معرفی رنزو پیانو و آثار معروف او

[monire 680]

رنزو پیانو

Renzo Piano

 

رنزو پیانو در سال ۱۹۳۷ در شهر جنوا ایتالیا در خانواده ای معمار به دنیا آمد. پدر برادر و چهار عمو او همگی پیمانکا ساختمان بودند. هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنیک معماری میلان بود مرتبا از پروژه های ساختمانی پدرش بازدید می کرد که این بازدیدها تجربه او را از نظر فنی و کاربردی تا حد زیادی بالا برد.

دفتر فنی و کارگاه رنزو پیانو در سال ۱۹۸۰ در پاریس و جنوا ایتالیا شروع به کار کرد و اکنون تعداد ۱۰۰ مهندس-معمار و متخصصین دیگر در قسمتهای مختلف مشغول به کار هستند که همگی به ساختن ساختمانهای کارآمد و آزمودن ایده های طراحی رنزو پیانو معتقد هستند.

در حالی که کارهای او آمیخته با تکنولژی روز معماری می باشد ولی ریشه و اصل کارها به طور واضح نمایانگر فلسفه و معماری کلاسیک یونان است.

 

افتخارات او در مقام معمار عبارتند از :

 

• عضویت افتخاری جامعه معماران آمریکا. ۱۹۸۱
  
• مدال طلا از انستیتو ملی معماران بریتانیا. ۱۹۸۹
  
• جایزه cavaliere di croce از هیئت دولت ایتالیا. ۱۹۸۹
  
• جایزه کیوتو ژاپن. ۱۹۹۰
  
• عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات امریکا. ۱۹۹۴
  
• معرفی شدن سفیر حسن نیت معماری از طرف یونسکو. ۱۹۹۴
  
• جایزه میکل آنژ. ۱۹۹۴
  
• جایزه اریز موز هلند. ۱۹۹۵
  
• جایزه معماری پریتزکر کاخ سفید. ۱۹۹۸
  
• معمار دانشکده ملی سن لوکا ایتالیا. ۱۹۹۹
  
• مدیر کل مرکز ملی de la legion dhonneur فرانسه. ۲۰۰۰
  
• سلطان معماری ونیز. ۲۰۰۰
  
• جایزه لئوناردو ایتالیا. ۲۰۰۰
  
• جایزا وکسنر مرکز هنر وکسنر کلومباس آمریکا.
  

[monire 680]

محل: ایتالیا معمار: رنزو پیانو

دراین کلیسا زائران در امتداد مسیر پیاده رویی مستقیم و طولانی وشیبداربامناطقی تراس بندی شده به صورت باغ های گسترده در اطراف آن به محل کلیسا هدایت می شوند.این مسیر با تاقِِ ورودی درجهت کلیسا وصلیبی بزرگ تقریباً به بلندی 40 متر که به مثابه کانون ورودی به نظر می رسد؛همسو شده است.9 ستون اول میدان جلوی کلیسا که ارتفاع آنها به 25 متر می رسد،بار هشت زنگی را که برجِ زنگ اصلیِ کلیسا را تشکیل می دهند،تحمل می کنند.

در این طرح رنتزو پیانو،محل عابدان به شکل حلزونی عظیم-طرحی مرکب ازسه چهارم دایره که شعاع آن به طور یکنواخت کاهش می یابد پوشیده شده است. مواد آن که برای بیان سادگی و صلابت انتخاب شده اند، ازسنگ و چوب وشیشه محلی اند. پوستۀ بسیار بزرگ سقف از جنس ورق مسِ که ازپیش زنگار بسته، زیر ساختاری باربر از چوب و سنگ آهک دارد.

این زیرساخت باربر، مرکب ازدو ردیف تاق سنگیِ متقابل است که به صورت دایره ای شکل چیده شده اند. در مجموع 21 تاق از این دست وجود دارد که حلقۀ داخلی و خارجی ای را بوجود می آورند. که تاقهای حلقۀ خارجی بازنمود نسخۀ کوچک شدۀ تاق های حلقۀ داخلی اند. تاق های حلقۀ داخلی از مرکز سه چهارم دایره، محلی که محراب واقع شده است، آغاز می شوند.

 

از آنجا که دهانه های تاق ها به طور یکنواخت کاهش می یابد، لذا با کاهش شعاع دایره، شکل مارپیچی به وجود می آید که یادآور صدف حلزون است. این ساختار شعاعی که به بخش هایی با گنجایش 300-400 صندلی تقسیم شده، تجمعِ حتی المقدورنزدیک به محراب را موجب می شود.

 

این ساختار تاقی شکل همراه با سیستم ساختاری ثانوی ازجنس چوب، وزن سقف چوبی راتحمل می کند. برای بازی لازم به هنگام زلزله، کابل های فولادی بین تاق ها کشیده شده اند. منطقه ای که با شکل سه چهارم دایره محصورشده، رأس میدان مثلثی شکلی را تشکیل می دهد که رو به پایین به سمت ورودی شیبدارمی شود. پنجرۀ شیشه ای رنگیِ بزرگی که در زیر تاق سنگی کار گذاشته شده است، ورود نور به کلیسا را فیلتره می کند.

پیاده رو که با اسلب هایی از جنس همان سنگ تاق ها مفروش شده، کلیسا وحیاط ورودی را به یکدیگر متصل می سازند. این سنگفرش تا درون سالن ادامه پیدا می کند و بدین لحاظ تفکیک گذر از حیاط ورودی به فضای داخلی را ازبین می برد. حیاط ورودی تا 30 هزارنفر را در خود جای می دهد.

منبع: www.memaran.ir

 

 

[monire 680]

The Morgan Library

 

کتابخانه مورگان توسط آقای پیر پونت مورگان در سال ۱۹۰۶ در شهر نیویورک تاسیس شد. بخش قضایی آن در سال ۱۹۲۴ تاسیس و برای بازدید عمومی بازگشایی شد. و توانست به مرکز و مرجعی برای مطالعه دانشجویان حقوق تبدیل شود.

به تازگی بخشی دیگر در آن تاسیس شده است که به عنوان موزه حقوق در شهر نیویورک فعالیت می کند و مورد استقبال علاقه مندان خود قرار گرفته است. ساختمان قدیمی این کتابخانه با توجه به کارکرد آن توانسته است تبدیل به موزه "دوره تجدد خواهی ادبی و قضایی" آمریکایی شود.

مسئولین این کتابخانه برای دمیدن روح دوباره به کتابخانه و پیوند آن دوران گذشته آمریکایی با عصر جدید آمریکا به رنزو پیانو ماموریت دادند تا این هماهنگی و اتصال را بر قرار کند.

قدم اول رنزو پیانو در ورودی کتابخانه خودنمایی می کند سازه ای از جنس فولاد و شیشه که تمامی نمای پشت خود را در بر می گیرد و در نقطه دید مخاطبان خود قرار می گیرد. این سازه تا درون تالار و لابی ورودی کشیده می شود تا افراد را تا داخل کتابخانه همراهی کند. بخش بعدی مدخلی بین دو فضای لابی ورودی و ساختمان (سالن) کناری آن است که توسط رنزو پیانو ایجاد می شود که جنس آن از شیشه شفاف می باشد. مرحله سوم کار رنزو پیانو سقف ها و دیوارهای لابی (ورودی) بودند که تماما از شیشه شفاف ساخته شدند که دید کاملی به محیط خارج خود داشتند.

رنزو پیانو کار خود را از ورودی بنا آغاز کرد و به سعی کرد مخاطب خود را از دریچه تکنولژی و مدرنیته به داخل ساختمان کتابخانه ببرد. ورود به دنیای قدیم از راه تکنولژی و فن. این نگرش را می توان در سبک کار او یعنی معماری "های-تک" (تکنولژی برتر) و نوع نگرشی که به دنیای معماری با ساختمان ژرژ پمپیدو وارد کرد دید.

رنزو پیانو سعی کرد تا مصالحی مانند شیشه و فولاد را به عنوان نماینده عصر تکنولژی در برابر دیوارهای آجری و قطور قدیم کتابخانه قرار دهد و مخاطب را در میان این تضاد رها کند. شیشه در برابر آجر . محدودیت دید دیوارها در برابر دید باز دیوارهای شیشه ای و لطافت شیشه در برابر زمختی آجر.

نکته دیگر در کار رنزو پیانو استفاده از سقف کاذبی از جنس استیل و شیشه است که تمامی کتابخانه را حتی سالن مطالعه را در بر می گیرد. گویی عصر تکنولژی در کالبد کتابخانه وارد شده است و تمامی اندیشه ها حتی در سالن مطالعه را تحت تاثیر خود گرفته است.

مسعود حبیبی

 

[Bahram Sh مهمان]

یکی از برجسته ترین معماران ایتالیا که او را هم پایه فیلیپو برونلسکی معمار شهیر دوره "رنسانس آغازین" ایتالیا می دانند, رنزو پیانو است. او به سال 1937 میلادی در جنوای ایتالیا به دنیا آمد. ابتدایی ترین تجارب عملی خود را در کارگاه ساختمان سازی پدرش کسب نمود و در سال 1964 از مدرسه معماری پلی تکنیک میلان, فارغ التحصیل شد. از سال 1970 تا 1977 با ریچارد راجرز همکاری داشت. اولین نقطه اوج کارهای پیانو, موفقیت در مسابقه طراحی مرکز هنری ژرژ پمپیدو در پاریس بود که با همکاری راجرز, از سال 1970 تا 1971 میلادی , به طراحی آن اقدام نمود.

او جایزه های متعددی را از مجامع بین المللی دریافت کرده است که مهمترین آنها عبارتند از: مدال طلای معماری موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال 1989, دکترای افتخاری از دانشگاه اشتوتگارت آلمان در سال 1990 و دانشگاه دلف هلند در سال 1992 , جایزه پرایتزکر در سال 1998.

معماری پیانو در واقع گرد آوری هنر ,معماری و مهندسی در ترکیبی چشمگیر است. اگر چه آثار او جدیدترین تکنولوژی زمان را در خود دارد, ریشه های آن به وضوح به فلسفه و فرهنگ کلاسیک ایتالیا باز می گردد. علاوه بر این, وی عمیقا مباحث مربوط به سکونت گاه و معماری پایدار را در دنیای امروز, که دائما در حال تغییر است, مد نظر دارد. همچون برونلسکی, پیانو عقیده دارد که معمار باید بر فرآیند ساخت, از مرحله طراحی تا پایان اجرا,جکمرانی کند.

ساختمان های پیانو بر خلاف همفکران او – فاستر و راجرز- تاثیری شگرف بر تماشاگر نمی گذارد. ساختمان های او ساده, معقول, سبک و طبیعی هستند.ثوابت کارهای پیانو, اصول ازلی معماری از قبیل : توجه به طبیعت (به مثابه محیط طبیعی که پروژه در آن قرار می گیرد, الهام از فرم های طبیعت, به کاربردن عناصر طبیعی نظیر گیاهان, آب و نور و استفاده از مصالح طبیعی نظیر چوب و سنگ), توجه به سایت و کشف اصل استقراری نهفته در خصوصیات سایت, مورفولوژی زمین, رابطه انسان با معماری و غیره است.

 

منبع: خلاصه ای از کتاب پست مدرنیته و معماری – نوشته : امیر بانی مسعود

[Amir R. Haddadi 9164]

ديشب يه جستار در مورد نظريه رنزو پیانو در تالار معماري با عنوان

■ معماری چیست؟ ( از دیدگاه رنزو پیانو ) قرار دادم . اما اطلاعات زيادي در مورد اين فرد نداشتم كنجكاو شدم اما چيزي پيدا نكردم تا اينكه خودم پيگير شدم و با اجازتون براي گفتم شايد بد نباشه براي شما هم قرار بدم ...

 

--------------------

------------------

زندگی نامه

در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۷ در شهر جنوا محله پلیی به دنیا آمد.در مدرسهٔ ابتدایی چیزی نمانده بود که از مدرسه اخراج شود.

 

 

ابتدا برای تحصیل معماری به دانشگاه فلورانس رفت. در دورهٔ اشغال دانشگاه‌های ایتالیا بوسیلهٔ دانشجویان در میلان نزد فرانکو البینی به یادگیری عملی حرفهٔ معماری پرداخت. در ۱۹۶۴ تحصیلات خود را در رشتهٔ معماری در پلی‌تکنیک میلان با پایان نامه‌ای دربارهٔ ساختمانهای عربی در قسمتهای داخلی لیگوریا به پایان برد و به همکاری با استادش مارکو تسانوسو پرداخت.

 

به لطف پدر، که مانند چهار عمو و برادرش همه پیمانکار ساختمانی بودند، بی درنگ امکان آشنایی با زندگی کارگاهی و تجربه حرفه‌ای را به دست آورد و اولین روابط حرفه‌ای خود را با مشتریان پایه گذاشت.

 

از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ بین انگلستان و ایالات متحده در سفر بود تا تحصیلات خود را تکمیل کند.

در همین دوران با ژان پرووه (۱۹۰۱-۱۹۸۴) ، معمار فرانسوی آشنا می‌شود و دوستی پایدار و پر ثمری را با او آغاز می‌کند. ژان پرووه بعدها رییس ژوری گزینش طرح پروژهٔ مرکز پمپیدو شد.

 

از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ با ریچارد راجرز در طراحی مرکز پمپیدو همکاری داشت.

 

پروژه‌های به اتمام رسیده

 

ولت‌اشتادهاوس در کلن آلمان.ساختمانهای اداری B&B italia در نووه دراته، کومو (Novedrate, Como)

منازل شخصی در کوزاگو (Cusago)، میلان

مرکز فرهنگ و هنر جرج پمپیدو (Centre Pompidou) در پاریس آغاز از ۱۹۷۱

ساختمان تأسیسات شرکت اتومبیل سازی فیات در شهر تورینو ایتالیا

استادیوم فوتبال شهر باری ایتالیا

مرکز فرهنگ و هنر جرج پمپیدو (Centre Pompidou) در پاریس

فرودگاه شهر Osaka ژاپن

Potsdamer Platz پوتز دامر پلاتز در شهر برلین آلمان

مجموعه برج‌های سیدنی استرالیا

ساختمان مرکز علم و تکنولوژی ملی هلند در شهر آمستردام

ساختمان آکادمی علوم ایالت کالیفرنیا در سانفرانسیکو آمریکا

مجتمع ورزشی راوانا

ایستگاه مترو جنوا

پایانه مسافربری کانسای

مرکز طراحی مرسدس بنز در اشتوتگارت

در ضمن این معمار مشهور پروژه‌هایی نیز در دست اجراء دارد که مهم‌ترین آنها به گفته وی ساخت برج ۴۲۰ متری با گنجایش ۱۵۰۰۰ نفر بر روی رودخانه تایمز لندن می‌باشد که بلندترین برج اروپا خواهد بود و دارای موزه، مجموع هتل‌ها، واحدهای مسکونی و رستوران باشد.

 

جوایز

عضویت افتخاری جامعه معماران آمریکا، آمریکا، ۱۹۸۱

مدال طلای انستیتو سلطنتی معماران بریتانیا، انگلستان، ۱۹۸۹

نشان Cavaliere di Gran Croce از هیئت دولت ایتالیا، رم، ایتالیا، ۱۹۸۹

جایزه کیوتو، بنیاد ایناموری ، کیوتو، ژاپن، ۱۹۹۰

عضویت افتخاری دانشکده هنر و تحقیقات آمریکا، آمریکا، ۱۹۹۴

سفیر حسن نیت یونسکو ، ۱۹۹۴

جایزه میکل آنجلو رم، ایتالیا، ۱۹۹۴

جایزه اریز موز ، آمستردام، هلند، ۱۹۹۵

جایزه معماری پریتزکر، کاخ سفید، واشینگتن، آمریکا، ۱۹۹۸

معمار دانشکده ملی سن لوکا، رم، ایتالیا، ۱۹۹۹

سلطان معماری، ونیز، ایتالیا، ۲۰۰۰

جایزه لئوناردو، رم، ایتالیا، ۲۰۰۰

جایزه وکسنر، مرکز هنر وکسنر، کلومبوس، اوهایو، آمریکا،

 

[sam arch 55879]

رنزو پیانو در سال ۱۹۳۷ در جنوب ایتالیا، در خانواده ای معمار به دنیا آمد. تحصیلات خود را در پلی‌ تکنیک میلان انجام داد. هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنیک معماری میلان بود مرتب از پروژه های ساختمانی پدرش بازدید می کرد که این بازدید ها تجربه های علمی و کارآمدی را برای او به ارمغان آورد.

 

او در خانواده ای متولد شد که حرفه ی اصلی بیشترشان ساختمان سازی بود، پدر بزرگ، پدر، عموها و یک برادر او پیمانکار بودند. اصولا او هم باید همین راه را در پیش می گرفت اما علیرغم بی میلی پدرش، معماری را به عنوان حرفه ی خود انتخاب کرد، اما هرگز نتوانست از ریشه های خانوادگی خود و وابستگی به مسایل اجرایی ساختمان سازی دل بکند. شاید به همین دلیل نام شرکت او «کارگاه ساختمانی رنزو پیانو» است.

 

 

 

پس از فارغ التحصیلی از دانشکده معماری پلی تکنیک میلان، مدتی با پدرش، سپس با چند تن از معماران نامی آن عصر همکاری کرد و همواره، برونلسکی را به عنوان الگویی آرمانی ستایش و تحسین می کرد.

دفتر فنی و کارگاه رنزو پیانو در سال ۱۹۸۰ در پاریس و جنوآ ایتالیا شکل گرفت و اکنون حدود ۱۰۰ مهندس، معمار و متخصصین دیگر در قسمتهای مختلف شرکت مشغول به کار هستند که همگی معتقد به ساخت ساختمانهای کارآمد و آزمودن ایده هایی هستند که منعکس کننده ایده های رنزو پیانو است. در حالی که کارهای او آمیخته با تکنولوژی روز معماری می باشد ولی ریشه و اصل کارها به طور واضح نمایانگر فلسفه و سنت ملی کلاسیک ایتالیا است.

 

 

پیانو از سال ۱۹۷۰ تا کنون جزو پیشگامان بزرگ عرصه ی معماری جهان بوده است. کارهای او آمیزه ای از سنت های ارزشمند سرزمین مادری اش و پیشرفته ترین دست آوردهای فن آوری قرن بیستم است. مشهور ترین آثار وی عبارتند از: مرکز پمپیدو در پاریس که با همکاری ریچارد راجرز کار کرد، فرودگاه جهانی کانسای در اوزاکا، طرح بازسازی پوتسدامر پلاتز در برلین و بناهای بیشمار دیگر.

 

[sam arch 55879]

تلاش برای رسیدن به مفاهیم فضایی جدید، جستجوی اصول سازه ای و روش های اجرایی نو، حداکثر استفاده ازتوانمندی های مصالح، توجه به محیط زیست و نیازهای در حال تغییر انسان معاصر، اهمیت دادن به مفهوم احساس فضایی در معماری و … همه ویژگی هایی هستند که در اثار معماری پیانو تحقق یافته اند.

رنزو پیانو که اکنون معماری است ۷۳ ساله، شهرت جهانی اش را ابتدا پس از طراحی مرکز فرهنگی ژورژ پومپیدو در پاریس به دست اورد. این مجموعه که با همکاری معمار جوان انگلیسی ریچارد راجرز طراحی شده بود، از اثاری است که تلاش برای نوآوریی و رسیدن به مفاهیم و تعاریف جدید در چارچوب اصول شناخته شده ی معماری را به وضوح میتوان در آن مشاهده کرد.

 

 

تلاش برای یافتن مفاهیم جدید، همواره مهم ترین عامل تأثیر گذار در تعالی و تکامل هنر و تمدن بشر بوده و معماری نیز، به مثابه مهمترین تجلی هنر و تمدن بشری، از این قاعده مستثنی نبوده است. در میان معماران، فراوانند کسانی که عمر حرفه ای شان را در تلاش برای رسیدن به افق های جدید سپری کرده اند و همین افراد اند که، نقاط عطف معماری جهان را رقم زده اند. از آن پس، پیانو در راستای همین تلاش، فرصت طراحی پروژه هایی با عملکرد ها، بسترها و مقیاس های مختلف را به دست آورد و پیشرفتی مداوم و بی وقفه را به نمایش گذاشت

 

 

همه ی این عوامل دست به هم داد و باعث شد که پیانو بتواند تلفیقی واقعی از هنر، معماری و مهندسی را بدست آورد. وی همچنین بسیاری از هنرمندان برجسته ی سرزمین مادری اش «ایتالیا» همواره در جستجوی تحول، نواوری و ابداع بود اما در راستای این تلاش هرگز از سنت ها و فلسفه های بومی دور نمی شد و طبیعت «اولین منبع الهام انسان خلاق» را همواره مورد توجه داشت تا جایی که در سالهای اخیر توانست بهترین نمونه های معماری سبز را خلق کند که بی شک نقشی اساسی در گسترش مفهوم پایداری داشته است.

 

 

شخصیت های انسانی، زاده اتفاق، احتمال یا محاسبات ژنتیکی نیستند. انها محصول تاریخ، جامعه و یا در کل طبیعتند. اندیشه هایی که لوکوربوزیه را در دهه های سی و چهل به آن جایگاه رفیع رساند، پیشتر یا بعد از ان می توانست چنان توجهی برانگیزد؟ شخصیت معماری پیانو نیز فارغ از بستر خانوادگی اش، قابل سنجش و تحلیل نیست. تفکیک پیانو به مثابه معمار هنرمند یا مهندس سازه و ساخت سخت می نماید چه آثارش آمیزه ی این هر دو است. پیانو پیمانکار زاده است، محصول خانواده ای که پدر بزرگ، عموها و برادر همه و همه عنصر اجرایی سطح بالایی بودند، پس شهرتش به عنوان معمار مبتکر و خلاق در فنون و روش های ساختمان ساختمان سازی عجیب نیست.

 

 

منبع پست های 6 و 7: مطلبی با عنوان "زندگینامه رنزو پیانو " در تارنمای difal.ir