مقاله شايع ترين اختلالات جنسي در زنان

[peyman sadeghian 30,244]

سارا ناصر زاده پژوهشگر ، روان درمانگر جنسي و مشاور زوجها ----------------------------------------------------------- • شايع ترين اختلالات جنسي در زنان ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ در اين عنوان بطور خلاصه به شايعترين اختلالات جنسي در بين زنان، دلايل احتمالي بروز اين اختلالات و روش هاي درماني که براي هر کدام موثر شناخته شده مي پردازيم. شايع ترين اختلالات جنسي شناخته شده براي زنان شامل کاهش ميل جنسي، ديسپاروني (آميزش دردناک)، واژينيسموس (انقباض دردناک و غيرارادي ماهيچه هاي واژن به هنگام دخول) و نرسيدن به اوج لذت جنسي (يا ارضا نشدن جنسي) است. ديسپاروني (آميزش دردناک): ديسپاروني حالتي است که فرد در هنگام آميزش دچار درد ميشود. اين درد ممکن است در بدو ورود آلت مردانه به واژن يا در مراحل مختلف در طول دخول ايجاد شود. اين حالت درجات متفاوتي دارد و نسبت به اينکه در چه زماني پس از شروع نزديکي و در کجا فرد احساس درد مي کند، دلايل و درمانهاي متفاوتي دارد. يکي از دلايل شايع درد هنگام آميزش براي زنان خشکي واژن است. اگر خانم به هر دليل آمادگي دخول را نداشته باشد، اين عمل مي تواند بسيار دردناک باشد. در اکثر موارد خشکي واژن به دليل نداشتن پيش نوازي کافي است، يعني خانم اين فرصت را پيدا نکرده که از نظر جسمي به محرک هاي جنسي پاسخ دهد و محيط واژن به اندازه کافي لغزنده نيست. از جمله دلايل و شرايط ديگري که ميتواند باعث خشکي واژن شود داروهايي است که فرد مصرف مي کند. در اين مورد مشورت با پزشک و يا مطالعه در مورد دارويي که مصرف مي کنيد، مي تواند مفيد باشد. معمولا منابع خوبي در اينترنت در مورد داروهاي مختلف وجود دارد. از دلايل ديگر ديسپاروني يا آميزش دردناک، مي توان به جراحات و ضربه هايي که در طول زمان به آلت تناسلي وارد شده، سابقه آزار جنسي، دوران پس از زايمان، دوران عادت ماهانه، بيماري هاي ناحيه تناسلي و برخي از سرطانهايي که اعصاب آن منطقه را تحت تخريب قرار داده و نيز بيماري هاي مقاربتي درمان نشده اشاره کرد. برخي از پزشکان آميزش دردناک را جزو دسته اختلالات جنسي نمي دانند و برخورشان با بيماراني که از اين حالت رنج مي برند، توام با شناخت کافي نيست. در اين موارد توصيه مي شود به پزشک ديگري مراجعه کرده و پيش از انجام معاينه، دردناک بودن ناحيه تناسلي خود را براي او بازگو نماييد. گاه ضرورت دارد، روان درماني هاي لازم پيش از انجام هر گونه معاينه اي صورت پذيرد. حالت ديگري که افراد با آن روبرو مي شوند درد در هنگام دخول است. اين حالت ميتواند به دلايل متعددي باشد که شايع ترين آنها عبارتند از: عفونت هاي دستگاه تناسلي و دهانه رحم، بيماريهاي مقاربتي درمان نشده، همزماني نزديکي و زمان تخمک گذاري، و در نهايت آماده نبودن فرد از نظر جسمي. مورد آخر دليل مراجعه درصد زيادي از زنان است بخصوص در اوايل برقراري رابطه جنسي. وقتي که زوج ها براي پيش نوازي صرف مي کنند، صرفا جنبه عاطفي ندارد. در بدن زني که براي داشتن رابطه جنسي آماده ميشود، تغييراتي صورت مي گيرد که دخول را ساده تر مي کند. علت اين است که بدن زنان طوري طراحي شده که در هنگام دخول حداکثر آمادگي را براي باردار شدن فراهم کند، بنابراين وقتي که خانمي آمادگي لازم را بر اثر پيش نوازي پيدا مي کند، رحمش به سمت بالا کشيده مي شود و اين کار به طول واژن اضافه مي کند تا توانايي گنجايش آلت مردانه را داشته باشد. در اين حالت ديواره هاي واژن پر خون شده و مواد لغزنده اي را ترشح مي کنند که دخول را آسانتر مي کند. اين ديواره ها بر اثر پيش نوازي مناسب از يکديگر جدا شده و جاي دادن آلت مردانه را در واژن ساده تر مي کنند. بنابراين مي بينيم که پيش نوازي خوشايند و به مقدار کافي تا چه حد مي تواند در کيفيت رابطه جنسي تاثير داشته باشد. واژينيسموس (انقباض دردناک و غيرارادي ماهيچه هاي واژن به هنگام دخول): در اين حالت هرگونه دخولي به واژن به شدت دردناک و حتي غيرممکن است، حتي انگشت خود فرد. در اين مواقع معاينات زنان و زايمان هم با مشکل روبرو مي شود چون بيمار حتي از فکر اينکه وسيله معاينه به واژن وي وارد شود وحشت دارد. چون اين اختلال جزو گروه اختلالات مربوط به درد است و تعريف هر فرد در مورد ميزان دردي که تجربه مي کند با فرد ديگر متفاوت است، بنابراين نحوه برخورد پزشک و اطرافيان اين افراد در طول مدت درمان نقش بسزايي دارد. اولين مرحله در درمان اين اختلال باور کردن مريض و احساس درد وي است. پس از آن پزشک (در ايران) يا روان درمانگر جنسي به همراهي شريک جنسي فرد درمان را شروع مي کنند. به اين صورت که فرد يک سري از ابزاري را دريافت مي کند که مانند انگشت است و معمولا از اندازه انگشت سبابه تا اندازه آلت مردانه را دارد. فرد هر هفته وارد کردن يکي از اين ابزار را به همراه تمرين هاي تمرکز و آرام کننده اعضاي بدن به داخل واژن تمرين مي کند تا زماني که آخرين اندازه هم بدون درد وارد واژن شود. پس از آن به تدريج ورود آلت مردانه را به واژن تجربه ميکند. اين مرحله بايد بسيار آهسته و با توجه به پذيرش بيمار انجام شود. درمان واژينيسموس بسته به عوامل مختلف مي تواند تا بيش از يک سال طول بکشد. براي افرادي که به دنبال راه حل هاي سريع تر هستند درمانهايي چون نزديکي کردن آقا با خانم در حالي که خانم توسط پزشک بيهوش شده و يا فلج کردن عضلات اطراف و دهانه واژن با تزريق موادي چون بوتاکس در ايران گزارش شده که در دراز مدت نه تنها اثر بهتري ندارد بلکه متواند اثر بسيار مخربي روي روابط زوج ها و تصويري که زن از خودش دارد بگذارد. اين روش ها توصيه نمي شود. چنانچه زوج تنها با هدف بچه دار شدن مي خواهند اين اختلال را بر طرف کنند، مي توانند از لقاح با واسطه استفاده کنند يعني مايع مني مرد را به وسيله ابزاري مثل قطره چکان بلند وارد واژن زن کنند و آميزش را به طور مصنوعي انجام دهند. اين مسئله جنبه روحي و رواني دارد و نه جسمي (به جز موارد انگشت شماري که گزارش شده جراحات و ضربات وارد آمده به ناحيه تناسلي موجب بروز اين مشکل شده). به عنوان مثال زني که در دوران کودکي اش به او گفته شده که ناحيه تناسلي اش مي تواند محل آبروريزي و گناه باشد و مرد ها مي توانند آسيب جبران ناپذيري به پرده بکارت او وارد کنند، در آغاز زندگي مشترک ممکن است چنين مشکلي را تجربه کند. واژينيسموس بيشتر در بين زوجهايي گزارش شده که در فرهنگ و يا مذهبشان رابطه جنسي پيش از ازدواج شديدا منع شده و در عين حال بر تشکيل خانواده و داشتن فرزند تاکيد شده است. به عنوان مثال تازه ترين مقالات منتشر شده در پزشکي حاکي از شيوع اين اختلال در ترکيه (مسلمان) و اسرائيل (يهودي) داشته است. نرسيدن به اوج لذت جنسي (ارگاسم): اين اختلال به حالتي گفته ميشود که رسيدن فرد به اوج لذت جنسي با تاخير توام باشد و يا اينکه فرد اصلا اوج لذت جنسي را تجربه نکند. اين حالت کم و بيش در زنان اکثر مناطق جهان ديده مي شود. دليل اين مسئله آن است که دختران از کودکي به حجب و حيا تشويق مي شوند. زماني که همان دختر وارد رابطه مي شود و حالا به عنوان يک زن و شريک جنسي هم بايد وظايفي را انجام بدهد، شکستن حريمي که در آن در ساعاتي از شبانه روز فرد بايد حجب و حيا را کنار گذاشته و از رابطه جنسي با همسرش لذت ببرد خيلي دشوار است. اين طرز فکر که نهادينه شده، نمي تواند مانند يک کليد روشن و خاموش بشود. بنابراين فرد نمي تواند مهارهاي ذهني اش را بشکند و گاهي حتي اگر لذت هم ببرد نمي تواند و يا نمي خواهد آن را بروز دهد، از ترس اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد و متهم شود که زن سبک و هرزه اي است. بنابراين به مرور اين حالت رابطه جنسي را براي فرد از يک حالت خوش آيند به حالت وظيفه و بعضا توام با ترس تبديل مي کند. ترس از اينکه مبادا عکس العملي نشان بدهد که همسرش تصور کند او هرزه است. در ابتداي شکل گيري رابطه جنسي هم اغلب اين ترس وجود دارد که مبادا فرد متهم به اين شود که پيش از اين رابطه جنسي ديگري را تجربه کرده است و براي همين مي داند که چطور بايد در يک رابطه جنسي با طرف مقابل برخورد کرد و لذت هم برد. مورد بعدي که ميتواند باعث اين اختلال شود تاثير معکوس بعضي از داروها بر روي مکانيسم مغزي افراد است. بطور مثال پژوهش ها گزارش داده اند که بعضي از داروهاي ضد افسردگي ميتوانند بر روي رسيدن خانمها به اوج لذت جنسي اثر منفي بگذارند. اگر فرد متوجه اين تاثير شد بايد به پزشک خود مراجعه کند تا در صورت امکان دارو را تعويض کنند و يا مقدارمصرف آن را تغيير دهند اما حتما بايد اينکار توسط پزشک متخصص انجام شود و گرنه در دراز مدت تاثيرات داروي جديد و يا قطع سرخود دارو ميتواند موجب آسيب به فرد شود. با تمامي اين تفاصيل مي بينيم که نقش آقايان در حل اختلالات جنسي خانمها تا چه حد ميتواند موثر باشد. اگر زني احساس راحتي کند و نگرانيهاي خود را بدون ترس از اينکه مورد قضاوت قرار بگيرد با شريک جنسي اش مطرح کند، درصد دچار شدنش به اين اختلالات و يا طولاني شدن درمانش تا حد زيادي کاهش پيدا ميکند. کاهش ميل جنسي: در مطالعات انجام شده و مشاهدات باليني در آمريکاي شمالي بيشترين دليل مراجعه در بين خانمهاي 18 تا 59 ساله را اين اختلال تشکيل مي دهد. کاهش ميل جنسي بر اثر عصبانيت و ناراضي بودن فرد از کل رابطه، خستگي و استرس ممکن است به وجود آيد. در اين مورد همدلي زوج ها و حمايتشان از هم مي تواند راه گشا باشد. در مرحله بعد مشاورين زوج ها و روان درمانگران جنسي هم مي توانند مفيد باشند. تنها اين نکته را بايد يادآور شد که استفاده از رابطه جنسي به عنوان حربه در مقابل شريک جنسي خيلي معقولانه نيست و باعث کدورت بيشتر زوج ها از هم مي شود. وادار کردن فردي که با کاهش ميل جنسي روبرو است براي داشتن رابطه جنسي هم اصلا کمکي به شرايط نمي کند. برخي از داروهاي ضد بارداري هم ميتوانند باعث اين حالت شوند مثلا برخي از انواع قرصهاي ضدبارداري و يا کپسول هاي زير پوستي در گزارشات نام برده شده اند. در اين صورت فرد با مشورت پزشک ميتواند وسيله جلوگيري اش را تغيير دهد. اما تا زماني که از وسيله جلوگيري جديد مطمئن نشده ايد، بهتر است داروي قبلي را قطع نکنيد تا دچار بارداري ناخواسته نشويد. معمولا اگر زني به اختلال در ارگاسم دچار باشد و اين مساله مزمن شود، ممکن است بعد از مدتي دچار اختلال جنسي ثانويه شود که همان کاهش ميل جنسي است. توضيح ساده اين قضيه آن است که انسان دوست دارد کاري را انجام بدهد که از آن لذت ميبرد. اگر فرد براي مدت ها رابطه جنسي داشته که برايش خوشايند نبوده، بطور طبيعي از برقراري آن خودداري مي کند و يا نسبت به آن تمايلي نشان نمي دهد. بنابراين اين مهم است که حتي اگر از طريق دخول به ارضا نرسيديد با تحريک کليتوريس به اوج لذت جنسي برسيد که مغز خاطره خوبي را از رابطه جنسي به ياد بياورد و هر بار نااميد از دريافت لذت نباشد. صميميت زوج ها (بوسيدن، نوازش کردن، در آغوش گرفتن و غيره) بعد از هر بار برقراري ارتباط جنسي هم بسيار مهم است. اينکه زوج ها بدانند که تنها براي رابطه جسمي شان مورد توجه هم نبوده اند و بعد از آن هم به عنوان دو همسر و شريک زندگي براي هم عزيز هستند. اين مسئله براي خانم ها بخصوص بسيار مهم است. در برنامه درگوشي ها نمي توان روند پيشرفت تک تک مخاطبين محترم برنامه را دنبال کرد. به همين دليل پيشنهاد مي کنيم براي بررسي دقيق تر اختلالات جنسي خود و يا شريک جنسي تان از متخصصيني که در محل زندگي تان هستند کمک بگيريد. اميدوارم با اطلاعاتي که در برنامه ها مطرح شده در انتخاب متخصصين حاذق و مربوطه راحت تر عمل کنيد. ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤ برگرفته شده از BBCPersian.com