Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 اردیبهشت، ۱۳۹۰ در آستانه ورود به هزاره جدید، پدیده شهری شدن جهان حکایت تولد نوعی سیاره شهری دارد. از آنجا که این پدیده با قطبی شدن و تمرگز گرایی جمعیت همراه است، توازن نظام های اسکان را بر هم می زند و اصلاحات ساختاری را در نظام سکونتگاهی کشورها ضروری می سازد. بیشتر مطالعات موجود در زمینه جمعیت مناطق شهری جهان و روند شهرنشینی، گرایش به بررسی ابرشهرها و کلانشهرها و مسائل مبتلا به آنها دارند. با نگاه به کل جمعیت دنیا فقط 7 درصد از مردم در شهرهای جهانی و حدود 14 درصد از آنها در کلانشهرهایی با بیش از 5 میلیون نفر جمعیت به سر می برند؛ و این در حالی است که مراکز شهری کوچک و متوسط بیش از 50 درصد از جمعیت شهرنشین جهان را تشکیل می دهند. این مراکز با وجود جمعیت زیادشان، چندان مورد بررسی های علمی قرار نگرفته اند و به رغم وظیفه دولت های امضا کننده دستور کار 21، مبنی بر تقویت شهرهای متوسط در قالب برنامه های توسعه، هنوز نقش و جایگاه آنها در اغلب موارد مبهم مانده است. یکی از اهداف این مقاله، طرح جدی اهمیت موضوع و جلب نظر تصمیم گیران و تصمیم سازان به کمبود پژوهش درباره کارکرد نقش شهرهای متوسط، و طرح چند نمونه از پرسش های موجود در این زمینه برای تحقیقات بعدی است. این نکته که زمینه گسترده ای برای تحقیق در این باره وجود دارد، مورد تأکید متخصصان بین المللی نیز هست و لازم است پژوهشگران علاقه مند و کارشناسان و مدیران ذی ربط، با اهمیت بین المللی شهرهای متوسط و اعلامیه ها و برنامه های موجود در این زمینه آشنا شوند. یکی از این موارد بیانیه انجمن بین المللی معماران و شورای شهر للیدا است. هدف دیگر مقاله، بیان نکات عمده اعلامیه مذکور و تأکید بر جایگاه جهانی و بین المللی مقوله مورد بحث به منظور آشنایی بیشتر دانش پژوهان است. نویسنده: حمید محمدزاده تیتکانلو دانلود مقاله 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده