معرفی استان فارس

[Mohammad Aref 120454]

مرکز

شیراز

 

شهرستان‌ها

آباده | ارسنجان | استهبان | اقلید | بوانات | پاسارگاد | جهرم | خرم‌بید | خنج | داراب | زرین‌دشت | سپیدان | شیراز | فراشبند | فسا | فیروزآباد | قیر و کارزین | کازرون | لارستان | لامِرد | مرودشت | ممسنی | مهر | نیریز

 

شهرها

آباده طشک | آباده | اردکان | ارسنجان | استهبان | اسیر | اشکنان | افزر | اقلید | اهل | اوز | ایج | ایزدخواست | باب‌انار | بالاده | بنارویه | بهمن | بیرم | بیضا | جنت‌شهر | جهرم | جویم | حاجی‌آباد | خاوران | خرامه | خشت | خنج | خور | داراب | داریان | رونیز | زاهدشهر | زرقان | سده | سروستان | سعادت‌شهر | سورمق | سوريان | سیدان | ششده | شهر پیر | شیراز | صغاد | صفاشهر | علامرودشت | فتح‌آباد | فراشبند | فسا | فیروزآباد | قائمیه | قادرآباد | قطب‌آباد | قیر | کازرون | کامفیروز | کره‌ای | کنارتخته | کوار | گراش | گله‌دار | لار | لامرد | لپوئی | مرودشت | مشکان | مصیری | مُهر | میمند | نودان | نورآباد | نیریز | وراوی

 

نقاط دیدنی

آرامگاه سعدی | ارگ کریمخانی | بازار وکیل | باغ ارم | باغ دلگشا | باغ عفیف‌آباد | برم دلک | بند امیر | بیشاپور | پاسارگاد | تخت جمشید | تمب بت | حافظیه | دریاچه پریشان | کاخ سروستان | کعبه زرتشت | مسجد وکیل | حمام وکیل | آتشکده کازرون | نارنجستان قوام | نقش رجب | نقش رستم

[Mohammad Aref 120454]

استان فارس یکی از استانهای جنوبی کشور میباشد. این استان از شمال به استان اصفهان, از شرق به استانهای یزد , از جنوب به استان هرمزگان و از غرب به استانهای کهگیلویه و بوشهر محدود می شود. وسعت استان فارس حدود 133 هزار کیلومتر مربع است و تقریبا” 8/1 درصد مساحت کشور را تشکیل می دهد.

مرکز این استان شهر شیراز است.

آب و هوای فارس در شمال سردسیر, در نواحی مرکزی زمستانها معتدل و بارانی و تابستانهای گرم و خشک, و در جنوب و جنوب شرقی زمستانها معتدل و بارانی و تابستانها بسیار گرم میباشد. زبان اکثریت مردم فارسی است اما عشایر ترک زبان (ایل قشقایی) به ترکی و عشایر عرب زبان (ایل عرب) به عربی صحبت میکنند .

یکی از مناطق مهم عشایری ایران , استان فارس می باشد و بزرکترین ایل ایران (ایل قشقایی) با شش طایفه در فارس به کوچ روی ادامه می دهند. علاوه بر ایل قشقایی ایل خمسه و ایل محسنی و همچنین طوایف کوچکتری به زندگی عشایری خود در فارس ادامه می دهند .

براساس آخرین تقسیمات کشوری استان فارس به 16 شهرستان 48 شهر 60 بخش و 185 دهستان تقسیم شده است منطقه فارس یکی از قدیمیترین مراکز تمدن ایران است . فارس در کتیبه های هخامنشی به صورت پارسه و در نوشته های یونانی پرمیس آمده و معرب آن فارس است.

[Mohammad Aref 120454]

تاریخچه استان فارس

 

در جنوب ايران تا کرانه‌هاى خليج‌فارس، سرزمينى گسترده است که از روزگار باستان، پارس (فارس) نام داشت و از آغاز دورهٔ اسلامى تا کنون، مرکز آن شيراز بوده است. اين سرزمين، از چند هزار سال پيش زيست‌گاه پررونق اقوام بومى ايران، و به ويژه ايلاميان بود و از اين قوم، آثار بسيار در گوشه و کنار فارس، به جاى مانده است. آثارى چون کورنگون مَمَسّني، نقش رستم، تخت جمشيد، تپهٔ سبز و تپهٔ ماليان (هر دو در مرودشت) و ... سه هزار سال پيش از اين، قومى که خود را آريايى مى‌خواند، از جنوب روسيهٔ امروزى به فلات ايران سرازير و پس از درگيرى‌هاى فراوان با بوميان آن سامان، به پيروزى رسيد و براى خود سکونت‌گاه‌هايى برپا داشت. بيشتر اين آرياييان، چوپان و گله‌دار و کوچ‌نشين بودند و به صورت قبيله‌اى زندگى مى‌کردند. دين آنان، گونه‌اى بينش توحيدى بود. آنان به خداى يگانه و بزرگى به نام اهورامزدا ايمان داشتند و نيروهاى طبيعي، مانند آب، آتش و خاک و خورشيد را داراى فره ايزدى مى‌پنداشتند و سرچشمه بدى‌ها و تاريکى‌ها را در وجود اهريمن مى‌جستند. آرياييان، قبيله‌هاى بزرگى داشتند که معروف‌تر از همه پارسيان، مادها، سکاها، بلخيان، سغديان، خوارزميان، هراتيان و پارتيان بودند. همه اين قبيله‌ها به يک زبان بزرگ، اما با لهجه‌هاى متفاوت سخن مى‌گفتند و سرزمين خود را به نام آريّا وَئيَج (ايران ويج) مى‌خواندند و بعدها که دارى حکومت شدند، ميهن‌شان را کشور ايرانيان و زبان اصليشان را اَئيريانو خششرَ مى‌خواندند. اين اصطلاح بعدها به اِئران شَتر و ايران شَهر و سرانجام ايران تبديل شد. پارسيان، يکى از اقوام ايرانى بودند که سه هزار سال پيش، به فارس آمدند و در چند مکان، از جمله در اَنشان يا ماليان امروزى در ۴۶ کيلومترى شمال شيراز، و پاسارگاد ساکن شدند. پايتخت آنان، نخست پاسارگاد بود و بعدها به همدان انتقال يافت. در اواخر سده هشتم پيش از ميلاد، مادها در ايران غربى نيرو گرفتند و گرد هم جمع شده، با آشوريانِ تاراج‌گر به زد و خورد پرداختند و صد سال بعد آنان را از پاى درآوردند و حکومتى بزرگ برپا داشتند که ۱۲۰ سال پايدار ماند. فرمانروايى آنان سرانجام توسط کوروش بزرگ فروپاشيد. کوروش بزرگ فرزند کمبوجيه (پادشاه پارسيان) و شاهدختى مادى بود و با کارهاى درخشانش بزرگترين پادشاهان جهان آن روزگار را پديد آورد. مورخان کوروش را پادشاهى دانا و مدير و مدبّر و مفسران بزرگى چون علامهٔ طباطبايي او را ذوالقرنين ناميده‌اند. کوروش پس از نزديک به ۳۰ سال فرمانروايى در جنگ با کوچ‌نشينان ماساگتى -از اقوام سکايى آسياى ميانه- کشته شد و پسرش کمبوجيه جاى او را گرفت و به مصر لشکر کشيد و آن‌جا را به فرمان خود درآورد، ولى با شورش مغان روبه‌رو شد و پيش از گرفتن کين خويش در مصر درگذشت. آنگاه، داريوش بر تخت هخامنشى نشست و ۳۶ سال بر ايران فرمان راند. هخامنشيان نزديک به ۲۱۸ سال بر اين سرزمين حکومت کردند تا اين که اسکندر بر ايران تاخت و شاهنشاهى هخامنشى را برانداخت اما، دولتش هفت سال بيش نپاييد و آرزوهايش بر باد رفت. اگرچه حاکمان پارس به سلطهٔ سلاطين اشکانى در روزگار قدرت آنان گردن نهادند، اما پارس هرگز جزو امپراتورى نشد. شاهان پارس قدرت خود را تا سواحل کارمانيا و سواحل عربستان بسط دادند. از روايات مربوط به اردشير اول ساسانى چنين بر مى‌آيد که در زمان او، پارس به ممالک کوچکى تقسيم شده بود. از سکه‌هاى کشف شدهٔ آن دوران مى‌توان دريافت که در آن زمان، تمدن يونانى به کلى از پارس رخت بر بسته بود و سنت‌هاى تاريخى و اساطيرى کهن و دين زردشت استيلاى کامل داشت. براساس شواهد، در آن زمان پارس تنها سرزمينى بود که دين زردشتى حقيقى و نوشته‌هاى مقدس در آن محفوظ مانده بود. به همين دليل، تجديد حيات آيين زردشتي، با قيام اردشير اول و کشورگشايى او از پارس آغاز شد. اردشير اوّل دودمان ساسانيان را بنياد گذاشت و دين زردشتى را در سراسر ايران مستقر کرد. استخر که پايتخت پارس بود، در دوره ساسانى شهرى بزرگ و آباد بود. پس از بنيان‌گذارى پادشاهى ساساني، پايتخت به تيسفون منتقل شد. ار آثار پراهيمت تاريخى پيش از اسلام در سرزمين فارس، مى‌توان از تخت‌جمشيد، پاسارگاد، نقش رستم، قصر اردشير، قلعهٔ دختر، بيشابور، قصر ابونصر، بندبهمن، قصر ساسانى در سروستان و بسيارى نمونه‌هاى ديگر ياد کرد.

مسلمانان به پيروى از ساسانيان، ايالت فارس را به پنج ولايت که هر کدام را يک کوره مى‌گفتند، تقسيم کردند. اين تقسيم‌بندى تا حملهٔ مغولان برجاى بود. پنج کورهٔ فارس عبارت بود از: کورهٔ اردشير خوره که مرکز آن شيراز بود، کورهٔ شاپور خوره که مرکز آن شهر شاپور بود، کورهٔ ارجان که مرکز آن به همين نام بود، کورهٔ استخر که مرکز ان پرس‌پليس بود و کورهٔ دارابجرد که مرکز آن دارابجرد بود. فارسيان از آغاز عاشق خاندان نبوت و اهل بيت بودند. اولين ايرانى که در جستجوى پيامبر به سوى حجاز شتافت و به دين اسلام مشرف شد، سلمان فارسى بود که اين افتخار را يافت که خاتم پيامبران دربارهٔ او مى‌فرمايد: سلمان از اهل بيت ماست. در زمان ضعف قدرت خلافت در قرن سوم هـ.ق، فارس به تصرف يعقوب ليث مؤسّس سلسله صفاريان درآمد. وى شيراز را تصرف کرد و برادرش عمروليث مسجد جامع بزرگى در شهر ساخت که هنوز پابرجاست. پس از آن، فارس به تصرف آل‌بوبه درآمد و عضدالدوله ديلمي بر بيشتر ايران و قسمتى از بين‌النهرين تسلط يافت. از کارهاى برجسته او ساختن بند امير بر رود کر بود. پس از آل‌بويه، سلجوقيان بر فارس مسلط شدند. با ضعف سلاجقه، سنقرابن مودود، دودمان اتابکان فارس را تأسيس کرد. اين دودمان، در ۵۴۳ هـ.ق بر سرزمين فارس فرمانروايى يافت و آخرين فرمانرواى آن، آبش خاتون، پس از يک سال سلطنت در ۶۶۷هـ.ق به همسرى منکو تيمور، يکى از پسران هلاکوخان مغول درآمد. از آن پس سلطنت وى نامى بيش نبود و چندى نگذشت که فارس به دست امراى مغول افتاد. در ۷۵۴ هـ.ق، امير مبازرالدين محمد پادشاه سلسله آل‌مظفر، فارس را تصرف کرد. شاهان اين دودمان تا سال ۷۹۵ هـ.ق، که امير تيمور خاندان آل‌مظفر را برانداخت بر فارس فرمانروايى داشتند. در سال ۹۰۹ هـ.ق، فارس تخت استيلاى شاه اسماعيل صفوى درآمد. در زمان او جانشينان، فارس و مرکز آن شيراز، آبادى و رونق يافت. در اين دوران، الله‌وردى خان و پسرش امامقلى خان فرمانروايان کاردان و با تدبير فارس در زيبا ساختن و آبادانى شهر شيراز کوشيدند. در جنگ ميان نادرشاه و افاغنه غلزايى تحت فرمان اشرف افغان، فارس رنج و ويرانى فراوانى ديد. اين جنگ با شکست افاغنه در ۱۱۴۲ هـ.ق پايان يافت. پس از مرگ نادر، بار ديگر فارس دستخوش پريشانى شد، ولى با روى کار آمدن کريم‌خان زند صلح و آبادى به اين ناحيه بازگشت. از کاردانى و تدبير و دورانديشى کريم‌خان، آثار ارزشمندي، به ويژه در شهر شيراز به جاى مانده است. پس از مرگ کريم‌‌خان در سال ۱۱۹۳ هـ.ق، بر سر جانشينى او ميان بازماندگانش اختلاف پديد آمد و سرانجام، لطفعلى خان زند به فرمانروايى رسيد. پس از آن، فارس در جنگ‌هاى لطفعلى خان زند و آقا محمد خان قاجار آسيب فراوان ديد و سرانجام قاجاريه حکومت يافتند. پس از وفات فتحعلى شاه در سال ۱۲۵۰ هـ.ق، پسرش حسينعلى ميرزا فرمانفرما در فارس به دعوى سلطنت برخاست، اما کارى از پيش نبرد. فارس در دوران قاجاريه، همچنان از ايالات آباد و پراهميت کشور به شمار مى‌آمد و راه ارتباطى خليج‌فارس و مرکز به عنوان نخستين خاکريز، مورد توجه خاص استعمارگران بود. اما مردم قهرمان اين سرزمين کهن، هيچ‌‌گاه در مقاومت و مبارزه با استعمار و استبداد از پا ننشستند. نهضت تنباکو به رهبرى ميرزاى شيرازي در سال ۱۳۰۹ هـ.ق همواره الهام‌بخش مبارزات ضداستبدادى و ضداستعمارى ايران و منطقه بوده است. پس از قاجار، اگرچه فارس نقش ارتباطى مهم خود را از دست داد، ولى به علت داشتن آثار با‌ارزش سياسى و تاريخى و آرامگاه‌هاى دانشمندان، شاعران و عرفاى بزرگى چون سعدي، حافظ، ابوعبداله، ملاصدرا، خواجو، شيخ روزبهان و بواسحاق کازرونى و ... همچنان به عنوان يکى از پرآوازه‌ترين استان‌هاى ايران با شهرتى جهانى در گستردهٔ فرهنگ و ادب و عرفان جايگاه خود را حفظ کرد. افزون بر اين حرم‌هاى مطهر شاه‌چراغ (ع)، سيد علاءالدين حسين (ع)، على بن حمزه (ه) و ... همواره فارس را در چشم عاشقان اهل بيت و شيعيان جهان گرامى داشته است.

[Mohammad Aref 120454]

جغرافیای استان فارس

 

در استان فارس، تحت تاثير ويژگی های توپوگرافيک، سه ناحيه آب و هوايی مشخص پديدار شده است :

- ناحيه كوهستانی شمال، شمال باختر و باختر

دارای زمستان های سرد معتدل و پوشش گياهی قابل توجه می باشد. ميزان بارندگی اين ناحيه در حدود 400 تا 600 ميلی متر در سال گزارش شده است.

 

- ناحيه مركزی

اين ناحيه درزمستان ها آب و هوای نسبتا معتدل توام با بارندگی و در تابستان ها، هوايی گرم وخشك دارد. آب و هوای اين ناحيه به علت بارندگی نسبی ارتفاعات، نسبت به شمال و شمال باختر وضعيتی کاملا متفاوت دارد، ميزان باران اين ناحيه بين 200 تا 400 ميلی متر در سال است. شهرهای شيراز، كازرون، فسا و فيروزآباد در اين ناحيه قرار گرفته اند.

 

- ناحيه جنوب و جنوب خاوری

به علت كاهش ارتفاع و پهنای جغرافيايی و نحوه استقرار كوه ها، ميزان بارندگی اين ناحيه درفصل زمستان نسبت به دو فصل بهار و پاييز كم تر می باشد. هوای اين ناحيه در زمستان ها معتدل و در تابستان ها بسيار گرم و ميزان بارندگی سالانه آن 100 تا 200 ميلی متر است. شهرهای لار، اوز و خنج جزو اين ناحيه خشك به شمار می روند.

بر اساس گزارش سال 1371 ايستگاه سينوپتيك شيراز، متوسط حرارت اين شهر 85/16 درجه و حداكثر و حداقل مطلق دمای آن به ترتيب 2/92 و 74/4 درجه سانتی گراد است. بر اساس همين گزارش، متوسط ميزان بارندگی ماهانه منطقه 45/48 ميلی متر است كه حداكثر آن با 2/184 ميلی متر در آذرماه و حداقل آن با صفر ميلی متر در ماه های تير، مهر و آبان است. متوسط رطوبت نسبی اين ناحيه حداكثر 5/84 و حداقل 5/12 درصد می باشد. تعداد روزهای يخبندان در طول سال نيز 34 ورز گزارش شده است.

استان فارس تحت تاثير بادهای شمالی، باختری، جنوبی و محلی نيز قرار دارد، به طوری كه جريان توده های هوايی آن به چهار گروه تقسيم می شود:

 

بادهای شمالی

كه از سيبری به ايران می وزند و بسيار سرد و خشك هستند و باعث برودت هوا در زمستان، به ويژه در مناطق كوهستانی می شود.

 

بادهای باختری

كه از اقيانوس اطلس و دريای مديترانه به سوی ارتفاعات زاگرس می وزند و جزو بادهای باران آوری هستند كه سبب ريزش برف و باران می شوند. اين بارندگی از اواسط بهار ادامه پيدا می كند.

 

توده های هوای جنوبی

كه از عربستان به سوی استان فارس می وزند. اين توده های گرم و خشك هستند و سبب افزايش دما در تابستان می شوند. بادهای محلی كه از سمت كوهستان به دشت می وزند عكس اين مسير را می پيمايند. نام يكی از آن ها باد قهره است كه در ممسنی در امتداد رودخانه فهليان می وزد.

 

رودخانه ها، چشمه ها، آبشارها و ... استان فارس

آب ها

محدوده استان فارس به دليل تنوع اقليمی و ساختارهای جغرافيايی طبيعی فضاهای خاص و منحصر به فردی را دارا می باشد. منابع آبی استان فارس به دو دسته آب های زيرزمينی و آب های روان تقسيم می شود كه در ذيل به برخی از اين منابع روان و جاری اشاره می گردد.

 

رودخانه ها و آبشارها

رودخانه و حواشی آن ها همواره يكی از كانون های تفرجگاهی و شكارگاهی و صيادی ورزشی محسوب می شوند، برخی از مهم ترين اين رودخانه ها عبارتند از: کر، پيرآب، شادكام، شش پير ، شورجهرم ، شور لار، دالکی و ...

مهم ترين آبشارهای اين منطقه نيز عبارتند از: آبشاردشتک ابرج، آبشار مارگون.

 

چشمه ها

چشمه های طبيعی و چشمه های آب گرم به دليل آب درمانی و تفرجگاهی از نظر صنعت گردشگری و گذراندن اوقات فراغت از اهميت بسياری برخوردار هستند که برخی از آن ها عبارتند از: چشمه رچی، چشمه خارگان، چشمه بالنگان (حاجی آباد)، چشمه قدمگاه، چشمه چويو، چشمه ساسان، چشمه ابوالمهدی، چشمه شش پير، چشمه پلنگان، چشمه جونجان ( جونون )، چشمه محمد رسول الله، چشمه بناب قادر آباد، چشمه آتشكده، چشمه تنكاب، چشمه حنيفقان، چشمه آب گرم، چشمه آب گرم سراب بهرام، چشمه اسری، چشمه برن هير، چشمه براق ، چشمه تاسک، چشمه حاجت، چشمه سراب سياه، چشمه سراب شير، چشمه كان زرد، چشمه سرگ چينه، چشمه گنجينه، چشمه ميل اژدها و چشمه مردگان.

 

دریاها، سدها، جزیره ها و... استان فاس

درياچه ها و تالاب ها

درياچه های زيادی در استان فارس وجود دارد که برخی از آن ها دارای آب شيرين هستند. اين درياچه ها عبارتند از: درياچه كافتر(شادكام)، درياچه مهارلو، درياچه پريشان(فامور)، درياچه طشت، درياچه بختگان ، درياچه و تالاب ارژن

 

کوه ها، غارها، دشت ها و... استان فارس

کوه ها و غارها

جهت عمومی كوه های اين استان شمال خاوری – جنوب باختری است و هر چه از طرف شمال به جنوب پيش می رويم از ارتفاع كوهستان به طور عمومی كاسته می شود. عمده ترين ارتفاعات اين استان در مناطق خاوری قرار گرفته است. برای درك بهتر ناهمواری های اين استان، كوه های اين منطقه به 7 رشته تقسيم بندی می گردد:

1- كوه هايی كه از آباده شروع شده و از جنوب بوانات گذشته و به كوه سفيد متصل می گردد و تا كوه گور سفيد با ارتفاع 2806 متر می رسد.

2- رشته كوه هايی كه از چهار دانگه شروع شده از شمال ارسنجان و نيريز گذشته و تا دره رود شور امتداد دارد. قلل مهم اين سلسله كوه، دال نشين 3500 متر، كوه سر سفيد 3164 متر، كوه داراب 3530 متر و كوه فرك 2825 متر است.

3- رشته كوه های شمالی شيراز كه از شمال درياچه مهارلو و شهرستان فسا گذشته به كوهستان داراب منتهی می گردد، قلل مهم آن كوه بمو به ارتفاع 2661 متر، كوه احمدی به ارتفاع 2871 متر و كوه خرمان 2300 متر است.

4- رشته كوه هايی كه از شمال كازرون، جويم، لار و فيروز آباد و جنوب جهرم گذشته به جبل هرمز در شمال بندر خمير منتهی می شود، از قلل مرتفع اين سلسله عبارت است از: كوه عبدی به ارتفاع 3111 متر در باختر كتل پير زن، كوه سفيد به ارتفاع 3018 متر و كوه هرمز با ارتفاع 2836 متر.

5- رشته كوه هايی كه از بلوك ماهور و خشت شروع شده از جنوب فراشبند گذشته در خاور رود مند به كوهستان محال اربعه از جنوب قير و كارزين و خنج گذشته به كوهستان جنوبی لار منتهی می گردد.

6- رشته كوه هايی كه از خاور برازجان شروع شده از شمال خورموج، بم و مرودشت گذشته به بستك منتهی می شود.

7- رشته كوه های تنگستان كه از خاور بوشهر شروع شده و به موازات خليج فارس امتداد پيدا كرده و به كوهستان شمال بندر لنگه منتهی می شود.

کوه های سفيد، گر، خرمن كوه، تودج و قله بل برخی از مهم ترين قلل استان فارس هستند.

 

دشت ها و دره ها

استان فارس از دشت ها و دره های زيادی برخوردار است که به علت داشتن طبيعت زيبا در پيرامون خود، گردشگاه های طبيعی و جذابی را تشکيل داده اند اين

دره ها و تنگ ها عبارتند از: تنگ خانی، تنگ هرايز، تنگ بوان، تنگ الله اكبر، تنگ بستانک ( بهشت گمشده ) ، تنگ ايج، تنگه لای تاريک، تنگ استهبان، تنگ پلنگان، تنگ لای زنگان، تنگ زی طشت، تنگ جزين يا گزين، تنگ خرقه و تنگ براق.

 

ژئوتوریسم استان فارس

زمين شناسی

چين خوردگی در استان فارس كم تر بوده و حالت اوليه خود را نيز از دست نداده است. در اين ناحيه قلل و فرورفتگی ها اغلب به موازات يكديگر واقع شده اند و به دليل بارندگی، رودخانه های بزرگ و دره های وسيع در آن يافت نمی شود. در كوه های استان فارس طبقات ايوسن، توده های عظيمی را تشكيل می دهد. زاگرس در نواحی خوزستان، لرستان و فارس برروی سنگ های شيستی، آهكی و مارنی و تشكيلات جوان تر متعلق به دوره كرتاسه شيست ومارن تشكيل شده كه دارای سنگواره پاليوسن «Paleocene» می باشد. بعد از مدتی محيط رسوبی عميق تر شده و لايه های آهكی به وجود آمده همراه با مارن «Marn» و شيست «Shist» می باشند. در حوضه رسوبی زاگرس رسوب گذاری از دوره اليگوسن به ميوسن هم چنان ادامه داشته و سازند آهک آسماری تشكيل می شده است. در اين سازند دو بخش تبخيری و ماسه سنگی شناخته شده است. بر روی سازند آهک آسماری، سازند فارس به طور هم شيب قرار دارد كه قسمت زيرين آن گچی بوده و مانع اصلی خروج مواد نفتی شده است. در سازند فارس رخساره های نرم تنان، خار پوستان، مرجان ها و ميكرو فسيلها مختلف ديده شده است. بنابراين سن گروه فارس به طور کلی ميوسن و قسمتی از پليوسن می باشد.

 

پوشش گیاهی استان فارس

پوشش گياهی

پوشش گياهی استان فارس را درختان جنگلی و گياهان دارويی و صنعتی تشكيل می دهد، مهم ترين گونه های درختی اين استان عبارتند از: بادام كوهی، بنه و بلوط و برخی از گياهان دارويی و صنعتی که شيرين بيان، گل گاوزبان، كتيرا، آنغوزه و گون برخی از اين گونه ها هستند. مناطق حفاظت شده استان فارس رويشگاه بسياری از گونه های گياهی منطقه می باشند. پارك ملی بمو واقع در شمال شهر شيراز از نظر پوشش گياهی بسيار غنی و قابل اهميت است و تا كنون بالغ بر 280 گونه گياهی در آن شناسايی و نمونه برداری شده است.

 

حیات وحش و مناطق حفاظت شده استان فارس

استان فارس به دليل تنوع اقليمی خاص از گونه های جانوری متفاوتی برخوردار است. اين گونه ها شامل پستانداران، پرندگان و آبزيان می شوند.

زيستگاه هاو مناطق حفاظت شده موجود در استان محل زندگی بسياری از اين جانوران می باشند، منطقه شكار ممنوع توت سياه ، منطقه شكار ممنوع بصيران ، پارک ملی بمو و منطقه حفاظت شده هرمودلار برخی از اين مناطق می باشند.

[Mohammad Aref 120454]

جاذبه های استان فارس

 

چنار هزار ساله استهبان

مسجد جامع کبیر نی‌ریز

دروازه قرآن

آرامگاه حافظ

آرامگاه سعدی

بنای نارنجستان قوام الملک

باغ دلگشا

تخت جمشید

نقش رستم

فهلیان و کوه سه‌تلان

نقش رجب

پاسارگاد

خانه زینت الملوک

ارگ کریمخان

بیشاپور

تمب بت

برج‌های سنگی

کاخ اردشیر بابکان

قلعه دختر

سیوند

بازار وکیل

حمام وکیل

مسجد وكيل

سرای مشیر

مسجد جامع اسیر

مسجد عتیق

حرم شاهچراغ

حرم علی بن حمزه

آرامگاه شاه شجاع

بازار مسگرها

بازار مشير نو

مسجد نصیرالملک

موزه پارس

موزه تاریخ طبیعی فارس

باغ هفت‌تنان (موزه سنگ‌های تاریخی)

کلیسای ارامنه

کلیسای شمعون غیور

مدرسه خان

آرامگاه خواجوی کرمانی

اشکفت بلند

سرای مشیر

[Abo0ozar 8637]

 

محمد این نقاط دیدنی که گذاشتی مال شیرازه فقط

[Mohammad Aref 120454]

خوب بقیه رو هم خودت معرفی کن مثلاً بچه استان فارسی. تو باید اینا رو میذاشتیا. البته اینجا فقط اسمشونو بذار اگه میخوای دربارشون توضیح بدی تو یه تاپیک دیگه توضیح بده دربارشون.

[Abo0ozar 8637]

دارم اطلاعات کاملی از نورآباد جمع آوری میکنم. دشتی پر از نون و تشتی پر از خون