sam arch 55879 مالک ارسال شده در 20 فروردین، 2012 رابرت لونگو در سال 1953 در بروکلین ، نیویورک به دنیا آمد. او در جزیره حومه لانگ بزرگ شد جایی که او به عنوان یک جوان در فعالیت های مختلف هنری شرکت کرد. شیفتگی اولیه لونگو به تمام اشکال رسانه های جمعی ، به ویژه فیلم ، تلویزیون ، مجلات ، و کتاب های کمیک بود. این تأثیرات مشخصه در آثار هنری او آشکار است.آثار رابرت لونگو با احساسات عمیق که هم در ناخودآگاه و هم در خود آگاه هستند ، پر شده است. مانند بسیاری دیگر از افراد خلاق و دارای قوه ابتکار ، لونگو در چندین شکل هنری مختلف سرآمد بود. لونگو در رشته مجسمه سازی تحت هدایت Leonda Finke تحصیل کرد ، که این هنرمند جوان را به دنبال حرفه ای از هنرهای تجسمی تشویق کرد. لونگو در سال 1972 ،با دریافت کمک مالی برای تحصیل راهی فلورانس در ایتالیا شد. پس از بازگشت خود به نیویورک ، لونگو در کالج دانشگاه ایالتی در بوفالو جایی که او BFA را در سال 1975 دریافت کرد ثبت نام کرد. او در مجسمه سازی و نقاشی کارهای زیادی دارد و علاقه ی زیادی به پرتره دارد.این هنرمند اکنون با خانواده اش در نیویورک ساکن است. 4
sam arch 55879 مالک ارسال شده در 17 مرداد، 2013 بعد از مدتی زیادی آپ نشدن با یک هنرمند ایرانی دوباره تاپیک رو ادامه می دم....البته یک هنرمند بحث برانگیز...که منتقدان و تحسین کننده های زیادی داره پرویز تناولی، هنرمند، مجموعه‌دار، مؤلف، محقق و مدرس در سال 1316 در تهران به دنیا آمد. در سال 1335 از هنرستان هنرهای زیبای تهران فارغ‌التحصیل شد و سپس تحصیلات خود را در رشته مجسمه‌سازی در کارّرا و میلان (در آکادمی برِرا) ادامه داد. وی در استودیوی مجسمهساز ایتالیایی مارینو مارینی تحت تعلیم وی کار کرد و در سال 1338 فارغ‌التحصیل شد. در سال‌های 1337 و 1339 برگزیده بینال‌های اول و دوم تهران شد. در سال 1339 آتلیه کبود را تأسیس کرد که به عنوان یک مکان هنری مؤثر کارکردی دوگانه داشت: استودیوی شخصی و گالری‌ای برای نمایش آثار هنرمندان هم‌دوره‌اش. تناولی سپس در دانشکده جدیدالتأسیس هنرهای تزئینی تهران تدریس کرد و به مدت سه سال در کالج هنر و طراحی مینه‌پولیس به تدریس مجسمه‌سازی پرداخت. در سال 1343 به سمت مدیریت گروه مجسمه‌سازی دانشگاه تهران منصوب شد و تا سال 1357 در آنجا تدریس کرد. تناولی نمایشگاه‌های انفرادی متعددی در ایران، اروپا، امریکا، کانادا و دوبی برگزار کرده و آثارش در دوسالانه‌ها و نمایشگاه‌های گروهی بی‌شماری به نمایش گذاشته شده است. از آن جمله می‌توان به دوسالانه ونیز (1339، 1343)، نمایشگاه هنر معاصر دنیای اسلام، مرکز باربیکن لندن (1368)، تصویر ایران: هنر، جامعه و انقلاب، گالری هنر گری در نیویورک (1381) و تبدیل کلمه به هنر، موزه بریتانیای لندن (2009) اشاره کرد. منبع نوشتار مجله هنر فردا 7
sam arch 55879 مالک ارسال شده در 17 مرداد، 2013 از سال 1343 که اولین «هیچ» در دنیای هنرهای تجسمی ایران خلق شد، پرویز تناولی تا امرو با همین سه حرف زندگی و کار کردهاست. مریم آموسا: عصرروزجمعه 20 خردادماه گالری 10 میزبان «هیچ»های پرویز تناولی شد. «هیچ»هایی که ازسال 1343 برای نخستین بار پا به عرصه وجود گذاشتند و امروز قریب به 57 سال است که همچنان به شکلی متولد میشوند. دراین نمایشگاه 25 هیچ کوچک و بزرگ پرویز تناولی که درفاصله سال های 1351 تا 1386 با فایبرگلاس سفید، نارنجی، قرمز و برنزساخته شدند به مناسبت انتشارکتاب «هیچ» ازسوی انتشارات بنگاه؛به نمایش درآمدند . هیچ هایی کوچک و بزرگی که برخی برای نمایش درآمدن دراین نمایشگاه از مجموعه داران به امانت گرفته شده بود و برخی برای فروش عرضه شده بود. دراین نمایشگاه، پرویز تناولی ترجیح داد که حرفی درباره آثارش نزند و تنها به خوش بش کردن با علاقمندان آثارش بپردازد و کتاب هایش را امضاء کند. تناولی بی شک مطرح ترین مجسمهساز مدرن ایرانی است که در مجسمههایش گوشه چشمی به سنت کلاسیک مجسمه سازی ایران و شعرکلاسیک ایران به ویژه شعرمولانا دارد. او معتقد است؛ «مجسمه سازی مدرن ایران برخلاف آن چیزی که همه اقرار میکنند که از نقاشی مدرن ایران جا مانده، اتفاقا درمسیرواقعی خود راهش را پی گرفته و گاه حتی پیشروتر هم بودهاست.» او دردوره ای هیچ هایش را مطرح کرد که بازارکارهای کپی غربی وخلق آثاری متاثر از خوشنویسی درایران باب شده بود؛ اما او با «هیچ» به زبانی جهانی رسید و نامش مترادف با هیچهایش درعرصه بین الملی درخشد. درمراسم افتتاح نمایشگاه هیچ های پرویز تناولی علیرضا سمیع آذر کارشناس هنرهای تجسمی در سخنرانی کوتاهی که انجام داد؛ درباره هیچ و هیچ انگاری درذن بودایی، تصوف یهودی و مسیحی و تصوف ایرانی و اسلامی سخن گفت و درنهایت درباره هیچ ازدیدگاه پرویزتناولی که متاثراز ذن و تصوف ایرانی اسلامی است، حرف زد. وی درباره هیچ های پرویزتناولی گفت:« او دونوع رویکرد را درارائه «هیچ» دنبال می‌کند، اولین رویکرد او جست‌و‌جوی مفهوم «هیچ» و نسبت آن درعرفان ایرانی، غربی و ذن است. نفی شی، پدیده، وجود، دنیا، امکانات، قدرت و... نوعی مفهوم گرایی «هیچ» دراین تجربه‌های از سوی تناولی پیگیری می‌شود.» تلاشی که یک هنرمند قریب به نیم قرن با این کلمه کرده است و نشان می‌دهد که لزومی ندارد یک هنرمند خود را درگیر هزاران سوژه کند یک سوژه اگر خوب دیده شود می‌تواند خوراک یک عمر فعالیت هنری یک هنرمند را تامین کند اتفاقی که با «هیچ‌ها برای پرویز تناولی افتاده است. «هیچ»هایی که هریک خبر ازقدرت خط فارسی خبر می‌دهد که با سه حرف هٔ، چ ، ی می‌توان این همه اثر هنری خلق کرد. منبع نوشتار خبر آنلاین 6
ارسال های توصیه شده