Anooshe 11040 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اسفند، ۱۳۸۸ پرچين به ديواره سبز انبوه متشكل از گياهان كاشته شده به صورت رديفي، در فواصل مناسب گفته مي‌شود. پرچين نقش مهمي در ساختار و هويت يك باغ ايفا مي‌كند. علاوه بر زيبايي، برخي از استفاده‌هاي عملي پرچين عبارت است از: 1. محافظت از يك محدوده 2. ايجاد محيط خصوصي 3. جدا كردن دو بخش مختلف يا ايجاد يك محيط بسته 4. مشخص كردن مرزها 5. به وجود آوردن پس‌زمينه براي گل‌ها و گياهان كاشته شده در حاشيه‌ها 6. مانع (فيزيكي، بصري، صوتي). نوع گياه انتخابي بستگي به سبك پارك، آب و هوا، خاك، مكان و هدف مورد نظر دارد. در ميان گونه‌هاي مختلف گياهي، گياهان زيادي وجود دارند كه به دليل رشد انبوه و داشتن خاصيت شكل‌پذيري (با هرس) براي ايجاد پرچين مناسب هستند. با تركيب چند گونه گياهي مي‌توان پرچين‌هايي متنوع از نظر شكل، اندازه و رنگ، براي مقاصد مختلف پديد آورد. گياهان سازنده پرچين را مي‌توان هرس كرده به شكل منظم (Formal) درآورد يا به صورت هرس نشده و طبيعي باقي گذاشت و از حالت طبيعي رشد و زيبايي گل و ميوه‌هاي آنها استفاده كرد (نامنظم Informal). پرچين‌ها ممكن است هميشه سبز يا خزان كننده، كوتاه، متوسط يا پابلند، گلدار يا بدون گل باشند. هميشه سبزها به اين دليل حايز اهميت‌اند كه در تمام فصول سال، حتي زمستان، برگ دارند. سوزني‌‌برگ‌ها نيز در اين گروه قرار مي‌گيرند. خزان‌كننده‌ها شامل درختان و درختچه‌هايي هستند كه در فصل زمستان برگ‌هاي خود را از دست مي‌دهند. اين گياهان در صورت رعايت فاصله كاشت و هرس صحيح به صورت انبوه درمي‌آيند و براي ايجاد پرچين مناسب هستند. اين گروه در طول سال با تغيير رنگ برگ‌ها جلوه‌هاي خاصي به پرچين مي‌بخشند. رنگ برگ‌هاي بعضي از گياهان خزان‌كننده مانند راش Fagus sylvatica در پاييز تغيير مي‌كند، اما برگ‌ها در طول زمستان نيز روي گياه باقي مي‌مانند. تعدادي از خزان‌كننده‌ها مانند گل‌آويز Fuchsia به عنوان پرچين فصلي به كار مي‌روند و در نواحي سردسير، در فصل زمستان اندام هوايي آنها از بين مي‌رود، ولي در بهار و تابستان گل‌هاي فراواني توليد مي‌كنند. پرچين‌هاي گلدار را كه با كاشت درختچه‌هاي گلدار و هرس سبك آنها ايجاد مي‌شوند، مي‌توان در پارك‌هايي كه با سبك آزاد و طبيعي طراحي شده‌اند به كار برد. در صورت هرس شديد و بي‌موقع و ايجاد فرم‌هاي هندسي منظم، اين درختچه‌ها گل نمي‌دهند و پرچين‌هاي بدون گل را به وجود مي‌آورند. هرس و تربيت پرچين پس از كاشت نهال‌ها در محل مورد نظر، براي ايجاد پرچين، بسته به نوع گياه، توان رويشي آن، نوع پرچين و عوامل ديگر، پرچين‌ها را هرس مي‌كنند. شدت هرس و ميزان حذف شاخه‌ها به منظور توسعه و گسترش انشعابات شاخه‌هاي جانبي گياه به منظور پر كردن فضاي لازم، به عوامل مختلفي بستگي دارد كه ايجادكنندگان پرچين بايد از آنها اطلاع كامل داشته باشند تا بتوانند عمل هرس را صحيح و مطلوب انجام دهند. بايد در نظر داشت كه هر گونه گياهي با توجه به خصوصيات كلي خود (فيزيولوژيكي و مورفولوژيكي) نياز به هرس كافي دارد كه در همه گياهان يكسان نيست. به عنوان مثال درختچه‌هاي گلدار براي ايجاد پرچين غير‌منظم (Informal) بايد خيلي سبك و پس از پايان گلدهي هرس شوند. بيشتر هميشه سبزها به حداقل هرس نياز دارند. در چند سال اول بعد از كاشت، بايد شاخه‌هاي جانبي را كه خيلي بلند شده‌اند، كوتاه كرد. اما به شاخه‌هاي انتهايي اجازه داد تا به حد ارتفاع مورد نظر برسد. پس از اين كه بلندي پرچين به حد مورد نظر رسمي‌شود. بيشتر پرچين‌هاي منظم را دو بار در سال هرس مي‌كنند: «خزان‌كننده‌ها را در زمان استراحت گياه و اواسط تابستان و هميشه سبزها را اواخر بهار و اواخر تابستان. براي رشد بهتر گياهان پرچيني بايد در بهار از كود تعادلي و مالچ استفاده كرد. كاربرد و موارد استفاده از پرچين . به منظور ايجاد مانع فيزيكي براي حفظ قسمتي از فضاي سبز و جلوگيري از ورود عموم به آن محدوده، از گياهاني مانند زرشك و تمشك استفاده مي‌كنند كه به علت تراكم و داشتن خار مانع فيزيكي غيرقابل عبوري تشكيل مي‌دهند. البته مي‌توان از ديگر عناصر فضاي سبز مانند اختلاف سطح، آب‌نما و.. نيز براي اين منظور استفاده كرد. . ايجاد مانع بصري براي پوشاندن مناظر نازيبا بسيار حايز اهميت است. براي اين منظور از پرچين‌هاي متوسط تا بلند استفاده مي‌شود. مانع صوتي، براي جلوگيري از ورود سر و صداي خيابان به درون محيط پارك ايجاد مي‌شود. با كاشت دو رديف درخت دور محدوده پارك و دو رديف درختچه پرچيني با ارتفاع متوسط در دو طرف رديف درختان، مي‌توان ديوار سبز مناسبي به وجود آورد تا علاوه بر زيبايي، با جذب صداي اتومبيل‌هاي و... محيط آرامي درون پارك به وجود آيد. در صورتي كه بخواهيم دو قسمت از فضاي سبز را از هم جدا كنيم، به طوري كه ارتباط بصري بين اين دو قسمت از بين نرود، مي‌توانيم از پرچين‌هاي متوسط استفاده كنيم. . براي ايجاد بادشكن به منظور كاهش جريان هواي ورودي به يك محدوده و در نتيجه حمايت گياهان آن محدوده از گزند بادهاي شديد (در مسافتي حدود 5 برابر ارتفاع بادشكن، بالاترين درجه كاهش شدت باد به دست مي‌آيد) پرچين‌هاي بلند مناسب هستند. . كاشت گياهان حصاري پاكوتاه در خط طولي وسط جاده‌ها براي جلوگيري از تابش خيره‌كننده نور بالاي چراغ اتومبيل‌هايي كه خلاف جهت يكديگر حركت مي‌كنند ضروري است. بسياري از تصادف‌ها در شب مواقعي روي مي‌دهد كه نور مزاحم خودروي روبه‌رويي مانع ديد راننده شده است. سرپيچ‌ها و انحناها بايد بافت متراكم و پرپشتي از گياهان حصاري كاشت. برگ نو هميشه سبز كه گياهي مقاوم است براي اين مورد مناسب است. البه بايد توجه داشت كه در صورت رعايت نكردن موارد ايمني و حفظ فاصله‌هاي اصولي ممكن است موانعي براي وسعت ديد رانندگان به وجود آيد و موجب بروز حوادث شود. . گياهان حصاري بلند در طرفين خيابان از انعكاس نور تابيده شده به كف آسفالت و ايجاد مزاحمت براي رانندگان جلوگيري مي‌كنند. براي اين منظور مي‌توان در كنار خيابان، گياهان حصاري متوسط يا بلند و تركيبي از هر دو را كاشت. . كاشت گياهان حصاري پابلند در دو طرف گذرگاه فضايي عبوري به وجود مي‌آورد كه مكث و توقف در آنها دشوار است. در اين گذرگاه‌ها به علت گسترده بودن ميدان ديد در يك جهت و محدود بودن آن در اطراف، رهگذر چاره‌اي جز حركت و عبور ندارد. بنابراين از اين روش مي‌توان براي جلوگيري از توقف مردم در يك مكان استفاده كرد. در صورت كاشت گياهان حصاري پاكوتاه كه مناظر دو طرف گذرگاه نيز ديده شوند، امكان مكث و توقف در گذرگاه بيشتر مي‌شود. . كاشت گياه پرچيني پاكوتاه دور لكه گل‌كاري شده در چمن به منظور تزيين و ايجاد مرزي بين قسمت چمنكاري و قسمت گل‌كاري شده مناسب است. . در كنار وسايل بازي كودكان، مي‌توان با گياه پرچيني هميشه سبز و بدون خار، مانند برگ نو، جل، شمشاد يا انواعي از سوزني برگان، محيطي به صورت دالان‌هاي تودرتوي سبز براي انواعي از بازي‌هاي كودكانه ايجاد كرد. اين پرچين‌ها علاوه بر انتشار اكسيژن در محيط، وسيله‌اي طبيعي و بي‌خطر براي تفريح و تخليه انرژي سرشار كودكان خواهند بود. . با استفاده از پرچين‌هاي متوسط و بلند مي‌توان در پارك‌ها محيط‌هاي امن، مخصوص پيك‌نيك و استراحت مسافران ايجاد كرد. 12. با كاشت گياهان پرچيني معطر، اسطوخودوس و سنتولينا، مردم از قدم زدن در پارك لذت بيشتري خواهند برد. منابع: 1. Brickell. Christopher, David. Joyce, 1996, Pruning & Training LONDON,P 44-48. 2. Brickell. Christopher, 1989, Gardener's Encyclopedia LONDON. 3. C. Calkins. Carool, 1987, Illustrated Guide to Gardening NewYork, p.193-200. 4. David & Chartes, 1988, the Hillier Colour Dictionary of Treese and Shrbts, America. 5. Brickell. Christopher, 1990, Gardeners Encyclopedia Plants & Flowers – LONDON. 6. متقي. حسين، 1364، درختان و درختچه‌هاي زينتي. 7. خاتمساز. محبوبه و ميربادين. عليرضا. 1364، مشخصات علمي و كاربردي. 655 گونه درختي ايران و جهان، موسسات تحقيقات جنگل‌ها و مراتع. 8. اسكنداني. جواد، طراحي محيط سبز، پايان‌نامه دوره فوق ليسانس. 9. ثابتي. حبيب‌الله، 1355، جنگل‌ها، درختان و درختچه‌هاي ايران. 10. حكمتي، جمشيد، 1369، طراحي باغ در پارك. 11. فياض. محمدمهدي، 1352، راهنماي باغ گياه‌شناسي دانشكده كشاورزي.يد، تنها هرس سبك براي ثابت نگهداشتن اندازه و فرم پرچين كافي است. براي گياهان پرچيني كه تازه كاشته شده‌اند (به غير از سوزني‌برگان) شاخه‌ها را حدود يك سوم طول آنها كوتاه كرده و رويش‌هاي ضعيف‌تر را تا دو سوم طول كوتاه مي‌كنند. گياهاني، مانند برگ‌نو و زالزالك را كه داراي رشد عمودي قوي هستند، بايد شديدا هرس كرد تا به صورت پرپشت و متراكم درآيند. اين گياهان بايد در سال اول كاشت، در آخر فصل بهار، به فاصله 15 تا 30 سانتي‌متر از سطح زمين كوتاه شوند و در آخر تابستان شاخه‌هاي جانبي آنها كوتاه شود. در زمستان سال دوم و اول بهار، اين هرس سنگين تكرار و تقريبا نصف رويش فصل اخير حذف برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 5 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده