری وشستشوی لباس کارگران در محل معدن فراهم کندآب تهیه شده برای مصارف شستشو واستحمام باید از تمیزی کافی برخوردارباشد تسهیلات بهداشتی مسئول معدن بایدبرای کارگاه های معدن سطحی ،توالت ودستشویی مناسب در محل مناسب بنحوی که بوی توالت منتشرنگردد ،دایر کند.توالت ها باید در محلی مناسب نصب شوندتا محیط زیست را آ لوده نکنند،مثلاً در مناطق غیر فعال معدن . توالت ودستشویی باید پیوسته نظافت وضد عفونی شوند وکارگران نباید از فضاهای دیگر برای این منظور استفاده کنند. آب آشامیدنی کارگر معدن هرگز نباید از آب داخل معدن استفاده کند.منابع آب کافی وقابل شرب باید در کلیه مکانهای کاری در معدن (درساعات کار)در نظر گرفته شود. اگر نوشیدن آب از چاه های موجود در معدن امکان پذیر است ،تمهیداتی باید اتخاذ شوند تا امکان آلوده شدنشان از طریق آب های آلوده معدن ممکن نباشد(برای نمونه در بیرون از معدن یا در سطحی بالاتر از آبکشی معدن ) مخازن آب آشامیدنی باید دربرابر ورود گردوغبار مقاوم باشند ودر مواقعی که استفاده نمی شوند ،مسدود گردند.آب آشامیدنی به هیچ وجه نبایدآلوده شود. مکانهای غذاخوری غذا نباید در مکانهایی که در معرض خطر مواد ،انواع بخار یا گرد وغبارها هستند،قرارگیرد.غذا باید در مکانهای سربسته وپاک نگهداری ومصرف شود.در مواردی ممکن است محل های استراحت برای این منظور اختصاص یابد. نوشیدنی های الکلی ومواد مخدر نوشیدنی های مست کننده ومواد مخدر نباید در معدن مورد استفاده قرارگیرند.به افرادی که نشانه هایی از مصرف الکل یا مواد مخدر در آنها دیده شود ،نباید اجازه کار داد. کمک های اولیه کارگران وسرپرستان معدن باید بتوانند به سرعت در برابر حوادث وسوانح رخ داده پاسخگو باشند وکمکهای اولیه وضروری درمانی افراد را به سرعت انجام دهند .درمان سریع از طریق کمکهای اولیه می تواند در جلوگیری از جدی تر شدن آسیب ها یا حتی از دست دادن جان فرد مصدوم موثرباشد. مسئولین معدن باید اطمینان یابند که جعبه کمکهای اولیه در محلی مناسب در معدن قرار دارد وبه طور مداوم با لوازم مشابه تجدید می شود. حداقل تجهیزات مورد نیازبرای حصول اطمینان از درمان با کمکهای اولیه باید شامل : دارابودن برانکاردبرای جابجایی افرادی که قادر به راه رفتن نیستند. پتو برای افرادی که به آنها شوک وارد شده است . باند وپارچه استریل به میزان کافی برای زخم های باز دست وپا ،سر وبدن آتل برای اعضای شکسته دیگر لوازم کمکهای اولیه که ممکن است به دلیل ماهیت کار توسط پزشک صلاحیت دار توصیه گردد. باید اطمینان حاصل نمود که حداقل یک نفر از کارکنان،آموزش کمکهای اولیه رادیده باشد .(مسئول معدن باید امکان آموزش کمک های اولیه را برای فرد فراهم نماید.) ودر زمان کارمعدن این فرد درمحل ،انجام وظیفه کند. منبع: ایمنی وبهداشت درمعادن کوچک سطحی نویسندگان:مانفردوال-نورمن جنینگز مترجمین:مهندس آرش گودرزی- مهندس علی مظفری (کارشناسان ارشد مرکزتحقیقات وتعلیمات حفاظت وبهداشت کار) لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده