مقدمه جدید گلستان سعدی

[İŞİL 2214]

منت خدای را عزوجل که زن را قرار داد قندو عسل. همو که ازدواجش موجب محنت است و به طلاق اندرش مزید رحمت. هر لنگه كفشی كه بر سر ما می خورد مضر حیات است و چون مكرر فرود آید موجب ممات. پس در هر لنگه كفش دو ضربت موجود و بر هر ضربت آخی واجب.

 

 

 

مرد همان به كه به وقت نزاع

 

عذر به درگاه نساء آورد

 

ورنه زنش از اثر لنگه كفش

 

حال دلش خوب به جا آورد

ضربت لنگه كفش، لاحسابش هم از راه رسیده، و جیب شوهر بدبخت را به قیچی خیاطی درآورده و حقوق یكماهه او را به بهانه جوئی بخورد.

 

شوهر و نوكر و بد بخت و فلک دركارند

 

تا تو پولی به کف آوری و ماشین بخری

 

شوهرت با كت و شلوار پر از وصله بود

 

شرط انصاف نباشد كه تو مانتو بخری