کم حرف پرحرف یا خارپشت!

[spow 44197]

در دنیایی که رقابت در آن موج می‌زند، والدین از فرزندانشان انتظار دارند خودی نشان دهند اما زندگی برای خجالتی‌ها آن‌قدرها هم که گمان می‌کنید ،آسان نیست. کم‌رویی گاهی در دورانی خاص به ویژه کودکی، نوجوانی و جوانی جزئی از شخصیت هر انسان است که به مرور زمان نیز برطرف می‌شود. اما گاهی همین پدیده به ظاهری بی‌اهمیت، تبدیل به نقصی اجتماعی‌ می‌شود و جلوی پیشرفت فرد را در اجتماع می‌گیرد.

خجالتی‌ها انواع و اقسامی دارند:

۱) خجالتی‌های کلاسیک که جرات حرف زدن ندارند و با گوشه نگاهی سرخ می‌شوند

۲) خجالتی‌هایی که برای پوشاندن کم‌رویی خود مدام حرف می‌زنند

۳) خجالتی‌هایی که مثل خارپشت خود را در حصاری دفاعی مخفی می‌کنند تا آنها را آن‌گونه که هستند، نبینند.

۴) خجالتی‌های عصبانی که مدام داد و هوار می‌کنند تا دیگران متوجه‌ ترسشان نشوند.

۵) بعضی افراد تنها در شرایطی خاص خجالتی‌اند و در دیگر موارد شجاع و نترسند.

گاهی به جای واژه کم‌رویی از اصطلاح "ترس از اجتماع" استفاده می‌شود. بسیاری از روان‌شناسان بر این عقیده‌اند که هیچ مرز واضح و مشخصی بین "کم‌رویی" و "ترس‌ از اجتماع" وجود ندارد. ماهیت هر دو یکسان است وتنها از نظر شدت باهم متفاوت‌اند.

در نظرسنجی‌ها، بیشتر جوانان و نوجوانان ادعا می‌کنند که خجالتی هستند، چون مثلا سرکلاس درس، پای تخته یا سالن‌های کنفرانس دانشگاه زبانشان می‌گیرد و سرخ می‌شوند.

مثلا در فرانسه ۶۰ درصد افراد ادعا می‌کنند از کمرویی رنج می‌برند. در حالی که تنها ۲ تا ۳ درصد افراد واقعا از کمرویی به عنوان یک بیماری روانی که معمولا همراه با افسردگی نیز هست، رنج می‌برند. کمرویی در نوجوانان پدیده‌ای بسیار پیچیده است. گرچه بدن نوجوان رشد کرده ولی او هنوز اعتماد به نفس لازم را در خود حس نمی‌کند. به محض آنکه به او نگاه کنید سرخ می‌شود و معمولا قادر نیست با جنس مخالف خود سر صحبت را بگشاید..

● آسیب‌پذیری ژنتیکی:

گرچه تاکنون ژن کمرویی شناخته نشده است، ولی محققان معتقدند تمامی افراد استعدادی طبیعی برای مبتلا شدن به کمرویی دارند. به طور حتم بعضی افراد حساس‌تر از دیگرانند. مشکل واقعی خجالتی‌ها این است که نمی‌توانند سنگینی نگاه دیگران را تحمل کنند.

● محیط خانوادگی:

به طور حتم خانواده و محیطی که فرزندمان در آن رشد می‌‌کند در خجالتی بودن یا نبودن وی موثر است. در صورتی که والدین فردی کمرو باشند به طور حتم این خصوصیت را به فرزند خود نیز انتقال می‌دهند. از سوی دیگر والدین عصبی و سخت‌گیر نیز فرزندانی خجالتی دارند. فروید، دلیل کمرویی را ترس از رها شدن می‌داند. این ترس در دوران کودکی و به ویژه نوجوانی بسیار عادی است. اما اگر در دوران جوانی و بزرگسالی نیز ادامه یابد، مطمئنا نقصی اجتماعی است که باید درمان شود.

● فرهنگ:

تحقیقات نشان داده است که کمرویی با فرهنگ یک جامعه رابطه مستقیم دارد. به نظر می‌رسد ژاپن نسبت به دیگر کشورهای جهان، جمعیت خجالتی‌تری داشته باشد. ۹۰ درصد مردم این کشور ادعا می‌کنند خجالتی‌اند. در توکیو، فروتنی، خویشتن‌داری، رازداری، جزء‌نگری و مهربانی ارزش‌هایی مقدسی‌اند که مجریان آن خجالتی خوانده می‌شوند. در کشور ما نیز به عنوان مثال از نظر فرهنگ اسلامی و سنتی یک زن ایده‌آل زنی است که هنگام صحبت با غریبه‌ها چشم به زمین بدوزد و سرخ شود، اما در حال حاضر با پیشرفت جامعه چنین خصوصیاتی به خجالتی‌ها نسبت داده می‌شود.

● وقایع زندگی:

گاهی در زندگی هر فرد اتفاقاتی رخ می‌دهد که مسببات گوشه‌گیری و کمرویی فرد را فراهم می‌کند: تحقیر، تمسخر، شکست .‌