مقاله سلامتي، غياب ناخوشي نمي باشد

[Cinderella 9,897]

بحث هاي داغي در اين باره كه معني ريسك واقعا چه مي باشد و آيا ريسك هميشه درباره چيزهاي منفي است وجود دارد. تعريف سنتي ريسك عبارت است از "عدم قطعيتي كه مي تواند تاثيري نامطلوب داشته باشد كه در نهايت منجر به خسارت يا زيان مي شود". اين تعريف، دامنه ي فرايند مديريت ريسك را به گونه اي متاثر ساخته است كه كمينه كردن يا اجتناب از مشكلات بالقوه را بوسيله انجام اقدامات پيشگيرانه هدف قرار مي دهد. حقيقتا مديريت ريسك سنتي در دستيابي به اين هدف بسيار موفق بوده است و هم اكنون به عنوان يك عامل مهم در اجراي پروژه و دستيابي به اهداف تجاري آن نگريسته مي شود.

اما استفاده از فرايند مديريت ريسك در اين راستا كه تنها جنبه هاي منفيِ عدم قطعيت ها مورد بررسي قرار بگيرد مانند يك خيابان يكطرفه ي اجتناب ناپذير است. اگر فرايند مديريت ريسك تنها خطراتي را كه مي تواند تاثيري نامطلوب داشته باشد تعيين كند آنگاه پاسخ به خطرات در بهترين حالت تنها مي تواند پروژه يا تجارت را به اهداف آن بازگرداند ‌[يا به عبارتي در بهترين حالت همان اهداف تعيين شده براي پروژه قابل دستيابي است]. بسيار محتمل تر است كه بهبود هر انحرافي در بهترين حالت به طور موضعي كمبودي در اجرا را رفع كند.

درك اين واقعيت كه مديريت ريسكِ متمركز بر خطر، تنها محدودسازيِ وقايع ناگوار را پيشنهاد مي كند، منجر به در نظر گرفتن ريسك هاي مثبت يا ريسك هاي با تاثير مطلوب شده است –عدم قطعيت هايي كه مي تواند در صورت اتفاق افتادن منافع مثبتي در پي داشته باشد- كه به عنوان "فرصت" شناخته مي شوند.

تعريف فرصت به عنوان "عدم قطعيتي كه مي تواند تاثيري مثبت كه منجر به منافع مي شود" بسيار شبيه تعريف سنتي "ريسك" ميباشد. در واقع فرصت مي تواند تنها به صورت شكل ديگري از ريسك نگريسته شود: يك ريسك با تاثيرات منفي، يك خطر است و يك ريسك با تاثيرات مثبت، يك فرصت است.

يك جنبه از مناظرات مربوط به تعريف ريسك، ريسك را شاملِ هم فرصت و هم تهديد مي داند و اين نوع از مديريت ريسك بايد هر دو نوع عدم قطعيت ها را دنبال كند و كمينه سازي خطرات و بيشينه سازي فرصت ها را جست و جو كند. اين منظر و ديدگاه دارد با روند رو به رشد در استانداردها و راهنماهاي مديريت ريسك و همچنين در عمليات راهبري سازمان ها منعكس مي شود.

بنابراين آيا فرصت تنها نيمه ي پنهانِ خطر است؟ يك سؤال امتحانيِ استاندارد براي دانشجويان پزشكي، بحث كردن درباره اين عبارت است: "سلامتي همان غياب ناخوشي نيست"؛ به همان طريق كه صلح همان غياب جنگ نيست، يا خوشحالي همان غياب غم نيست، فرصت نيز همان غياب خطر نيست.

البته بعضي فرصت ها با از بين رفتن خطرها ايجاد مي شوند (اگر كاركنان اقدامات صنعتي را انجام ندهند ما مي توانيم طرحي انگيزشي را معرفي كنيم)، و بقيه فرصت ها به سادگي همان معكوس خطرات هستند (بازدهي به جاي اينكه كمتر از برنامه باشد مي توان بيشتر باشد). اما "فرصت هاي خالص" نيز وجود دارند كه به خطرها ارتباطي ندارند: رويدادها يا شرايط غير قطعي اي كه اگر بتوانند پيشاپيش مورد بهره برداري قرار بگيرند و اقدامات لازم درباره آنها انجام شود، سودهاي اضافي واقعي را ايجاد خواهند كرد.

جست و جو كردن و بيشينه كردن فرصت ها به اندازه تعيين و پيگيري خطرات براي دستيابي بهينه به اهداف مهم مي باشد.

اين موضوع در آرم "دكتر ريسك" منعكس مي شود، جايي كه در سمت راست گوشي طبي يك علامت سؤال شكل مي گيرد. اين آرم نشان مي دهد كه ريسك اساسا درباره عدم قطعيت است و مي تواند هم تشخيص داده شود و هم مورد واكنش قرار بگيرد. اما پيروي از تشخيص به دو نقطه نهاييِ ممكن راه مي يابد، يكي منفي و ديگري مثبت، به گونه اي كه فرايند مديريت ريسك مي تواند هم خطرات را و هم فرصت ها را دنبال كند و مي تواند مشكلات را كمينه كرده سودها را محقق سازد.

اين نوشتار ترجمه مقاله

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

نوشته David Hillson ميباشد كه بنا بر اجازه رسمي مولف توسط رسول عبدالمحمدي به فارسي برگردانده شده است.

 

 

منبع: مديريت پروژه ايران