معرفی کامیلو سیته ( سیت ) - کامیلوزیته

[bpcom 10070]

کامیلو سیته ( سیت ) ( Camillo Sitte )یک معمار اطریشی بود که در شهر سالزبورگ مدتها مدیر مدسه معماری «اشتاتس گوربه شوله» بوده و نظریات طراحی شهری خود را در قالب یک دفترچه منتشر کرد.وی به علت سفر های بسیاری که در اروپا و مشرق زمین داشته است دارای اطلاعات و مطالعات بسیاری بود و دفترچه وی بارها در فرانسه ، آلمان ، ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی تجدید چاپ گردیده است.

 

قسمتی از نظریات وی به پیوست ارائه میگردد که برگرفته از کتاب تاریخ معماری مدرن تالیف پروفسور لئوناردو بنه لوو است.

 

 

[Mohammad Aref 120452]

یه پاورپوینت هم درباره کامیلو زیته دانشجویان دانشگاه تهران برای درس سیر اندیشه های شهرسازی ارائه دادن که مختصری درباره خود زیته و دیدگاه ها و نظریاتی که در زمینه شهرسازی داشته و همینطور معرفی کتابش به نام هنر ساختن شهرها هستش.

 

دانلود پاورپوینت

[nbbah 12]

لینکا خرابه

[Mohammad Aref 120452]

لینکا خرابه

 

لینک دوم مشکلش حل شده و میتونید دانلود کنید

[zarnaz_a 11]

ممنون بابت لینک. دانلود کردم من اما رمز میخواد

[Mohammad Aref 120452]

ممنون بابت لینک. دانلود کردم من اما رمز میخواد

 

پسورد تمامی فایل هایی که پسوردشون ذکر نشده=www.noandishaan.com

[r.mohammai90 10]

سلام... ممنونم... فایلی که گفتین اتچ شده رو برا دانلود که زدم گفت نیست

چطوری می تونم به مقالاتی در معرفی کامیلو سیته دست پیدا کنم ؟ یا حداقل فایل کتاب( هنر ساختن شهرها)

[Mohammad Aref 120452]

زیته، کامیلو (Sitte, Camillo) (وین 1903- 1843) (در نوشتگان فارسی، کامیلوسیت)، معمار و شهرساز اتریشی که نزد کسانی چون فرستل و فون ایتلبرگر، دانش آموخت. از 1875 تا 1892، سرپرستی دانشکده فنی سالزبورگ و پس از آن، دانشکده فنی دولتی وین را به عهده گرفت. دستاورد سفرهای پژوهشی او، کتاب شهرسازی بر پایه اصول هنری بود (1889) که آوازه فراوانی برایش به همراه داشت. هنوز چند هفته ای از چاپ آن نگذشته بود که نایاب شد و در ژوئن همان سال، دوباره زیر چاپ رفت. ده سال بعد ( در 1900)، برای بار سوم چاپ شد.

 

زیته، چند هفته پیش از مرگش، ماهنامه شهرسازی را راه اندازی نمود (نخستین شماره، 1904)، چاپ چهارم کتابش را پسران وی – زیگفرید و هانریش – در 1909، با پیوستی درباره فضاهای سبز بزرگ شهری چاپ کردند که به خواسته زیته به کتاب افزوده شده بود. چاپ های پیاپی کتاب، نشان از استقبال فراوان و اهمیت آن در میان آلمانی زبانان داشت.

 

زیته، آوازه گر اندیشه هایی بود که همانندی بسیاری با اندیشه های باغشهر ابنیزر هاوئرد (Howard, Sir Ebenezer) داشت. از میان بزرگان شهرسازی، کسانی چون ریموند آنوین (Unwin, Raymond) (در انگستان) و دنیل هادسن (Burnham, Daniel Hudson) (در امریکا) به شدت از او متأثر شدند. به رغم همه تأثیرات بزرگ، جهان گسترده انگلیسی زبانان، با تأخیری 75 ساله، به این اثر پر ارزش دست یافت. نخست، فشرده ای از اندیشه های او را جورج روزبرگ و کریستین کریزمان کالینز – دو تن از استادان دانشگاه کلمبیا – در کتاب کامیلو زیته و تولد شهرسازی نوین (1965) نشر دادند و کتاب اصلی او نیز در همین سال، از آلمانی به انگلیسی برگردانده شد.

 

سال 1889، دو پدیده خود را به معماری و شهرسازی معاصر عرضه کرد؛ برج ایفل و کتاب زیته، اولی نماد شروع اصل نوگرایانه و خردباورانه بود که با سازه ای فولادی ورودش را جشن می گرفت و دیگری کتابی بود که پیامدهای این طرز تفکر را حتی پیش از تحقق پذیری اش، پیشگویی می کرد و هشدار می داد.

[Mohammad Aref 120452]

کامیلو زیته - Camillo Sitte

 

[Mohammad Aref 120452]

کامیلو زیته (۱۹۰۳-۱۸۴۳) اندیشمند نحله شهرسازی فرهنگ گرا

کامیلو زیته یا کامیلو سیت معمار- شهرساز اتریشی و آوازه گر اندیشه هایی بود که همانندی بسیاری با اندیشه های باغ شهر هاوارد داشت. از میان بزرگان شهرسازی کسانی چون ریمون آنوین (انگلستان) و دنیل هادسن (آمریکا) به شدت از او متأثر شدند.

 

 

او با دیدگاه های نوستالوژیکی که نسبت به شهرهای قرون وسطایی داشت در زمره اشخاصی چون جان راسکین قلمداد می شود اما تفاوتش در این بود که چون در حیطه‌ عمل اقدام می کرد و نه نظریه پردازی محض ، ناچار به پذیرفتن واقعیت شهر مدرن و عصر صنعت نیز شده بود. کامیلو زیته از شهر مدرن صحبت می کند و آن را یک اثر هنری می داند. او معایب شهر معاصر را در یکنواختی نظم و ترتیب زیاده از حد، مبالغه در قرینه سازی و عدم تناسب در معماری و فضاهای بزرگ غیر مشخص می داند. و محاسن شهرهای قرون وسطی را با توجه به محیط های زیبا، تقسیم بندی فضاها بر حسب عملکرد آن‌ها، کمپوزیسیون غیر قرینه و ترتیب هماهنگ فضاها و حجم های معماری می داند.

 

 

 

کامیلو زیته مانند رمانتیک های زمان خودش، گذشته را در تقابل حال قرار می دهد اما به جای مردود شناختن یک باره شهر مدرن (کاری که راسکین کرد) به تجزیه و تحلیل یک به یک معایب می پردازند و راه حل هایی را برطرف کردن هر کدام ارائه می دهد که مهم تر از همه، موضوع احیای قسمتی از ارزش های قابل توجه نخستین شهرهای کهن در شهرهای مدرن است. او «هنر» و «مفید بودن» را دو امر متضاد می داند و مشکلاتی را تکنیک به بار آورده است در مقابل موضوع «هنری» بودن شهرها قرار می دهد.

 

 

کامیلو سیت برای رفع زشتی شهرهای عصر صنعت، چاره کار را در بازگشت به شیوه های هنری قرون وسطی پیشنهاد می کند. به نظر وی نحوه ای که در شهر قرون وسطایی، خیابان به میدان می پیوست رابطه‌ بین بازار و کلیسا یا ابنیه‌ اصلی دیگر به وجود می آورد و همه از توازن طبیعی برخوردار بودند که در سیمای شهر آشکار بود.

 

 

کامیلوسیت به مقوله ای به نام «طراحی کامل و یکدست» اعتقاد دارد. او نظم فضایی را به عنوان ساماندهی یک سری مجموعه های منفرد نمی بیند که تکه‌ تکه رها شده اند : بلکه فضای شهری را فضایی ممتد می داند که مجموعه ها در آن با یکدیگر در هماهنگی کامل قرار دارند.

 

 

برای کامیلوزیته قوانین شهرسازی در یک جمله خلاصه می شد و آن اینکه شهر باید حافظ منافع و ضامن خوشبختی ساکنین خود باشد. وی نقایص شهر اواخر قرن نوزدهم را به خوبی دریافته بود ولی پیشنهاد‌هایش برای اصلاح شهر فقط جنبه تسکین درد داشت. گشودن مرکز میدان ها شهرها، انتقال مجسمه ها و برج های یادگاری به یک گوشه‌ میدان، ایجاد باغچه در حیاط آپارتمان های مسکونی به جای مرکز شلوغ شهر ، بر پاداشتن دیوارهای بلند در اطراف پارک های عمومی برای حفاظت آن ها در مقابل سر و صدای خیابان همه رفرم های سطحی بودند که کامیلوزیته پیشنهاد می کرد.

 

 

کتاب «ساخت شهر مطابق با اصول هنری» اثر اوست.

 

کامیلو زیته در این کتاب اندیشه ها و افکار خویش را بدین صورت مطرح می سازد.

 

 

 

• زیته در این کتاب معتقد است گرایش ها و افکار شهرسازان امروزه در حیطه‌ مسائلی مانند حمل‌ و نقل، شیوه‌ مناسب استفاده از مکان و به ویژه توجه بهداشت قرار گرفته است و از سوی دیگر گرایش همگانی در محکوم کردن عدم توجه به مسائل هنری و ناکامی های شهرسازی نوین در این زمینه وجود دارد. اصل موضوع آن است که درباره مسائل فنی شهر، به دستاوردهای بسیاری رسیده ایم، در صورتی که در زمینه‌ هنری تقریباً هیچ کاری نکرده ایم.
  
• کامیلو زیته از ناتوانی شهرسازی نوین در ایجاد فضاهای جذاب و خاطره انگیز افسوس می خورد و می گوید: ما حتی به جمله‌ ارسطو –که یک شهر باید به گونه ای ساخته شود که برای شهروندانش امنیت و خوشبختی را تأمین کند- نیز نرسیده ایم و اعتقاد دارد برای رسیدن به شرایط مورد نظر ارسطو باید به مسایل هنری شهر نیز توجه نمود.
  
• کامیلو سیت متأسف است که چرا همکارانش میدان و دیگر فضاهای شهری را «محل تعامل اجتماعی» و فضایی چند کاره نمی بینند. بلکه آن را تنها روزنی برای ورود نور و هوا یا ایجاد تنوعی در بافت یکنواخت و کسل کننده و یا جلوخانی برای یک ساختمان پرشکوه می پندارند. او مکان های اصلی شهر را از زمان های دور تا کنون ، نیاز حیاتی و مهم ترین عامل زندگی جمعی می داند و هشدار می دهد که برخلاف گذشته در دوران جدید تلاش بر آن است که زندگی جمعی به درون ساختمان ها تبعید شود.
  
• از نظر کامیلو زیته خیابان عنصر اساسی شهر و تجلیگاه زندگی اجتماعی و عملکردهای حیاتی محسوب می شود و تنها یک راه عبوری نیست. وی اصطلاح پانوراهای خیابانی را برای نخستین بار مطرح کرد و از دل پذیری دورنماها و مناظر به هم پیوسته و چشم انداز شهری سخن گفت.
  
• برای او میدان مرکز افتخار آفرین زندگی اجتماعی است و به تقلید از پیشینیان بر خالی نگه داشتن آن به منظور تعاملات اجتماعی تأکید دارد.
  
• او از واگیر بیماری جدیدی که اطراف آثار یادمانی کلیسا را نفی می کرد و آنها را مانند مجسمه ای در میان صحنه ای برهنه قرار می دهد و آن را میدان می نامند، خبر و هشدار می داد و می افزاید که این رفتار نه به نفع ساختمان و زندگی جمعی است و نه ریشه در گذشته دارد.
  
• کامیلو سیت در می یابد که رابطه‌ مستقیمی میان بزرگی میدان و میزان شکوه و ابهت آن وجود ندارد و هر چه میدان گشاده تر باشد تأثیر بدنه ها در آن کمتر خواهد شد.
  
• او به شیوه‌ ترکیب فضاها پرداخته و جذابیت آنها را وابسته به تباین فضایی آنها می داند.
  
• زیته فقر شهرسازی عصر خود را به خاطر بی توجهی به عناصر هنر، رعب‌آور می داند و از «بلوک های شهری مکعب گله می کند و آن را ارمغان شهرسازی نوین در برابر گذشته می داند.
  
• کامیلوزیته بیان می داشت: در گذشته فضا مرکز توجه طراحان بوده و توده را برای محصور کردن مناسب فضا به کار می برند، اما امروز مرکز توجه به توده‌ ساختمانی انتقال یافته، لچکی ها و خرده های اضافی را برای میدان یا فضای شهری در نظر می گیرند.
  
• کامیلو زیته معتقد است امروزه متأسفانه تنها سه گونه سیستم اصلی و چند مدل ترکیبی آن ؛ سیستم شطرنجی، شعاعی و سه گوش به رسمیت شناخته می شود و برای ما تنها مهم این است که مشکل ترافیک را حل کند.
  

 

 

 

 

 

• زیته می گوید: اگر مهندسان ترافیک لحظه‌ ای پرگار و شاسی خود را کنار بگذارند و دست هنرمندان را نگاه کنند خواهند دید که حتی در شبکه‌ شطرنجی نیز می توان فضاهای جذابی را آفرید.
  
• زیته گونه ای همسازی و همکاری میان مهندس و هنرمند را پیشنهاد می دهد.
  
• کامیلوزیته خاطر نشان می کند که یک گره ترافیکی یک گره بصری نیز هست و ثابت می کند که رهگذر (پیاده/سواره) در میدان های دایره ای جهت یابی خود را از دست می دهد.
  
• او ریشه‌ گرایش به هندسی کردن شکل قطعات ، بالا بردن تراکم ساختمانی و راسته کردن خیابان‌ ها را در روند روزافزون فشردگی جمعیت و افزایش سرسام آور قیمت می داند و می نویسد: یک شهرساز هنرمند می باید این نیروها را شناخته و در کار خود دخالت دهد.
  
• به نظر او یک تضاد درونی میان دو جنبه‌ شهرسازی یعنی کاربرد و هنر آن وجود دارد ولی این تضاد نباید باعث شود که شهرساز تنها به یکی از دو جنبه توجه نماید.
  
• به باور کامیلو زیته یکی از مشکلات اصلی در بی توجهی به جنبه های شهرسازی تبدیل این موضوع به مسئله‌ اداری است. او می نویسد: از طریق اداره های ساختمان نمی توان به یک طرح دلخواه رسید، همان گونه که یک کلیسای یادمانی ، یک نقاشی تاریخی یا یک سمفونی را به صورت اداری نمی توان خلق کرد.
  
• کامیلو سیت معتقد است اثر هنری را نمی توان به صورت گروهی و به دست یک کمیته‌ فنی آفرید، بلکه این مهم همیشه به دست یک نفر به سر منزل مقصود می رسد.
  
• زیته مدافع و مبلغ برنامه و تدوین اصول و قواعد هنرمندانه طراحی است و اعتقاد دارد که گسترش شهر بدون برنامه و چشم انداز دستاوردی جز آشفتگی یا یکنواختی کسالت بار نخواهد داشت.
  
• او شبکه‌ شطرنجی شهرهای امریکای شمالی را یکی از نمونه های مهم بی برنامگی و بی محتوا بودن فضاها و قطعه بندی های شهری معرفی می کند.
  
• کامیلو زیته تحلیل تناسبی را جانشین تحلیل گونه شناسی می کند.
  
• زیته توصیه می کند فضاهای سبز و پارک ها را در جوار خیابان ها قرار ندهید بلکه به داخل بافت منتقل کنید و می افزاید بر خلاف فضاهای سبز که می باید از پراکندگی مناسب برخوردار باشند باید اماکن عمومی را تا حد امکان به صورت مجموعه طراحی کرد.
  
• به اعتقاد وی خیابان ها و میدان ها باید دارای محصوریت مناسب بوده و به دیدهای ناشی از حرکت در آن ها توجه کافی مبذول نمود. دیدهای دور و نزدیک دید به طبیعت و یا مصنوع. (هرچه فضا محصور تر، قابل ادراک تر)
  
• کامیلو زیته معتقد است توپوگرافی زمین، مسیرهای موجود آب و راه های موجود را نباید زورمندانه و به نفع بلوک های مستطیل شکل تغییر داده، بلکه از آنها به عنوان عاملی که باعث از بین رفتن یکنواختی و کسالت محل می باشند استقبال نمود.
  
• کامیلو سیت از مزایای مسیرهای غیر مستقیم، به خاطر جلوگیری از ایجاد تونل های باد طرفداری نموده است.
  
• زیته اعتقاد دارد: با تعیین و طراحی ساختار اصلی شهر ، فضاها و اماکن عمومی نیمی از کار انجام‌ شده است و باید پس از آن به پر کردن فضاهای میان خیابان‌های اصلی پرداخت.
  
• کامیلو زیته تأکید دارد فضاهای شهر جذاب، باعث حس تعلق، غرور و احساس توطن خواهد شد.
  
• به جای فضا انتزاعی و پراکنده الگوی ترقی گرا ، کامیلو سیت فضایی مشخص را پیشنهاد می کند که در تداوم زمینه ساختمان ها باشد.
  

 

 

کامیلو زیته سهم بزرگی در شهرسازی زمان خود داشت:

 

• با احیای علاقه و توجه نسبت به شهرهای قدیمی به بناهای تاریخی منفرد، به عادت نا خوشایند جدا کردن و مجزا ساختن بناهای قدیمی خاتمه داد. او در این زمینه برای نگهداری مجموعه های کامل معیارهایی بوجود آورد.
  
• با پیشنهادهای خود در مورد ساده ساختن مسائل نرمال، معماران را به جانب تحقیق در مسائلی راهنمایی می کند که خواه نا خواه به اصول شهرسازی مدرن منتهی می شود و مهم‌ ترین اقداماتش این است که به عنوان یک معمار پلی میان تئوری و عمل ایجاد می‌کند.
  

 

کامیلو زیته می گوید «احیای مدل های قدیمی با روشی متفاوت با آنچه در کپی های امروزی دیده می شود انجام پذیرد. هرچند که کپی ها در نهایت استادی باشد. تنها با آزمایش است که می توانیم آنچه را که برای تلفیق با موقعیت مدرن مناسبتر است اقتباس کنیم.»

 

منبع: کیمیافکر بزرگ

[Mohammad Aref 120452]

مقاله شهرسازی هنری : زیبایی شناختی کاملیو زیته (Artistic Principles of Camillo Siite in Urban Planning) نوشته نوین تولایی که در شماره سی و هفتم مجله آبادی منتشر شده است را به صورت PDF از پیوست می تونید دانلود کنید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام