ده کیلومتر حرف

[هولدن کالفیلد 19,946]

ده دقیق پایانی رو دوست دارم، از اونجا به بعد صدای حرکت جریان سیال هوا را در بدنم حس میکنم به طرز عجیبی به لحظه و نقظه پایان خیره می شوم و تمرکز میکنم نفسم به شماره می افتد، ضربان قلبم بالا می رود قطرات عرق از ارنجم سرا زیر میشوند، به کف دستم می رسند و با هر گام رو به جلو پرتاب می شوند تلاشی لذت بحش در تک تک ثانیه ها جاری می شود برای رسیدن به پایان برای لمس ثانیه اخر، برای حس رها شدن.

در طول مسیر با خودم حرف میزنم حرفهایی که پا به پایم ده کلومتر میدوند بی ریا و صادقانه کمکم میکنند تا بهتر باشم ، تنها نباشم و بدون توقف تا انتها حرکت کنم .و این نوشته ها از جنس همان حرفها و دویدن هاست .

[هولدن کالفیلد 19,946]

ده دقیقه است که میدوم هنوز بدنم سرده هنوز سوزاندن این حجم اکسیژن که تنفس میکنم برام سخته به دقیقه بیست که نزدیک میشوم احساس سبکتری دارم الان ذهنم راحت تر تصمیم میگره نفس کشیدنم منظم میشه با هر دو گام رو به جلو شش هام پر از هوا میکنم و تقریبا چهار گام نفسم را حبس میکنم و با یک گام به سرعت شش هام خالی میکنم الان تقریبا از شهر فاصله گرفتم کنار جاده هستم چراغ های وسط بلوار فضا را روشن کرده دیگه از نگاه مردم شهر خبری نیست بوی خاک مرطوب و سکوت بیشه از یک طرفم و عبور ماشین ها و هیا هوی انها از طرف دیگر دو عنصر کاملا متصاد هر لحظه رقابت بیشتری در پیش میگرند قدم هام را تند تر میکنم از کنار جسد سگی میگزم بوی بدش کل منطقه رو گرفته یک لحطه صحنه ای را مجسم میکنم که ماشین سنگینی این سگ را زیر گرفته و به گوشه ای از جاده پرت کرده توله سگهای کوچکش ترسان فرار میکنند و در ان طرف جاده منتظر امدن مادر میمانند ولی مادر نمی اید به سمتش میروند بو میکشن پارس میکنند ولی بدن خونی سگ تکان نمی خورد مدتی انجا می مانند و بعد ...

قدم هایم را باز تند تر میکنم 4 کیلومتر دیگر تا پایان مانده

[هولدن کالفیلد 19,946]

وقت هايي هست كه ادم به خواب نياز نداره اما ميخوابه تا فراموش كنه و لي من براي فراموش كردن ميدوم انقدر ميدوم تا همه چيزو فراموش كنم به جز فكر يك ليوان اب خنك و يك نفس عميق كه برام مي شوند خداااا مي شوند همه زندگي ...و نمي شود فراموشان كرد.

[هولدن کالفیلد 19,946]

نميشود كفش skechers را پوشيد وراه رفت مثل دوچرخه سواري كه اگر ركاب نزند مي افتد اين كفش براي دويدن طراحي شده اگر با ان راه بروي خسته ميشوي تلو تلو ميخوري پاشنه كفش ضخيم وبلند و جلوي ان نازك ساخته شده تا وقتي ميپوشي در حالت سرازيري باشي و شروع به دويدن كني در ضمن سنگين هستند دو برابر كفش هاي پياده روي وزن دارد چون خاصيت فنري دارد و با ضربات بدن در حال دو حال جهشي به خود مي گرد وزن انها در دو به چشم نميايد ولي در پياده روي كه ضربات بدن كم است و كفش در حالت جهشي نميرود سنگيني ان احساس ميشود ولي با اين وجود كفشهايي هست كه بيشتر از اين خاصيت دارند و ادم را رو به جلو هل ميدهند ..بچه هاي اسمان را كه فراموش نكرديد

[هولدن کالفیلد 19,946]

گذار از يك مرحله

گذار از يك طرز فكر ..

گذار از يك دوران به دوران ديگر ..

گذار از يك رابطه ...

گذار از يك راه..

گذار از يك شخص...

..

.

به نظرم نميشه از كنار اين معني به راحتي گذشت شده كه از يك مسير بگزريم كاملا فيزيكي، جوري كه هيچ حس وحالي در گذشتن و گذر كردنمون نبوده باشه، خب اين جور وقتا و زمانهايي شبيه اين ما فقط گذشتيم بدون اينكه ان مسير را گذرانده باشيم و همه ابعاد ان راحس كرده باشيم به اشتباه فكر ميكنيم كه از ان موقعيت گذار كرده ايم.

[هولدن کالفیلد 19,946]

به نظرم سرعت حرکت کلمات در نوار مغزی ادم ها خیلی بالاست حتی میشه گفت از سرعت نور هم بیشترِِ ، مثلا برای خودم پیش اومده وقتی که میخوام یه جمله بنویسم ده ها جمله شبیه اون فکر کردم اونم جمله هایی به مراتب با لحن و نکات دستوری ِ بهتر از انچه در اخر می نویسم، یعنی میشه گفت اونی که نوشته میشه ده درصد فکرهام نبود اما ....

حب سرعت حرکت حرف ها خیلی بلاست پیش میاد که واژه ها در پیست دومیدانی مغز با سرعت نور می دوند!!!

[هولدن کالفیلد 19,946]

معمولا اخراي شب و خيابان هاي خلوت را انتخاب ميكنم گاهي وقتا هم اتوبان بيرون شهر بهترين گزينه است شايد براي اين باشه كه دلم نميخواد ديده بشم با اين وجود در تمام طول مسير ده متر جلو تر ام رو نگاه ميكنم و سينه ام رو جلو ميارم تا استيل يك دونده رو داشته باشم دلم نميخواد تلو تلو بخورم يا زياد نفس نفس بزنم به خودم ميگم شايد كسي از اون ور اتوبان و يا ته يك خيابون خلوت باشه كه نگام ميكنه فك كنم ميل به ديده شدن به اين راحتي دست بر دار نيست .