mim-shimi 25686 اشتراک گذاری ارسال شده در 11 بهمن، ۱۳۸۸ سند دیگری که دال بر اختراع پیل های التکریکی توسط اشکانیان است توسط باستان شناس آلمانی ویلهلم کونیگ به دست آمد. درآن سالها ویلهلم كونیگ كه اداره‌ی موزه‌ی ملی عراق را برعهده داشت، هنگام كندوكاو در یكی از روستاهای (خجات ربوعه) نزدیك بغداد، به كوزه‌ای سفالی به بلندی ۱۳ سانتی‌متر برخورد كه استوانه‌ای مسی در خود داشت و در میان آن استوانه نیز میله‌ای آهنی جای گرفته بود. بررسی‌ها از وجود ماده‌ای اسیدی، مانند سركه، و نیز خوردگی شیمیایی در آن ظرف سفالی خبر دادند. کونیگ بر این باور بود كه یك باتری باستانی را پیدا كرده و باید برای شناساندن آن به جهانیان و اثبات ادعای خود كوشش كند. او در مقاله‌ای این مطلب را منتشر کرد و از این وسیله با عنوان باتری باستانی یاد کرد که برای آبکاری و انتقال لایه‌ای از طلا یا نقره از سطحی به سطح دیگر به کار می‌رفته است. این تئوری بعدها توسط دانشمندان دیگری به بوته آزمایش سپره شد. ویلارد گری، مهندس برق شرکت جنرال الکتریک در ایالت ماساچوست، پس از مطالعهٔ مقالهٔ کونیگ تصمیم گرفت باتری بغداد را بازسازی کند. وی درون کوزهٔ سفالین را با آب انگور. سرکه یا محلول سولفات مس پر کرد و موفق به تولید ولتاژ حدود 1.5 تا 2 ولت شد. بعدها دکتر اگبرشت، مصر شناس مشهور در سال 1978 نمونه‌ای از باتریهای بغداد را بازسازی کرد و آن را با آب انگور پر نمود و توانست ولتاژ 0.87 ولت تولید کند. وی از این پیلها برای طلاکاری یک پیکرهٔ نقره‌ای استفاده کرد. نمونه‌های بیشتری از این باتری های باستانی در سال 1999 توسط دانشجویان دکتر Marjorie Senechal، استاد ریاضیات و تاریخ علم در Smith College ماساچوست، ساخته شد. آنها با پر کردن کوزهٔ آن با سرکه قادر به تولید ولتاژ 1.1 ولت بودند. علاوه بر تئوری استفاده از این باتریها برای آبکاری فلزات، تئوری های دیگری مبنی بر استفادهٔ پزشکی یا موارد دیگر داده شده" 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده