وقتی تنها بودن و تنها ماندن , یک انتخاب و یک خواسته درونی میشه.

[Fakur 9754]

من تنهايي مطلق و تارک دنيا بودن را تاييد نمي کنم اما زماني که فرد توان تنها بودن را در خود به وجود آورد از آن لذت بيشتري خواهد برد و ديگر بودن در جمع نمي تواند او را تحت تاثير قرار دهد او حتي در اين حالت نيز آگاهانه انتخاب مي کند ... جمع را انتخاب مي کند و به راحتي مي تواند آنان را ترد کند و بعد از آن به لحظه اي خواهد رسيد که اين جمع است که به او نياز دارد و نه او به جمع . هر آنچه که جمع بخواهد به او بدهد ، خودش با ويژگي هاي شخصي به خود اهدا کرده .. در ذهن دارد ... ورژن آبکي و همه پسند آن برايش جذابيت و کاربردي ندارد ...به نظر شما آنان که جمع ما را ترک کرده اند به همین توانایی دست یافته اند؟

[viviyan 12431]

کم پیش میاد. چه تو دنیای واقعی و چه تو دنیای مجازی. به نظر من کسی که لذت تنها بودن رو درک کرده باشه، کم پیش میاد که وارد جمعی بشه، و کم پیش میاد که جمعی بهش نیاز داشته باشه، کم کم جمع هم اونو فراموش میکنه.

[Fakur 9754]

کم پیش میاد. چه تو دنیای واقعی و چه تو دنیای مجازی. به نظر من کسی که لذت تنها بودن رو درک کرده باشه، کم پیش میاد که وارد جمعی بشه، و کم پیش میاد که جمعی بهش نیاز داشته باشه، کم کم جمع هم اونو فراموش میکنه.

گاهی اوقات هم ما تو جمع ظاهر میشیم ولی اون چیزی رو که بدنبالش بودیم از جمع نمیگیریم. برا همینه که ممکنه دیگه به جمع اعتماد نکنیم و دنبال راههایی برای اقناع شخصی خودمون باشیم. اگه بتونیم خودمون رو راضی کنیم من فکر میکنم براحتی میتونیم در خلوت و تنهایی خودمون بمونیم و لذت ببریم.