monire 680 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ تادائو آندو در 13 اكتبر 1941 ميلادي در اوزاكاي ژاپن ديده به جهان گشود، در سالهاي 69-1962 م . تعاليم خود آموخته و غير آكادميك خود را به عنوان يك معمار با سفرهاي آموزشي بهاروپا، آمريكا و آفريقا و مطالعه بر روي خانه هاي فرانك لويدرايت و كارهاي مدرنيسمقديمي (كلاسيك) تكميل كرد.افزايش كمي آثار او در سطح معماريهاي مسكوني، كليساها،موزه ها و مجتمع هاي تجاري بزرگ، و … با تكيه اي مداوم و تقريباً انحصاري بر ساختارهاي بتن مسلح بزرگ ونمايان است كه عظمت را در معماري او فزوني مي بخشد. او واسطه اي ميان شرق و غرباست، و بتن را ـ با اينكه از مواد جدايي ناپذير جنبش مدرن اروپاست ـ در جهت نشاندادن زيبايي شناسي شرقي به كار مي برد. اولين تمرين معماريش را در سال 69 م . دراوزاكا آغاز كردو تاكنون بيش از صد و پنجاه پروژه معماري را طراحي كردهاست.او از با نفوذ ترين معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب مي شود. توجه عمده وي بر تفليق فرمهاي مدرن با مفاهيم و شيوه هاي سنتي ژاپن استوار است ؛ بهبيان دقيق تر، هدف او تغيير معناي طبيعت از گذرگاه معماري است. مصالح معماري آندو،بتن خام، خورشيد، آسمان، سايه و آب است يا به عبارت بهتر، فضا. تأكيد او بر ايننكته است كه استفاده كنندگان از بنا بايد طبيعت را تجربه و احساس كنند و اينها همهريشه در سنت منطقه اي زيستگاه او ـ كانزايي ـ دارد.عناصراصلي و متناقص معماري آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انساني. او در معماريخود، به گونه اي متضاد آنها را با هم ارتباط مي دهد و ميان آنها تفاهمي ايجاد ميكند:فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعتدر برابر هندسه .آندو از جذابيت فرم صرفنظر كرده و بر جذابيت فضا تأكيد ميورزد. او اعتقاد دارد كه فرم، از تأثير فضايي مي كاهد و در نتيجه، جذابيتمعماري را محدود مي كند..به اعتقاد او، ارحجيت دادن به فرم به معناي ارجحيتدادن به حس بينايي در ميان پنج حس و عدم توجه به عمق فضايي است. در نتيجه او درپي نفي فرم به مفهوم به كارگيري فرمهاي ساده و انكار ساده و انكار فرمهاي پيچيدهاست. (نفي تصوير صرفاً بصري در فضا). معماري او، معماري نفي و انكار است. او جامعهمدرن و جهاني بودن را نفي مي كند. اولين چيزي كه آندو نفي كرده، مفاسد جامعه مدرن وارزشهاي آن است. (براي مثال، مقولة راحتي) آندو راحتي مدرن را نفي كرده، تلاش ميكند ارتباط پويايي با جهان برقرار كند. او راحتي را از معماري خود دور مي كند و بهجاي آن امكان حضور انسان و طبيعت را در كالبد معماري اش فراهم مي سازد.او كارهايمتعددي تاكنون انجام داده است كه 8 اثر برترش كه اهداف و تفكرات او را به خوبي جلوهگر مي سازند را نام می بریم:-نمازخانة كوه روكو (كليساي باد)-كليساي روي آب-كليساي نور-معبد آب-خانه Raw -مجتمع تجاري تايمز 2-پروژه ناكانو شيما 2-موزه نائو شيما .ويژگي هاي شاخص معماري آندو، نظم، مردم و احساسات انسانياست. بنابراين، بر اساس الهاماتي كه او از اين سه عنصر گرفته، پروژههاي او را مي توان دسته بندي كرد. در معماري آندو، عناصر به شكلي متضاد با هم مرتبطمي شوند. بنابراين، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعت در برابرهندسه قرار مي گيرد. به عبارت ديگر، معماري او حاصل ارتباطي است كه بين اين عناصروجود دارد. براي آشنايي و شناخت بيشتر، كارهاي آندو را بر اساس ساختار و كالبد بهسه بخش معماري يگانه انگاري، دو گانه انگاري و كثرت گرايي تقسيم بندي مي كنيم. آن دسته از كارهايي كه در شمار معماري يگانه انگاري قرار مي گيرند، داراي فرميخالص، طراحي واضح و فضايي قومي هستند. اين نوع معماري، بيشتر در خانه ها وكليساهاي كوچك ديده مي شود. در اين فضاها، با آرامشي روبرو مي شويم كه يادآور فضايسنتي چاپخانه هاي ژاپني است. در اين فضا، بر اساس ريتمي وحدت بخش، كل به جزء تبديلمي شود. اين ريتم، حتي در نور و سايه نيز تكرار مي شود. در معماري دو گانهانگار، آندو روش خاص خود را اعمال مي كند. به عبارتي، روش او از هيچ نوع معماريديگري تأثير نپذيرفته است. در آنجاست كه آندو از فرم بيضوي استفاده مي كند؛ وليدر معماري دو گانه انگار، فضا بر اساس نيروي پويا شكل مي گيرد. اين نيرو، از تضادبين فرم و فضا حاصل مي شود. در اين نوع معماري ـ بر خلاف معماري يگانه انگار كه فرمبر فضا غالب است ـ فرم و فضا داراي ارزش يكساني است و در اينجاست كه نوآوري هايآندو تجلي مي يابد. معماري كثرت گرايي آندو شاملتعداد زيادي از كارهاي او از سال 1985 به بعد مي باشد. اين معماري، با فرم هايمتنوعي كه داراي جهت گيريهاي مختلفي است، شناخته مي شود. در اينجا، تمركز فضايي كه در معماري يگانه انگار وجود داشت، متلاشي وپراكنده مي شود و بيشتر به سوي روشنايي و پويايي نيل مي كند. فرم از نظر بصري، سبكتر شده و پراكنده مي شود. بنابراين در طراحي، فضا از تركيبات مختلفي شكل مي گيرد. از اين روست كه در كارهاي آندو، روش ها و مقياس هاي متنوعي ديده مي شود. برخی از نظرات و دیدگاههای تادائو آندو: * نگاه انتقادی به معماری مدرن * احساس نگرانی برای آینده به خاطر وجود کامپیوترها ترس از اینکه خلاقیت را از معمار بگیرند ومعماری به یک فرمول برای تمام نقاط زمین انجامد. * اهمیت فوق العاده به طبیعت * در معماری بخشی وجود دارد که نتیجه یک استدلال منطقی است و بخش دیگری است که از مجرای احساس خلق می شود . همواره یک نقطه هست که این دو با هم طلاقی می کنند.من فکر نمی کنم معماری بدون این تلاقی بتواند خلق شود. * معماری خلق فضایی برای زیستن و به تفکر واداشتن * فرم از تاثیر فضایی می کاهد و در نتیجه جذابیت معماری را محدود می کند. * اهمیت به نور در فضای معماری * نور به زیبایی نمود می بخشد ، و باد و باران با تاثیری که بر بدن انسان می گذارند به زندگی رنگ و رو می دهند. معماری واسطه ای است که انسان را قادر می سازد تا حضور طبیعت را حس کند. * من با نشاندن طبیعت و نور متغیر در درون فرم های هندسی ای که از زمینه شهری شان بریده شده اند ، فضاهایی پیچیده می آفرینم. * آسمان قاب شده ، نور و سایه ایجاد می کند و به شخص القا می کند تا از معنای طبیعت بپرسد و به او کمک می کند تا عناصر ترکیبی فضا را درک کند. * به باور من سه عنصر برای تبلور معماری مورد نیاز است : مصالح واقعی مانند بتن اکسپوز و یا چوب رنگ نشده ، هندسه ناب ، طبیعت ؛ طبیعتی که از طریق انسان نظم داده شده و در تضاد با طبیعت آشفته است. * من می خواهم بناهای قوی و در عین حال آرامی بیافرینم که صدای آفریننده شان را بتوان شنید. * نور سرچشمه تمام هستی است . نور در همان حال که به سطح چیزها برخورد می کند ، به آنها شکل می دهد و با انباشتن سایه در پشت چیزها ، به آنها عمق می بخشد. * تابش یک دسته پرتو نور ، با نفوذ در سکوت ژرف آن تاریکی ، شکوه و ظلمت را به همراه می آورد 13 لینک به دیدگاه
monire 680 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ معماری آندو: هندسه دیوارها ـ معماری آندو معماری دیوار است.هنگام نزدیک شدن بهکلیسای روی آب در یوفوتسو یک دیوار آزاد پیش چشم پدیدار می شود که به شکل قابی برای محیط پیرامون در می آید.در کلیسای نور در اوساکا یک دیوار اریب در مکعبی بتنی رسوخ می کند.در موزه هنر چیچو در نائوشیما دیواری که به صورت افقی به دو نیم شده است،همچون باروهای قرون وسطایی،حیاط درونی را در بر می گیرد.آندو با استفاده آزمایشی و ابتکاری از بتن نمایان،فضاهای دلنشینی پدید آورده است،ولی دیوار همیشه نقشی حساس دارد. آثار آندو داه محدودی از مصالح را به خدمت می گیرند و بافت عریان آنها را به نمایش می گذارند.دقت او نسبت به مصالح،شور و زیبایی جذابی به کارش می بخشد.دیوارهای فاقد تزئین آندو،نیرومند،سنگین،و حتی خاموش و کم حرفند.مصالح بکر و دست نخورده به بهترین شکل قصد و نیت معمار را بیان می کند و خطاب به کسانی که آنها را می بینند و درون آنها قرار می گیرند،فریاد بر می آورند:«خالص باش،زیبا باش،نرومند باش».دیوارها گویای نوعی نیروی درونی اند که باورهای آندو را نمایش میدهند. نخستین آفریده های آندو،محفظه های بتنی بودند.در اواسط کار،محفظههای تودار و پوشیده او به تدریج گشوده شدند و نور را به درون خود راه دادند که از گوشه ها می تابید و دیوارها را روشن می کرد.ضوابطهندسی ساده او طبیعت را پذیرا می شوند. دیوارهای سفید خانه کیدوساکی بسیار براق و درخشان هستند که با ملایمت کل فضا را تحت تاثیر خود قرار می دهد. دیوارها تنظیم کننده حرکت هستند و به زندگی نظم می بخشند.دیوارها به ما فرمان می دهند،جدا می سازند،گرد می آورند و نیرو و مسئولیت خود را بر روابط میان انسانها اعمال می کنند.با این حال آندو توانسته است دیوارهایی پدید آورد که حریمهای امن را با ظرافت و ملایمت همراه سازندو سرشار از آسودگی و شفابخشی باشند.آندو فضاها را بر اساس عملکرد آنها تقسیم نمی کند.از این رو دیوارهای سخت، فضاهای نرم و انعطاف پذیر به وجود می آورند.او فضاها را پیوسته و پر ابهام باقی می گذارد و برای ساکنان آنها، آزادی عمل و ملاطفت به همراه می آورد. در همین حال دیوارهای آندو مادیتی در خود دارند که هر گونه استعاره ای را نفی می کند.این دیوارهای مینیمالیستی از احساساتی گری گریزانند.دیوارهای آزاد،عملکردی مشابه صفحات نقاشی مفهومی دارند و توهم سطح را می زدایند و دنیا را تا اساس و جوهره آن،ساده و کوچک می کنند.معماری آندو گذشته از زیبایی ظاهری آن،شور و حرارت مصالح عریان خود را نیز نمایان می کند. نگرش آندو در مورد این مصالح:«آنچه من می کوشم از طریق بتن بیان کنم،صلابت و سختی مورد نظر لوکوربوزیه نیست،بلکه چیزی ملایم تر و ظریفتر است». آندو شاید استاد مسلم بتن باشد،ولی در نقاطی که انسان با آن تماس دارد،بر مصالح طبیعی تکیه می ورزد.او دائما از چوب طبیعی برای کفها،درها و اثاثیه استفاده می کند.در معماری آندو خاطرات بسیاری در جزئیات و ریزه کاریها نهفته است. هندسه آسمان ـ طبیعت، به ویژه آسمان،نقشی حساس در معماری آندو بازی می کند.او طبیعت را با توجه به قصد و نیات خود «استخراج» می کند.«من برای گریز از ذات و طبیعت بنیادین معماری به مثابه یک محفظه بسته،بر آسمان تکیه می کنم،عنی بر عنصری طبیعی که یشترین اثر را بر فضاهای درونی می گذارد».در معماری آندو آسمان یک عنصر سازه ای ـ فضایی مهم و تعیین کننده است.آندو،چه موضوع طراحی او خانه باشد یا ملک تجاری یا ساختمان اداری،همواره توجه خود را بر آن متمرکز می کند که آسمان از ورودی بنا به چه شکل به نظر خواهد رسید. در معماری او بازیهای نور و سایه از طریق یک آسمان کاملا «برنامه ریزی شده» به وجود می آید و فرمهای سه بعدی مجسم در دیوارها همچون آهنربا بیننده را به خود جذب می کنند.هیچ معمار دیگری همانند آندو این قدر دغدغه آسمان را در سر نداشته است.آسمان در فضاهای بیرونی آندو نیز عنصری محوری به شمار می آید. آندو در زندگی بخشیدن به سایتهای باریک و نا متعارف مهارت دارد و به ویژه در زمینهای شیب دار و غیر معمول توانایی خاصی از خود نشان می دهد.آندو هنگام کشف و استخراج نیروی نهفته در سایت،عوامل بسیاری را سبک سنگین می کند.آندو از این تکنیک بررسی سراسری محل در سه بعد با اصطلاح «سایت سازی» یاد می کند.آندو دور افتاده ترین کنج و گوشه های محل را نیز به خدمت می گیرد.فضای مرده در معماری او جایی ندارد. توانایی آندو در برای در هم تنیدن درون و بیرون به گونه ای موجب دگرگونی و تغییر شکل راهها،حیاطها،نورهای خیابان و آسمان می شود که گویی آنها جزئی از فضای دنج و خصوصی درون ساختمان هستند. در معماری آندو،مضمون کلیدی برای فضاهای بیرونی،پرداخت بافت و قرینه های شهری با ابزار معماری است.آندو بافت چشمگیر بندرگاه کیتانوچو را با کوچه باغ کیتانو و باغ گل سرخ ادغام کرد.پروژه تایمز در کیوتو،همچون قایقی به آرامی بر کرانه رود تاکاسه شناور است. زیبایی شناسی «فقدان» ـ آندو زمانی خانه ردیفی سومیوشی خود را «محفظه تحریک کننده» نامید و دورنمای معماری خود بدین گونه تشریح می کند:«در نگاه نخست معماری من القا کننده گونه ای عریانی است،گویی قصد داشته ام نوعی فضای انتزاعی پدید آورم که نتیجه زدودن همه عناصر انسانیکاربردی و عملی است.واقعیت آن است که من به دنبال کهن الگو و نمونه نخستینی برای فضا هستم،نه فضای انتزاعی». معماری آندو ساده،نیرومند و بسیار با وقار است و سادگی فرم را با پیچیدگی فضا توام می سازد.این معماری با استفاده از مصالح عریان و نمایان،تماس خوشایندی را با بنا امکان پذیر می سازد.گذشته از همه اینها این معماری حاوی تصویر روشن و واضحی از زندگی است که از طریق فرم ساده ارائه می شود.فرم هندسی روشن و شفاف،ریشه در همین تصویر ساده دارد.معماری آندو همیشه پیشنهادی جسورانه برای زندگی یا عنصری از ند اجتماعی صریح و برا را در خود دارد. دیوارهای بتنی آندو آکنده از صفات و خصایل برازنده ژاپنی هستند و اغلب سرشار از گونه ای اندوه به نظر می رسند.آنهافعاری از عناصر ظاهری معماری،ضمن به خود خیره کردن نگاهها،باعث برانگیخته شدن حس خودآگاهی کسانی می شود که به آنها می نگرند. دیوارها بر وجود و حضور آندو مهر تایید می گذارند و «زیبایی شناسی فقدان» بارز او را به بار می آورند.دیوارهای خاموش بازتاب دهنده مناظر و بادها هستند.این جلوه همانند نقاشی های مرکبی ژاپنی،احساس از گذر فصلها،یا احساس شاعرانه ای از یک هایکو به وجود می آورد.به همین دلیل است که معماری آندو را نقطه اوج زیباشناسی ژاپنی می دانند 8 لینک به دیدگاه
monire 680 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ آثار: معبد آب: سالن این معبد در داخل زمین زیر یک استخر بیضی شکل بزرگ پر از نیلوفرهای آبی قرار دارد. راه ورود به سالن پلکانی است که از روی سطح آب شروع می شود و به نظر می رسد که بازدید کنندگان را به زیر آب می کشد. این سالن از یک اتاق گرد با یک شبکه بندی از ستونهای چوبی تشکیل شده که درون محوطه ای مربع شکل قرار گرفته است. فضای داخلی سالن و ستون ها به رنگ قرمز است. این رنگ در پایان روز هنگامی که تابش قرمز غروب فضا را پر می کند و سایه های بلند ستون ها را به درون حجم زیر زمینی می اندازد به رنگ قرمز پر رنگ در می آید. طرح معبد رشته ای از تجربیاتی را که بر زندگی روزمره فائق آمده اند را خلق می کند. آندو مخاطب خود را با گذراندن از دیوارهای منحنی شکل و بلند به حوض بزرگی می رساند که راه ورود به اتاق اصلی از دل آن می گذرد. مقصد آخر اتاقی مربع شکل با ستونهای چوبی و رنگی قرمز است. این رنگ، در آئین بودا معانی متعددی دارد که هرکدام به معماری بنا و نیت تادائو آندو مفهومی مجزا می بخشد. رنگ سرخ، نماد نیروی زندگی است، پس در ابتدا، مخاطب را از این نیرو سرشار می کند. سرخ، محاظفت کننده است، در نتیجه معبد به طریقی آشتی پذیر، انسان را می پذیرد و در آخر، این رنگ که نماد خون مقدس است به مخاطبش این پیام را می دهد: در پس آب گل آلود، خون مقدس جاری است، حقیقت متعالی در پس دیوارهای بلند «من» پنهان است، کافی است از میان این دیوار گذر کرد تا به جهان کیهانی دست یافت. این روند و مسیر حرکت را می توان از طور دیگر نیز بررسی کرد: تادائو آندو انسان تنها را پس از گذراندن از احساسات شخصی (دیوارهایی منحنی) به عقلانیت می رساند (اتاق مربع با رنگ قرمز) عقلانیتی که در سایه تفکر شرقی پی ریزی می شود. این مسیر از دل طبیعت شرقی می گذرد خاک (کف زمین دیوارها) باد (بین دیوارها) آب (حوض وسط) و نور (در تالار اصلی). آندو با آموزه های شرقی خود طعریفی دوباره از انسان طبیعت و معماری را در دنیای مدرن و صنعتی نشان می دهد 10 لینک به دیدگاه
monire 680 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ بنیاد لانجن: بنیاد لانجن در آلمان نیز از این احترام آندو به فطرت مصالح بی دریغ نمانده و آندو باز هم با بیانی هرچه ساده تر از قبل نمایشی از بتن-شیشه و آب را در قالب یک ساختمان به معرض دید گذاشته است. آندو بازدیدکنندگان لانجن را از میان روزنه دیوار بتنی حلالی شکلی عبور می دهد که از میان درختان گیلاس می گذرد و به یکباره دید او را به نمای لانجن جلب می کند نمایی از جنس شیشه فولاد و بتن. حجم مرکزی و اصلی که از جنس بتن اکسپوز می باشد به کمک شیشه دور تا دور خود حفاظت می شود. این حجم مرکزی ۷۶ متر طول ۱۰.۸۰ متر عرض و ۶ متر ارتفاع دارد. حجم مرکزی و اصلی ساختمان سایه ای در دریاچه کم عمق و مصنوعی می اندازد آندو با این ترکیب سه عنصر متفاوت بتن شیشه و آب را طوری هنرمندانه در کنار یکدیگر قرار داده که تضاد در آنها باعث قدرت گرفتن دیگری می شود. (همانند برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام که در این باره توضیح دادم) راه ورود به بنا از سمت شمالی و در فضایی بین حجم بتنی و شیشه ای قرار دارد این همان حرکت از احساس شخصی به عقلانیت درون ساختمان است. به طور کلی مجموعه بنیاد لانجن به دو قسمت متفاوت تقسیم می شود: یکی حجم محاط شده از شیشه با زاویه ۴۵ درجه از گالری اصلی و دومی خود گالری است که نمایش حجمی مکعب بوده که در ۳.۵ متری زیر زمین قرار دارد. که به وسیله پلکان دو طرفه ای به سمت پائین گالری راه دارد. این دو گالری باریک و قرینه در ابعاد ۴۳ در ۵.۴ متر می باشد که به کمک نور تابیده شده از سقف مخاطب را به مرکز بنیاد لانجن هدایت می کند مساحت هر کدام از گالری ها ۴۳۶ متر مربع می باشد. بنیاد لانجن در سال ۲۰۰۴ تکمیل شده و از آخرین کارهای به اجرا در آمده تادائو آندو می باشد. در کل گالری لانجن را می توان با مشخصه های زیر تعریف کرد: ترکیبی هنرمندانه از عناصر متضاد: آب - فولاد - بتن استفاده از کانسبتی ساده و بکارگیری دو حجم خطی در پلان بر قراری ارتباط بین داخل و خارج بنا به کمک حجم شیشه ای و دید از بین دیوار حلالی بتنی سبک کردن وزن بصری حجم بتنی به کمک شیشه 10 لینک به دیدگاه
monire 680 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ کلیسای نور: این نماز خانه در یک منطقه آرام مسکونی قرار گرفته و جهت آن بر اساس تابش خورشید و موقعیت قرار گیری کلیسای مجاور می باشد. کلیسا دارای حجمی مکعبی مستطیل شکل (سه برابر یک مکعب) است که به وسیله یک دیوار محوطه با زاویه ۱۵ درجه بریده شده است این دیوار فضا را به دو قسمت نمازخانه و ورودی مثلثی شکل تقسیم می کند شخصی که از طریق بازشو زاویه دار روی دیوار وارد می شود باید ۱۸۰ درجه بچرخد تا روبروی نمازخانه قرار گیرد. کف نمازخانه به وسیله پله هایی به سمت محراب شیب دارد. در دیوار پشت محراب چند شکاف عمودی و افقی ایجاد شده تا صلیبی را به وجود آورند. کف آن و نیمکت ها نیز از الوارهای کم ارزش ساخته شده است تا با سطح زبر و ناصافشان هویت بی پیرایه و با صداقت فضا را مورد تاکید قرار دهند. جمع تضاد یکی از اصول کاری و تفکر تادائو آندو می باشد که در کلیسای نور نیز مشاهده می شود قرار گرفتن یک ورودی (خط) مورب در برابر حجم مکعب و منظم نمازخانه استفاده از کنتراست نور که حجم تاریک کلیسا به وسیله نورهایی به شکل صلیب روشن می شود که به نوعی تداعی کننده و تقابل خوبی و بدی نیز می باشند. استفاده از تضاد حتی در بین مصالح انتخاب شده از طرف آندو نیز به چشم می خورد یعنی بتن و شیشه. به کار گیری و استفاده از تضاد این امکان را می دهد که هر یک از عناصر استفاده شده در بنا شدت و بیان صریح تری یافته و این حس را نیز به مخاطب خود انتقال دهند. برای مثال شیشه و بتن که در کارهای آندو به وفور دیده می شود: بتن ماهیتی زبر خشن و بسته (از نظر دید) دارد و در کنار آن شیشه که ماهیتی شفاف صاف دارد به کار برده شده است. تضاد این دو عنصر کنار هم باعث می شود تا خصوصیات بتن بیشتر به چشم بخرد در همین هال هم بتن به شیشه شفافیت بیشتری نیز می دهد. همین اتفاق برای نور و تاریکی در کلیسای نور افتاده که باعث شده این کلیسا به یکی از معروفترین کارهای تاداو آندو تبدیل شود. کلیسای کوچک نور مجموعه بزرگی از تفکرات و نظریات این معمار شرقی می باشد. و نمونه مثال زدنی از برخود انسان شرقی با طبیعت اطرافش می باشد 8 لینک به دیدگاه
monire 680 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۸۸ خانه ی ایتو: خانه ایتو از سری خانه هایی هست که تادائو آندو (معمار خود آموز ژاپنی) در سالهای اولیه کار خود آن را طراحی کرده است. چیزی که این خانه را از سایر خانه های آندو متمایز می کند استفاده از سیستم مدولار ژاپنی یا همان کن (استفاده از تاتامی مستطیلی با نسبت ۱ به ۲ به عنوان مقیاس ) می باشد. این سیستم مدولار ژاپنی به خوبی در پلان . نما و حجم بنا قابل لمس است. این ساختمان نمونه خوبی از استفاده کن در ساختمانهای جدید ژاپن می باشد. "کن" (can) واحد دیگر سنجش در نیمه دوم قرون وسطی در ژاپن مطرح شد. با اینکه اول فقط برای اندازه فاصله بین دو ستون در معماری مطرح بود ولی به زودی به صورت یک استاندارد در آمد. برخلاف شیوه مدول (پیمون) کلاسیک که قطر ستون مورد بحث بود و برای هر بنا تغییر می کرد کن به صورت اندازه ای استاندارد و مطلق و غیر مشروط مطرح شد. در مجموع کن نه فقط اندازه ای برای ساختن بناها بود بلکه به صورت مدولی زیبا که سازه . مصالح و فضای معماری ژاپنی را نظم می داد توسعه یافت. کف منازل ژاپنی از چوب ساخته شده (شبیه به پارکت) یا اینکه پوشیده از حصیرهایی که از ساقه برنج درست شدند می باشد که به آن "تاتامی" می گویند. اندازه هر تاتامی 180*90 سانتی متر می باشد و واحد اندازه گیری سطح هر اتاق تعداد تاتامی است که کف اتاق را پوشانده اند. "تاتامی" یا واحد اندازه گیری آن "کن" با نسبت های ۲ به ۱ ساخته می شوند و معمولا به اندازه و جنسی که گفته شد ساخته می شوند 10 لینک به دیدگاه
DDDIQ 293 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 مهر، ۱۳۸۹ بهترین لحظه روز چه زمانی است؟ هیچ لحظه‌ی بخصوصی. صبح احتمالاً باید لحظه خوبی باشد به این دلیل كه احساس شروع می شود. چه نوع موسیقی را در این زمان گوش می‌دهید؟ بیشتر كلاسیك. چه كتابهایی روی میز كنار بسترتان دارید؟ به چیزهایی كه اطرافم اتفاق می افتاد علاقمند هستم، احتیاج دارم بفهمم که در بخشهای دیگر هنری بمانند موسیقی و ادبیات چه روی می دهد. زیاد مطالعه میکنم اما هیچ چیزخاصی در این لحظه به ذهنم نمی‌رسد. آیا شما مجلات معماری و طراحی را مطالعه می کنید؟ آنها را نمی‌خوانم. فقط نگاهی به آنها می اندازم. من فكر می‌كنم توجه می‌كنید زن‌ها چطور لباس می‌پوشند. شما چه سلیقه ای دارید؟ خیلی دقیق به مد زن‌ها نگاه نمی كنم، اما از قرن20ام به بعد، مردم آزادی بیان خودشان و شخصیت‌هایشان را بدست آوردند، مد یكی از اساسی‌ترین راهها است كه آنها انجام می دهند، مردها و زن‌ها بطور یكسان قادر به بیان خودشان هستند. چه نوعی از لباسها را اجتناب می‌كنید بپوشید؟ هیچ چیز به خصوصی. كجا روی طرحها و پروژه هایتان كار می‌كنید؟ زمانی خیلی مسافرت میكردم، برای دیدن طبیعت، بیرون شهرها و شهرها، با یك دفتر اسكیس... یك تمرین که امروزهم ادامه می‌دهم. اما در واقع طرحها را درون آتلیه ام می كشم. برای چه كسانی علاقه دارید طراحی بكنید؟ من اعتقاد دارم كه راه و روش زندگی مردم قدری به وسیله معماری بتواند هدایت شود. علاقه به معماریی كه به مردم القا كند منابع خودشان را برای حركت به آینده استفاده كنند دارم. اگرچه حالا ما بیشتر و بیشتر به وسیله تفكر آمریكایی، پول، و اقتصاد اداره می شویم ... اما اكنون امیدوار هستم كه مردم در یك مسیر اروپایی‌تر(از نظر طرز تفكر)، فرهنگ و شخصیت و به طرف اهداف جدید حركت بكنند، بنابراین برای من توانایی همكاری وكمك كردن دراین مورد بزرگ خواهد بود. شما با معماران دیگر بحث و تبادل نظر می‌كنید؟ نه زیاد. سبكتان را شرح بدهید،مانند اینكه به یك دوست خوبتان آنرا شرح می دهید. دیوارها اساسی‌ترین عناصر معماری هستند، در همه كارهای من، نور یك عامل مهم است. دلیل اولیه خلق كردن یك مكان منحصر به فرد، یك قلمرو برای شخص در اجتماع. توضیح و شرح دادن سبك من خیلی مشكل است، من انتظار دارم پاسخ خارج از مصاحبه به دست بیاید. چه پروژه‌ای شما را بسیار ارضا میكند؟ بعنوان یك معمار شما ناگزیر هستید سعیتان را بكنید كه برای هر پروژه بهترین كار را انجام دهید، ولی برای من اراضا كننده ترین چیز زمانیكه معماری بتواند كاری در جهت در بهتر ساختن زندگی مردم بكند. آیا شما برای یافتن نقاط مشترك فرهنگ آسیایی و اروپایی تلاش می‌كنید؟ من غرب و شرق را مثل اضداد نمی‌بینم، اما برای نمونه جامعه غربی به نظر می آید بر روی فرهنگ آمریكایی متمركز شده. اما فكر می‌كنم برای فهمیدن آن بسیارمهم است كه درکنار فرهنگ اصلی، تعداد بسیاری فرهنگ دیگر وجود دارند و لازم است به همه آنها و تفاوتهایشان احترام گذاشت. آیا ازمعماران ماقبل از شما کسی هست كه تحسینش کنید؟ البته من ازتاریخ آموختم، از رنسانس، از میس ون درروهه، لكوربوزیه، ... از معماران زیادی. از کدام معماران معاصر قدردانی می‌كنید؟ با توجه به عملكرد گذشته، مثل یك معمار شما ناگزیر هستید به اطراف نگاه بكنید و چیزی را كه معاصرین شما دارند خلق می‌كنند ببیند، من نسبت به معاصرینم احترام و علاقه دارم. آیا همیشه می خواستید یك معمار بمانید؟ دقیقا از شروع بله، اما من در زندگیم خیلی كارها را انجام دادم، من زمانی یك مشت‌زن بودم ...، هرگز یك دانشجوی خوبی نبودم. همیشه ترجیح دادم چیزها را خودم به تنهایی بیاموزم. 6 لینک به دیدگاه
hilda 13376 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آبان، ۱۳۸۹ زندگی نامه تادائو آندو تادائو آندو در 13 اكتبر 1941 ميلادي در اوزاكاي ژاپن ديده به جهان گشود، در سالهاي 69-1962 م . تعاليم خود آموخته و غير آكادميك خود را به عنوان يك معمار با سفرهاي آموزشي به اروپا، آمريكا و آفريقا و مطالعه بر روي خانه هاي فرانك لويدرايت و كارهاي مدرنيسم قديمي (كلاسيك) تكميل كرد.افزايش كمي آثار او در سطح معماريهاي مسكوني، كليساها، موزه ها و مجتمع هاي تجاري بزرگ، و … با تكيه اي مداوم و تقريباً انحصاري بر ساختارهاي بتن مسلح بزرگ و نمايان است كه عظمت را در معماري او فزوني مي بخشد. او واسطه اي ميان شرق و غرب است، و بتن را ـ با اينكه از مواد جدايي ناپذير جنبش مدرن اروپاست ـ در جهت نشان دادن زيبايي شناسي شرقي به كار مي برد. اولين تمرين معماريش را در سال 69 م . در اوزاكا آغاز كرد و تاكنون بيش از صد و پنجاه پروژه معماري را طراحي كرده است.او از با نفوذ ترين معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب مي شود. توجه عمده وي بر تفليق فرمهاي مدرن با مفاهيم و شيوه هاي سنتي ژاپن استوار است ؛ به بيان دقيق تر، هدف او تغيير معناي طبيعت از گذرگاه معماري است. مصالح معماري آندو، بتن خام، خورشيد، آسمان، سايه و آب است يا به عبارت بهتر، فضا. تأكيد او بر اين نكته است كه استفاده كنندگان از بنا بايد طبيعت را تجربه و احساس كنند و اينها همه ريشه در سنت منطقه اي زيستگاه او ـ كانزايي ـ دارد.عناصر اصلي و متناقص معماري آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انساني. او در معماري خود، به گونه اي متضاد آنها را با هم ارتباط مي دهد و ميان آنها تفاهمي ايجاد مي كند:فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعت در برابر هندسه .آندو از جذابيت فرم صرفنظر كرده و بر جذابيت فضا تأكيد مي ورزد. او اعتقاد دارد كه فرم، از تأثير فضايي مي كاهد و در نتيجه، جذابيت معماري را محدود مي كند..به اعتقاد او، ارحجيت دادن به فرم به معناي ارجحيت دادن به حس بينايي در ميان پنج حس و عدم توجه به عمق فضايي است. در نتيجه او در پي نفي فرم به مفهوم به كارگيري فرمهاي ساده و انكار ساده و انكار فرمهاي پيچيده است. (نفي تصوير صرفاً بصري در فضا). معماري او، معماري نفي و انكار است. او جامعه مدرن و جهاني بودن را نفي مي كند. اولين چيزي كه آندو نفي كرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزشهاي آن است. (براي مثال، مقولة راحتي) آندو راحتي مدرن را نفي كرده، تلاش مي كند ارتباط پويايي با جهان برقرار كند. او راحتي را از معماري خود دور مي كند و به جاي آن امكان حضور انسان و طبيعت را در كالبد معماري اش فراهم مي سازد.او كارهاي متعددي تاكنون انجام داده است كه 8 اثر برترش كه اهداف و تفكرات او را به خوبي جلوه گر مي سازند را نام می بریم:-نمازخانة كوه روكو (كليساي باد)-كليساي روي آب-كليساي نور-معبد آب-خانه Raw -مجتمع تجاري تايمز 2-پروژه ناكانو شيما 2-موزه نائو شيما .ويژگي هاي شاخص معماري آندو، نظم، مردم و احساسات انساني است. بنابراين، بر اساس الهاماتي كه او از اين سه عنصر گرفته، پروژه هاي او را مي توان دسته بندي كرد. در معماري آندو، عناصر به شكلي متضاد با هم مرتبط مي شوند. بنابراين، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعت در برابر هندسه قرار مي گيرد. به عبارت ديگر، معماري او حاصل ارتباطي است كه بين اين عناصر وجود دارد. براي آشنايي و شناخت بيشتر، كارهاي آندو را بر اساس ساختار و كالبد به سه بخش معماري يگانه انگاري، دو گانه انگاري و كثرت گرايي تقسيم بندي مي كنيم. آن دسته از كارهايي كه در شمار معماري يگانه انگاري قرار مي گيرند، داراي فرمي خالص، طراحي واضح و فضايي قومي هستند. اين نوع معماري، بيشتر در خانه ها و كليساهاي كوچك ديده مي شود. در اين فضاها، با آرامشي روبرو مي شويم كه يادآور فضاي سنتي چاپخانه هاي ژاپني است. در اين فضا، بر اساس ريتمي وحدت بخش، كل به جزء تبديل مي شود. اين ريتم، حتي در نور و سايه نيز تكرار مي شود. در معماري دو گانه انگار، آندو روش خاص خود را اعمال مي كند. به عبارتي، روش او از هيچ نوع معماري ديگري تأثير نپذيرفته است. در آنجاست كه آندو از فرم بيضوي استفاده مي كند؛ ولي در معماري دو گانه انگار، فضا بر اساس نيروي پويا شكل مي گيرد. اين نيرو، از تضاد بين فرم و فضا حاصل مي شود. در اين نوع معماري ـ بر خلاف معماري يگانه انگار كه فرم بر فضا غالب است ـ فرم و فضا داراي ارزش يكساني است و در اينجاست كه نوآوري هاي آندو تجلي مي يابد. معماري كثرت گرايي آندو شامل تعداد زيادي از كارهاي او از سال 1985 به بعد مي باشد. اين معماري، با فرم هاي متنوعي كه داراي جهت گيريهاي مختلفي است، شناخته مي شود. در اينجا، تمركز فضايي كه در معماري يگانه انگار وجود داشت، متلاشي و پراكنده مي شود و بيشتر به سوي روشنايي و پويايي نيل مي كند. فرم از نظر بصري، سبك تر شده و پراكنده مي شود. بنابراين در طراحي، فضا از تركيبات مختلفي شكل مي گيرد. از اين روست كه در كارهاي آندو، روش ها و مقياس هاي متنوعي ديده مي شود. 8 لینک به دیدگاه
hilda 13376 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 آبان، ۱۳۸۹ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام تاداو آندو در سال 1941 در اوساکای ژاپن به دنیا آمد، آندو از سن 10-17 سالگی در یک کارگاه نجاری کار می کرد. وی اغلب به ساخت مدل های چوبی از کشتی و هواپیما می پرداخت، او صنعت و ساختار سنتی چوبی ژاپنی را از یک نجار که مغازه ی او در خیابان مقابل خانه شان بود، فرا گرفت. از سال 1962-1969، در دهه ی 20 سالگی، آندو تصمیم به یادگیری خودآموز مستقیم معماری گرفت، که او را به خارج از ژاپن برای مشاهده ی معابد، مقابر و چای خانه ها، به اروپا، آفریقا و آمریکا برد. او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان های واقعی و مطالعه ی کتاب هایی در مورد کارهای معمارانی از قبیل : لوکوربوزیه، میس ون در روهه، آلوار آلتو، فرنک لوید رایت و لویی کان یاد گرفت. وی قبل از بازگشت به اوساکا در سن 28 سالگی و باز کردن دفترش، به عنوان استادیار در دانشگاه های توکیو، هاروارد، کلومبیا بوده است. تقریباً همه پروژه های وی، از بتن عریان به عنوان ماده اولیه ساخته شده اند. او برای به دست آوردن بتن نرم تمیز و کامل برای ساختمان هایش، دقت زیادی در ساخت و قالب گیری فرم های بتنی می کرد. اکثر پروژه های تادائو آندو در ژاپن قرار دارند و به طور متمرکز در اوساکا، جایی که او به دنیا آمده بزرگ شده و هم اکنون زندگی و کار می کند. علاوه بر یک سری ساختمان های مذهبی، وی موزه ها، ساختمانهای تجاری که شامل ادارات، کارخانجات و مراکز خرید می باشد را طراحی کرده است. به هرحال خط مشی حرفه ای او با پروژه های مسکونی شروع شده. آثار: Tomishima House, Osaka, Japan, 1973 Uchida House, 1974 Uno House, Kyoto, Japan, 1974 Hiraoka House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1974 Shibata House, Ashiya, Hyogo Prefecture, Japan, 1974 Tatsumi House, Osaka, Japan, 1975 Soseikan-Yamaguchi House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1975 Takahashi House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1975 Matsumura House, Kobe, Japan, 1975 Row House (Azuma House), Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1976 Hirabayashi House, Osaka Prefecture, Japan, 1976 Bansho House, Aichi Prefecture, Japan, 1976 Tezukayama Tower Plaza, Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1976 Tezukayama House-Manabe House, Osaka, Japan, 1977 Wall House (Matsumoto House), Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1977 Glass Block House (Ishihara House), Osaka, Japan, 1978 Okusu House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1978 Glass Block Wall (Horiuchi House), Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1979 Katayama Building, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1979 Onishi House, Sumiyoshi, Osaka, Japan, 1979 Matsutani House, Kyoto, Japan, 1979 Ueda House, Okayama Prefecture, Japan, 1979 STEP, Takamatsu, Kagawa Prefecture, Japan, 1980 Matsumoto House, Wakayama, Wakayama Prefecture, Japan, 1980 Fuku House, Wakayama, Wakayama Prefecture, Japan, 1980 Bansho House Addition, Aichi Prefecture, Japan, 1981 Koshino House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1981 Kojima Housing (Sato House), Okayama Prefecture, Japan, 1981 Atelier in Oyodo, Osaka, Japan, 1981 Tea House for Soseikan-Yamaguchi House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1982 Ishii House, Shizuoka Prefecture, Japan, 1982 Akabane House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1982 Kujo Townhouse (Izutsu House), Osaka, Japan, 1982 Rokko Housing One, Rokko, Hyōgo Prefecture, Japan, 1983 map BIGI Atelier, Shibuya, Tokyo, Japan, 1983 Umemiya House, Kobe, Japan, 1983 Kaneko House, Shibuya, Tokyo, Japan, 1983 Festival, Naha, Okinawa prefecture, Japan, 1984 TIME'S, Kyoto, Japan, 1984 Koshino House Addition, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984 MELROSE, Meguro, Tokyo, Japan, 1984 Uejo House, Osaka Prefecture, Japan, 1984 Ota House, Okayama Prefecture, Japan, 1984 Moteki House, Kobe, Japan, 1984 Shinsaibashi TO Building, Osaka Prefecture, Japan, 1984 Iwasa House, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984 Hata House, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1984 Atelier Yoshie Inaba, Shibuya, Tokyo, Japan, 1985 JUN Port Island Building, Kobe, Japan, 1985 Mon-petit-chou, Kyoto, Japan, 1985 Guest House for Hattori House, Osaka, Japan, 1985 Taiyō Cement Headquarters Building, Osaka, Japan, 1986 TS Building, Osaka, Japan, 1986 Chapel on Mount Rokko, Kobe, Japan, 1986 OLD/NEW Rokko, Kobe, Japan, 1986 Kidosaki House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1986 Fukuhara Clinic, Setagaya, Tokyo, Japan, 1986 Sasaki House, Minato, Tokyo, Japan, 1986 Main Pavilion for Tennoji Fair, Osaka, Japan, 1987 Karaza Theater, 1987 Ueda House Addition, Okayama Prefecture, Japan, 1987 Church on the Water, Tomamu, Hokkaidō prefecture, Japan, 1988 GALLERIA akka, Osaka, Japan, 1988 Children's Museum, Himeji Hyōgo Prefecture, Japan, 1989 Church of the Light, Ibaraki, Osaka prefecture, Japan, 1989 [1] [2] map COLLEZIONE, Minato, Tokyo, Japan, 1989 Morozoff P&P Studio, Kobe, Japan, 1989 RAIKA Headquarters, Osaka, Japan, 1989 Natsukawa Memorial Hall, Hikone, Shiga Prefecture, Japan, 1989 Yao Clinic, Neyagawa, Osaka Prefecture, Japan, 1989 Matsutani House Addition, Kyoto, Japan, 1990 Ito House, Setagaya, Tokyo, Japan, 1990 Iwasa House Addition, Ashiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1990 Garden of Fine Arts, Osaka, Japan, 1990 S Building, Osaka, Japan, 1990 Water Temple, Awaji Island, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991 [3] map Atelier in Oyodo II, Osaka, Japan, 1991 TIME'S II, Kyoto, Japan, 1991 Museum of Literature, Himeji, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991 Sayoh Housing, Hyōgo Prefecture, Japan, 1991 Minolta Seminar House, Kobe, Japan, 1991 Naoshima Contemporary Art Museum, Naoshima, Kagawa prefecture, Japan, 1995 [4] [5] Japanese Pavilion for Expo 92, Seville, Spain, 1992 Otemae Art Center, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1992 Forest of Tombs Museum, Kumamoto Prefecture, Japan, 1992 Rokko Housing Two, Rokko, Kobe, Japan, 1993 Vitra Seminar House, Weil am Rhein, Germany, 1993 Gallery Noda, Kobe, Japan, 1993 YKK Seminar House, Chiba Prefecture, Japan, 1993 Suntory Museum, Osaka, Japan, 1994 MAXRAY Headquarters Building, Osaka, Japan, 1994 Chikatsu-Asuka Historical Museum, Osaka Prefecture, Japan, 1994 Kiyo Bank, Sakai Building, Sakai, Osaka Prefecture, Japan, 1994 Garden of Fine Art, Kyoto, Japan, 1994 Museum of wood culture, Kami, Hyōgo Prefecture, Japan, 1994 Inamori Auditorium, Kagoshima, Japan, 1994 Nariwa Museum, Okayama Prefecture, Japan, 1994 Atelier in Oyodo Annex, Osaka, Japan, 1995 Nagaragawa Convention Center, Gifu, Japan, 1995 Naoshima Contemporary Art Museum Annex, Naoshima, Kagawa Prefecture, Japan, 1995 Meditation Space, UNESCO, Paris, France, 1995 Shanghai Pusan Ferry Terminal, Osaka, Japan, 1996 Museum of Literature II, Himeji, Hyōgo Prefecture, Japan, 1996 Gallery Chiisaime (Sawada House), Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1996 Museum of Gojo Culture & Annex, Gojo, Nara Prefecture, Japan, 1997 TOTO Seminar House, Hyōgo Prefecture, Japan, 1997 Yokogurayama Natural Forest Museum, Kochi Prefecture, Japan, 1997 Harima Kogen Higashi Primary School & Junior High School, Hyōgo Prefecture, Japan, 1997 Koumi Kogen Museum, Nagano Prefecture, Japan, 1997 Eychaner/Lee House, Chicago, Illinois, 1997 Daikoku Denki Headquarters Building, Aichi Prefecture, Japan, 1998 Daylight Museum, Shiga Prefecture, Japan, 1998 Junichi Watanabe Memorial Hall, Sapporo, Japan, 1998 Asahi Shimbun Okayama Bureau, Okayama, Japan, 1998 Siddhartha Children and Women Hospital, Butwal, Nepal, 1998 Church of the Light Sunday School, Ibaraki, Osaka Prefecture, Japan, 1999 Rokko Housing III, Kobe, Japan, 1999 Shell Museum, Nishinomiya, Hyōgo Prefecture, Japan, 1999 FABRICA (Benetton Communication Research Center), Treviso, Italy, 2000 Awaji-Yumebutai, Hyōgo Prefecture, Japan, 2000 map Rockfield Shizuoka Factory, Shizuoka, Japan, 2000 The Pulitzer Foundation for the Arts, St. Louis, Missouri, 2001 [6] Komyo-ji (shrine) Saijo, Ehime prefecture, Japan (2001) Ryotaro Shiba Memorial Museum, Higashiosaka, Osaka prefecture, Japan, 2001 Teatro Armani-Armani World Headquarters, Milan, Italy (2001) Hyogo Prefectural Museum of Art, Kobe, Hyōgo Prefecture, Japan, 2002 [7] Modern Art Museum of Fort Worth, Fort Worth, Texas, 2002 [8] Piccadilly Gardens, Manchester, UK, 2003 4x4 house, Chiyoda-ku, Tokyo, Japan, 2003 Chichu Art Museum, Naoshima, Kagawa prefecture, Japan, 2004 [9] Langen Foundation, Hombroich near Neuss, Germany, 2004 [10] Morimoto restaurant in the Chelsea Market, his first project in Manhattan, opened January 2006. کلیسای نور Church of the light این نماز خانه در یک منطقه آرام مسکونی قرار گرفته و جهت آن بر اساس تابش خورشید و موقعیت قرار گیری کلیسای مجاور می باشد. کلیسا دارای حجمی مکعبی مستطیل شکل (سه برابر یک مکعب) است که به وسیله یک دیوار محوطه با زاویه ۱۵ درجه بریده شده است این دیوار فضا را به دو قسمت نمازخانه و ورودی مثلثی شکل تقسیم می کند شخصی که از طریق بازشو زاویه دار روی دیوار وارد می شود باید ۱۸۰ درجه بچرخد تا روبروی نمازخانه قرار گیرد. کف نمازخانه به وسیله پله هایی به سمت محراب شیب دارد. در دیوار پشت محراب چند شکاف عمودی و افقی ایجاد شده تا صلیبی را به وجود آورند. کف آن و نیمکت ها نیز از الوارهای کم ارزش ساخته شده است تا با سطح زبر و ناصافشان هویت بی پیرایه و با صداقت فضا را مورد تاکید قرار دهند. جمع تضاد یکی از اصول کاری و تفکر تادائو آندو می باشد که در کلیسای نور نیز مشاهده می شود قرار گرفتن یک ورودی (خط) مورب در برابر حجم مکعب و منظم نمازخانه استفاده از کنتراست نور که حجم تاریک کلیسا به وسیله نورهایی به شکل صلیب روشن می شود که به نوعی تداعی کننده و تقابل خوبی و بدی نیز می باشند. استفاده از تضاد حتی در بین مصالح انتخاب شده از طرف آندو نیز به چشم می خورد یعنی بتن و شیشه. به کار گیری و استفاده از تضاد این امکان را می دهد که هر یک از عناصر استفاده شده در بنا شدت و بیان صریح تری یافته و این حس را نیز به مخاطب خود انتقال دهند. برای مثال شیشه و بتن که در کارهای آندو به وفور دیده می شود: بتن ماهیتی زبر خشن و بسته (از نظر دید) دارد و در کنار آن شیشه که ماهیتی شفاف صاف دارد به کار برده شده است. تضاد این دو عنصر کنار هم باعث می شود تا خصوصیات بتن بیشتر به چشم بخرد در همین هال هم بتن به شیشه شفافیت بیشتری نیز می دهد. همین اتفاق برای نور و تاریکی در کلیسای نور افتاده که باعث شده این کلیسا به یکی از معروفترین کارهای تاداو آندو تبدیل شود. 6 لینک به دیدگاه
شـاهین 8068 اشتراک گذاری ارسال شده در 22 مرداد، ۱۳۹۰ زندگی نامه تادائو آندو تادائو آندو در ۱۳ اکتبر ۱۹۴۱ میلادی در اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود، در سالهای ۶۹-۱۹۶۲ م . تعالیم خود آموخته و غیر آکادمیک خود را به عنوان یک معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریکا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تکمیل کرد.افزایش کمی آثار او در سطح معماریهای مسکونی، کلیساها، موزه ها و مجتمع های تجاری بزرگ، و … با تکیه ای مداوم و تقریباً انحصاری بر ساختارهای بتن مسلح بزرگ و نمایان است که عظمت را در معماری او فزونی می بخشد. او واسطه ای میان شرق و غرب است، و بتن را ـ با اینکه از مواد جدایی ناپذیر جنبش مدرن اروپاست ـ در جهت نشان دادن زیبایی شناسی شرقی به کار می برد. اولین تمرین معماریش را در سال ۶۹ م . در اوزاکا آغاز کرد و تاکنون بیش از صد و پنجاه پروژه معماری را طراحی کرده است.او از با نفوذ ترین معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب می شود. توجه عمده وی بر تفلیق فرمهای مدرن با مفاهیم و شیوه های سنتی ژاپن استوار است ؛ به بیان دقیق تر، هدف او تغییر معنای طبیعت از گذرگاه معماری است. مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است یا به عبارت بهتر، فضا. تأکید او بر این نکته است که استفاده کنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس کنند و اینها همه ریشه در سنت منطقه ای زیستگاه او ـ کانزایی ـ دارد.عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه ای متضاد آنها را با هم ارتباط می دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می کند:فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه .آندو از جذابیت فرم صرفنظر کرده و بر جذابیت فضا تأکید می ورزد. او اعتقاد دارد که فرم، از تأثیر فضایی می کاهد و در نتیجه، جذابیت معماری را محدود می کند..به اعتقاد او، ارحجیت دادن به فرم به معنای ارجحیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرمهای ساده و انکار ساده و انکار فرمهای پیچیده است. (نفی تصویر صرفاً بصری در فضا). معماری او، معماری نفی و انکار است. او جامعه مدرن و جهانی بودن را نفی می کند. اولین چیزی که آندو نفی کرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزشهای آن است. (برای مثال، مقولة راحتی) آندو راحتی مدرن را نفی کرده، تلاش می کند ارتباط پویایی با جهان برقرار کند. او راحتی را از معماری خود دور می کند و به جای آن امکان حضور انسان و طبیعت را در کالبد معماری اش فراهم می سازد.او کارهای متعددی تاکنون انجام داده است که ۸ اثر برترش که اهداف و تفکرات او را به خوبی جلوه گر می سازند را نام می بریم:-نمازخانة کوه روکو (کلیسای باد)-کلیسای روی آب-کلیسای نور-معبد آب-خانه Raw -مجتمع تجاری تایمز ۲-پروژه ناکانو شیما ۲-موزه نائو شیما .ویژگی های شاخص معماری آندو، نظم، مردم و احساسات انسانی است. بنابراین، بر اساس الهاماتی که او از این سه عنصر گرفته، پروژه های او را می توان دسته بندی کرد. در معماری آندو، عناصر به شکلی متضاد با هم مرتبط می شوند. بنابراین، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه قرار می گیرد. به عبارت دیگر، معماری او حاصل ارتباطی است که بین این عناصر وجود دارد. برای آشنایی و شناخت بیشتر، کارهای آندو را بر اساس ساختار و کالبد به سه بخش معماری یگانه انگاری، دو گانه انگاری و کثرت گرایی تقسیم بندی می کنیم. آن دسته از کارهایی که در شمار معماری یگانه انگاری قرار می گیرند، دارای فرمی خالص، طراحی واضح و فضایی قومی هستند. این نوع معماری، بیشتر در خانه ها و کلیساهای کوچک دیده می شود. در این فضاها، با آرامشی روبرو می شویم که یادآور فضای سنتی چاپخانه های ژاپنی است. در این فضا، بر اساس ریتمی وحدت بخش، کل به جزء تبدیل می شود. این ریتم، حتی در نور و سایه نیز تکرار می شود. در معماری دو گانه انگار، آندو روش خاص خود را اعمال می کند. به عبارتی، روش او از هیچ نوع معماری دیگری تأثیر نپذیرفته است. در آنجاست که آندو از فرم بیضوی استفاده می کند؛ ولی در معماری دو گانه انگار، فضا بر اساس نیروی پویا شکل می گیرد. این نیرو، از تضاد بین فرم و فضا حاصل می شود. در این نوع معماری ـ بر خلاف معماری یگانه انگار که فرم بر فضا غالب است ـ فرم و فضا دارای ارزش یکسانی است و در اینجاست که نوآوری های آندو تجلی می یابد. معماری کثرت گرایی آندو شامل تعداد زیادی از کارهای او از سال ۱۹۸۵ به بعد می باشد. این معماری، با فرم های متنوعی که دارای جهت گیریهای مختلفی است، شناخته می شود. در اینجا، تمرکز فضایی که در معماری یگانه انگار وجود داشت، متلاشی و پراکنده می شود و بیشتر به سوی روشنایی و پویایی نیل می کند. فرم از نظر بصری، سبک تر شده و پراکنده می شود. بنابراین در طراحی، فضا از ترکیبات مختلفی شکل می گیرد. از این روست که در کارهای آندو، روش ها و مقیاس های متنوعی دیده می شود. 6 لینک به دیدگاه
behzad_golizade_72 12 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 آذر، ۱۳۹۰ سلام منیره میشه عکس های یک پروزه کامل تاداعو اندو رو بزاری رو سایت یا بهم ایمیل کنی ؟behzad_golizade_72@YAHOO.comخیلی ضروریه هیچ کجا پیدا نکردم راستی پلانشم باشه .ممنون 1 لینک به دیدگاه
faezeh mzk 19231 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 آذر، ۱۳۹۱ فایل کد و تریدی مکس کلیسای نور اثر تادائو اندو http://www.noandishaan.com/forums/thread102772.html#post1106998 2 لینک به دیدگاه
neda_6759 29 اشتراک گذاری ارسال شده در 13 اردیبهشت، ۱۳۹۲ تادائو آندو در 13 اكتبر 1941 ميلادي در اوزاكاي ژاپن ديده به جهان گشود، در سالهاي 69-1962 م . تعاليم خود آموخته و غير آكادميك خود را به عنوان يك معمار با سفرهاي آموزشي بهاروپا، آمريكا و آفريقا و مطالعه بر روي خانه هاي فرانك لويدرايت و كارهاي مدرنيسمقديمي (كلاسيك) تكميل كرد.افزايش كمي آثار او در سطح معماريهاي مسكوني، كليساها،موزه ها و مجتمع هاي تجاري بزرگ، و … با تكيه اي مداوم و تقريباً انحصاري بر ساختارهاي بتن مسلح بزرگ ونمايان است كه عظمت را در معماري او فزوني مي بخشد. او واسطه اي ميان شرق و غرباست، و بتن را ـ با اينكه از مواد جدايي ناپذير جنبش مدرن اروپاست ـ در جهت نشاندادن زيبايي شناسي شرقي به كار مي برد. اولين تمرين معماريش را در سال 69 م . دراوزاكا آغاز كردو تاكنون بيش از صد و پنجاه پروژه معماري را طراحي كردهاست.او از با نفوذ ترين معماران پست مدرن نسل دوم ژاپن محسوب مي شود. توجه عمده وي بر تفليق فرمهاي مدرن با مفاهيم و شيوه هاي سنتي ژاپن استوار است ؛ بهبيان دقيق تر، هدف او تغيير معناي طبيعت از گذرگاه معماري است. مصالح معماري آندو،بتن خام، خورشيد، آسمان، سايه و آب است يا به عبارت بهتر، فضا. تأكيد او بر ايننكته است كه استفاده كنندگان از بنا بايد طبيعت را تجربه و احساس كنند و اينها همهريشه در سنت منطقه اي زيستگاه او ـ كانزايي ـ دارد.عناصراصلي و متناقص معماري آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انساني. او در معماريخود، به گونه اي متضاد آنها را با هم ارتباط مي دهد و ميان آنها تفاهمي ايجاد ميكند:فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعتدر برابر هندسه .آندو از جذابيت فرم صرفنظر كرده و بر جذابيت فضا تأكيد ميورزد. او اعتقاد دارد كه فرم، از تأثير فضايي مي كاهد و در نتيجه، جذابيتمعماري را محدود مي كند..به اعتقاد او، ارحجيت دادن به فرم به معناي ارجحيتدادن به حس بينايي در ميان پنج حس و عدم توجه به عمق فضايي است. در نتيجه او درپي نفي فرم به مفهوم به كارگيري فرمهاي ساده و انكار ساده و انكار فرمهاي پيچيدهاست. (نفي تصوير صرفاً بصري در فضا). معماري او، معماري نفي و انكار است. او جامعهمدرن و جهاني بودن را نفي مي كند. اولين چيزي كه آندو نفي كرده، مفاسد جامعه مدرن وارزشهاي آن است. (براي مثال، مقولة راحتي) آندو راحتي مدرن را نفي كرده، تلاش ميكند ارتباط پويايي با جهان برقرار كند. او راحتي را از معماري خود دور مي كند و بهجاي آن امكان حضور انسان و طبيعت را در كالبد معماري اش فراهم مي سازد.او كارهايمتعددي تاكنون انجام داده است كه 8 اثر برترش كه اهداف و تفكرات او را به خوبي جلوهگر مي سازند را نام می بریم:-نمازخانة كوه روكو (كليساي باد)-كليساي روي آب-كليساي نور-معبد آب-خانه Raw -مجتمع تجاري تايمز 2-پروژه ناكانو شيما 2-موزه نائو شيما .ويژگي هاي شاخص معماري آندو، نظم، مردم و احساسات انسانياست. بنابراين، بر اساس الهاماتي كه او از اين سه عنصر گرفته، پروژههاي او را مي توان دسته بندي كرد. در معماري آندو، عناصر به شكلي متضاد با هم مرتبطمي شوند. بنابراين، فرم در مقابل فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعت در برابرهندسه قرار مي گيرد. به عبارت ديگر، معماري او حاصل ارتباطي است كه بين اين عناصروجود دارد. براي آشنايي و شناخت بيشتر، كارهاي آندو را بر اساس ساختار و كالبد بهسه بخش معماري يگانه انگاري، دو گانه انگاري و كثرت گرايي تقسيم بندي مي كنيم. آن دسته از كارهايي كه در شمار معماري يگانه انگاري قرار مي گيرند، داراي فرميخالص، طراحي واضح و فضايي قومي هستند. اين نوع معماري، بيشتر در خانه ها وكليساهاي كوچك ديده مي شود. در اين فضاها، با آرامشي روبرو مي شويم كه يادآور فضايسنتي چاپخانه هاي ژاپني است. در اين فضا، بر اساس ريتمي وحدت بخش، كل به جزء تبديلمي شود. اين ريتم، حتي در نور و سايه نيز تكرار مي شود. در معماري دو گانهانگار، آندو روش خاص خود را اعمال مي كند. به عبارتي، روش او از هيچ نوع معماريديگري تأثير نپذيرفته است. در آنجاست كه آندو از فرم بيضوي استفاده مي كند؛ وليدر معماري دو گانه انگار، فضا بر اساس نيروي پويا شكل مي گيرد. اين نيرو، از تضادبين فرم و فضا حاصل مي شود. در اين نوع معماري ـ بر خلاف معماري يگانه انگار كه فرمبر فضا غالب است ـ فرم و فضا داراي ارزش يكساني است و در اينجاست كه نوآوري هايآندو تجلي مي يابد. معماري كثرت گرايي آندو شاملتعداد زيادي از كارهاي او از سال 1985 به بعد مي باشد. اين معماري، با فرم هايمتنوعي كه داراي جهت گيريهاي مختلفي است، شناخته مي شود. در اينجا، تمركز فضايي كه در معماري يگانه انگار وجود داشت، متلاشي وپراكنده مي شود و بيشتر به سوي روشنايي و پويايي نيل مي كند. فرم از نظر بصري، سبكتر شده و پراكنده مي شود. بنابراين در طراحي، فضا از تركيبات مختلفي شكل مي گيرد. از اين روست كه در كارهاي آندو، روش ها و مقياس هاي متنوعي ديده مي شود. برخی از نظرات و دیدگاههای تادائو آندو: * نگاه انتقادی به معماری مدرن * احساس نگرانی برای آینده به خاطر وجود کامپیوترها ترس از اینکه خلاقیت را از معمار بگیرند ومعماری به یک فرمول برای تمام نقاط زمین انجامد. * اهمیت فوق العاده به طبیعت * در معماری بخشی وجود دارد که نتیجه یک استدلال منطقی است و بخش دیگری است که از مجرای احساس خلق می شود . همواره یک نقطه هست که این دو با هم طلاقی می کنند.من فکر نمی کنم معماری بدون این تلاقی بتواند خلق شود. * معماری خلق فضایی برای زیستن و به تفکر واداشتن * فرم از تاثیر فضایی می کاهد و در نتیجه جذابیت معماری را محدود می کند. * اهمیت به نور در فضای معماری * نور به زیبایی نمود می بخشد ، و باد و باران با تاثیری که بر بدن انسان می گذارند به زندگی رنگ و رو می دهند. معماری واسطه ای است که انسان را قادر می سازد تا حضور طبیعت را حس کند. * من با نشاندن طبیعت و نور متغیر در درون فرم های هندسی ای که از زمینه شهری شان بریده شده اند ، فضاهایی پیچیده می آفرینم. * آسمان قاب شده ، نور و سایه ایجاد می کند و به شخص القا می کند تا از معنای طبیعت بپرسد و به او کمک می کند تا عناصر ترکیبی فضا را درک کند. * به باور من سه عنصر برای تبلور معماری مورد نیاز است : مصالح واقعی مانند بتن اکسپوز و یا چوب رنگ نشده ، هندسه ناب ، طبیعت ؛ طبیعتی که از طریق انسان نظم داده شده و در تضاد با طبیعت آشفته است. * من می خواهم بناهای قوی و در عین حال آرامی بیافرینم که صدای آفریننده شان را بتوان شنید. * نور سرچشمه تمام هستی است . نور در همان حال که به سطح چیزها برخورد می کند ، به آنها شکل می دهد و با انباشتن سایه در پشت چیزها ، به آنها عمق می بخشد. * تابش یک دسته پرتو نور ، با نفوذ در سکوت ژرف آن تاریکی ، شکوه و ظلمت را به همراه می آورد منابع این مطالبم میشه ذکر کنین ممنون میشم 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 4 تیر، ۱۳۹۳ ﭼﻜﻴﺪه : ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﻳﺠﺎد ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎری ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ دارای ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻛﻬﻦ ﻣﻌﻤﺎری ﺳﻨﺘﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﻲ دﻳﮕﺮ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﻣﻌﺎﺻﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﻄﺮح ﺑﻮده اﺳﺖ.در ژاپن نیز به دلیل آمیختگی اصول و آیین های مذهبی با زندگی مردم در طول لزوم توجه به این پیوند توسط معماران معاصر ژاپن احساس شده است. در این میان تادائو آندو،یکی از تنها معماران ژاپنی برنده جایزه بین المللی پریتزکرز،به نظز پیش از دیگران در آثارشان به این امر توجه داشته است.بنابراین تحلیل این دست از آثار این معمار بزرگ می تواند زمینه ی چگونگی تبلور مفاهیم و فضاهای سنتی-آیینی در معماری معاصر ژاپن را فراهم آورد. مشخصات مقاله:مقاله در 7 صفحه به قلم پرهام بقایی(کارشناسی ارشد معماری،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،آرین امیرخانی(کارشناس ارشد معماری،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،مجتبی انصاری(دانشیار و ریاست دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،علی اکبر تقوایی(استادیار گروه و معماری شهرسازی،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس).منبع:کتاب ماه هنر 1388 شماره 130 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۵ گفتگویی با آندو در مورد فضا در مصاحبه با مایکل اوپینگ در تصویر بالا می تونین دنبال کنین. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده