Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 13 دی، ۱۳۹۳ لینکا سالمن شاید فونت pdf ها رو نداشته باشین که باید این فونتا استفاده کنید: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 آذر، ۱۳۹۴ پارکلت ها: تغییر کاربری پارکینگ های شهری در شهر سائو پائولو پارکلت ها یکی از پر طرفدار ترین مداخلات شهری هسستند که ما به آن ها پرداخته ایم. در برخی از محله های شهر سائوپائولو در طول هفته محیط زیست چند طرح موقتی اجرا شدند که مورد استقبال شهروندان و در نتیجه رسانه ها قرار گرفتند. این در حالی است که طرح جامع جدید شهر مدتی پیش منتشر شده است و فشار زیادی برای مدون کردن قانونی برای تشویق ایجاد فضاهای عمومی نظیر پارکلت ها در این شهر شگل گرفته است که در نهایت توسط شهرداری تایید شده است. در نتیجه بند شماره ۴٠۵-۵۵ این قانون در شهر سائو پائولو شهرداری موظف به ایجاد و نگهداری این پارکلت ها بوده و بر همین اساس برزیل اولین کشور آمریکای لاتین است که سیاست ایجاد این فضاهای عمومی را در قوانین خود گنجانده است. پارکلت چیست؟ برای کسانی که با پارکلت های آشنا نسیتند باید گفت که این فضاهای کوچک خارجی بر روی پارکینگ های کنار پیاده رو ها شکل می گیرند و دارای نیمکت و میز و گاهی دیگر تجهیزات نظیر محل پارک دوچرخه هستند و بدون اینکه از فضای پیاده رو ها برای عابرین کم کنند، به عابرین امکان نشستن و استراحت در خیابان را می دهند . استفاده از این فضاهای عمومی این پیام مهم را یادآور می شود که شهروندان اولویت بیشتری از خود رو ها دارند. پارکلت های سائو پائولو چگونه کار می کنند؟ هر فرد حقیقی و یا حقوقی می تواند بر روی هر کدام از خیابان های شهر پارکلت ایجاد کند. تنها به این شرط که استاندارد های مطرح شده در قانون مورد نظر را رعایت کند. برای مثال این طرح برای خیابان هایی است که دارای محدوده سرعت ۵٠ کیلومتر هستند. افراد علاقمند بایستی درخواست خود را همراه با ابعاد و اندازه پیشنهادی و تجهیزات اجرایی را به شهرداری ارسال کنند. تایید و یا رد طرح ها معمولا به ۵ روز کاری زمان نیاز دارد. جالب است که بدانید این پارکلت ها دارای مجموعه ای از استاندارد های ساخت و ساز از جمله بیشینه طول و عرض، نحوه زهکشی آب های سطحی ، عدم استفاده از چراغ های راهنمایی و غیره هستند. نکته مهم دیگر در مورد آن ها عمومی بودن و رایگان بودن این فضا ها است که مانع خصوصی سازی این فضاهای شهری می شود. برای مثال صاحب یک کافه به راحتی می تواند روبروی کافه خود پارکلتی را اجرا کند اما این فضا تنها برای استفاده از مشتریان آن مغازه نخواهد بود و سایر عابرین نیز می توانند بدون هیچ محدودیتی از آن استفاده کنند. در ضمن این فضا ها بایستی علایم کافی برای نمایش دادن رایگان بودن و عمومی بودن را دارا باشند. منبع: سایت آقای شهردار 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 7 اسفند، ۱۳۹۴ چگونه ابتکارات کوچک، می توانند باعث بهبود یک شهر شوند قاهره، مثل بسیاری از شهرها تا حد زیادی از پراکندگی و عدم تجانس صدمه دیده است. قاهره یک شهر متراکم با قلمرو عمومی از بین رفته است و سیاستمداران از نداشتن پول به عنوان بهانه ای برای فقدان پیشرفت های پایدار یاد می کنند، در حالی که پول هیچ ربطی به نوآوری و خلاقیت ندارد. اقدامات کم هزینه و کوتاه مدت، می توانند در مردم این احساس رضایت را ایجاد کند که کارهای مثبتی در حال انجام شدن هستند. یک شهر را مانند یک پاکت شهری فرض کنید که از کف ها، دیوارها، سقف ها و شهروندان تشکیل شده است. این اجزاء ساده که هر یک ظرفیت محدودی دارند، چگونه می توانند تغییر ایجاد کنند؟ برخی از ابتکارات کوچک مقیاس که اخیرا در شهرهای مصر انجام شده اند، وقتی با برنامه های پر هزینه دولتی مقایسه می شوند، دارای جذابیت زیادی هستند و توجه مردم را برای حضور در فضاها جلب می نمایند. این ابتکارات در نقش “طب سوزنی شهری” هستند که ممکن است قاهره را درمان کنند. فرش قاهره شیوه ای که کف یک شهر سنگفرش می شود، تا حد زیادی در تجربه حسی قدم زدن و ادراک حس مکان، اهمیت دارد. در فرایبورگ آلمان، هر خیابان در بخش تاریخی شهر دارای سنگفرش منحصر به فردی است که با یک طراحی زیبا از سنگ ها، رنگ ها و اندازه های مشخص ایجاد شده است ولی قاهره هیچ توجهی به کفسازی خیابان هایش نکرده است. درنتیجه، CLUSTER (آزمایشگاه قاهره برای مطالعات شهری، آموزش و تحقیقات محیط زیست)، DEDI (مؤسسه گفتگوی آلمان و قاهره) و CKU (مرکز فرهنگ و توسعه در کپنهاگ)، راه اندازی “معابر مرکز شهر قاهره” را اعلام نمودند. هدف از این ابتکار عمل، طراحی مجدد معابر مورد استفاده در مرکز شهر قاهره است. معابر کوداک و فیلیپس به عنوان دو نمونه آزمایشی، مورد استفاده قرار گرفتند. یک کارگاه طراحی در آوریل 2014 برگزار شد که شرکت کنندگان زیادی از جمله ساکنین، مغازه داران، دستفروشان خیابانی و سازمان های میراث فرهنگی در آن حضور داشتند. این پروژه، نمونه خوبی از برنامه ریزی مشارکتی و ایده ای برای طراحی مجدد فضاهای باز میانی در مرکز شهر است که ممکن است منجر به تغییرات وسیعتری شود. رنگ کردن قاهره قاهره به عنوان یکی از شلوغ ترین شهرهای دنیا شناخته می شود و معمولا با یک ابر خاکستری رنگ از خاک و دود غلیظ پوشیده شده است. رنگ ها به طور مستقیم بر سلامت و احساس ما اثر می گذارند. آیا رنگ نمودن این “شهر خاکستری” می تواند موجب کاهش نا امیدی شهروندان محلی و بهبود خلق و خوی، رضایت و بهره وری آنها گردد؟ اخیرا دو طرح مستقل به شرح زیر برای رنگ زدن قاهره راه اندازی شده است: رنگ زدن یک شهر خاکستری یک گروه از دانشجویان دوره کارشناسی مشغول به تحصیل در رشته طراحی داخلی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه هلوان، یک جنبش برای رنگ زدن پله ها، دیوارها و چراغ های روشنایی به منظور افزایش احساس شادی و نشاط در طبقه کارگر قاهره را راه اندازی کردند. این گروه در شهر می گردند تا روشنایی را به خیابان های آن اضافه کنند و احساس قابل لمسی را به وجود آورند که ممکن است زندگی مردم را تغییر دهد. این ابتکار با هدف پوشش کل کشور در نظر گرفته شده بود. جالب این جاست که حمایت دولت از این طرح، فقط محدود به صدور مجوز رنگ کردن بود. ابتکار قاهره در رنگ زدن آنتن های ماهواره خط آسمان قاهره از میلیون ها آنتن ماهواره کثیف و خاکی پوشیده شده است. این منظره ناراحت کننده، یک منبع الهام بخش برای یک هنرمند آمریکایی به نام جیسون استون کینگ بود که تصمیم گرفت وضعیت ظاهری پشت بام های قاهره را تغییر دهد. او شروع به رنگ زدن بام ها در اردالوا نمود که زیست گاهی در غرب قاهره است و ساکن آنجا می باشد. بسیاری از ساکنین از او دعوت کردند که آنتن های بیشتری را در این محله و مناطق دیگر شهر رنگ بزند. این مداخله نوآورانه می تواند باعث افزایش روشنایی و پویایی در منظر شهری قاهره گردد. منبع: سایت اقای شهردار لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۹۴ ابتکارات برخی شهرها برای ایجاد شهرهای بدون خودرو ابتکارات برخی شهرها برای ایجاد شهرهای بدون خودرو رو به صورت PDF از لینک داده شده می تونید دانلود کنید. شهرهایی مثل مادرید، پاریس، چنگدو، هامبورگ، هلسینکی، میلان، کپنهاگ. بسیاری از برنامه ریزان شهری بالاخره به این امر اذعان کرده اند که خیابان ها باید برای مردم طراحی شوند نه فضایی برای جولان دادن قطعات بزرگ فلزات مرگبار. بعد از بیش از یک قرن زندگی با خودرو، برخی شهرها به تدریج به این امر واقف گردیده اند که خودرو جایی در بافت شهری ندارد. شهر، فقط یک فضای مملو از مه دود با ترافیک و ازدحام کشنده و آزار دهنده نیست، حتی خودروها یک شیوه مناسب برای رفتن به اطراف نیستند. ترافیک در لندن امروز کندتر از یک دوچرخه سوار متوسط (یا درشکه) حرکت می کند. مسافران هر روزه در لس آنجلس سالانه 90 ساعت از وقت شان را در ترافیک سپری می کنند. یک مطالعه در انگلیس نشان داد که رانندگان 106 روز از زندگی خود را به دنبال جای پارک هستند. در حال حاضر شمار زیادی از شهرها تلاش می کنند از طریق جریمه، طراحی بهتر، برنامه های جدید و در مورد شهر میلان، حتی پرداخت به مسافران هر روزه برای گذاشتن خودروی خود در خانه و استفاده از قطار، از شر خودرو در محله های خاص خلاص شوند. جای تعجب نیست که تغییرات در پایتخت های اروپایی که صدها و یا هزاران سال پیش از اختراع اتومبیل طراحی شده بودند خیلی سریع اتفاق می افتد. حذف خودرو در حومه های شهری آمریکا که برای رانندگی طراحی شده بودند، مشخصا چالش بزرگ تری است. چند شهر دوستدار خودرو از جمله سیدنی در استرالیا به سمت دیگری حرکت می کنند و فضای مخصوص عابر پیاده در برخی از خیابان های مرکزی شهر را حذف کرده اند؛ بنابراین فضای بیشتری برای اتومبیل وجود دارد. در اینجا به تعداد معدودی از شهرهای پیشرو که به سمت محله های بدون خودرو حرکت کرده اند اشاره شده است. دانلود مقاله لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 15 اسفند، ۱۳۹۴ ایده های خلاقانه از شهرهای سراسر جهان ایده های خلاقانه از شهرهای سراسر جهان به صورت PDF از لینک داده شده قابل دانلود هستش. ایده های مختلفی از جمله موارد زیر: شهر اشتراکی در سئول پشت بام های خنک در نیویورک شبکه اجتماعی زیست محیطی بمبئی، هندوستان پروژه کارت پستال محله در سانفرانسیسکو بوستان آرایی در ژوهانسبورگ نوآوری در مدیریت پایدار پسماندها در ادمونتون مزارع لوفا در مونترال پارکینگ اکسپرس در لس آنجلس دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده