یک رهگذر 689 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ لطيفا! نسيم دلنشين نگاهت را شامگاهان از پس پلک وجودم می ستايم 5 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ وقتی نگاهم میکنی! بی اختیار اشکم سرازیر میشه... نه از روی غم و اندوه نه از غصه یار نه از دلتنگی دوست فقط و فقط از عشق به تو! با وجود تمام بدیهایم هنوز نگاهم میکنی!!! خدایا! نگاهت رو از من برندار... 3 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض یک طرف خاطره ها! یک طرف پنجره ها! در همه آوازها! حرف آخر زیباست! آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟ حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ مهربان آنقدر شاعرم امشب که فقط ، سایه مهرتورا کم دارم باتو هستم ای سراپا احساس خون تو در رگ من هم جاریست ، جنس ما جنس بلد بودن کانون گل است نازنین زندگی جای هدر دادن فرصتها نیست ، ما مطهر شده ایم ، پیش رو راه رسیدن به خداست... 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ مهربان سبد معذرتم را بپذیر ؛ کودکی هستم شوخ خانه ام در ته بن بست فراموشی یک زوج قدیمی مانده خانه دل اما ، جای بکریست هنوز ، پر سبزینه و ریحان و غزل ، پر تکرار گیاهان نمو ، پر ابیات ملون شده در خمره عشق ، پر انوار خدا. داخل خانه دل ؛ جای جمعیت هرجائی نیست کل دارائی من تازگی دلکده است من به دل راز رسیدن دارم ، من به دل ثروت هنگفت عدالت دارم ، خوب می فهمم اگر در باران ، چتر خود را به کسی بخشیدم؛ توشه رفتنم از لطف خدا آکنده ست خوب میدانم اگر جای توپیشم خالیست ؛ حکمتی در کارست... 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ آنقدر شاعرم ازتو که نمیدانم کی ، واژه ات راهی شعرم شده است لحظه ای گوش بکن ، یک موذن مست است آنقدر خوب اذان میگوید ، گوئی او عکس خدا را دیده خوش بحالش اما ؛ طرح زیبای خدا را گاهی ، می توان در پس سیمای عزیزی جوئید 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ همیشه از تو نوشتن برای من سخت است که حس و حال صمیمانه داشتن سخت است چگونه از تو بگویم برای این همه کور؟! چقدر این همه دیدن برای من سخت است خرابه ی دل من را کسی نخواهد ساخت که بر خرابه ی دل خانه ساختن سخت است به هیچ قانعم از مهر دوستان هرچند به هیچ این همه سرمایه باختن سخت است 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 اردیبهشت، ۱۳۹۰ سرخ شد آینه از هرم نگاه من و تو کاش فریاد زند معنی آه من و تو مگر این آینه ها لب به سخن بگشایند که پر از رنگ سکوت است نگاه من و تو لبت اینگونه مخور تا نخوری جان مرا چشم هایی نگرانند به راه من و تو در تماشای تو اندیشه من مغلوب است بهتر از عشق کسی نیست پناه من و تو آه اگر زلف تو در قسمت ما حلقه شود نرسد هیچ سپاهی به سپاه من و تو هنر عاشقی امروز پسند همه نیست که محبت شده اینگونه گناه من و تو... 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۰ به یاد تو ام آنچنان در افکارم غوطه ورم و غرق در رویاها که گاهی فکر می کنم شاید وجود واقعی ندارم صدای قلبم به خاطرم می آورد که هنوز نفس می کشم.. 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۰ آسمان آبیست بهار بیدار زندگی سبز است راه پرواز بلند بالهای من اما همچنان بارانیست.. 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۰ از کوچه پرسیدم نشانت را نمی دانست آن کفشهای مهربانت را نمی دانست رنجیده ام از آسمان ، قطع امیدم کرد دنباله ی رنگین کمانت را نمی دانست اینگونه سیب سرخ هم از چشمم افتاده ست شیرینی اش ، طعم لبانت را نمی دانست قیچی شدم ، بال و پرم را یک به یک چیدم ســـَمت ِ وسیع ِ آسمانت را نمی دانست لای ورقها ، نامه ها ، دفترچه ها گشتم حتی کتابی داستانت را نمی دانست 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 10 اردیبهشت، ۱۳۹۰ پرواز در هوای خيال تو ديدنی ست حرفی بزن که موج صدايت شنيدنی ست شعر زلال جوشش احساس های من از موج دلنشين کلام تو چيدنی ست يک قطره عشق کنج دلم را گرفته است اين قطره هم به شوق نگاهت چکيدنی ست خم شد- شکست پشت دل نازکم ولی بار غمت ـ عزيز تر از جان ـ کشيدنی ست من در فضای خلوت تو خيمه می زنم طعم صدای خلوت پاکت چشيدنی ست تا اوج ، راهی ام به تماشای من بيا با بالهای عشق تو پرواز ديدنی ست 1 لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ مخواه از رخ ماهت نگاه بردارم مخواه چشم بپوشم ، مخواه بردارم اگر به یـُمن ِ قدمهای مهربانت نیست بگو که سجده از این قبله گاه بردارم مگر بهشت نگاه تو عاشقم بکند که دست از سر ِ نقد ِ گناه بردارم گناه ِ هرچه دلم بشکند به گردن توست گناه ِ هر قدمی اشتباه بردارم تو قرص ماهی و من کودکی که می خواهم به قدر کاسه ای از حوض ِ ماه بردارم بیا که چشم ِ جهانی هنوز منتظر است بیا که دست از این اشک و آه بردارم لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ می تونی دل بـِکــنـــی تا ته ِ دنیا برسی امروزُ رها کنی تا خود ِ فردا برسی می تونی همسفر ِ خاطره های بد باشی می تونی راه رسیدن به شبُ بلد باشی می تونی تو چار دیوار ِ غربت ِ دنیا بری می تونی هر جا بمونی ، می تونی هرجا بری امّا هرگـــز نمی تونی غمُ تنها بذاری تو مســــافری نمی شه غربتُ جا بذاری خاطرت هرجا که باشی بازم اینجا می مونه تا ابد غصه ی غربت ، تو دلت جا می مونه لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ به تو می رسم اگه موج ِ مسافر بذاره اگه دلبستگیــا لحظــه ی آخـــر بذاره به تو می رسم به تو پولک نقره کوب ماه ! به تو می رسم به تو طلای این شب سیاه ! به تو می رسم به چشم ِ انتظاری که داری به تو می رسم به آغوش ِ بهاری که داری به تو که آینه ها محو تماشات می شدن شبای تیره چراغونی ِ چشمات می شدن لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ گفتی که پــَر بکش ، برو از آسمان من باشـد ، قبـول ، کفتر ِ نا مهربان من هر بار گفته ام که : تو را دوست دارمت پـُر می شود از آتش ِعشقت دهان من این جمله که برای بیانش به چشم تو افتـاده است باز به لکنـت ، زبان من آنقدر عاشقـم که تو عاشـق نبوده ای دیگر رسیـده کارد ، بر این استـخوان من نه ، شاهنامه نیست که تو پهلوان شوی این یک تراژدی ست ـ غم ِداستان من یک شب بیا و ضامن ِ من باش نازنین ! وقتی دخیـل ، بستـه به تو آهوان ِ من دل بــرکن و به شهـرِ دل ِ من بیا عزیز! زخـم زبان مردم ِ چشـمت ، به جان ِ من باید که باز با تو خـدا حا فظـی کنـم آخر رسیـده است به پایـان ، زمان من لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ من همان شبان ِ عاشقم سینه چاک و ساکت و غریب بی تکلّف و رها در خراب ِ دشتهای دور ساده و صبور یک سبد ستاره چیده ام برای تو یک سبد ستاره کوزه ای پُر آب دسته ای گل از نگاه ِ آفتاب یک رَدا برای شانه های مهربان تو! در شبان ِ سرد چارُقی برای گامهای پُر توان ِ تو در هجوم درد... من همان بلال ِ الکنم ، در تلفظ ِ تو ناتوان وای از این عتاب! آه.... لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ در من ترانه های قشنگی نشسته اند انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند ازشور و مستی ِ پدران ِ گذ شته مان حالا به من رسیده و در من نشسته اند ... من باز گیج می شوم از موج واژه ها این بغضهای تازه که در من شکسته اند من گیج گیج گیج ، تورا شعر می پرم اما تمام پنــــجره ها ی تــو بستـــه اند لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 11 اردیبهشت، ۱۳۹۰ هــی پـشـت ِ پـنـجــره می آیـم شـایـد ، نـشــانـی از تـــو بـجــویــَم هــی پـشت ِ پنجـــره می آیم شاید ، شـمـیـم ِ پـیـرهـنـت را کالسـکـه ی نـســیــم ، فـرو آرَد ... هــی چـشـم ِ خـود ، بـه جــادّه می دوزم زان دور دست ِ سـاکـــت و وَهــم آلـــود گــــرد و غـبــار ِ پــای ِ ســـواری نیـسـت ؟ آیـــا ، کبــوتــر ِ صـحـرایــی زانـســوی ِ ابــری ِ بــارانــی مـکـتــوب ِ یــار ؛ نـیـاورده ســت ؟ لینک به دیدگاه
یک رهگذر 689 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 12 اردیبهشت، ۱۳۹۰ تواز تبار بهاري چگونه بي تو بمانم شميم عاطفه داري چگونه بي تو بمانم تواز سلاله نوري تو آفتاب حضوري به رخش صبح سواري چگونه بي تو بمانم تويي كه باده نابي و گر نه بي تو چه سخت است تمام عمر خماري چگونه بي تو بمانم ببار ابر بهاري هنوز شهره شهر است كرامتي كه تو داري چگونه بي تو بمانم بيا به خانه دلها كه در فراق تو دل را نمانده است قراري چگونه بي تو بمانم لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده