amirgb 8546 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 دی، ۱۳۹۰ درود يكم دير اما من تازه ديدم اين تاپيك رو نظر شخصي خودم رو مي نويسم: اين پادگان 400 هكتار بود و بزرگترين زمين درون شهري و ذخيره ي تهران محسوب مي گرديد.با توجه با بافت فرسوده ي بسياري از مناطق و عدم رغبت سرمايه گذار ها به سرمايه گذاري هاي كلان در اين محله ها .اين زمين بهترين فرصت براي بازسازي مناطق فرسوده محسوب مي گرديد به طريق زير: در اين 4 هكتار زمين مي توانستيم چند محله ي جديد با استاندار هاي روز شهري و تعبيه ي كليه ي امكانات رفاهي شهري و آماده سازي زير ساخت هاي لازم با توجه به افق ديد 30-40 ساله بسازيم و محله هاي داراي بافت فرسده را به اين مناطق منتقل كنيم و منطقه ي خالي شده را مجدد باز سازي كنيم .در واقع نوعي گردش و جابجايي مردم بوجود مي آمد و در برنامه اي مثلا ده ساله (كمتر يا بيشتر ) اكثر مناطق با بافت فرسوده ي گسترده به بهترين نحو بازسازي مي گرديد. اينكه ما منتظر بمانيم كه مردم خود و بصورت خرد خرد و با سرمايه هاي اندك به بازسازي خانه ها و بافت فرسوده اقدام كنند كاري است بس طولاني و نيز از نظر من غير اصولي.زيرا مردم ما اغلب نا آگاه هستند و بيشتر ساختمان هايي كه به ظاهر نوساز هستند و شخصي ساز در واقع بافت فرسوده است زيرا اصول مهندسي در اين ساختمان ها رعايت نمي شود و به همين دليل است كه عمر مفيد ساختمان ها در ايران روز به روز كم مي شود. متاسفانه اين فرصت از دست رفت 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده