انواع هليكوپتر

[EN-EZEL 13039]

هليكوپتر آپاچی 1

 

هلیکوپتر ah-64 آپاچی ساخت شرکت هیوز در سال 1984 وارد خدمت نیروی زمینی امریکا گردید. از آن روز تاکنون این هلیکوپتر پیشرفته، معیاری گردیده که تمامی هلیکوپترهای جهان را با آن مقایسه می کنند. از آن دوران تاکنون کارخانة سازندة آن دوباره تغییر کرده است ( سازندة آن را ابتدا شرکت مکدانل داگلاس و تازگی شرکت بویینگ خرید است.) و به پرفروشترین هلیکوپتر غربی تبدیل شد. علاوه بر 827 فروندی که تحویل نیروی زمینی امریکا گردید، یکصد فروند دیگر نیز به کشورهای مصر، یونان، اسراییل، هلند، عربستان سعودی و امارات متحده صادر گردید.

بهسازیهای دوره ای که روی آن صورت می*گیرد، آپاچی را رقیبی سرسخت برای هلیکوپترهای جدیدتری همچون تایگر ساخت شرکت هلیکوپترسازی یوروکاپتر و یا میلهای جدید روسی می*سازد.

 

این هلیکوپتر پس از انجام تغییراتی جامع ah 64d خوانده می شود.

 

تغییرات عمده ای در سیستمهای آن انجام پذیرفت و به رادار کنترل آتش با امواج میلیمتری نورثروپ گرومن (( لانگ بو و موشکهای هلفایر لاکهید مارتین مجهز گردید.

تمامی هلیکوپترهای ah-64a موجود در نیروی زمینی امریکا در حال بهسازی می باشند تا به نوع ah-64d تبدیل گردند. کشورهای بریتانیا و هلند نیز این مدل را برای ارتش خود انتخاب کرده اند. در بریتانیا این هلیکوپتر به وسیله شرکت وستلندمونتاژ و با موتور رولز- رویس توربومکا rtm322 مجهز و با مشخصه wah-64 خوانده خواهدشد.

تمامی هلیکوپترهای آپاچی مدلd به رادار لانگ بو نصب شده روی دیرک عمودی ملخ اصلی، مجهز نمی گردند. برای مثال هلیکوپترهایی که قرار است به کشور هلند صادر گردند در ابتدا فاقد چنین راداری خواهند بود.

 

هنوز اجازة رسمی برای صدور مدل مجهز به رادار به برخی مناطق جهان صادر نشده است. به همین دلیل وقتی ah-64d در نمایشگاه هوایی دبی در ماه نوامبر سال 1997 به نمایش درآمد، فاقد این رادار قارچی شکل روی دیرک عمودی ملخ اصلی بود.

در این مقاله با ویژگیهای پروازی این هلیکوپتر آشنا می شویم. این پرواز آزمایشی، با هلیکوپتر بدون رادار مذکور صورت گرفت و هدف از پرواز، آزمایش ویژگیها و سیستمهای نوین هدفگیری این ماشین پرنده بود.

 

تغییرات مهم در مدل d:

 

تغییرات این نوع جدید نسبت به نوع پیشین به ویژه در داخل کابین بسیار چشمگیر است.

 

کارکرد پروازی عالی و واکنش بی نظیر فرامین آپاچی درست به همان اندازة سیستمهای ماموریت موجود جالب است. فرامین پروازی کاملا متعادل و هماهنگ و نشانه گیری و قفل کردن روی هدف با استفاده از سنجشگرهای فروسرخ و تلویزیونی بسیار راحت است.

جدا از رادار قارچی شکل که نمای ظاهری این پرندة جدید را دگرگون ساخته، محفظة بزرگ تجهیزات الکترونیک پرواز آن نیز از دیگر تغییراتی است که خودنمایی می کند و از دماغه تا نزدیکی بالچه هلیکوپتر امتداد دارد. این پوششهای بزرگ ساخته شده از مواد مرکب، سیستمهای الکترونیک پروازی مختلفی را در خود جاداده است

 

این سیستمها عبارتند از:

سیستم هدفیابی و نشانه گذاری(tads )،سیستم دید در شب خلبان(pnvs )( هر دو ساخت شرکت لاکهید مارتین ) و همچنین کمپرسور مربوط به سیستم کنترل محیطی تجهیزات الکترونیک پرواز.

 

پوشش سمت راست و پایین به گونه ای است که ورود به کابین خلبان و کمک خلبان را آسان می سازد. سیستم الکترونیک پروازی این هلیکوپتر بر مبنای جابه جا کنندة دادة 1553b و پردازشگرهای 32 بیتی می باشد. این سیستم به جای ساختار تک کاناله، دارای ساختاری سه کاناله می باشد و در صورت از کار افتادن یکی از پردازشگرها نیز به توانایی عملیاتی و رزمی هلیکوپتر خللی وارد نمی*آید حال آنکه در انواع پیشین آپاچی این توانایی تنها به یک سیستم تک کاناله بستگی داشت. سیستم پیشین مجهز به 13 پردازشگر بود و از 9 زبان نرم افزاری گوناگون استفاده می کرد حال آنکه در سیستم جدید تمامی اجزا با استفاده از زبان برنامه نویسی ada کار می کنند.

در سیستم ناوبری نیز بهسازیهای مشابهی انجام شده است. در ah-64a سیتم تعادل وضعیت و تعادل سمتی به صورت داپلر و ساخت شرکت لیتون می باشد که می تواند در حدود 20 پا (6متر ) جابه جایی را نادیده بگیرد. با چنین سیستمی باید هر چند وقت یکبار از فراز نقطة مرجع شناخته شده ای پرواز کرد. اما در ah-64d که از سیستم مکانیابی جهانی ( gps ) استفاده می کند نیازی به پرواز اضافی بر فراز نقطة مرجع نمی باشد، چنین سیستمی می تواند عمل مکانیابی را با خطایی حدود 10 متر با دقت انجام دهد.

 

دقت در پرواز:

 

در یک نمایش پروازی از آپاچی خواسته شده به نقطه ای خاص پرواز کند. ( به تک درختی در منطقه ای معمولی ) این تک درخت در 30 کیلومتری خارج از شهر دبی (محل این درخت در پروازی که روز پیش از آن انجام شده بود وارد حافظه هلیکوپتر شده بود ) قرار داشت. سیستم یاد شده بدون دخالت خلبان، هلیکوپتر را به 20 متری درخت رساند.

دقت و توانایی این سیستم ناوبری پیشرفته در حفظ پرواز ایستای هلیکوپتر چنان است که اگر هلیکوپتر به مدت 20 دقیقه پرواز ایستا انجام دهد و خدمه به انجام امور دیگری همچون استفاده از سیستم شناسایی و نشانه گیری هدف (tads ) و شناسایی و رهگیری هدفهای گوناگون در اطراف بپردازد، هیچ گونه جابه جایی ناخواسته در هلیکوپتر احساس نخواهد شد. حفظ ارتفاع پروازی هلیکوپتر تا ارتفاع 1500 پایی (450 متری) بالاتر از سطح زمینی به وسیله رادار ارتفاع سنج صورت می پذیرد. اما هدایت و حفظ ارتفاع هلیکوپتر در پرواز، با سیستم فشارسنج هوا انجام می شود.

Ah-64d همانند مدل پیش یعنی ah-64a مجهز به دوموتور توربوشفت t700-701c ساخت جنرال الکتریک می باشد. توان مداوم هر یک از موتورها 1410 کیلو وات ( 1890 اسب بخار در محور ) و توان اضطراری آن در مواقعی که هلیکوپتر ناگزیر است با یک موتور پرواز نماید، در حدود 1450 کیلووات می باشد. این ویژگی به نوع جدید اجازه می دهد تا در شرایطی که دمای هوا 50 درجه سانتیگراد و وزن هلیکوپتر 7305 کیلوگرم است، با یک موتور به پرواز ادامه دهد. ( بیشترین وزن این هلیکوپتر هنگام برخاستن از زمین در صورت پربودن مخازن سوخت در پروازهای جابه جایی در حدود 10110 کیلوگرم می*باشد.)

گفتنی است وزن این هلیکوپتر هنگام انجام ماموریت جنگی حدود 9000 کیلوگرم است و این در حالی است که مخازن داخلی آن پر و 16 موشک هلفایر و 19 راکت 70 میلیمتری چند منظوره هایدرا

 

هر یک به وزن 25/12 کیلوگرم حمل شود و 600 گلوله 30 میلیمتری انفجاری قوی برای استفادة توپ نصب شده در پایین بخش دماغه ( چانه هلیکوپتر) روی آن سوار شوند و نیز مخزن سوخت خارجی آن با گنجایش 870 لیتر سوخت با آن همرا باشد. هلیکوپترah-64d با چنین وزن و تجهیزاتی می تواند تا شعاع 30 کیلومتر پرواز نماید، 30 دقیقه در منطقه باقی بماند و سوخت اضافی برای 20 دقیقه پرواز اضطراری به همراه داشته باشد.

[EN-EZEL 13039]

آپاچی 2

 

توانایی های رزمی:

 

 

اما پیشرفتهای واقعی هلیکوپتر AH-64D باید در تواناییهای رزمی آن جستجو کرد. پیشرفتهایی که اغلب با بهسازی در سیستمهای ماموریتی آن به دست آمده اند. پیشرفتی که از دیدگاه خدمة پروازی ( خلبان در صندلی عقب و کمک خلبان یا افسر جنگ افزار در صندلی جلو) بسیار مهم به نظر می رسد، آن است که در پیش روی هر کدام دو صفحه نمایشگر رنگی چند منظوره بزرگ (150×150 میلیمتر) قراردارد

 

 

 

و از شلوغی نشان دهنده*های نوع پیشین خبری نیست. تعداد کلیدهایی که در کابین خلبان و کمک خلبان در نوع AH-64Aوجود دارد

 

 

 

حدود 1200 عدد می باشد و حال آنکه رقم در AH-64D به 200 کلید کاهش یافته است.

هدف اصلی استفاده از این آشکار سازهای جدید نمایش تنها داده های مورد نیاز خدمه است. یک مودم پیشرفته به خدمه پروازی اجازه می دهد با خلبانهای دیگر هلیکوپترهای آپاچی در حال پرواز، ارتباط داشته باشند و مبادلة هدف نمایند و نیز با پایگاه زمینی ارتباط برقرارکنند. علاوه بر آن این سیستم برای خدمة پروازی این امکان را فراهم می*سازد تا با دیگر سکوهای کنترل هوابرد از قبیل سیستم راداری تجسسی و تهاجم به هدف مشترک E-8 ارتباط داشته باشند.

دستگاه تبادل داده (DTU ) در کابین عقب از یک کاست (کارتریج ) به ابعاد 150×100×20 میلیمتر استفاده می کند. این کاست را در یک پایگاه برنامه*ریزی نبرد، در روی زمین، از لحاظ شناسایی هدفها، مسیرها و غیره با آخرین اطلاعات تطابق می دهند. در این کاست می توان اطلاعات مربوط به 10 مسیر پروازی را ذخیره نمود. خلبان می*تواند در هر یک از این مسیرها از 99 نقطة جغرافیایی بهره گیری نماید. علاوه بر ان در این کاست می توان اطلاعات مربوط به 50 هدف یا خطر بالقوة شناخته شده، 15 خط مرزی، 12 منطقة درگیری، 5 منطقة نبرد اصلی و یک منطقة آتش ممنوع را ذخیره سازی نمود. از طریق این سیستم، می توان سیستم جنگ افزار هلیکوپتر را ترکیب بندی نمود. شخصی دیگر می تواند همة داده های یاد شده را وارد کاست نماید و تحویل خلبان دهد. این کاست علاوه بر این می تواند اطلاعات مربوط به مختصات یک صد هدف که مورد حمله واقع شده اند را در خود ذخیره نماید و علاوه برآن همانند گذشته یک دستگاه ضبط ویدیویی نیز در هلیکوپتر وجود دارد.

دستگاه مبادلة داده ها (DTU ) به تک تک خلبانهای یک ناوگان از هلیکوپترهای آپاچی این امکان را می دهد که در صورت لزوم بتوانند نقش فرمانده عملیات جنگی را ایفا نمایند و هدایت دیگر هواپیماهای آپاچی در حال پرواز را برعهده بگیرند. تمامی اطلاعات مربوط به کاست حاوی داده ها را می توان از هلیکوپتری به هلیکوپتر دیگر منتقل نمود.

شخص دیگری از یکآپاچی دیگر می تواند هدفی را مشخص سازد و کار شلیک به طرف آن را به خلبان بسپارد. حتی بدون وجود رادار در هلیکوپتر می توان به هدفی که راداری دیگر مشخص کرده شلیک نمود. انتقال این داده از هلیکوپتری به هلیکوپتر دیگر با سرعت 16000 بیت در ثانیه صورت می گیرد.

سیستم DTU نقش عملیات غیرجنگی را نیز ایفا می نماید. تمامی مشکلات فنی و تعمیر و نگهداری به وجود آمده در پرواز در این سیستم ثبت می*شود. حتی مشکلاتی که به وجود می*آیند و به خودی خود رفع می گردند نیز ثبت می*گردند.

ثبت تمامی این اطلاعات برمبنای یک پروندة زمانی می*باشد.

 

سیستم یکپارچه منطقی و آشکار:

 

تمامی کارهای رزمی سیستم DTU و دیگر سیستمها به روشی منطقی و آشکار به اطلاع کمک خلبان (افسر جنگ افزار ) می*رسد. کلیدهای تمامی سیستمها یا روی نمایشگرهای چندمنظوره (MFD ) یا روی فرامین کمک خلبان قرار دارد. برای انتخاب حالتهای خود آشکار ساز بوده و کلیدهای چرخان و فشاری موجود روی دسته فرامین هلیکوپتر برای هدایت سنجشگرها و جنگ*افزار به کار می*رود.

 

سنجشگرهای سیستم هدفیابی و نشانه گیری هدف در نور روز کار می*کنند. یک دوربین تلویزیونی که دارای یک میدان باریک 50 دقیقه*ای و یک میدان دید گسترده 4 درجه ای و دوربینهای دید مستقیم با میدان دید 4 درجه و 18 درجه بوده و دارای جستجوگر و نشانه گذار لیزری می باشد. این سیستم برای انجام عملیات در شب از یک سنجشگر فروسرخ جلونگر (FLIR ) را می توان به نمایشگرهای چند منظوره متصل نمود. علاوه بر آن اطلاعات مربوط به هدفگیری و ناوبری را نیز می توان روی آشکارساز یادشده مشاهده کرد. اگر سنجشگرهای دید با میدان گسترده قادر به انجام وظیفه نباشند، از خروجی سیستم فروسرخ جلونگر(FLIR ) نیز می توان به عنوان یک منبع پشتیبانی کننده برای ( سیستم دید در شب برای خلبان )(PNVS )، که در کلاه خلبان نصب است استفاده نمود. تصویر به دست آمده از دوربین تلویزیونی و FLIR روی صفحه نمایشگر بسیار شفاف و روشن به نمایش درمی*آیند و دارای بیشترین درشت*نمایی ممکن بوده، جزییات هدف حتی اگر کیلومترها هم فاصله داشته باشد به راحتی روی صفحه نمایشگر قابل تشخیص می باشند، کلیدهایی که روی دستة فرامین قرار دارد به آسانی در دست خلبان و کمک خلبان جای می گیرند و در مقابل فرامین به راحتی واکنش نشان می دهند. کمک*خلبان، برای اینکه بتواند از همة این کلیدها استفاده کند و آنها را به کار برد، باید چند ساعتی در یک کلاس زمینی، آموزشهای عملی را پشت سر بگذارد تا عملیات را به طور ناخودآگاه و حرفه*ای انجام می دهد. بدیهی است این عملیات چنان ساده نیست که یک خلبان تنها با نیم ساعت پرواز با این پرندة جنگجو بتواند آن را بیاموزد. تنها چیزی که در این نیم ساعت پرواز دستگیر وی می*شود آن است که یقین می یابد این سیستمها بسیار کارامد هستند.

 

مجله منبع:صنایع هوایی

 

 

مشخصات عمومي هليكوپتر آپاچي:

 

به طور عمومي هليكوپترهاي آپاچي بر خلاف ظاهر ترسناك و پر ابهت خود ضعفهاي زيادي دارند كه با دانستن اين نقاط ضعف ميتوان به راحتي به آپاچي ضربه زد و حتي اين هليكوپتر را نابود كرد . هدف از ساخت اين هليكوپتر درگير شدن و نابود كردن وسايل زرهي و مواضع دشمن در فواصل معين است . هليكوپتر آپاچي در ماموريتهاي خودميتواند تا حدودي مستقل عمل كند كه به دليل سيستمهاي پيشرفته هدايت و ناوبري و سلاحهاي گوناگون ميباشد .

 

در ماموريتهاي هليكوپتر آپاچي يك نقص عمده در هليكوپتر آپاچي شناسايي شد كه آسيب پذيري زياد اين هليكوپتر در برابر حملات نيروي زميني يا آتش نيروي هاي زميني (آتش پدافند و موشكهاي دوش پرتاب و .... ) بود . در جنگ دوم عراق در سال2003 حدود80% هليكوپترهاي آپاچي بر اثر آتش زميني آسيب ديدند و در جاهاي كوهستاني آسيب پذيري بيشتري دارند و عموما هليكوپتر آپاچي در جنگ شهري و يا در برابر نيروهايي كه كمين كرده اند ضعف دارد . زيرا نيروهاي پياده از حفاظت بيشتري براي استتار و مخفي شدن برخوردار هستند و هليكوپتر آپاچي هم نميتواند در اكثر مواقع اين كمين ها را شناسايي كند . در جنگ عراق نيروهاي عراقي و نيروهاي شورشي بعد از جنگ با هدف قرار دادن سيستم كنترل هليكوپتر و ورودي و خروجي موتورهاي هليكوپتر بارها باعث صدمه ديدن و فرود اظطراري و يا حتي از كار افتادن اين هليكوپتر شده است . هليكوپتر آپاچي در برابر آتش سلاحهايي مانند مسلسل هم تا حدي آسيب پذير است و اين هليكوپتر براي حمله به هدف از فاصله بيشتر از 850 متر استفاده ميكند. از ديگر نقاظ ضعف اين هليكوپتر آپاچي اين اسن كه تنها ميتواند به روي يك هدف تمركز كند و با يك هدف درگير شود و در صورت وجود تعداد زيادي هدف و فاصله داشتن اهداف آسيب پذير و ناكارامد است .

 

 

 

 

 

براي مقابله با اين وضعيت دشوار در نقاط مختلف هليكوپتر ژره محافظ بيشتر استفاده كرده اند ولي با وجود تمام اين سخنان هليكوپتر آپاچي از ساير هليكوپترها ديگر موفق تر است به دليل آنكه تسليحات بيشتري حمل ميكند و سرعت بيشتري دارد و از قدرت مانور زيادي برخوردار است . هليكوپتر آپاچي با تمام ضعفهايي كه دارد مقاوم ترين و موفق ترين هليكوپتر ارتش آمريكا است و با توجه امكان استفاده از موشكهاي سايدوايندر امكان درگيري و نبرد با هواپيماها را هم دارد . از هليكوپتر هاي آپاچي بيشتر به صورت تركيبي استفاده ميشود يعني اينكه در يك گروه به پرواز در مي آيند و يك گروه وظيفه حمله به اهداف را دارد و گروه ديگر براي پشتياني از هليكوپترهاي مهاجم در برابر خطرات است . از هليكوپتر آپاچي براي پشتيباني نيروي زميني و هدايت آتش توپخانه هم استفاده ميشود

 

 

 

معرفي نمونه هاي مختلف هليكوپتر آپاچي :

 

 

 

*هليكوپتر آپاچي مدل اي AH-64A:

 

اين نمونه مدل اوليه اين هليكوتر است و هم اكنون در حال جايگزيني با نمونه جديدتر هليكوپتر آپاچي يعني لانگ بو ميباشد .

 

*هليكوپتر آپاچي مدل دي AH-64D :

 

اين نمونه مدل بهينه سازي شده نمونه ابتدايي ميباشد كه در آن از گيرنده هاي حساس و پيشرفته و تسليحات پيشرفته تر استفاده شده است و از مهمترين تغييرات در اين نمونه نسبت به نمونه ابتدايي در اضافه كردن FCR رادار كنترل آتش(Fire Control Radar) است كه در بالاي پره هاي هليكوپتر نصب شده است و از آن در شناسايي اهداف و خطراتي كه هليكوپتر را تهديد ميكن استفاده ميكنند ارتفاع زيادتر سيستم FCR و پوشش جاذب امواج رادار به خلبان هليكوپتر كمك ميكند تا با پنهان شد در پشت يك درخت و يا ساختمان و يا هر نوع مانع ديگه بدون انكه ديده شود محيط را زير نظر داشته باشد و اهداف را شناسايي كند و با استفاده از اصل غافلگيري به انها حمله كند . سيستم FCR توانايي شناسايي موشكهاي شليك شده به سوي هليكوپتر را دارد و با هشدار به خلبان ميتواند از هليكوپتر دفاع كند . از ديگر تفاوتهاي نمونه لانگ بو با نمونه ابتدايي در استفاده از موتورهايT700-GE-701C و كاكپيت يكپارچه براي ديد بهتر ميباشد .

[EN-EZEL 13039]

آپاچی 3

 

استفاده كنندگان از هليكوپتر آپاچي:

 

ايالات متحده :

 

اولين نبرد اين هليكوپتر بعد از ورود به خدمت در سال 1989 در هنگام حمله به پاناما بود . از هنگام ورود به خدمت تا به حال اين هليكوپتر در ماموريتهاي مهمي مانند جنگ اول و دوم خليج فارس و افغانستان شركت داشته است . هليكوپترهاي آپاچي بزرگترين شكارچي تانكها و وسايل زرهي عراق در جنگ با اين كشور بودند و قسمت زيادي از توان زرهي عراق را نابود كردند .

 

اسراييل:

 

اسراييل با بهينه سازي اين هليكوپتر آپاچي مدل اي(AH-64A) و سازگاري با سلاحهاي ساخت اين كشور از اين هليكوپتر براي شليك موشكهاي هدايت شونده وساير موشكها استفاده ميكند .

 

 

 

مشتريان و قيمت هليكوپتر آپاچي :

 

قيمت نمونه ابتدايي هليكوپتر آپاچي AH-64A 14.5 مليون دلار است و سنگاپور در سالهاي1999 تا2001 تعداد 20 فروند هليكوپتر آپاچي نوع دي هر كدام به مبلغ 56.25 مليون دلار را خريداري كرد . يونان در سال2003 12 فروند هليكوپتر آپاچي دي جمعا به مبلغ675 مليون دلار را سفارش داد كه اين رقم شامل تسليحات و قطعات يدكي هم ميشود .

 

 

 

تسليحات مورد استفاده هليكوپتر آپاچي :

 

يك توپ خودكار 30 ميلي متري با 1200 گلوله و موشكهاي هل فاير 1 و 2 / AIM-92 Stinger / AIM-9 Sidewinder/ AGM-122 Sidearm/ Hydra 70

 

 

 

كشورهاي دارنده هليكوپترآپاچي :

 

بجز آمريكا كشورهاي اسراييل/سنگاپور/يونان/ژاپن/مصر/هلند/بحرين/عربستان/امارات/اردن/انگلستان هم از دارندگان اين هليكوپتر هستند .

 

 

 

مشخصات فني هليكوپتر آپاچي:

 

 

 

تعداد خدمه: 2نفر

 

ارتفاع :3.87 متر

 

قطر پروانه : 14.63 متر

 

وزن خالي: 5.165 كيلوگرم (بدون سوخت و اسلحه)

 

وزن قابل حمل : 8000 كيلوگرم

 

حداكثر وزن برخاست : 9.520 كيلوگرم

 

نيروي محركه : 2 موتور توربوشفت General Electric T701

 

حداكثر سرعت : 273 كيلومتر در ساعت

 

برد عملياتي : بدون سوخت گيري 480 كيلومتر و با سوخت گيري 1900 كيلومتر

 

ارتفاع قابل فعاليت : حداكثر 6400 متر

 

سرعت صعود : 13 متر در ثانيه

 

منبع: صنایع هوایی

[EN-EZEL 13039]

هلیکوپتر تهاجمی King Cobra AH-1Z

 

در سال 1966 ارتش ایالات متحده قراردادی با شرکت BELL برای تحویل یک هزار و صد فروند هلیکوپتر تهاجمی AH-1G کبرا بست که این هلیکوپتر با ثبت بیش از یک میلیون ساعت پرواز از باتلاق ویتنام با سربلندی بیرون آمد. متعاقبا سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده نوع دریایی این هلیکوپتر را سفارش داد که مجهز به دو موتور بود وبا کد AH-1J معروف به SEA COBRA شناخته شد. در اواسط دهه هشتاد سپاه تفنگداران دریایی هلیکوپتر AH-1W معروف به SUPER COBRA را که یک هلیکوپتر پیشرفته جهت انجام انواع ماموریت های تهاجمی دریایی بود تحویل گرفت که تاکنون این هلیکوپتر در خدمت بوده اند. برنامه تبدیل AH-1W Super COBRA به استاندارد

 

AH-1Z King Cobra تحت نام پروژه H-1 بهسازی یا در واقع تولید دوباره 180 فروند هلیکوپتر سپاه تفنگداران دریایی را امکان پذیر نی سازد. AH-1Z هلیکوپتری با چهار تیغه بدون لولا و یاتاقان می باشد که جای ترکیب ملخ دو تیغه و نیمه سخت را خواهد داشت. اولین پرواز AH-1Z در سال 2000 انجام شد. برنامه های تولید مهندسی از سال 2003 آغاز شد و اولین اسکادران های این هلیکوپتر در سال 2007 عملیاتی خواهند شد.سیستم های الکترونیکی King Cobra با آنکه به اندازه هلیکوپتر آپاچی پیشرفته نمی باشد ولی در کلاس خود و با توجه به نوع ماموریت های محموله به این هلیکوپتر در حد قابل قبولی هستند. یکی از پیشرفته ترین تجهیزات نمایشگر نصب شده روی کلاه خلبان وکمک خلبان /افسر تسلیحات می باشد که نظیر این سیستم را در هلیکوپتر های تایگر و رویوالک نیز می توان مشاهده کرد.رادار موج میلیمتری Longbow (تکمیل شده توسط لاکهید مارتین و نورث روپ گرومن ) در ah-1z نیز نصب شده است که بر پایه رادار استفاده شده در آپاچی می باشد. این رادار قابل نصب روی نوک بال و یا برجک بوده و توانایی جستجو کلاس بندی و اولویت بندی اهداف چند گانه ثابت و متحرک را به صورت خودکار دارا میباشد.

تسلیحات:تسلیحاتی که این هلیکوپتر می تواند شلیک کند حتی از آپاچی نیز متنوع تر است. انواع موشک های ضد زره TOW,Hellfire وهمچنین موشک هوا به زمین MAVERICKو موشک هوابه هوای Sidewinder وضد رادار Sidearm توسط AH-1Z قابل شلیک هستند.قابلیت شلیک راکت های 70 میلیمتری APKWS هایدراوراکت های 127 میلیمتری معروف به ZUNI توانایی آتش این هلیکوپتر را تا حد بالایی افزایش داده است. توپ سه لوله چرخان کالیبر بیست با 750 تیر وبرد مفید 2 کیلومتر مستقیما به سایت نشانه گذار خلبان یا افسر تسلیحات متصل است بطوریکه اگر هر کدام از خدمه فقط نگاه خود را را معطوف هدف کند برجک توپ به صورت خودکار چرخیده وبه سمت هدف شلیک خواهد کرد.

 

اقدامات متقابل: با توجه به ماهیت ماموریت هایی که بر فراز دریا انجام می شود این هلیکوپتر مجهز به انواع سنسور های جنگ الکترونیک واقدامات متقابل می باشد که شامل یک هشدار دهند ه شناسلیی توسط رادار دشمن و تعقیب توسط موشک به همراه سنسور هشدار قفل لیزر بر روی هلیکوپتر می باشد. سیستم های اقدامات متقابل نیز شامل پخش کنند های FLARE, CHAFF است .

 

موتورها: دو موتور جنرال الکتریک T700-GE-401 توربو شفت به قدرت 3380 شفت اسب بخار نیروی مورد نیاز King Cobra را تامین می کنند. این هلیکوپتر با تسلیحات کامل فقط با یک موتور از زمین برخاسته وبا نرخ صعود 1/4 متر در هر ثانیه اوج می گیرد. چنین شاخصی ضریب اطمینان هلیکوپتر را در پرواز بر روی دریا بالا می برد. همچنین حداکثر ارتفاع پرواز ایستاده با تسلیحات کامل 914 متری سطح زمین می باشد. با گذشت بیش از چهل سال به پرواز در آمدن این هلیکوپتر هنوز هم جای بهسازی موجود است و King Cobra به سادگی می تواند رقبای خود را در کلاس خود پشت سر بگذارد.

[EN-EZEL 13039]

هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk جنگجوی آفریقایی

 

Rooivalk جدیدترین نسل از هلیکوپترهای تهاجمی کمپانی Denel Aviation آفریقای جنوبی بوده که دوازده فروند گونه AH-2A آن توسط نیروی هوایی آن کشور نیز سفارش داده شده است.اولین فروند از این هلیکوپترها در جولای سال 1999 به اسکادران شانزدهم مستقر در پایگاه نیروی هوایی Bloemspruit تحویل داده شد.البته هلیکوپترهای تحویل داده شده هنوز مجهز به موشکهای ضد تانک Mokopa ZT-6 نشده اند که ترکیب نهایی تسلیحات این پرنده ها است.سفارش قطعی این موشکها در مارس 2004 داده شده است.Rooivalkها نقش قابل توجهی در عملیات حافظ صلح سازمان ملل ٬ که کشور آفریقای جنوبی تا حد زیادی با آن در گیر بوده ٬ دارند.

این هلیکوپترها بالاخره در اواخر سال 2005 به توانایی های عملیاتی اولیه (IOC) دست یافتند.ناگفته نماند احتمال دارد نیروی دفاعی مالزی در صورت تامین بودجه ٬ این هلیکوپتر را در اسکادران های خود به کار گیرد.

 

 

Rooivalk هلیکوپتری دو سرنشینه از صنایع نظامی Denel آفریقای جنوبی است.

 

کاکپیت

 

خدمه این هلیکوپتر در کاکپیت به صورت پشت سر هم قرار میگیرند و مانند بیشتر دیگر هلیکوپترهای تهاجمی خلبان در کاکپیت عقب کمی بالاتر و افسر تسلیحات (WSO) در کاکپیت جلو جای دارد.هردو کاکپیت مجهز به صندلیهای ضد زره مقاوم در برابر برخورد و همچنین سیستم HOCAS یا دستها روی اهرم جمعی و دسته فرمان می باشند.

سایت نمایشگر نصب شده روی کلاه خلبان و کمک خلبان ساخت تالس ٬ اطلاعات پرواز سینه مال (NOE) را برای خدمه فراهم می سازد. همچنین این سیستم قابلیت یکپارچه شدن با تسلیحاتی مانند توپ گردنده و سرجستجوگر موشکهای هوا به هوا را نیز دارد بطوریکه نگاه خدمه برای قفل شدن هدف کافی است.

 

 

کاکپیت Rooivalk با نمایشگرهای چند منظوره

 

قابل ذکر است این هلیکوپتر مجهز به واضح کننده تصویر نسل چهارم یکپارچه شده با جلونگر فروسرخ FLIR است که فقط با انتخاب یک کلید از حالت روز به حالت شب تغییر می یابد.

مهمتر از همه Rooivalk دارای سازه مقاوم در برابر برخورد و طراحی بدنه پنهانکار یا علاءم راداری ٬ فروسرخ و صوتی کم است.

 

تسلیحات

 

Rooivalk توانایی حمل گستره وسیعی از سلاح ها را برای ماموریتهای مختلف دارا بوده که شامل موشکهای ضد زره و ضد هلیکوپتر و همچنین تسلیحات سرکوب زمینی می باشد.این هلیکوپتر همچنین قابلیت درگیری با اهداف چندگانه در برد کوتاه و دور را با به کارگیری توپ نصب شده در دماغه و تسلیحات زیر بالهای خود دارد.قابل توجه است توپ بیست میلیمتری گازی با تغذیه دوتایی F2 نیز امکان شلیک 740 تیر در دقیقه را با سرعت دهانه 1100 متر بر ثانیه فراهم می سازد که به همین منظور دو منبع تغذیه 700 تیر آماده به شلیک را در خود جای میدهد.این توپ سرعت چرخشی برابر با نود درجه در ثانیه دارد.سلاح اصلی هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk موشک ضد زره دوربرد Mokopa ( با برد 5/8 کیلیمتر ) بوده که توسط بخش Kentron کمپانی Denelساخته شده است.موشک Mokopa مجهز به جستجوگر نیمه فعال لیزری با سر جنگی پشت سر هم دوتایی است.

این هلیکوپتر همچنین توانایی شلیک موشک های Hellfire و HOT3 را نیز دارا می باشد.هلیکوپتر Rooivalk چهار موشک هوا به هوای V3CDarter ساخت MBDAMistral یا Denel Aerospace System را با خود حمل میکند.

موشک V3C Darter مجهز به جستجوگر فروسرخ با سایت نصب شده در کلاه خلبان برای تشخیص هدف است.موشک Mistral نیز که توسط نیروی هوایی آفریقای جنوبی انتخاب شده دارای جستجوگر با برد 6 کیلومتر است.

این هلیکوپتر همچنین توانایی حمل شلیک 70 راکت FFAR ساخت کمپانی بلژیکی Forges de Zeebrugge با قابلیت انتخاب انواع سرهای جنگی بسته به نوع هدف را دارد.

 

اقدامات متقابل

 

مجموعه جنگ الکترونیک هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk بطور کامل با مجموعه ی خود پشتیبان جنگ الکترونیک (HEWSPS) یکپارچه شده است که شامل هشداردهنده های راداری ٬ لیزری و سیستم پخش کننده اقدامات متقابل است. این سیستم قابلیت برنامه ریزی در پرواز را داشته و همچنین در حین پرواز امکان سازگاری برای هماهنگ شدن با تهدیدات دشمن در محدوده ی عملیاتی را نیز دارد.هشدار دهنده راداری این هلیکوپتر با توانایی کشف راداری فراتر از برد ERP ( حاصلضرب انرژی ورودی و بهره ی انرژی آنتن) پایین/ پالس داپر ٬ محدوده فرکانسی فوق گسترده ٬ هندلینگ پالس با چگالی بالا و اندازه گیر فرکانس داخلی سریع ٬ می باشد و همچنین هشدار دهنده لیزری محدوده فرکانسی لیزری گسترده ای برای کشف ٬ نمایش ٬ مسافت یابی ٬ تشخیص و تهدیدات موشکهای هدایت شونده ی لیزری دارد.

سیتم پخش اقدامات متقابل نیز دارای حالت های دستی ٬ نیمه خودکار و تمام خودکار بوده و توسط خشابهای Chaff و Flare شارژ می شود.

 

 

هدایت شلیک و دیده بانی

 

کشف ٬ هدف یابی و همچنین ردیابی هدف توسط سایت (TDATS) نصب شده در دماغه هلیکوپتر انجام می شود که این سایت مجهز به یک حساسه ی تلویزیونی سطح پایین ٬ حساسه ی جلونگر فروسرخ (FLIR) ٬ ردیاب خودکار ٬ مسافت یاب و نشانه گذار لیزری می باشد.

 

 

ناوبری و ارتباطات

 

هلیکوپتر تهاجمی Rooivalk به مجموعه ناوبری پیشرفته ای مجهز شده است که شامل حساسه سرعت راداری داپلر ٬ سیستم مکانیاب GPS هشت کاناله ساخت تالس و واحد حساسه سمت و همچنین واحد داده های هوایی می باشند.

مجموعه ارتباطات نیز شامل دو فرستنده گیرنده رادیویی VHF/UHF با پردازش گر پیام های صوتی به صورت کدهای دیجیتالی FM و AM ٬ یک رادیوی فرکانس بالا با هوپینگ فرکانس ٬ کانال صوتی و داده ای ایمن و نیز یک ترانسپوندر IFF است.

 

 

[EN-EZEL 13039]

هلیکوپتر کاموف-50 کوسه سیاه روسی

 

 

هلیکوپتر تهاجمی کاموف 50(black shark)با کد انتخابیHokum Aیکی از بهترین هلیکوپترهای شناخته شده در جهان است.این هلیکوپتر در قالب دو گونه طراحی گشته که نوع 2سرنشینه آن (کاموف 52) به (Alligator) و با کد انتخابیHokumBموسوم است.این هلیکوپتر توانای روسی قابلیت حمله به اهداف زمینی و هوایی مختلف را در ساعات مختلف شبانه روزراداراست.

 

حداکثر سرعت لول کاموف 310 کیلومتر بر ساعت بوده و از برد رزمیی برابر 460کیلومتر برخوردار است. کاموف توسط دفتر طراحی در روسیه طراحی گشته و از دو موتور توربوشفت کلیموف (تی وی 3-117 وی ام آ) هر کدام به قدرت2200شفت اسب بخار برای تولید نیروی تراست خود بهره می برد.این موتورها در دوسمت بدنه هلیکوپتر واقع شده و این امر بقاپذیری بالایی به این هلیکوپتر بخشیده است.این هلیکوپتر می تواند حدود2تن انواع تسلیحات شامل موشک های ضدتانک ،راکت های غیرهدایت شونده در کالیبرهای مختلف،موشک های هوا به هوا و انوع بمب ها را در چهار محل زیر دو بال کوچک نصب شده در وسط حمل کند.که از مهم ترین موشک های آن می توان به Vikhrشاره داشت.

 

این موشک هدایت لیزری مافوق صوت ضدتانک در دو محل نصب زیر بال به تعداد 12 عدد حمل می شود.که از کارایی های آن به هدف گیری دور برد از فاصله هشت کیلومتری و دقت آن اشاره داشت این هلیکوپتر همچنین مجهز به یک توپ30میلیمتری با برد چهار کیلومتر است.کاموف کا-50یک هلیکوپتر کاملاً آکروباتیک بوده و قابلیت انجام انواع مانورها مانند رول فانل و لوپ را داراست.قطر روتور اصلی این هلیکوپتر 14.5 متر بوده در حالیکه درازای هلیکوپتر مقداری نزدیک به 15.9 متر است.ارتفاع خود هلیکوپتر حدود 5 متر می باشد.لازم به ذکر است کاموف کا50 نخستین هلیکوپتر عملیاتی جهان مجهز به سیستم اجکت یا پرتاب صندلی خلبان بوده که خلبان را قادر می سازد در تمامی ارتفاعات و سرعت ها از این سیستم بهره برد.

 

سیستم اویونیک پروازی این هلیکوپتر نیز به انواع سیستمهای ناوبری اینرسیالی ،(آی ان اس)خلبان اتوماتیک و سیستم هد آپ دیسپلی (اچ یو دی)یا نمایشگر مربوط به هدفگیری و سایر اطلاعات که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده مجهز است.وزن هلیکوپتر در حالت عادی یا وزن خام آن برابر 7.692 کیلوگرم است که در هنگام تیک-آف متعادل به9.800 کیلوگرم رتقا یافته و پس از تیک-آف پایانی حداکثر وزن برخاست، به 10.800 کیلوگرم می رسد.

روتورهای این هلیکوپتر طوری طراحی شده که برخلاف هم چرخش می کنند و قابلیت هایی مانند قابلیت پرواز ساکن در ارتفاع 4000 متری و نرخ صعود ده متر بر ثانیه ، قابلیت انجام مانور و چابکی فوق العاده حتی در سرعت های بالا،تقلیل تاثیر اغتشاش هوا و باد ،کاهش علائم راداری و صوتی و افزایش قدرت به میزان ده تا پانزده درصد را به این هلیکوپتر چابک بخشیده است.

 

ناگفته نماند شرکت های (سکستانت)و (تامسون)از فرانسه نیز در ساخت سیستم های اویونیکی این هلیکوپتر با کاموف همکاری گسترده ای داشته اند.هلیکوپترهای کا-50 و کا-52 در هشتاد و پنج درصد قطعات مشترکند هرچند اضافه شدن سیستمهای چندمنظوره موجب افزایش وزن و در نتیجه کاهش عملکرد پروازی کا-52 نسبت به کا-50 شده ،ولی در کل مزیت خود را نسبت به رقبای همطراز خود حفظ کرده است و از این حیث نه تنها جزو بهترین بالگردهای روسی، بلکه در زمره برترین بالگردهای تهاجمی-تدافعی و درکل عملیاتی جهان قرار می گیرند.

 

منبع:ماهنامه نوآور ( به نقل از forum.gigapars.com )

[EN-EZEL 13039]

MI-24 Hind یا ارابه شیطان 1

 

 

میل ۲۴ اولین هلیکوپتری است که در نیروی هوایی روسیه جهت عملیات تهاجمی، عملیات ضدکشتی و امور ترابری به خدمت گرفته شده است. ماموریتهایی دیگری نیز توسط این هلیکوپتر انجام می شود، از جمله: عملیات پشتیبانی هوایی نزدیک، عملیات شکار تانک، عملیات اسکورت و نبرد هوایی با هواپیماهای دشمن. ارابه شیطان (Satan's Chariot) نامی بود که مجاهدان افغان در هنگام اشغال کشورشان توسط شوروی سابق در دهه ۸۰ با دیدن هلیکوپتر MI-24 Hind به آن دادند. این هلیکوپتر به طور گسترده ای در جنگ افغانستان (1980 – 1988) مورد استفاده قرار گرفت و در این جنگ بود که به میل ۲۴نام «سلاح نبرد» (Weapon of the Conflict) اطلاق شد.

 

اگر آپاچی را بهترین بالگرد ضد تانک جهان بنامیم ، باید میل 24 را بهترین بالگرد تهاجمی جهان نامید. میل ۲۴ از نظر عملیاتی، همتای هلیکوپتر آمریکایی AH-64 آپاچی شناخته می شود، اما بر عکس نمونه ی آمریکایی اش، توان خوبی در ترابری نیروها دارد و بر خلاف تمامی بالگرد های ضد تانک جهان که تنها می توانند دو خدمه را حمل کند ، قادر است در کابین پایینی خود ۸ نفر سرباز کاملا مسلح را حمل کند.

 

میل ۲۴ هایند اولین بار در سال ۱۹۷۴ وارد خدمت شد و آن را باید اولین بالگرد ضد تانک پشتیبانی هوایی نزدیک ساخت روسیه دانست. میل ۲۴ دارای یک طرح انقلابی و اعجاب آور در صنایع بالگرد سازی است. به جرات باید این بالگرد را یکی از بی نظیرترین بالگردهای هجومی جهان نامید.

 

این بالگرد با سرعت کروز ۳۳۸ کیلومتر بر ساعت با پرواز در کمترین ارتفاع ممکن به یک باره بر سر نیروهای دشمن ظاهر شده و آتش مهیبی را بر سر آنان فرو می ریزد.

 

میل ۲۴ که نمونه صادراتی آن را میل ۲۵ و یا میل ۳۵ نیز می نامند را باید از نظر ابعاد و وزن بزرگترین بالگرد ضد تانک جهان نامید. این بالگرد با طول ۲۱ متر ( در مقابل ۱۷ متر برای آپاچی ) و وزن خالی ۸۲۰۰ کیلو گرم ( در مقابل ۵۱۶۰ برای آپاچی ) بزرگترین و سنگین ترین بالگرد ضد تانک جهان است که ۳ برابر کبرا و ۵/۱ برابر آپاچی وزن دارد.

 

بر خلاف اکثر بالگردهای ضد تانک جهان که از ترکیب دو سرنشینه با الگوی خدمه پشت سر هم استفاده میکردند َ نمونه های اولیه این بالگرد دارای دو خدمه در کنار هم بود که البته این مسئله در مدل های بعدی بر طرف شد.

جالب است بدانید که این بالگرد نمی تواند به صورت عمودی از روی زمین بلند شود ، بلکه باید مسافتی را با چرخ بر روی باند خزش کرده تا بتواند بلند شود . البته مسافت بسیار کمی. دلیل این امر به بالهای بزرگ و رو به پایین این بالگرد مخوف بر می گردد.

 

این بالگرد دارای ۵ ملخ اصلی و ۳ پروانه دم می باشد. ملخ پنج تیغه ی بالگرد در بالای بخش میانی بدنه نصب شده است که کوتاه و افقی می باشد. بالچه های حمل مهمات در قسمت میانی دو طرف بدنه نصب شده اند. کابین خلبان و تیغه های ملخ هلیکوپتر از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده اند و در برابر اصابت گلوله های 20 میلی متری کاملا مقاوم هستند.

دو موتور بسیار پرقدرت توربوشفت نیز در قسمت میانی بالای بدنه، به همراه دو محل ورود هوا (درست در بالای کابین خلبان) نصب شده اند. اگزوز موتورها در کنار موتورها تعبیه شده است.

 

بر عکس سایز و مخوف بودنش ، از هلیکوپتر کبرا بسیار آرامتر ( نه از لحاظ سرعت ) ، کم صداتر و نرم تر پرواز می کند. گفته می شود این بالگرد به دلیل داشتن بالهای بزرگش که نیروی زیادی در حرکت رو به جلو ایجاد می کند توسط خلبانانش مانند یک هواپیمای بال ثابت به پرواز در می آید.

 

بالچه های نصب شده، 22 تا 28 درصد به توان پروازی افقی هلیکوپتر کمک می کنند.

بالچه های کوچک نصب شده در انتهای بدنه، در هنگام گردش در زوایای تند و با سرعت کم یا به هنگام گردشهای ناگهانی، به کاهش نیروی برا کمک می کنند. به همین دلیل، حداکثر سرعت افقی هلیکوپتر فدای وجود این دو بالچه ی کوچک شده است تا نیروی برا کاهش یابد.

به دلیل مشخصات خاصی که ذکر برخی از آنها آمد، این هلیکوپتر بسیار سنگین وزن و دارای ابعادی بزرگ است، قدرت مانور بسیار کمی دارد. به همین جهت در عملیتهای رزمی از دو فروند یا ترکیبی از چندین هلیکوپتر دو فروندی و در جهات مختلف، استفاده می شود.

 

 

میل ۲۴ دارای ۲ دستگاه موتور کلیموف TV3-117 با توان 2190 اسب بخار دارای قوی ترین موتور در میان بالگردهای ضد تانک موجود است.موتور میل ۲۴ از نوع به کار رفته در هلیکوپتر Mi-8 می باشد. روسها این موتور را بر روی سایر هلیکوپتر های خود نصب کرده اند و اکنون میل 24 و میل 28 و کاموف 27 و 29 و 30 و 60 و میل 17 از این موتور استفاده می کنند.

 

تسلیحات این بالگرد در مدل پر تولید MI-24V شامل 1 مسلسل 7/12 میلیمتری 4 لول متحرک است با 1470 فشنگ انفجار قوی و ضد زره که معمولا یک فشنگ در میان از این دو نوع لود می شود تا بیشترین اثر مخرب را داشته باشد و می تواند اهداف را در طرفین بالگرد هدف قرار دهد. این مسلسل به وسیله سایت نصب شده بر روی کلاه افسر مهمات هدف گیری می شود به گونه ای که به کمک ارسال و دریافت امواج الکترو مغناطیسی ، مسلسل هدف را شناسایی کرده و خود به خود هدف یا هر جایی را که افسر مهمات نگاه می کند نشانه می رود.

 

نمونه های اولیه هایند فاقد مسلسل ثابت در درون بدنه بود و برای حمل آن از بالهای بزرگ و بدون افتادگی و زاویه اش استفاده می کرد. در هایند C شکل بالها به شکل امروزی در آمد و هر بالچه دارای 3 جایگاه حمل تسلیحات (Hard Point ) بود ( در مدلهای قبلی 2 جایگاه در هر بال بود ).

 

[EN-EZEL 13039]

ارابه شیطان 2

 

مشخصات فنی

 

از سال ۱۹۷۴ تا کنون مدل های مختلفی از این بالگرد ساخته شده است که شامل MI-24 A/B/C است که مدل های پایه محسوب می شوند و در در این مدلها خدمه در کنار هم قرار می گیرند. امروزه دیگر هیچ کدام از انواع A، B و C در نیروی هوایی روسیه وجود ندارد و همگی آنها به سطح مدل D یا E ارتقاء یافته اند.

 

کشور سازنده: روسیه

شرکت سازند: MIL

تاریخ ساخت: 1976 برای مدل D.

وظائف: تهاجمی، عملیات ضدتانک، هدفگیری نیروهای پیاده ی دشمن.

 

 

پرنده های مشابه: هلیکوپتر AH-1 کبرا (تمامی مدلها)، هلیکوپتر UH-60 موسوم به Black Hawk، هلیکوپتر AH-64 موسوم به آپاچی و هلیکوپتر Mangusta A129.

 

 

ملخها: ملخ اصلی 5 تیغه و موتور انتهایی با 3 تیغه.

ابعاد مخلها: تیغه ی اصلی= 3/17 متر و تیغه ی انتهایی= 9/3 متر.

عرض: 5/6 متر

طول: 5/17 متر و در حالت کار ملخها= 6/21 متر.

ارتفاع: 4 متر و در حالتی که چرخها باز باشند= 5/6 متر

 

ابعاد محل در مدل ترابری: طول= 5/2 متر، عرض= 5/1 متر و ارتفاع= 2/1 متر.

وزن: حداکثر= 11500 کیلوگرم، وزن عادی= 11100 کیلوگرم، وزن خالص=8500 کیلوگرم.

سوخت: مخازن داخلی= 1840 لیتر، مخازن اضافی داخلی= 1227 لیتر و مخازن خارجی= 500 لیتر.

 

موتور: دو موتور توربوشفت ساخت Isotov هریک به قدرت 2200 اسب بخار.

حداکثر سرعت: 335 کیلومتر بر ساعت.

سرعت کروز (گشت زنی): 295 کیلومتر بر ساعت.

 

 

برد پروازی: در حالت بارگذاری عادی=450 کیلومتر، با مخازن سوخت داخلی= 950 کیلومتر.

ارتفاع پروازی: 4500 متر.

پرواز ایستا: بدون تاثیر جاذبه ی زمین =حداکثر در ارتفاع 1500 متری و با تاثیر جاذبه ی زمین= 2200 متر.

میزان اوج گیری: 15 متر بر ثانیه.

حداکثر شتاب کششی قابل تحمل: 1/75g

بارگذاری استاندارد: 8 سرباز یا 4 برانکارد. تسلیحات خارجی= 1500 کیلوگرم و بارگذاری در مقرهای خارجی غیر از مهمات= 2500 کیلوگرم.

 

تسلیحات:

4 مسلسل 7/12 میلی متری با برد موثر 1500 متر.

زوایای نواخت مسلسل: 20 تا 60 درجه به سمت بالا و 120 درجه به سمن پائین.

نوع گلوله ی مسلسلها: HEFI, APT, Duplex, DuplexT

میزان شلیک: حداکثر تا 4500 تیر در دقیقه و به انتخاب خلبان می تواند کمتر نیز شود.

 

دو مسلسل بسیار پرقدرت 30 میلی متری از نوع GSh-30K، با برد موثر 4000 متر.

زوایای نواخت: نامعلوم.

نوع گلوله ی مسلسلها: HEFI, HEI, APT, APE, CC

میزان شلیک: بین 300 تا حداکثر 2000 یا 2600 گلوله.

 

ترکیبی از 2 تا 8 فروند موشک ضد تانک از نوع AT-2C یا AT-6C.

 

2 تا 4 مقر پرتاب راکتهای 80 میلی متری S-8 با نواخت شلیک 20 فروند در هر ثانیه.

2 تا 4 مقر پرتاب راکتهای 57 میلی متری S-5 با نواخت شلیک 32 فروند در هر ثانیه.

940 تیر فشنگ برای مدلی که دارای مسلسل 23 میلی متری نوع GSh-23L باشد.

 

4 بمب 250 کیلوگرمی از نوع FAB-250

2 بمب 500 کیلوگرمی

500 لیتر بنزین در مخازن سوخت خارجی

 

تسلحیات قابل حمل در انواع مختلف:

مدل D:

4 مسلسل 7/12 میلی متری (قابل نصب بر روی بالچه ها)

راکت اندازهای 57 میلی متری و موشکهای ضدتانک AT-2C/ SWATTER.

 

مدل E:

4 مسلسل 7/12 میلی متری (قابل نصب بر روی بالچه ها)

دو مسلسل ثابت 30 میلی متری در سمت راست بدنه

راکت اندازهای 57 میلی متری، موشکهای ضدتانک AT-6C.

همچنین نیروهای سوار شده در قسمت بار، می توانند از طرق پنجره های کابین به بیرون شلیک کنند.

 

سنسورهای نصب شده (در مدلهای برای روسیه فقط): سیستم هدایت لیزری و FLIR و RWR.

 

سیستم های الکترونیک هوایی (آویونیک):

سیستم هدف یاب با نمایشگر تلویزیونی ATGM، هدایتگر لیزری، سیستم FLIR، سنسور اطلاعات آب و هوا، و سیستم انتقال دهنده ی فرامین به موشک هدایت شونده.

 

در مدل D از انواع بسیار ابتدایی سیستم های آویونیک استفاده شده است.

در برخی از مدلهای صادراتی مانند E و Mi-35، سیستم های پرواز در شب و انطباق با شرائط آب و هوایی (مه آلود یا بارانی یا برفی)، سیستم های بهتر آویونیک، رادار هواشناسی، خلبان خودکار، نمایشگر سربالا (HUD) و مکان یاب جهانی (GPS)، قابلیت حمل مهمات بیشتر، نصب شده است.

قابلیت حمل مهمات بیشتر و سیستم های آویونیک جدید نظیر HUD، با کمک فنی شرکت فرانسوی Sextant Avionique فراهم آمده است.

 

تمهیدات برای افزایش بقاپذیری بالگرد:

 

ملخ اصلی و ملخ انتهایی مجهز به سیستم الکتریکی مخصوص جهت جلوگیری از یخ زدگی.

مخفی کننده ی حرارت ناشی از اگزوز موتورها جهت جلوگیری از رهگیری توسط موشکهای شانه پرتاب.

کابین، بدنه و ملخ ها از تیتانیوم ساخته شده اند و به گلولهایی تا کالیبر 20 میلی متر، کاملن مقاوم هستند.

گیرنده ی اخطار راداری بسیار پیشرفته به جهت مصون ماندن از رهگیری توسط رادارهای دشمن.

سیستم پیشرفته ی تشخیص دوست از دشمن IFF به جهت عدم اصابت اشتباهی توسط نیروهای خودی.

 

خدمه: یک خلبان و یک افسر مهمات که پشت سرهم می نشینند.

 

قیمت: نامعلوم

 

 

 

کشورهای دارنده:

 

 

حداقل 43 کشور (عمدتا مدل D) که عبارتند از:

ارمنستان، افغانستان، الجزائر، آنگولا، بلاروس، کامبوج، چین، کوبا، جهوری چک، اتیوپی، گرجستان، آلمان شرقی، مجارستان، ایران (100 فروند مدل E)، عراق (50 فروند مدل D)، لیبی، مغولستان، نیکاراگوا، کره شمالی، پرو، لهستان، اسلواکی، یمن جنوبی، اوکراین و ویتنام.

 

میل ٢۴ در ایران

 

در ارتباط با به خدمت گیری این نوع هلیکوپتر در ارتش ایران، هنوز خبر موثقی، منتشر نشده است.

در سال 1361 (مرحله ی سوم عملیات بیت المقدس و آزاد سازی خرمشهر)، یک هلیکوپتر Mi-24D عراقی به دلیل پیشروی سریع نیروهای ایرانی، غافلگیر شد و به اشتباه در پشت خطوط نیروهای ایرانی فرود آمد. خدمه اسیر شدند و هلیکوپتر توسط نیروهای ایرانی به موزه ای در تهران انتقال یافت.

 

نبرد کبراهای ایرانی و هایندهای عراقی

 

آنچه در پی می آید خاطره ای است از زبان ستوان ‏یکم خلبان علی چراغلو در مورد برتری خلبانان کبرای ایران بر هایندهای عراقی در جریان جنگ تحمیلی.

 

من استاد خلبان هلیکوپتر 206 هستم. این هلیکوپتر به علت کوچک بودن، دارای قدرت مانور خوبی است و به همین دلیل برای ماموریتهای شناسایی و پرواز در مناطق سخت و کوهستانی بیشتر از این نوع هلیکوپتر استفاده می‏شود. به من ماموریت داده شده به همراه یکی از فرماندهان نیروی زمینی، باتلاق هورالهویزه را شناسایی کنیم.

 

از آنجا که خط اول نیروهای عراقی در مقابل باتلاق بود و آنها دارای پدافند قوی بودند، لذا شناسایی آن منطقه از رو به رو بعید به نظر می‏رسید و ما برای رعایت اصل ایمنی، مجبور بودیم که باتلاق را دور بزنیم. زمانی که به پشت خطوط عراقی‏ها رسیدیم، ناگهان متوجه شدیم که سه فروند هلیکوپتر سنگین Mi-24 Hind عراقی هایند به طرف ما در حال پروازند. بلافاصله توسط رادیو به قرارگاه مرکز هوانیروز در منطقه اطلاع دادم و خود نیز با سرعت هرچه تمام از همان راهی که آمده بودم برگشتم.

 

وقتی از مقابل نیروهای خودی می‏گذشتم متوجه سه فروند هلیکوپتر کبرا شدم. بلافاصله با آنها تماس گرفتم و موقعیت هلیکوپترهای عراقی را گزارش دادم. لحظاتی بعد، خلبانان کبرا در مقابل هلیکوپترهای عراقی صف ‏آرایی کردند و آماده‏ی درگیری شدند. من به دستور فرمانده منطقه و به منظور پشتیبانی هوایی در همان جا مستقر شده و به تماشای جنگ هوایی بین هلیکوپترهای کبرا و هایندهای عراقی پرداختم.

 

هلیکوپترهای عراقی و کبراهای ایران رو به ‏روی هم قرارگرفته بودند. خلبان یک کبرا که به من نزدیکتر بود، «ستوان باقر کریمی» بود. او به آرامی به هایند عراقی نزدیک می‏شد و خلبان هلیکوپتر عراقی هم با دستپاچگی به او تیراندازی می‏کرد ولی ستوان کریمی اعتنایی نمی‏ کرد و همانطور به سمت هلیکوپتر عراقی می‏ رفت و لحظه به لحظه به هایند نزدیکتر می‏شد.

 

وضعیت طوری بود که نیروهای دو طرف نمی ‏توانستند از زمین وارد عمل شوند چون تیراندازی آنها این خطر را داشت که اشتباهاً هلیکوپترهای خودی را هدف قرار دهند. لذا نیروهای دو طرف دست از کار کشیده و به تماشای جنگ هوایی بین این شش هلیکوپتر پرداختند. من نیز از فرصت استفاده کرده و خود را به میدان درگیری کبرای خلبان کریمی نزدیکتر کردم طوری که صورت باقری را می‏دیدم که چسبیده به دوربین نشانه‏روی موشک بود.

 

کمی دورتر نیز نبرد نزدیک دو هایند عراقی و دو کبرای ایرانی در جریان بود. هر دو صحنه بسیار نفس‏گیر و تماشایی بود و ما نمی‏‎دانستیم نظاره‏ گر کدام‏یک باشیم. از آنجا که فرکانس رادیویی ما با یگانهای زرهی نیروی زمینی یکی بود در رادیو می‏‎ شنیدم که همگی نیروهای زرهی ایران درگیر تماشای این نبرد هوایی هستند و مرتب در رادیو می‏گفتند: بزن، بزن.

 

هلیکوپترها به هم نزدیک شده بودند. ستوان کریمی هنوز به پیش می‏ رفت و فاصله‏اش با هایند عراقی خیلی کمتر شده بود. نفس‏ها در سینه حبس شده بود و کسی کاری انجام نمی ‏داد و همه منتظر نتیجه بودند.

 

ناگهان هیند عراقی که به کبرای ستوان کریمی نزدیک بود خواست گردش کند و از خط آتش کبرا دور شود که در یک لحظه موشک تاو هلیکوپتر کبرای خلبان کریمی رها شد و درست به وسط هلیکوپتر عراقی اصابت کرد و هلیکوپتر عراقی در آسمان آتش گرفت و قبل از رسیدن به زمین کاملن متلاشی شد به طوری که چند لحظه ‏ی بعد تقریباً آثاری از هلیکوپتر عراقی دیده نمی‏ شد.

 

کمی دورتر، دو هلیکوپتر دیگر کبرا نیز موفق شده بودند دو هایند عراقی را با موشکهای تاو در هوا منهدم کنند. من به اتفاق هلیکوپترهای کبرا که دیگر مهمات نداشتند به طرف پایگاه خود حرکت کردیم و در راه توسط رادیو گزارش جنگ هوایی را به قرارگاه ارسال کردم.

 

وقتی در پایگاه نشستیم مورد استقبال پرسنل هوانیروز و مقامات مستقر در قرارگاه قرار گرفتیم. فردای آن روز، این خبر در رسانه‏ های کشور، بازتاب حمعی وسیعی پیدا کرد و هر کدام به نحوی، شجاعت خلبانان کبرا را ستوده بودند.

[EN-EZEL 13039]

هلی کوپتر Mi-28

 

Mi-28 از جدیدترین هلیکوپترهای تهاجمی روسیه است که در سال 2003 بر رقیب خود یعنی کاموف Ka-50 غلبه کرد ( مدل Mi-28N ) و به عنوان جانشین هلیکوپتر تهاجمی قدیمی Mi-24 در ارتش سرخ انتخاب شد. طراحی Mi-28 که Havoc به معنای ویرانی خوانده می شود در دهه 1970 میلادی برای جانشینی Mi-24 شروع شد. Mi-28 دارای بیشینه سرعت 300 کیلومتر در ساعت بوده و قابلیت پرواز به عقب و اطراف با حداکثر سرعت 100 کیلومتر در ساعت را دارد. همچنین می تواند در حالت ایستا 45 درجه در ثانیه بچرخد. در آگوست 1996 شرکت میل پیش نمونه مدل تهاجمی در شب و هر گونه شرایط آب و هوایی را با نام Mi-28N Night Havoc به نمایش گذاشت.

 

Mi-28 از طرحی تقریبا ساده برخوردار بوده و با دیگر هم رده های خود به لحاظ ظاهری تفاوت چندانی ندارد. خلبان و افسر تسلیحات/سیستم در دو کاکپیت جدا و پشت سر هم در زیر کاناپی های اختصاصی قرار گرفته اند. ارابه فرود Mi-28 مثل AH-64 آپاچی و یورو کاپتر تایگر از سه چرخ غیر قابل جمع شونده تشکیل یافته است که به همراه جایگاه خدمه با جذب نیروهای وارد باعث سالم ماندن آنها در برخوردهای شدید با زمین حتی با سرعت 12 متر در ثانیه (در برخورد عمودی)می شود. Mi-28 از دو موتور توربو شفت TV3-117VMA هر کدام با قدرت 2465 اسب بخار نیرو می گیرد که علائم حرارتی آن نسبت به Mi-24 کمتر شده است.

 

 

 

تیغه های 5 تایی ملخ اصلی از مواد کمپوزیت ساخته شده و روتور عقبی مانند AH-64 بصورت دو تیغه دو ملخی است. طراحی منحصر بفرد روتور Mi-28 به آن اجازه فرود و ادامه پرواز حتی با تیغه های روتور اصلی آسیب دیده را می دهد. تیغه های جدیدتر نصب شده بر روی Mi-28N در مقابل گلوله های توپ 30 میلیمتری نیز مقاوم هستند. خدمه هلیکوپتر پشت سر هم قرار گرفته اند بطوریکه خلبان در پشت و افسر تسلیحات/سیستم در قسمت جلو قرار می گیرد. کابین خدمه هم زره پوش شده است بطوریکه شیشه جلو در مقابل گلوله های 7.62 و 12.7 و تکه های توپ های 20 میلیمتری مقاوم است.

[EN-EZEL 13039]

كمانچي، اولین هلیکوپتر رادار گريز

 

هليكوپترRAH-66 كمانچي طرح مشترك كمپاني بوئينگ و سيكورسكي به عنوان اولين هليكوپتري كه علاوه برعمليات تهاجمي توانايي انجام ماموريت هاي شناسايي را نيز دارد و همچنين اولين هليكوپتر پنهانكار ؛نسل پيشرفته از پرنده هاي ارتش امريكاست. ((كمانچي)) براي خدمت در گردان هاي هليكوپتري تهاجمات سبك طراحي شده و بيشتر بعنوان مكمل براي اپاچي در ميادين نبرد مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

پيشرانه هاي كمانچي دو دستگاه موتور پيشرفته ي توربو شفت T800-801 با قدرت 1440 شفت اسب بخار ساخت LHTEC بوده كه با توجه به بدنه ي با مقاومت كم در برابر هوا بسيار سريعتر از اپاچي كه از نظر اندازه نيز از كمانچي بزرگتر است پرواز ميكند.سرعت كروز اين هليكوپتر حدود 310 كيلومتر بر ساعت ميباشد.

مهمترين نقش كمانچي جستجوي نيروهاي دشمن و مشخص كردن انها براي هليكوپتر اپاچي در تمام شرايط جوي و شب است . براي نيل به اين هدف كمانچي به انواع سنسور مادون قرمز شده است كه ميتوان به سيستم ديد روبه روي مادون قرمز FLIR و سيستم اطلاعات پروازي head up يكپارچه شده با كلاه خلبان اشاره كرد كه در پرواز هاي نزديك به سطح زمين قابليت فوق العاده اي را به خلبان ميبخشد البته اين هليكوپتر در عمليات هاي تهاجمي سبك نيز ميتواند نيروهاي پياده را همراهي كند.بطور كلي دو ماموريت ديده باني و تهاجمي هوا به هوا و هوا به زمين براي اين پرنده در نظر گرفته شده است.

تجهيزات عملياتي كمانچي شامل سيستم ديد در شب براي خلبان:نمايشگر نصب شده روي كلاه خلبان:سيستم الكترواوپتيكي شناسايي هدف و سيستم هاي اويونيك،ناوبري،شناسايي و مخابرات كاملا يك پارچه شده است.

 

 

سيستم هاي هدف يابي شامل FLIR :فاصله ياب و نشانه گذاري ليزري و سيستم رادار موج ميليمتري longbo از همان نوع نصب شده روي اپاچي به همراه سيستم تلويزيوني پيشرفته است.از جمله سيستم هاي بي نظير ان ميتوان به خط انتقال داده ها اشاره كرد كه با اتصال كمانچي به هليكوپتر هاي ديگر و مركز فرماندهي اين پرنده را با شبكه ي ماشين هاي جنگي موجود در ميدان هاي ابرد ديجيتالي يكپارچه ميكند . مقطع راداري كمانچي كمتر از مقطع راداري موشك هلفاير است !!!! .براي كاهش مقطع راداري تمام تسليحات كمانچي در محفظه هاي داخلي حمل ميشوند حتي توپ 20 ميليمتري هليكوپتر در مواقعي كه مورد استفاده قرار نميگيرد چرخيده و پشت برجك جاي ميگيرد.تمام بخش كناري كه از مواد مركب است صاف و بدون انحنا بوده و در ساختمان برجك و پوشش موتور نيز از همين رويه پيروي شده است.

 

 

مقطع راداري كمانچي از روبه رو 360 بار كمتر از اپاچي بوده يعني اين هليكوپتر 5 برابر بيشتر از اپاچي ميتواند به دشمن نزديك شود. علاوه بر پنهانكاري راداري كمانچي توانايي پنهانكاري صوتي را نيز داراست.روتور اين هليكوپتر نصف روتور ديگر پرنده هاي هم كلاس صدا دارد.روتور اصلي 5 تيغه؛فن و روتور دم كمترين تداخل اغتشاش هوا را دارند.

به طور كمانچي ميتواند 40٪ بيشتر از اپاچي به هدف نزديك گردد بدون اينكه مورد شناسايي صوتي واقع گردد.

جهت جلوگيري از شناسايي توسط سيستم هاي گرماياب و يا موشك هاي هدايت شونده ي گرمايي شركت سيكورسكي طرح بينظير را براي بدنه ي كمانچي تدارك ديده است. در اين طرح هواي سرد ورودي موتور با هواي گرم اگزوز تركيب شده و دماي ان را پايين مي اورد؛سپس گاز اگزوز سرد شده از طريق دريچه هاي روي تيرك دم خارج ميشود.تعمير و نگهداري اين جنگنده ي هوايي حتي در خطوط مقدم ميدان هاي نبرد و قابليت حمل اسان و سريع با هر هواپيماي ترابري نيروي هوايي از ديگر مشخصه هاي اين هليكوپتر است.

توپ 20 ميليمتري؛راكت هاي 70 ميليمتري هايدرا ؛ موشك ضد تانك هلفاير(اتش جهنم) و موشك هوا به هواي استينگر از تسليحات قابل حمل توسط كمانچي است.

برد اين هليكوپتر با مخازن سوخت داخلي 262 ناتيكال مايل و با مخازن سوخت خارجي كه در صورت لزوم روي بالچه هاي جدا شونده نصب ميشوند به 1260 ناتيكال مايل افزايش ميابد.

 

[EN-EZEL 13039]

هلیکوپتر هال-دهرو Hal-Dehro

 

ستاره قطبی هندوستان

 

پس زمینه

 

برنامه ساخت یک هلیکوپتر سبک بومی برای رفع نیازهای نیروهای مسلح هندوستان در سال 1984 آغاز شد اما پیشرفت این برنامه به اندازه ای آهسته بود که اولین نمونه آن 8 سال بعد آماده پرواز شد. مشکلاتی چون تغییر تقاضای دستگاه های دولتی، کمبود بودجه و مشکلاتی که در قرار داد با شرکت آلمانی ام.بی.بی (مشاور طراحی پروژه) بوجود آمد اسباب این تأخیر بودند. مشکل بعدی پس از آزمایش هسته ای سال 1998 هندوستان و این بار با آمریکایی ها پیش آمد. سنای آمریکا ،در واکنش به آزمایش هسته ای هندوستان، صادرات به این کشور را ممنوع اعلام کرد و یکی از این اقلام صادراتی، موتورهایی بود که قرار بود در این هلیکوپتر بکارگرفته شوند. درنتیجه این تحریم، هندوستان به شرکت فرانسوی توربومکا روی آورد و قرار شد که توربومکا بر اساس موتورهای "تی ام-333" موتوری قوی تر برای هلیکوپتر هندوستان بسازد.

 

طراحی

 

هلیکوپتر دهرو ،ستاره قطبی در زبان سانسکریت، در صنایع هواپیماسازی هندوستان (هال) ساخته شده و از یک بدنه با طرح سنتی بهره می برد. قسمتهای زیادی از بدنه دهرو از مواد مرکب ساخته شده و مجموعا 29 درصد وزن سازه و 60 درصد سطح بدنه از این مواد تشکیل شده اند. بدنه دهرو به گونه ای طراحی شده است که می تواند جان خدمه را در حالت سقوط با سرعت 9 متر بر ثانیه حفظ کند. در سال 2005 یک فروند دهرو در نزدیکی حیدرآباد به شدت به زمین اصابت کرد که آسیب ندیدن سرنشینان آن ایمنی بدنه دهرو را اثبات کرد.

 

کابین دهرو برای حمل 12 مسافر طراحی شده است هرچند که می توان تا 14 نفر را با آن حمل کرد. نمونه آمبولانس دهرو می تواند 2 تا 4 تخت و 2 پرستار را در خود جای دهد. نمونه های نظامی دهرو از یک قلاب و قرقره ،برای حمل بارهای خارجی، استفاده می کنند.

ملخ 4 پره دهرو نیز از مواد مرکب ساخته شده است. این پره ها در هنگام چرخیدن صدای کمی تولید می کنند و می توانند در برابر گلوله های شلیک شده از مسلسلهای 12.7 میلمیتری مقاومت کنند.

 

پس از درگیریهای کارگیل با پاکستان، نیروی زمینی هندوستان درخواست پیشرانه قویتری برای دهرو کرد. در نتیجه، بر اساس موتور تی ام-333 توربومکا پیشرانه قدرتمندتر "شاکتی" توسط هال و توربومکا طراحی شد و تولید انبوه آن آغازشد. اولین آزمایش پروازی با موتور جدید در تابستان 2007 انجام شد. سرانجام، این موتور به صورت استاندارد بر روی دهرو نصب خواهد شد و قرار است که تمامی هلیکوپترهای قدیمی نیز به آن مجهزشوند. دهرو دارای یک سیستم هدایت پرواز خودکار 4 محوره است که با یک سیستم کمکی تثبیت کننده فرانسوی یکپارچه شده است.

 

تجهیزات

 

نمونه هایی از دهرو که در اختیار نیروی دریایی و گارد ساحلی هندوستان قرارگرفته اند از رادار مراقبت دریایی "اس وی-2000" استفاده می کنند. این رادار ساخت هندوستان بوده و توانایی کشف و رهگیری انواع هواگردها و شناورهای سطحی و زیرسطحی را تا فاصله 90 کیلومتر دارد. اس وی-2000 می تواند هواگردها یا موشکهایی را که سطح مقطع راداری کوچکی دارند یا در ارتفاع کمی از سطح دریا پرواز می کنند رهگیری کند و یا در نقشهای رادار ناوبری یا هواشناسی بکارگرفته شود. این هلیکوپترها به یک سونار معلق "میهیر" مجهز شده اند که با سیستم هدایت آتش هلیکوپتر به صورت یکپارچه عمل می کند. این سونار با همکاری نیروی دریایی هندوستان توسعه یافته و اکنون مراحل آزمایشی خود را طی می کند. احتمال دارد که یک برجک جلونگر مادون قرمز اسرائیلی یا فرانسوی نیز بر روی هلیکوپترهای نیروی دریایی نصب شود.

 

در سال 2004 دینفنس نیوز گزارشی را منتشر کرد که بر اساس آن صنایع هوایی اسرائیل ساخت تجهیزات ابزاردقیق دهروها را ،برای نمونه های داخلی یا صادراتی، برعهده خواهد گرفت. این تجهیزات شامل سیستمهای جنگ الکترونیک، دستگاه دید در شب وروز، دستگاه نمایش سربالا و سیستمهای ارتباطی خواهد بود.

 

تسلیحات

 

سیستم یکپارچه تسلیحاتی دهرو زیر نظر سرویسهای نظامی هندوستان تکمیل شده است. این هلیکوپتر دارای بالهای ثابتی است که می توان 8 تیر موشک ضد زره، 4 تیر موشک هوابه هوا یا 4 راکت انداز 68 یا 70 میلیمتری را در زیر آن بست. هلیکوپتر دهرو برای هدفگیری دقیقتر به دوربین مادون قرمز و فاصله یاب لیزری مجهز شده است.

 

در سال 2006 شرکت نیکسترسیستم (جیات سابق) برنده مناقصه ای شد که به این شرکت اجازه می داد 20 فروند هلیکوپتر دهرو نیروی زمینی هندوستان را به برجک توپ 20 میلیمتری مجهز کند. این برجک دارای یک سایت نشانه روی الکترونیکی است که بر کلاهخود خدمه نصب می شود.

 

تاریخچه عملیاتی

 

تحویل دهرو به نیروهای مسلح هندوستان یک دهه پس از اولین پرواز این هلیکوپتر آغازشد. در سال 2003 گارد ساحلی هندوستان با تحویل گرفتن 3 فروند دهرو به اولین مشتری دهرو تبدیل شد. اندکی بعد و در همان سال، دیگر نیروهای مسلح هندوستان نیز با دهرو تجهیز شدند. تا سال 2007 تعداد 75 فروند هلیکوپتر به نیروهای مسلح هند تحویل داده شده اند و قرار است که دست کم 230 فروند دیگر نیز به آنها تحویل داده شود. تولید سالانه دهرو 12تا 16 فروند است و انتظار می رود که این تولید تا 24 فروند در سال افزایش یابد.

 

نیروی هوایی هندوستان 4 فروند دهرو را در تیم آئروباتیک خود ،با نام سارانگ، به کار گرفته است. امروزه جز تیم آئروباتیک سارانگ تنها 2 تیم آئروبایتیک هلیکوپتری دیگر در جهان وجود دارد.

 

نیروی زمینی هندوستان دهرو را در درگیریهای کارگیل با پاکستان با موفقیت بکارگرفته است. دهرو توانست به راحتی در ارتفاعات بلند کشمیر پرواز کند و نیازهای نیروی زمینی هندوستان را در این مناطق صعب العبور برآورده سازد. دهرو در درگیرهای کارگیل توانایی ها بیش از هلیکوپتر دیگر شرکت هال ،چیتا، به نمایش گذاشت. شرکت هال امیدوار است که بتواند 12 فروند دهرو آمبولانس را به نیروهای نظامی این کشور بفروشد. این هلیکوپتر به تمام تجهیزات پزشکی مورد نیاز برای سربازان آسیب دیده مجهز خواهد شد.

 

علاوه بر دهروی نظامی، نمونه های دیگری از این هلیکوپتر برای مأموریتهای نجات، حمل شخصیتها، پلیس،شرکتهای نفتی نیز ساخته شده است. هال امیدوار است که برای این نمونه ها خریداران زیادی ،به ویژه از کشورهای اروپایی، بیابد. آگوستا109، بل 427، یورکوپتر145 و سیکورسکی اس.67 رقبای اصلی دهرو در بازار هلیکوپترهای نظامی و غیرنظامی هستند.

 

دارندگان

نیروی هوایی هند

نیروی زمینی هند

نیروی دریایی هند

هوانیروز نپال

اکواردر 7 فروند

برمه

ظاهرا تعدادی نیز به اسرائیل صادرشده و بولیوی و پرو نیز علاقمند به خرید آن هستند.

 

مشخصات دهرو

 

اولین پرواز 30آگوست 1992

سال ورود به خدمت 2002

تعداد 80+166 عدد سفارش داده شده

خدمه 2 نفر

مسافر 4-12نفر

طول 15.8 متر

قطر پروانه اصلی 13.2 متر

ارتفاع 3.7 متر

وزن خالی 2500 کیلوگرم

حداکثر وزن 5500 کیلوگرم

پیشرانه 2 موتور توربوشفت توربومکا تی.ام-333-2بی-2 هر یک به قدرت 1000 اسب بخار

حداکثر سرعت 290 کیلومتر در ساعت

سرعت پیمایش 253 کیلومتر در ساعت

بردعملیاتی 320 کیلومتر

حداکثربرد 827 کیلومتر

سقف پرواز خدمتی 6000 متر

نرخ صعود 8.9 متر بر ثانیه

تجهیزات سیستم ضداختلال الکترونیک؛چف/فلرز؛هدفیاب تلویزیونی؛رادار مراقبت دریایی اس وی2000(در نمونه دریایی)؛سونار(در نمونه دریایی)؛سیستم جلونگر مادون قرمز

تسلیحات نیروی زمینی: 8تیر موشک ضدتانک؛4تیرموشک هوابه هوا؛4راکت انداز 68میلیمتری

نیروی دریایی: 2 تیراژدر؛موشک ضدزیردریایی؛بمب زیرآبی

 

 

نویسنده: رضاکیانی موححد

منبع :ماهنامه جنگ افزار شماره

[moein.s 18983]

مقدمه

 

بالگردهای نظامی یکی از عوامل مهم برتری در جنگ‌ها هستند. اگر چه سرعت و قدرت مانور بالگرد در مقایسه با هواپیماهای جنگنده بسیار پایین است، اما توانایی‌های منحصر به فرد بالگرد از جمله پرواز ایستا و توانایی استتار در پستی و بلندی‌های منطقه جنگی باعث شده تا بالگردها جایگاه خاص خود را در طراحی مأموریت‌های نظامی داشته باشند. در جنگ ایران و عراق، بالگردهای ارتش ایران در بسیاری از مأموریت‌ها نقش‌آفرینی کردند و توانستند ضربات سنگینی به نیروهای عراقی وارد آورند. خاطره حملات شهید شیرودی و همرزمانش به قلب نیروهای عراقی با بالگردهای کبرا از جمله مشهورترین خاطرات دوران دفاع مقدس است که در کنار رشادت‌های این عزیزان یادآور توان رزمی بالگردها در جنگ‌ها نیز هست.

مشخصات بالگرد کبرا

 

بالگرد کبرا بالگردی نظامی با توان حمل موشک و مسلسل است که در حالت مسلح بیش از چهار تن وزن دارد و طول بدنه‌ی آن به 16 متر می‌رسد. این بالگرد می‌تواند با سرعتی بیش از 200 کیلومتر بر ساعت پرواز نماید و در شعاع 500 کیلومتری از محل برخاست مأموریت خود را انجام داده و به پایگاه بازگردد. سقف پرواز بالگرد کبرا در حدود 10.000 پا (حدود 3500 متر) از سطح دریا می‌باشد.

 

بدنه‌ی نسبتاً لاغر از ویژگی‌های شاخص این پرنده است که آن را از سایر بالگردها متمایز می‌کند. هدایت بالگرد کبرا توسط دو خلبان و یک کمک‌خلبان یا توپچی صورت می‌گیرد.

 

تاریخچه بالگرد کبرا

 

تا پیش از جنگ ویتنام (1955 تا 1975 میلادی) و حتی در زمان جنگ دوم جهانی بالگردهای نظامی غیرمسلح بودند و از آنها تنها برای حمل نیروها و ادوات نظامی و خدمات پشت جبهه استفاده می‌شد. در بحبوحه‌ی جنگ ویتنام، تاکتیک جدیدی در جنگ مطرح شد که بر اساس آن آمریکایی‌ها مایل بودند نیروهای خود را با استفاده از بالگرد به سرعت بین مناطق جنگی جابجا کنند تا توان انجام همزمان عملیات در چند جبهه را داشته باشند. این کار در ابتدا توسط بالگردهای یو اچ وان (UH-1)، پدر بالگردهای مدرن، صورت می‌گرفت. اما به زودی نقطه ضعف این تاکتیک مشخص شد: از آنجایی که این بالگردها مسلح نبودند و توان دفاع از خود را نداشتند غالباً در حین پیاده کردن نیروها، مورد اصابت موشک‌های ویتنامی قرار می‌گرفتند. بدون پشتیبانی توپخانه و یا نیروهای زمینی خودی، تنها راه پشتیبانی از این بالگردها پشتیبانی هوایی بود. برای این کار نیاز به وسیله‌ای مسلح بودکه بتواند از نزدیک بالگرد حامل نیروها را پشتیبانی کند و در طول جنگ بر فراز منطقه فرود گشت‌زنی کند. تا سال 1962 میلادی تعدادی از همین بالگردها با تفنگ و موشک تجهیز شدند و به عنوان محافظ مورد استفاده قرار گرفتند.

 

اما این مسأله نیروهای آمریکایی را به فکر تولید بالگردی نظامی با قابلیت تسلیح به موشک و مسلسل انداخت. بالگردی که از ابتدا برای انجام مأموریت‌های حمله نظامی طراحی شده باشد.

 

در فاصله‌‌ی سال‌های 1962 تا 1965 شرکت‌های سازنده بالگرد در آمریکا از جمله بوئینگ، کامن، پیاسچی، سیکورسکی و بل سفارش‌های زیادی را از ارتش آمریکا برای ساخت بالگرد نظامی دریافت کردند و بر این اساس نمونه‌های متنوعی از بالگرد توسط این شرکت‌ها ساخته شد. بالگردهای جنگی شینوک، توماهاک، ره‌یاب 16 و بل 209 از جمله طرح‌هایی بود که در این سال‌ها به ارتش آمریکا ارائه شد. اما سرانجام برنده‌ی اصلی قرارداد ساخت بالگردهای نظامی، شرکت بل بود که با بالگرد 209 خود توانست توجه فرماندهان نظامی را به خود جلب نماید.

 

در سال 1966 ارتش آمریکا قرارداد ساخت 110 فروند بالگرد بل 209 را با شرکت بل امضا کرد. این بالگرد به خاطر توان حمله بالا و با الهام از نام مارهای کشنده کبرا، به همین نام نامگذاری شد.

 

مدل‌های اولیه بالگرد کبرا تک‌موتوره بودند. اما پس از جنگ ویتنام و در سال 1986 ارتش آمریکا برای افزایش قدرت این بالگردها و کاهش خطرپذیری آنها سفارش طراحی و ساخت مدل‌های دوموتوره‌ی این بالگرد را به شرکت بل ارائه کرد و به این ترتیب بالگرد کبرا دوموتوره که با نام سوپرکبرا شناخته می‌شود طراحی و ساخته شد.

 

 

 

نسخه‌های کبرا

 

از آنجایی که تولد بالگرد کبرا در خلال جنگ و بنا بر ضرورت‌های همان زمان بوده، طبیعی است که اولین مدل‌های ساخته شده از این بالگرد دارای نقاط ضعف زیادی باشند. بر این اساس نسخه‌های متعددی از این بالگرد در سال‌های بعد ساخته شد که هر کدام تفاوت‌ها و مزایایی نسبت به اولین نمونه‌ها داشته‌اند. همچنین از آنجایی که در دهه‌ی 1980 میلادی نیروی دریایی آمریکا نیز به استفاده از این بالگردها علاقمند شد، شرکت بل تغییراتی را متناسب با نیازهای خاص نیروی دریایی در این بالگرد ایجاد کرد که منجر به تولید نسخه‌های متنوع‌تری از این بالگرد شد.

 

بر اساس آمار ارائه شده توسط شرکت بل، تا کنون بیش از 16 نسخه از کبرای تک‌موتوره و 11 نسخه از کبرای دوموتوره طراحی و ساخته شده است که برخی از آنها عبارتند از: مدل آموزشی دونفره با فرامین دوگانه، مدل با قابلیت پرتاب موشک تاو و مجهز به دید از طریق تلسکوپ، مدل با پره کامپوزیت و کابین تخت دیجیتال، مدل بدون سرنشین، مدل 4 پره کامپوزیتی و ... .

 

بهره‌برداران کبرا

 

بالگرد کبرا یکی از پرطرف‌دارترین بالگردهای جهان است. گواه این مدعا طیف گسترده‌ی بهره‌برداران این بالگرد می‌باشد که شامل کشورهای ایران، تایوان، کره جنوبی، ترکیه، اتریش، اسپانیا، بحرین، اسرائیل، ژاپن، اردن، پاکستان می‌باشد. علاوه بر این کشورها که به طور مستقیم اقدام به خرید این بالگرد از آمریکا نموده‌اند، برخی کشورهای دیگر نیز از طریق کشورهای دیگر اقدام به خرید و یا کپی‌سازی کبرا نموده‌اند.

 

تاریخچه در ایران

 

در فاصله سال‌های 53 تا 56 خورشیدی، تعداد 202 فروند بالگرد کبرا مدل بین‌المللی از شرکت بل خریداری شده و وارد ارتش ایران شد. بنا بر ضرورت خدمات پشتیبانی و تعمیرهای دوره‌ای، تعدادی از مستشاران آمریکایی همزمان با این خریدها وارد ایران شدند تا آموزش‌های لازم برای بهره‌برداری، تعمیر و نگهداری از این بالگردها را در اختیار نیروهای ایرانی قرار دهند.

 

 

البته پیش از آن نیز و در حدود سال 1348، شرکت سهامی بالگرد در تهران (جنب میدان آزادی) تأسیس شده بود که وظیفه‌ی آن تعمیر بالگردهای ایتالیایی‌ای بود که در همان سال از شرکت آگوستا ایتالیا خریداری شده بودند.

 

پس از ورود بالگردهای بل به ایران، شرکت سهامی بالگرد توسعه یافت و وظیفه‌ی تعمیرات اساسی و پشتیبانی ناوگان را به عهده گرفت. نام این شرکت نیز به شرکت پشتیبانی و نوسازی هلی‌کوپترهای ایران (پنها) تغییر یافت.

 

با وقوع انقلاب اسلامی در سال 57، آمریکا مستشاران خود را از ایران خارج نمود و وظیفه سنگین پشتیبانی از ناوگان بالگرد ایران که یکی از بزرگترین ناوگان‌های بالگرد جهان به شمار می‌رفت بر عهده‌ی شرکت نوپای پنها افتاد. دیری نپایید که جنگ ایران و عراق شروع شد و وظایف و مسؤولیت‌های این شرکت را دوچندان ساخت. پنها با هدف پشتیبانی و تعمیرات بالگرد در طول جنگ فعالیت خود را ادامه داد که پس از گذشت چند سال در زمینه تعمیر و نگهداری تمام ناوگان بالگرد نظامی ایران به خودکفایی رسید.

 

بالگردهای کبرای ایرانی در جنگ ایران و عراق شرکت کردند. نمونه‌های کبرای دریایی در بسیاری از مناطق مختلف در طول جنگ در مقابل بالگردهای عراقی میل 24 قرار گرفتند که نتیجه این رویارویی جنگ بین این دو بالگرد بود. بالگردهای ایرانی کبرای دریایی با بالگردهای میل 8 و 24 عراقی جنگ داشتند. منابع غیرمحرمانه از نسبت تلفات10 به یک خلبانان کبرای دریایی ایرانی نسبت به خلبانان عراقی در طول این درگیری‌ها گزارش می‌دهند. این بالگردها همچنین با هواپیماهای بال ثابت عراقی مبارزه کرده‌اند. منابع غربی ادعا می‌کنند در طول مدت هشت سال جنگ ایران و عراق و در درگیری‌ها، ده فروند کبرای دریایی ایران و تنها 6 فروند بالگرد میل 24 عراقی شکست خورده است. بالگرد کبرا در ایران هنوز عملیاتی است و دستخوش برنامه‌های بهسازی بومی می‌باشد. در سال 1988، دو جنگنده روسی میگ 23 یک جفت بالگرد کبرای ایرانی را که به مرز هوایی غرب افغان منحرف شده بودند، سرنگون ساختند.

 

در سال‌های پس از جنگ با استفاده از تجربیات فراوان به دست آمده، کار تحقیقاتی و مهندسی معکوس برای تولید بالگرد در این شرکت ادامه یافت تا جایی که پنها در سال 1377 مدل ارتقا یافته بالگرد کبرا با نام طوفان را عرضه نمود.

 

 

 

 

 

بالگرد پنها 2091، طوفان

 

در این بالگرد نسبت به مدل اصلی تغییرات زیادی اعمال شده بود که از جمله می‌توان به طراحی قاب جدید برای کابین، سیستم اویونیک جدید مجهز به جی‌پی‌اس و دریافت‌کننده زیر دماغه و رادار هشدار دهنده 4 آنتنی در بخش عقبی، دوربین قرار داده شده زیر دماغه بالگرد، بدنه باریک‌تر برای انعطاف‌پذیری بیشتر، مسلح شدن به تفنگ 20 میلیمتری M197، قابلیت حمل شلیک‌کننده راکت 19 لوله‌ای 70 میلیمتری بر روی بال و شیشه‌های ضد گلوله برای خلبان و شلیک‌کننده اشاره کرد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[azarafrooz 14221]

من هلیگوپتر کمانجی میخوام رادار گریز هست منم که کلا عاشق سایه بودنم آروم بیام آروم برم کسی نفهمه