viviyan 12431 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 آذر، ۱۳۹۰ پاتريمونياليسم رايج ترين نوع سلطه سنتي است، پاتريمونياليسم فاقد عنصر عقلانيت است و در آن سنت به عنوان يك اصل عدول ناپذير اعتبار دارد . مايه وحدت در اين جامعه شخص رهبر است واطاعت از او، اطاعت از مافوق و حالت بندگي دارد . اين نوع سلطه با شيوه اداري به سبك جديد آشنا نبوده البته تداوم رژيم پاتريمونيال در بلند مدت اجازه مي داد كه تشكيلات اداري ساخت يافته اي ايجاد گردد.در اكثر موارد ، مسئولان خدمات ، مالك شغل خود يا دست كم مالك وسايل اداري شغل خود بودند و آنچه در اين نظام مفهومي نداشت ، جدايي ميان قلمرو خصوصي و قلمرو رسمي بود يعني تميز ميان منافع شخصي صاحب منصب اداري و منافع عمومي وابسته به منصبي كه اشغال مي كرد. نظام اداري پاتريمونيال از مفاهيم تخصص و صلاحيت اطلاعي نداشت و تنها شرافت فردي را در نظر مي گرفت. حقوق نيز به طرز سنتي اداره مي شد عموماً ميل و اراده شاه كار قانون را انجام مي داد . خلاصه كلام ، ويژگيهاي اساسي اين نوع سلطه مبتني بر نظامي بود كه در آن عموماً اكثرمشاغل از صدر تا ذيل مراتب ، اختصاصي بودند، البته اين اختصاصي بودن با مفهوم سلطه خودكامه متفاوت است . چون سلطه پاتريمونيال از طريق نهادهايي مثل پارلمان ، ديوان عدالت و ... محدود بود . در واقع مي توان گفت هيچ گاه در تاريخ يك دولت پاتريمونيال ناب وجود نداشته است 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده