*Mahla* 3410 اشتراک گذاری ارسال شده در 17 شهریور، ۱۳۹۰ آشنایی با شاخص S&P 500 معرفی شاخص S&P500 شاخص S&P500 یک شاخص مرتبط با سرمایه‌گذاری است که از سال ۱۹۵۷ شروع به کار کرده است. این شاخص از ترکیب حدودا ۵۰۰ سهم که در آمریکا معامله می شدند، ساخته شده است. سهام تشکیل دهندهٔ S&P500 بسیار معروف هستند و در یکی از این دو بازار سهام آمریکایی معامله می شوند: NYSE Euronext وNASDAQ OMX . تمرکز این شاخص بیشتر بر روی شرکت‌های آمریکایی است. هر شرکت جدیدی که به این شاخص اضافه می شود، آمریکایی است و هنگامی که یک شرکت آمریکایی، روسای شعبه خود را تغییر می دهد، توسط شرکت آمریکایی دیگری جایگزین می شود. کما اینکه این اتفاق هنگامی رخ داد که Transocean در سال ۲۰۰۸ از هنستون به سوئیس نقل مکان کرد. پس از Dow Jones Industrial Average، شاخص S&P500 بزرگترین شاخص سهام آمریکا است. این شاخص به عنوان یکی از بزرگترین شاخص‌ها در اقتصاد آمریکا محسوب می شود و در مقولهٔ شاخص‌های تاثیر گذار بر اقتصاد جای داده می شود. بسیاری از صندوق های مشترک سرمایه گذاری، صندوق های تبادل ارز و دیگر صندوق ها همچون صندوق بازنشستگی بسیار تحت تاثیر عملکرد شاخص S&P500 هستند. در آمریکا، میلیارد‌ها دلار به این طریق سرمایه‌گذاری شده اند. این شاخص یکی از بهترین شاخص‌های موجود است و توسط Standard & Poor's که یک شعبه از Mc-Grow-Hill بود، راه‌اندازی شد. S&P500 فقط محدود به این شاخص نمی‌شود بلکه به ۵۰۰ شرکتی هم اشاره دارد که سهام عادی شان را در این شاخص قرار داده‌اند. شاخص S&P500 دارای اختصار‌های فراوانی است. برخی از مثال‌های این اختصار عبارتند از GSPC، INX و $SPX. سهام تشکیل دهندهٔ شاخص S&P500، شامل شاخص‌های وسیع تر S&P1500 و S&P Global 1200 می شود. تاریخچه Standard & Poor's اولین شاخص سهام خود را در سال ۱۹۲۳ معرفی کرد. قبل از سال ۱۹۵۷، شاخص روزانه ی بازار سهام، شاخص "S&P90" بود که با ۹۰ سهم کار خود را شروع کرده بود. همچنین، Standard&Poor's شاخص هفتگی ۴۲۳ شرکت را منتشر کرد. شاخص S&P500 از ۴ مارس ۱۹۵۷ شروع به کار کرد. به لطف فن آوری کامپیوتر که در آن زمان پدید آمد، این شاخص در آن واحد می‌توانست توزیع و محاسبه شود. از آنجایی که شاخص S&P500 هم شامل سهام رشدی و هم سهام پرارزش می شود، این شاخص به عنوان معیار سطح کلی قیمت‌ها در نظر گرفته می شود. این شاخص در تاریخ ۲۴ مارس سال ۲۰۰۰ به بالاترین سقف خود در سطح ۱۵۵۲۸۷ معامله رسید و سپس تقریبا ۵۰% ارزشش در بازار‌های نزولی ۲ ساله از بین رفت. این شاخص در جولای ۲۰۰۲، حدود ۸۰۰ پوینت کاهش یافت و در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۲ به کف خود در سطح ۷۶۸۶۳ رسید. شاخص S&P500 پایین تر از سقف سال ۲۰۰۰ باقی ماند. این شاخص مدت زمان بیشتری نسبت به شاخص‌های معروف Dow Jones Industrial Average و Wilshire 5000 در این سطح باقی ماند. البته در ۳۰ می سال ۲۰۰۷، شاخص S&P500 در سطح ۱۵۳۰۲۳ بسته شد و به سقف هفت سالهٔ خود رسید. بالاترین مقدار بدست آمده در تاریخ ۹ اکتبر سال ۲۰۰۷ بود که تعداد معاملات به ۱۵۶۵۱۵ رسیده بود. در اواسط سال ۲۰۰۷، مشکلات ناشی از وام‌های subprime mortgage به بخش های مالی بزرگتر رسید و موجب دومین وضع نزولی در قرن بیست و یکم شد. بحران‌های بوجود آمده در سپتامبر ۲۰۰۸ افزایش یافتند و با ۱۰۰ پوینت حرکت در هر دو جهت به بالاترین مقدار خود از سال ۱۹۲۹ به بعد رسید. در ۲۰ نوامبر سال ۲۰۰۸، این شاخص در سطح ۷۵۲۴۴ بسته شد و به پایین‌ترین مقدار خود از سال ۱۹۹۷ به بعد رسید. با کمی بهبود، افت این شاخص به ۴۵.۵% رسید. این ضرر بیشترین مقدار از سال ۱۹۳۱ به بعد بوده است. کلّ ضررهایی که در دوره ی Great Depressionبوجود آمد، در یک دوره ی ۳ ساله از ۸۰% هم تجاوز کرد. در اواخر سال ۲۰۰۸ و اوائل سال ۲۰۰۹، وضعیت بحرانی بازار همچنان ادامه داشت. در آن زمان، بحران مالی سال ۲۰۰۸ هم بوقوع پیوست و در نهم مارس، مقدار معاملات به کف ۱۳ سالهٔ خود در سطح ۶۷۶۵۳ رسید. متعاقباً، این شاخص بصورت ناگهانی بهبود یافت و در تاریخ ۳۱ دسامبر، به سطح ۱۱۱۵۱۰ رسید. این مقدار ۶۵% از مقدار قبلی بیشتر بود ولی با این حال، بیش از ۳۰% کمتر از سقف سال ۲۰۰۷ بود. گزینش اجزای شاخص S&P500 توسط کمیته انتخاب می شوند. این شاخص، مشابه شاخص DOW30 است ولی با برخی دیگر از شاخص‌ها همچون Russel 1000 تفاوت هایی دارد. تعداد شرکت‌های غیر آمریکایی در این شاخص، بسیار کم است. در اینجا منظور از شرکت‌های غیر آمریکایی هم شرکت هایی است که قبلا در آمریکا کار می کردند و اکنون کار نمی کنند و هم شرکت هایی که اصلا در آمریکا کار نکرده اند. این کمیته، شرکت‌ها را به گونه ای در S&P500 گزینش می‌کند که نماینده ی صنایع در اقتصاد آمریکا باشند. به علاوه، شرکت هایی که بطور رایج به انجام معاملات نمی پردازند (همچون شرکت‌های خصوصی) و سهامی که نقدینگی کافی ندارند، در این شاخص گنجانده می شوند. مثلا Berkshire Hathaway دارای سرمایه‌گذاری بازاری است که قوی تر از تمامی اعضای S&P500عمل می‌کند ولی قیمت سهام آن بسیار بالا است (بیش از ۱۰۰۰۰۰$ برای سهام کلاس A در اکتبر ۲۰۰۹) و همین امر، انجام معاملات را در این بازار بسیار مشکل می‌کند. به همین خاطر، سال‌ها است که این کمیته، Berkshire را از این شاخص حذف کرده است. البته، S&P نهایتا سهام رده پایین تر B را در شاخص خود گنجاندند و آن را جایگزین BNSF Railway کردند. به دنبال این امر، Berkshire تصمیم گرفت که سهام رده پایین تر B را از ۵۰ تا ۱ جدا کند که این کار موجب شد هر کدام از این سهام، 1500/1 یک سهم A ارزش داشته باشند. بر خلاف این، Fortune500 در تلاش است که لیست ۵۰۰ شرکت وسیع و مشهور در آمریکا را ارائه کند. صرف نظر از اینکه سهام یا نقدینگی این شرکت‌ها قابل معامله باشند و بدون هیچ ترتیبی برای ارائه‌ی صنعت و بدون در نظر گرفتن شرکت هایی که در خارج از آمریکا فعالیت دارند، این انتخاب صورت می‌گیرد. انواع S&P500 معروف، یک شاخص بازده قیمتی است. انواع دیگر این شاخص شامل بازده کل (بازده قیمت و سود نقدی) و بازده خالص کل می شود. تفاوت انواع مختلف این شاخص، درنحوه ی در نظر گرفتن سهم است. در نوع بازده قیمتی به سهم توجهی نمی‌شود و فقط به تغییرات اجزای شاخص پرداخته می شود. در نوع بازده کل، تاثیر سرمایه‌گذاری دوباره بر سهام مشخص می شود. نهایتا، در نوع بازده خالص کل، تاثیر سرمایه‌گذاری دوباره بر سهام پس از کاهش مالیات بررسی می شود. سنجش این شاخص، قبلا براساس ارزش‌های بازار سنجیده می شد. به عبارتی دیگر، حرکت‌های قیمت سهام با قابلیت بازده سرمایه داری در بازار، تاثیر بیشتری بر این شاخص می گذاشتند. اکنون، این شاخص بصورت شناور سنجیده می شود. یعنی اینکه شاخص Standard and Poor's به نسبت تعداد استفاده از سهام استفاده می شود و در دسترس معاملات عمومی قرار می گیرد. این انتقال در دو مرحله انجام گرفت. اولین آن در ۱۸ مارس ۲۰۰۵ و دومی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۵ انجام گرفت. نگهداری شاخص به منظور افزایش قابلیت مقایسه ی شاخص S&P500 در طول زمان، باید به دیگر جنبه ها همچون جداسازی سهم، بیمهٔ سهم، انواع سهم و موقعیت‌های بازسازی توجه کرد. به علاوه، برای نشان دادن آمریکایی بودن سهام، باید سهام جایگزین را گاهی تغییر داد. برای جلوگیری از تغییر ارزش این شاخص صرفاً به دلیل عملیات مالی، باید تمامی اعمالی که بر ارزش بازار تاثیر می‌گذرند، به گونه ای تعدیل بخشی داشته باشند. همچنین هنگامی که شرکتی ضرر می‌کند و توسط یک شرکت دیگر که سرمایه‌گذاری بازار متفاوتی دارد، جایگزین می شود، تعدیل بخشی باید به گونه ای تنظیم شود که ارزش شاخص S&P500 ثابت باقی بماند. تمامی تنظیمات پس از اتمام معاملات و پس از محاسبه ارزش پایانی شاخص S&P500 انجام می‌گیرد. فراوانی به روزرسانی این شاخص در دفعات معاملاتی، هر ۱۵ ثانیه یک بار، به روز رسانی می شود. سرمایه گذاری بسیاری از مبالغ شاخص و مبالغ مبادله ی ارز درتلاشند که عملکرد S&P500 را تکرار کنند. برای این کار، آنها همین سهام را به عنوان شاخص در نظر می گیرند. بسیاری از دیگر صندوق های مشترک سرمایه با شاخص S&P500 درارتباطند. در نتیجه، هر شرکتی که سهامش به لیست سهام S&P500 اضافه می شود، می تواند قیمت سهامش را مشاهده کند. مدیران index funds اغلب سهام یک شرکت را بدین منظور می خرند که بتوانند وارد شاخص S&P500 شوند. اولین آنها با نام Vanguard500 از Vanguard Group's در سال ۱۹۷۶ شروع به کار کرد. بسیاری از طرح های بازنشستگی، ارائهٔ اینگونه هزینه‌ها را پیشنهاد می کنند. علاوه بر سرمایه گذاری در یک صندوق مشترک سرمایه گذاری مرتبط با S&P500، سرمایه داران ممکن است سهام یک exchange-traded fund (EFT) را بخرند که نشان‌دهندهٔ مالکیت یک پرتفولیو در EFT است. این کلمه با تلفظ spiders خوانده می شود و توسط SSgA (State Street Global advisors) منصوب می شود. حجم معمول برای SPY SPDR در هر روز میان ۳۰۰-۴۰۰ میلیون سهم است. این عدد، بالاترین مقدار معامله شدهٔ سهام آمریکا در هر مبادلاتی است. در ۱۰ اکتبر سال ۲۰۰۸، حجم معاملاتی SPY SPDR از مرز ۸۷۱ میلیون سهم گذشت و قیمت آن در سطح ۸۸.۵۰$ بسته شد. ارزش پولی سهام معامله شده نیز از رقم شگفت انگیز ۷۷ بیلیون دلار در روز عبور کرد. Blackrock سهام iShares و S&P500 درNYSE:IVV را معرفی می‌کند که مشابه SPDRs است ولی به گونه ای متفاوت پی ریزی شده است. هم SPDRs و هم iShares ، دارای هزینه‌های مدیریتی است که سالانه کمتر از ۰.۱% است و آنها را به یک نماینده بهینه برای شاخص‌های اساسی تبدیل می‌کند و عملکردی نزدیک به S&P500 دارد. (منهای حق الزحمه‌ها و هزینه ها) منبع : برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده