*Polaris* 19606 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 آبان، ۱۳۹۰ اين يك نوشته كوتاه و عاري از تفصيلات، پيرامون خاطره است. خاطره چه گونه پديد مي آيد؟ همه ما داراي احساساتي راستين و عواطفي پريشان كننده هستيم. اما ممكن است به هنگام نگارش آن ها دچار لكنت بيان و قلم شويم و گمان كنيم احساسات ما منجمد شده و نمي توانيم خاطره اي از خويش را روي كاغذ بياوريم! از همين روي، در اين جا به گام ها و شيوه هاي بيان و نگارش آن چه در ذهن و درون خود داريم، به گونه اي گذرا اشاره مي كنيم: - واژه هايي كه براي نگارش خاطره به كار مي روند بايد از ژرفاي دل و احساس شما برآيند تا بتوانيد آن چه را كه مي خواهيد به ديگران انتقال دهيد. - تلاش كنيد تا آن جا كه مي توانيد مستقل عمل كنيد و از تقليد بيش از اندازه از ديگران دوري گزينيد. - واژه هاي دشوار را به كار نبريد. بيش تر از واژه هايي بهره بگيريد كه آسان، روان و شوق برانگيز باشند. - تفنن در گزينش موضوع براي بهره وري از ابتكار و خلاقيت، به گونه اي كه نوشته را جذاب كند و در عين حال مرتبط با آن چه قصد بيانش را داريد، باشد؛ ضروري است. پس، خاطره خويش را با استواري و به شكلي كه از نقل كامل آن احساس رضايت داشته باشيد، به انجام برسانيد. - ميان بيان خاطره و شعر و انواع نثر تفاوت قائل شويد. - از واژه هاي مناسب و زيبا چشم نپوشيد، هم چنان كه بايد متعهد شويد از حاشيه روي، پيچيده نويسي و به دراز كشاندن بي هدف خاطره بپرهيزيد. - ضرورت دارد كه قلم كاملا در اختيار شما باشد و بر حروف و واژه ها و جمله ها تسلط كامل بيابيد، تا شخصيت، سبك و روش، دغدغه ها و دل مشغولي هاي شما به خوبي و درستي به نمايش درآيد. - نوشته خود را براي ديگر كساني كه خاطره نگاري مي كنند بخوانيد و با دقت به چهره شان چشم بدوزيد و تأثير هر كلمه يا انديشه حاصل از خاطره را ببينيد تا بتوانيد باز هم به سهولت به بيان آن چه در ذهن و دل داريد، بپردازيد. - گمان نبريد كه خلاقيت و ابتكار، با طولاني شدن نوشته حاصل مي شود. چه بساط خاطره هايي وجود دارند كه در عين برخورداري از واژگاني اندك، بسان مرواريد مي درخشند! پس، ظرافت، تازگي و زيبايي واژه ها و جمله ها [و البته با توجه به معاني] از اهميتي به سزا برخوردار است. - از بيان احساس هاي ساختگي بپرهيزيد و جز آن چه را كه [با همه وجود] حس مي كنيد، ننويسيد. بدين گونه است كه زيبايي، دل انگيزي، طراوت و تأثيرگذاري نوشته شما آشكار مي شود. در پايان، اين سروده را همواره مد نظر داشته باشيد كه: «[هماره] بياموز! زيرا هيچ كس دانش آموخته به دنيا نمي آيد و انسان دانشمند، هرگز مانند آدم نادان نيست!» اميد، كه از آن چه بيان شد، بهره خوب و شايسته اي ببريد. 6 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده