Fakur 9754 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ برای اینکه سوء تفاهمی پیش نیاد من این موضوع رو در چارچوب سربازی مطرح کردم. اما اصل هدفم اینه: حکومت چه‌قدر حق تصرف در زندگانی افراد متبوع‌اش را دارد برای پاسخ به این سوآل که در دعوای سربازی، مردم طلب‌کار اند یا حاکمیت، باید اول به این سوآل پاسخ داد که حکومت چه‌قدر حق تصرف در زندگانی افراد متبوع‌اش را دارد. یعنی حکومت به‌صرف اینکه حکومت است چه‌قدر می‌تواند برای افراد محدودیت ایجاد کند؟ مثلاً آیا یک حکومت می‌تواند افراد متبوع‌اش را مجبور کند که از شش‌ساله‌گی یا هفت‌ساله‌گی به آموزش همه‌گانی (مدرسه) تن بدهند؟ و آیا می‌تواند به کسی بگوید چون تو در این کشور به دنیا آمدی یا پدر و مادرت تابعیت این کشور را داشتند، باید به محض اینکه به سن «قانونی» رسیدی، دوسال در خدمت جامعه‌ات باشی؟ این «طلب» در ازای کدام «خدمت» است؟ برگرفته از : پروفایل مصطفی پور محمدی 2 لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ مورد اول که اجبار نیست متاسفانه هنوز خانواده هایی که بچه هاشون و به مدرسه نمیفرستن پیدا میشه و دولت برخورد جدی با این خانواده ها نمیکنه ولی مورد دوم چون برای دولت سود داره بالاجبار پسرا رو سربازی میبرن تا مثلا تعلیم بدن برای حمله احتمالی و دیگه همه بهتر میدونن برای سرباز فراری چه جرایمی و در نظرمیگیرن ! 1 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ مورد اول که اجبار نیست متاسفانه هنوز خانواده هایی که بچه هاشون و به مدرسه نمیفرستن پیدا میشه و دولت برخورد جدی با این خانواده ها نمیکنه ولی مورد دوم چون برای دولت سود داره بالاجبار پسرا رو سربازی میبرن تا مثلا تعلیم بدن برای حمله احتمالی و دیگه همه بهتر میدونن برای سرباز فراری چه جرایمی و در نظرمیگیرن ! مشکل هم همینه. یعنی اون مورد اول رو که لازمه اجباری بکنه بخاطر اینکه زیر ساخت های تحصیلی رو نمیتونه ایجاد کنه , اجباری نکرده . ولی درمورد دوم تضمینی هم برای اینکه یک جوان خدمت سربازیش رو انجام داد و باید دولت بهش کمک کنه تا زندگی کنه رو هم نمیده. جوان همه تعهداتش رو انجام میده ولی دولت هیچ کمکی به اون نمیکنه. 1 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ با تغییر در ساختار حکومت‌های مدرن، دوران سربازی هم به‌سر آمد و امروز که «نیروی نظامی» تغییر ماهیت داده و چندان متکی به عِده و عُده نیست، ارتش دوباره به یک شغل دایمی و انتخابی در دنیا تبدیل شده است. امروز اکثر دولت‌ها این حق را از خودشان سلب کرده‌اند که شهروندان‌شان را ملزم به کار اجباری در ازای داشتن تابعیت آن کشور کنند. قانون سربازی، امروز تنها در کم‌تر از بیست کشور دنیا اجرا می‌شود و یکی از آن کشورها ایران است. لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ اگر دلیل اجباری‌بودن سربازی، آموزش نظامی برای زمان جنگ باشد، یک‌ماه‌ونیم دوره‌ی آموزشی سربازی منطقی و توجیه‌دار است، و باقی آن «بیگاری»؛ آن‌هم به وقیحانه‌ترین و اسراف‌آمیزترین شکل ممکن. اینکه سخت‌ترین کارها را بر گرده‌ی بی‌ربط‌ترین و نامناسب‌ترین افراد بگذاری، مثلاً آدم با درجه‌ی لیسانس علوم سیاسی را بفرستی پلیس راه، مهندس عمران را بگذاری راننده‌ی سرهنگ و...، این‌ها بسیار بیش از سود ناچیزی که عاید نظام می‌کند، باعث نارضایتی و عقده می‌شود 1 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ اگر دلیل اجباری‌بودن سربازی، نیاز کشور به نیروی جوانی است که (لابد و در پیش‌فرض استدلال) تا به‌حال برای‌اش هزینه شده و حالا دینی دارد که باید به مملکت‌اش ادا کند، در این‌صورت نهاد متولی باید لااقل از این نیروی جوان استفاده‌ی به‌جا و درست کند. به‌عبارت دیگر، سربازی باید واقعاً «کار» و «خدمت» باشد، نه علافی و بطالت. 1 لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ کشوری که سربازی اجباری دارد، طبیعتاً باید ارتش کوچک‌تری داشته باشد. نیروهای مسلح از پُرهزینه‌ترین بخش‌های یک حکومت هستند و نگفته واضح است که این هزینه از جیب ملت (در مورد ایران بخوانید از ذخیره‌ی ملت) می‌شود. خب جوانی که دوسال عمرش را در سربازی گذرانده، حالا حق دارد سوآل کند که چرا این سربازی‌ها در کاهش هزینه‌های نیروهای مسلح اثر ندارد. اصلاً اول‌اش حق دارد سوآل کند که بودجه‌ی نیروهای مسلح چه‌قدر است؟ و اگر سربازی نبود چه‌قدر میشد؟ یک راه دیگر هم وجود دارد. اگر حاکمیت هم با این فرضیه موافق است که ارزش ریالی یک عدد سرباز وطن برای کشور مبلغی معادل پانزده یا هفده‌میلیون تومان است، می‌تواند مثل سابق مبلغ ریالی را از شخص مشمول قبول کند. لینک به دیدگاه
شقایق31 40377 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ مشکل هم همینه. یعنی اون مورد اول رو که لازمه اجباری بکنه بخاطر اینکه زیر ساخت های تحصیلی رو نمیتونه ایجاد کنه , اجباری نکرده . ولی درمورد دوم تضمینی هم برای اینکه یک جوان خدمت سربازیش رو انجام داد و باید دولت بهش کمک کنه تا زندگی کنه رو هم نمیده. جوان همه تعهداتش رو انجام میده ولی دولت هیچ کمکی به اون نمیکنه. خب ایران کلا فرق داره کشوری که اجبار در صورت منافع برای حکومت حرف اول و میزنه اکثر کشورها سالانه برای ملتشون خرج میکنند که جشن شادی برگزار کنند ولی در ایران بخاطر منافع اسلام و کشور این جشن قدغن هستش و مراسم سوگواری های مختلف برای منافع شخصیشون آزاد هست نمونه سرکوب جشن و شادی و رو همه دیدن حالا اگر همون پارک دعای کمیل بود باز این برخورد میشد؟ 1 لینک به دیدگاه
NYC 20977 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ به نظر من تو این زمینه الگو برداری از کشورهای توسعه یافته به دلیل پس دادن امتحان میتونه گزینه مناسبی باشه. البته در مورد سربازی با جا افتادن سیستم امریه برای سربازان به نظر من گام خوبی تو این زمینه برداشته شده. گرچه این سیستم در حال حاضر برای شاید 20٪ مشمولان امکان پذیر باشه. لینک به دیدگاه
Fakur 9754 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ به نظر من تو این زمینه الگو برداری از کشورهای توسعه یافته به دلیل پس دادن امتحان میتونه گزینه مناسبی باشه.البته در مورد سربازی با جا افتادن سیستم امریه برای سربازان به نظر من گام خوبی تو این زمینه برداشته شده. گرچه این سیستم در حال حاضر برای شاید 20٪ مشمولان امکان پذیر باشه. منظور حق تصرف در زندگی افراد توسط حکومت مدّ نظر منه. سربازی فقط یه نمونه شه. 1 لینک به دیدگاه
NYC 20977 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۰ منظور حق تصرف در زندگی افراد توسط حکومت مدّ نظر منه. سربازی فقط یه نمونه شه. خط اول برای نظر شماست. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده