مغز بچه ها از دعواهای خانوادگی آسیب می بیند ؟!

[afa 18,504]

 

بر اساس تحقیقات اخیر، خشونت و پرخاشگری‌های خانوادگی همان گونه كه جنگ روی سربازان اثرگذار است مغز فرزندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محققان دریافتند استرس مداوم در زندگی بچه‌ها سیستم‌های پاسخ‌گر به استرس را مختل می‌كند بخصوص دو بخش حساس مغز یعنی آمیگدالا و اینسولا را تغییر می‌دهد.

بدن و مغز انسان به گونه‌ای عمل می‌كنند كه به خاطر سلامتی فرد همیشه برای شناسایی و واكنش به خطرات موجود آماده‌اند و این توانایی بسیار مهمی به شمار می‌رود زیرا ما را در شرایط سخت و نامطلوب حفظ می‌كند. با این حال در نتیجه استرس‌های مداوم و همیشگی تغییراتی در مغز رخ می‌دهد كه سیستم‌های پاسخ گر و هشدار دهنده بیش از حد حساس می‌شوند.

 

آمیگدالا در مغز انسان‌ها بخشی است كه وظیفه واكنش‌های احساسی و عاطفی، حافظه و نیز پیش‌بینی و آمادگی برای روبه رو شدن با استرس را بر عهده دارد. اینسولا قسمتی از شبكه عصبی است كه درد و ورودی‌های حسی و عاطفی را پیش‌بینی می‌كند و به بدن و مغز كمك می‌كند تا در مقابل آسیب‌های احتمالی و بالقوه از خود دفاع كنند.

مراقبت و دفاع از خود مهارت‌هایی هستند كه برای ادامه زندگی ضروری‌اند بنابراین استرس بیش از حد باعث می‌شود فرد بیشتر در معرض مشكلات روحی و رفتاری به ویژه نگرانی و دلواپسی قرار گیرد.

وقتی شخصی در موقعیت‌های استرس زا مانند خشونت‌ها و پرخاشگری‌های خانوادگی همیشگی قرار می‌گیرد، آمیگدالا بیش از حد توان واكنش نشان می‌دهد و با این اتفاق، واكنش سیستم‌های هشدار بدن به تهدیدها سریع‌تر و پر انرژی‌تر خواهد بود در نتیجه عكس‌العمل‌های مغز از حالت عادی خارج می‌شود.

 

این پدیده عصبی در نشانه‌های فشار روانی پس از آسیب (ptsd) در سربازان مشاهده شده است. آزمایش‌های عصبی نشان داد حتی آمیگدالای سربازانی كه از مناطق جنگی بر می‌گردند و عكس‌العمل‌های عاطفی عادی دارند به طور غیر عادی واكنش نشان می‌دهد و درنتیجه اینگونه افراد بیشتر مواقع آماده‌اند تا مشكل ساز شوند و از خود عكس العمل غیر معمول بروز دهند.

پژوهشگران می‌گویند بچه‌هایی كه مداوم در خانواده خشونت و پرخاشگری می‌بینند تغییرات در واكنش پذیری آمیگدالا و اینسولا‌ی آنها مشابه عكس‌العمل‌هایی است كه در مغز سربازان برگشته از جنگ به وجود می‌آید. حتی اگر این فرزندان نشانه‌های بیرونی مانند افسردگی یا نگرانی را نداشته باشند فعالیت مغزشان به گونه‌ای است كه هر لحظه امكان واكنش بیش از حد به خطرات احتمالی از سوی آنها وجود دارد.

در این تحقیقات وقتی بچه‌های خانواده‌های پرخاشگر تصاویر صورت‌های عصبانی را می‌دیدند فعالیت آمیگدالا و اینسولای مغزشان كاملا بیش از حد بود و هر چه بچه‌ها در زندگی شان خشونت بیشتری تجربه كرده بودند پاسخ‌های عصبی در قسمت‌های كنترل استرس مغز قوی‌تر بود.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد حتی اگر بچه‌های خانواده‌های خشن و پرخاشگر نشانه‌های آشكار و بیرونی بروز ندهند سیستم‌های عصبی پاسخ‌گر به استرس در مغزشان بیش از حد فعال است. شاید در كوتاه مدت این نكته مثبتی برای رو به رو شدن با تهدیدات قلمداد شود اما در بلند مدت مشكلات فراوانی به وجود خواهد آورد. محققان می‌گویند این واكنش پذیری بیش از حد به استرس رشد بچه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.