Matin H-d 18145 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 اردیبهشت، ۱۳۹۰ دانشمندان دانشگاه ميشيگان براي اولين بار موفق به ساخت پليمرهاي ستاره‌يي شكل قابل تجزيه شده‌اند كه مي‌تواند خود را به صورت نانوالياف كروي توخالي شكل داده و با وجود تجزيه در زمان تزريق به داخل سلول‌هاي زخم، سلول‌هاي داخل آن زنده مانده و بافت جديدي را شكل مي‌دهند. به گفته اين محققان، توليد اين نانوالياف كروي به عنوان حامل سلولي كه محيط رشد سلول را شبيه‌سازي مي‌كند، پيشرفتي قابل توجه در ترميم بافت محسوب مي‌شود. ترميم بافت كار بسيار سختي بوده و موفقيت در آن به دليل كمبود بافت اهدايي بسيار محدود است. اين فرآيند براي افرادي كه دچار جراحات غضروفي كه هنوز براي آن درمان قطعي وجود ندارد بسيار اميدواركننده است. اين امر همچنين مي‌تواند راهي ديگر براي روش ACI باشد كه در آن سلول‌هاي خود فرد مبتلا به جراحات غضروفي به وي تزريق مي‌شود. كيفيت ترميم بافتي در روش ACI زياد خوب نيست چراكه سلولها به صورت بي‌قاعده تزريق شده و با حاملي كه محيط طبيعي سلولها را شبيه‌سازي مي‌كند، پشتيباني نمي‌شود. براي ترميم نقايص پيچيده يا شكل‌هاي عجيب بافت، يك حامل سلولي قابل تزريق براي دستيابي به شكل دقيق و براي به حداقل رساندن عمل جراحي، مطلوب به شمار مي‌رود. در اين فرآيند، نانوالياف كروي توخالي با سلولها تركيب شده و سپس به داخل جراحت تزريق مي‌شوند. هنگامي كه نانوالياف كروي كه كمي بزرگتر از سلول داخل آن است در محل زخم تحليل مي‌رود، سلول‌هاي درون آنها به دليل محيط آماده شده در اين كره‌هاي نانواليافي آغاز به رشد خوبي را سپري كرده‌اند. اين محققان اظهار كردند كه در زمان آزمايش اين فرآيند، گروه ترميمي نانوالياف سه تا چهار برابر بافت بيشتر نسبت به روش‌هاي مرسوم ديگر پرورش دادند. اين دانشمندان در گام بعدي خود قصد دارند تا عملكرد اين حامل سلولي را در حيوانات بزرگتر و حتي در انسان نيز براي ترميم غضروف و ساير گونه‌هاي بافتي امتحان كنند. 4 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده