سفید کردن دندانها

[afa 18504]

چه روش و راه حلی برای سفید کردن دندان‌ها باید انتخاب کنیم؟ ضروری است که اصول این درمان‌ها و عوارض جانبی‌اش را برای پی بردن به نشانه‌ها و محدودیت‌هایشان بدانیم.

در زمانی که زیبایی موضوعی مهم و قابل توجه است، روش‌هایی برای درخشان کردن دندان‌ها (سفید یا درخشان کردن دندان‌ها) بیش از پیش مورد اقبال قرار می‌گیرند، و هدف عمده ای برای کارهای محققین و متخصصان به شمار می آیند.

 

پس، چه روش و راه حلی برای سفید کردن دندان‌ها باید انتخاب کنیم؟ ضروری است که اصول این درمان‌ها و عوارض جانبی‌اش را برای پی بردن به نشانه‌ها و محدودیت‌هایشان بدانیم.

 

جراح دندانپزشک وظیفه دارد بیمار را نسبت به آثار، انتظارات و عوارض جانبی سفید کردن دندان‌ها آگاه کند. مهم ترین اصل از میان این اصول مربوط می‌شود به تماس محلول سفید کننده، یعنی آب اکسیژنه، با رنگ دانه های رنگی موجود در دندان ها.

 

در یک فرآیند اکسیداسیون، این محلول شیمیایی مولکول های تیره رنگ را با مولکول های روشن جایگزین می کند.

 

محلول درخشان کننده به شکل‌های متفاوت (پودر یا ژل) و با غلظت‌های مختلفی در دسترس اند، و ممکن است واکنشش در اثر نور یا گرما افزایش یابد.

 

برای درخشان کردن دندان‌ها، در ابتدا باید نوع درمان تشخیص داده‌ شود. به طور کلی، دو نوع رنگی شدن عمده برای دندان‌ها وجود دارد: دندان‌‌های «زرد» و دندان‌های «خاکستری».

 

درخشان کردن دندان‌های زرد آسان‌تر است، زیرا در پایان درمان، دندان‌های زرد بیشتر به رنگ سفید تمایل پیدا می‌‌کنند. بالعکس، درخشان کردن دندان‌های خاکستری بسیار سخت‌تر است. ضمناً هرچه دندان‌ها رنگ یکدست تری داشته باشند، درخشان کردن‌ شان راحت تر خواهد بود.

 

در نهایت باید بدانیم که فقط می‌توان دندان‌های طبیعی را درخشان کرد و سفید کردن دندان‌هایی از جنس رزین یا سرامیک غیر ممکن است.

 

دندان‌های درخشان

جراح-دندانپزشک می‌تواند از ژل پروکسید کاربامید کمک بگیرد. آب اکسیژنه با غلظت سه برابر پروکسید کاربامید هم می تواند مفید باشد. هرچه غلظت آب اکسیژنه بالاتر باشد، درمان سریع تر خواهد بود. نور و گرما نیز فرآیند درخشان سازی را فعال می‌کنند ولی یک ایراد بزرگ وجود دارد و آن هم افزایش حساسیت دندان‌هاست.

 

دندان‌های کدر

دندان‌های کدر (که غالباً به دنبال یک شوک، آسیب یا جراحت ظاهر می‌شوند) به مرور زمان گرایش به رنگی شدن دارند. این دندان ها در مقابل پِربورات سدیم بسیار خوب واکنش نشان می‌دهند، این ماده که به شکل پودر وجود دارد و با آب مخلوط می‌شود، در داخل دندان آب اکسیژنه آزاد می‌کند.

 

به حساسیت بیش از حد دندان‌ها توجه کنید!

اصلی ترین اثر جانبی تمام روش های درخشان کردن، ایجاد حساسیت در دندان‌هاست! هرچه غلظت آب اکسیژنه بیشتر باشد، عمل سفید‌ شدن دندان‌ها سریع تر انجام شود.... ولی شانس ابتلا به حساسیت دندان‌ها هم بیشتر می‌شود.

 

دو نوع درمان

جراح-دندانپزشک دو شیوه برای درخشان کردن دندان‌ها پیشنهاد می‌کند: درمان در خانه و یا درمان در دندان پزشکی. در هر دو روش، نتایج تقریباً یکسان اند. بیمه هزینۀ این درمان ها را تقبل نمی‌کند؛ بنابر این شیوه‌ ای که دندانپزشک مورد استفاده قرار می‌‌دهد، این هزینه بین 600 تا 1500 یورو خواهد بود.

 

درمان در دندانپزشکی

تمام مراحل به طور کامل در مطب دندان پزشکی و با استفاده از آب اکسیژنۀ غلیظ و در مدت کوتاهی انجام می‌شود.

 

غلظت بالای مواد درخشان کننده باعث ایجاد حساسیت دندانی می شود.

 

درمانی که به طور کامل در دندان پزشکی انجام می شود فقط شش ماه دوام دارد. بنابراین باید این درمان را تا یک هفته بعد از اولین جلسۀ دندان پزشکی در خانه تکمیل کرد.

 

درمان در خانه

پزشک قطره ای را تجویز می کند که هر شب به مدت 2 تا 3 هفته باید مصرف شود.

غلظت پروکسید کاربامید کم است (بین 10 تا 16%) بنابراین باید مدت درمان با این قطره طولانی باشد تا دندان‌ها از آب اکسیژنه اشباع شوند.

 

در این روش هم دندان دچار حساسیت می شود ولی کمتر.

 

نتایج استفاده از این روش تا 2 سال بعد از سفید کردن باقی می مانند.

توجه داشته باشید که این روش همان درمان دارویی نیست که از داروخانه ها خریداری می کنیم، و به اندازۀ درمان‌های پذیرفته شده و آشنای دندان پزشک در مطب مؤثر نیست.