Mohammad Aref 120454 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 فروردین، ۱۳۹۰ ساز تار يكي از آلات خوش طنين و خوش صدا بين سازهاي ديگر موسيقي ايراني است و براي نشان دادن حالات مخصوص موسيقي ايراني بهترين اسباب است. در اين مقاله سعي شده است كه نكات تاريك و ناگفته پيرامون مكتب، شيوه و سبك هاي تارنوازي در 150 سال اخير كه آثار ثبت و ضبط شده از استادان بنام فن نوازندگي تار در دست داريم باز شده و به بحث و بررسي بگذاريم. در اين مقاله سعي شده است تا از آثار صوتي باقي مانده از استادان دوره قاجار همچنين اوايل دوره پهلوي استفاده شده و بر روي نواخته هاي اين استادان تحقيق و بررسي انجام گيرد. تا افتراق بين مكتب و شيوه نوازندگي باز نمايانده شود. لذا جهت پژوهش در اين زمينه آثار سه تن از استادان بنام و صاحب مكتب كه در عرصه موسيقي و نوازندگي تار تاثير گذارترين استادان گذشته بوده اند تم اصلي اين پژوهش قرار گرفته است. همچنين تحولاتي كه بعد از انقلاب مشروطه در زمينه هاي مختلف هنري و اجتماعي و سياسي بوجود آمد باعث پيدايش مكتب خاصي شد كه از طرف استاد علينقي وزيري مطرح گرديد و اين مسئله خود سرآغاز جدا شدن شيوه هاي مختلف نوازندگي از مكتب استاد وزيري شد. كه دراين پژوهش به نكات تخصصي و هنري هر كدام ازمكاتب و شيوه هاي جدا شده از اين مكتب ها اشاره شده است. کلیدواژه‌ها : مكتب ، شيوه ، تارنوازي ، فرهنگ شفاهي ، school ، style ، t?r ، playing ، traditional music ، oral culture نویسنده: داريوش پيرنياكان برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده