tower2010 696 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 دی، ۱۳۹۰ پیش بینی فارین پالیسی از نبردهایی که ممکن است در سال نو میلادی جهان را تکان دهد 2011 سال انقلاب های عربی بود.سال خیزش های زنجیره ای در خاورمیانه و شمال آفریقا. اگر در دسامبر 2010 از خبره ترین تحلیل گران بین المللی هم سوال می کردید که برای 2011 چه پیش بینی هایی در چنته دارند هیچ کس نمی توانست وقوع انقلاب در تونس و مصر ، کشته شدن معمر قذافی و به شمارش افتادن روزهای بر مسند قدرت نشستن علی عبدالله صالح را پیش بینی کند. با اینهمه پیش بینی سال آینده مدت هاست که تبدیل به سنتی در میان تحلیل گران بین المللی شده است. فارین پالیسی نیز با استناد به شواهدی که در یک سال گذشته بر جهان رفته جنگ هایی را پیش بینی کرده که در سال 2012 می توانند صفحات جدیدی بر تاریخ بین الملل بیفزایند: [TABLE] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] نام کشور [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] موقعیت [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] سوریه [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] ناآرامی ها در سوریه به گونه ای پیش رفت که سرنوشت این کشور تبدیل به سوژه شرط بندی میان بسیاری از تحلیل گران شده است. بسیاری امیدوارند که با پایان یافتن خشونت ها در این کشور تکلیف دولت بشار اسد هم سریع تر مشخص شود. رفتن بشار اسد به معنای آغاز دوره ای از بلاتکلیفی سیاسی و امنیتی در سوریه است. طرفداران بشار اسد حاضرند برای بقای دولت وی جان خود را فدا کنند اما سوریه بی ثبات پس از او را به چشم نبینند.وداع بشار به معنای ناآرامی در لبنان،فلسطین و تردید در ایران است. سوریه پس از بشار منطقه را در آستانه ناآرامی های جدی قرار می دهد. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] ایران/ رژیم صهیونیستی [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] سال 2011 مملو از جنجال های خبری در خصوص حمله تل آویو به تهران به تنهایی و یا به کمک واشنگتن بود. تل آویو برای فرار از میز مذاکره با فلسطین همواره برنامه هسته ای ایران را بهانه کرده و با همین ابزار واشنگتن را به تشدید تحریم ها علیه تهران در 2011 سوق داد.2011 به دو دلیل سال تغییر استراتژی در قبال ایران خواهد بود. نخست گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی هسته ای در خصوص ایران است که شاید نکته تازه و قانع کننده ای در خصوص برنامه هسته ای تهران نداشت اما می تواند بهانه ای به دست اسرائیلی ها دهد.دومین دلیل هم انتخابات ریاست جمهوری امریکا و نیاز باراک اوباما به حمایت لابی صهیونیست است. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] افغانستان [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] یک دهه تلاش های بین المللی،تقلاهای امنیتی و کمک های نقدی و غیرنقدی نتوانست ثبات را به افغانستان بازگرداند. در 2011 کابل میزبان مجموعه ای از بمب گذاری ها و عملیات های انتحاری بود:حمله به سفارت آمریکا و ترور برهان الدین ربانی از پر رنگ ترین این چالش ها بود. دورنمای سال آتی هم شفاف تر از دیروزها نیست. مسئولیت امنیتی بسیاری از استان های اصلی تا پایان 2012 به نیروهای امنیتی نه چندان مجهز افغان سپرده خواهد شد. حامد کرزی قدرت را در اختیار دارد و قومیت های کوچک تر امید چندانی به سهم خواهی از قدرت ندارند. طالبان و سایر شبه نظامیان هم ظاهرا از هم اکنون خود را برای روزهای بدون حضور امریکا در سال 2014 مهیا می کنند. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] پاکستان [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] در 2011 رابطه واشنگتن و اسلام آباد از بد به بدتر رسید. اشتباه ناتو در بمباران منطقه ای مملو از سربازان دولتی آب پاکی را بر این رابطه ریخت. رابطه میان اسلام آباد و کابل هم درست مثل همیشه پرتنش است. دولت اسلام آباد تا حدودی رابطه اش با هند را بهبود بخشیده است. با اینهمه گروه هایی مانند لشگر الطیبه هنوز می توانند تنش آفرین باشند. یک حمله تروریستی دیگر چه در هند و چه در پاکستان می تواند به دعوای مسلحانه میان دو قدرت هسته ای منطقه بدل شود. بااینهمه اصلی ترین تهدید امنیت پاکستان در 2012 از داخل است و نه خارج. گذار از دیکتاتوری نظامی به دموکراسی هیچ گاه در جامعه ای مانند پاکستان آسان نبوده است. اسلام گرایان تندرو هنوز اصلی ترین خطر برای این کشور هستند. 2013 سال انتخابات در پاکستان است و سال نو میلادی می تواند بهترین یا بدترین بستر برای آن انتخابات باشد. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] یمن [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] صنعا میان سقوط در دره خشونت و انتقال آرام قدرت معلق است. علی عبدالله صالح تحت فشارهای بین المللی توافقنامه انتقال قدرت را موقتا امضا کرد. بر اساس این توافقنامه وی باید قدرت را به معاون خود واگذار کند و پس از برگزاری انتخابات مقرر شده در بیست و یکم فوریه خاک وطن را ترک کند. این گام نخست برای به آرامش رساندن یمن کافی نیست. یکی از اصلی ترین چالش ها انتقال آرام قدرت و پایان دادن به بی عدالتی های سیاسی و قضایی در یمن است. اوضاع اقتصادی در یمن بدترین روزهای خود را سپری می کند و بحران انسانی هم زنگ خطرها را به صدا درآورده است. خانواده صالح با خانواده ژنرال ارتشی که مقابل آنها قدعلم کرده سر ناسازگاری گذاشته اند. بهترین راه برای یمن امضا توافقنامه آتش بس میان دو طرف است. تمامی نیروهای مسلح ارتش و شبه نظامیان شخصی باید از مرکز شهرهای اصلی دور نگاه داشته شوند. بازیگران بین المللی هم در این میان نقش چشمگیری را ایفا می کنند. سازمان ملل با تهدید صالح و چهره های دولتی وابسته به او می تواند آنها را بر سر میز مذاکره بنشاند. استقلال طلبان جنوب یمن هم می توانند این کشور را به آغوش ناآرامی های داخلی بسپارند. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] آسیا میانه [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] برخی کشورهای این منطقه خوش شانس هستند که تاکنون جان سالم به در برده اند. ساختار سیاسی آنها در حال سقوط است، سیستم حمل و نقل عمومی در این کشورها قابل دفاع نیست و فساد مالی و اداری هم بیداد می کند. تاجیکستان به عنوان نمونه با مشکلات امنیتی روبه رو است. رابطه این کشور با ازبکستان بیشترین تنش ها را تجربه می کند. ازبکستان هم روزهای چندان خوبی را تجربه نمی کند. امریکا به روی کمک های تاشکند برای انتقال کمک های لوجستیک به افغانستان بسیار حساب می کند. با اینهمه اوضاع داخلی تاجیکستان به گونه ای نیست که بتوان بر روی آن به عنوان متحدی پایدار حساب کرد. قرقیزستان هم روزهای پرتنش داخلی را تجربه می کند. دولت مرکزی هنوز نتوانسته است خسارت های ناشی از اعتراض جنوبی های این کشور در سال 2010 را جبران کند. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] بروندی [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] اطمینان خاطرهایی که دولت بوجومبورا پس از جنگ داخلی سال 2000 به جامعه بین المللی داد در نهایت ره به جایی نبرد. تحریم انتخابات در سال 2010 به افزایش خشونت و ناامنی در این کشور منجر شد. در این کشور دیگر از رسانه های مستقل خبری نیست. فساد دولتی هر روز افزایش بیشتری پیدا می کند. استاندارد زندگی در این کشور افریقایی سیر نزولی را طی می کند و نارضایتی های اجتماعی شرایط را برای تکرار یک جنگ داخلی تمام عیار مهیا کرده است. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] کنگو [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] جوزف کابیلا ظاهرا به عنوان رئیس جمهور برای دومین بار متوالی انتخاب شده اما این مساله مخالفان سیاسی وی را راضی نگاه نمی دارد. شایعاتی در خصوص آرای از پیش نوشته شده شنیده می شود و برخی منابع از تقلب گسترده در آخرین انتخابات سخن می گویند. در شرایطی که انتخابات مجلس قانون گذاری هم آلوده به تقلب باشد بی شک مخالفان ساکت نخواهند نشست. کابیلا در 5 سال حضور در قدرت بسیاری از نهادهای سیاسی و اجتماعی را محدود کرد. ناظران بین المللی هم از بهبود شرایط در این کشور ناامید شدند. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] کنیا/ سومالی [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] برای پیش بینی میزان موفقیت عملیات نظامی دولت کنیا در جنوب سومالی برای مهار گروه الشهاب بسیار زود است. این گروه از قریب به یک دهه پیش تاکنون جنوب سومالی را هدف حملات خود قرار داده است. اکنون که کنیا به عنوان عضوی از اتحادیه افریقا در سومالی حضور دارد درصد نارضایتی ها از این ماجرا هم افزایش یافته است. احتمال انتقام گیری های الشهاب از کنیا هر روز بیش از دیروز می شود. پایتخت کنیا در 2011 چندبار هدف این عملیات های انتقام جویانه قرار گرفت. [/TD] [/TR] [TR] [TD=width: 85, bgcolor: transparent] ونزوئلا [/TD] [TD=width: 409, bgcolor: transparent] آمار قتل در ونزوئلا یکی از بالاترین رقم ها است، دو برابر این رقم در کلمبیا و سه برابر در مکزیک. این رقم پیش از به قدرت رسیدن هوگو چاوز هم بالا بود. البته در 12 سال حضور وی در قدرت این رقم سیر نجومی خود را طی کرد. قربانیان این سیر صعودی هم نسل جوان هستند. مردانی که برای یک گوشی تلفن همراه همدیگر را می کشند. هنوز معلوم نیست که چه کسی مقابل چاوز در انتخابات قدعلم می کند. بیماری هوگو چاوز نوعی بی ثباتی سیاسی را برای ونزوئلا به بار آورده است. 2012 سال حساسی برای مخالفان چاوز و هوادارن او است. [/TD] [/TR] [/TABLE] 9 نقل قول لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده
به گفتگو بپیوندید
هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .