Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 شهریور، ۱۳۹۰ تمایل و توانایی های دولت های ملی و ایالتی در تأمین سرمایه لازم برای پروژه های توسعه زیرساخت ها در حال کاهش است. بدین ترتیب، دسترسی به بازارهای مالی با هدف تأمین تأمین سرمایه زیرساخت های شهری به مقوله مهمی تبدیل شده است. شهرداری ها می توانند یا مستقیماً از طریق سازمان های خصوصی یا دولتی به منابع مالی دسترسی پیدا کنند، یا از طریق کار کردن با سازمان های واسطه ای همچون بانک هایی که اوراق قرضه شهرداری ها را منتشر می سازند، به این منابع دست یابند. نقش ساز و کارهای مالی ای که بتوانند به نحو مقتضی منابع دولتی و خصوصی را هماهنگ سازند و انگیزه ای قوی برای تصمیم گیری در مورد بهترین نوع سرمایه گذاری و ایجاد زیرساخت های سودمند فراهم آورند، بسیار حیاتی است. با توجه به وضعیت مالی دولت های مرکزی و محلی، احتمال آنکه در آینده بخش خصوصی در عمران شهری مشارکت داشته باشد زیاد است. لذا باید توجه بیشتری به این موضوع مبذول شود. بانک توسعه آسیا برآورد کرده است که در طول 10 سال آینده، با توجه به روند فزاینده رشد جمعیت شهری و افزایش درآمدها، فقط در آسیا هر سال 200 میلیارد دلار برای تأمین سرمایه لازم برای ساخت زیرساخت ها لازم است. این نیاز می تواند به تقاضا برای منابع جدید تأمین سرمایه، به ویژه تأمین سرمایه به کمک بخش خصوصی، روش های جدید هدایت منابع مالی به سوی پروژه ها و ابزارهای جدید مالی تعبیر شود. همه اینها مستلزم آن است که از یک طرف بخش خصوصی و هرچه بیشتر درگیر این موضوع شود، و از طرف دیگر بخش دولتی فعالانه تر و مبتکرانه تر عمل کند. در این مقاله منابع جدید سرمایه ای که در زمان حاضر برای ایجاد زیرساخت ها در دسترس است، معرفی خواهند شد. در بخش دوم مقالهبه بازارهای سرمایه هند پرداخته می شود و درباره استفاده از اوراق قرضه و پروژه های خود پرداخت در جهت ایجاد زیرساخت ها بحث خواهد شد. نقش نهادهای مختلف و پیامدهای دسترسی شهرداری ها به دیگر منابع تأمین سرمایه زیرساخت ها نیز، با توجه به تجربه ایالت آندرا پرادش، مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. نویسنده: ماین پیتر وان دایک مترجم: محمدرضا معینی دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده