Mohammad Aref 120457 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 تیر، ۱۳۹۰ قطار حاوی محموله ای از مواد شیمیایی خطرناک، در میان یک فضای بسیار پر جمعیت از خط خارج می شود، طغیان رودخانه یک شهر، هزاران خانه، فروشگاه و موسسه را ویران می سازد. خرابی در نیروگاه های برق سبب می شود که یک منطقه شهری، چندین روز از انرژی محروم گردد. مهمترین کارفرمای یک منطقه کارخانه خود را تعطیل می کند، پنج هزار کارگر بیکار می شوند و شهر به سوی یک بحران اقتصادی پیش می رود. بیماری خطرناکی همچون سارس ناگهان شایع می شود. هرکدام از بحران های یاد شده بر زندگی مردم و شهرهایی که در آن سکونت دارند، آثار ویران کننده ای به جا خواهد گذاشت. پرسش اساسی این است که آیا شهر چارچوب مناسبی برای نشان دادن واکنش سریع و صحیح یا تمرکز امکانات وو منابع را در محل فاجعه دارد؟ اگر شهر با یک شوک یا بحران مواجه شود، آیا مدیریت شهری، شبکه مطمئنی برای حمایت از شهروندان دارد؟ شهری را در نظر بگیرید که با تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی عمده ای روبروست؛ به طوری که این تغییرات سبب افزایش خطر و آسیب پذیرتر شدن آن می شود. از طرف دیگر این شهر توان کافی برای کاهش خسارت و بحران ها را نداشته و پاسخگوی تغییرات نیست. چگونه چنین شهری پایدار باقی خواهد ماند؟ بنابراین باید ویژگی جدیدی به شهرهای پایدار اضافه شود: شهر پایدار، باید شهری بازگشت پذیر باشد. در حالیکه برخی جوامع، متخصصین مدیریت حوادث غیرمترقبه، ابزارهای کارآمدی برای جلوگیری از بحران در اختیار دارند.، هزاران شهر در سراسر جهان از طریق برنامه های مشارکتی، مهارت های شهروندان و توانایی های گروه اجتماعی را برای مقابله با بحران افزایش می دهند. از ترکیب این دو تجربه، نتایج بیشتری حاصل می شود. ICLEI از طریق ابتکار شهرهای بازگشت پذیر، در پی جلوگیری از خطر بلایای اصلی و بازگشت پذیر نمودن ابزارها و روش های مدیریت شهری است. این ابتکار ICLEI یعنی شهرهای بازگشت پذیر، راهبردی برای ایجاد شهرهای پایدار و یکی از سه فضای کاری برنامه دستور کار محلی 21 است. دانلود مقاله 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده