زندگی ماشینی

[شقایق31 40,377]

● رنج پدران

 

اما رنج پدر امروز نیز به گونه ای دیگر است؛ او گرچه طبیعتش ایجاب می کند، اما این طبیعت را باید شناخت و هدایت کرد. شاید رنج آورتر از این برای تک تک اعضای خانواده نباشد که پدر بخواهد کم بودن حضورش در خانه را با پول جبران کند. این پول بسان مُسکنی است که زخم را عمیق تر می کند تا بهبود دهد. آب و دانه و آشیانه برای زن و فرزند ضروری است، اما تا نفس و حضور گرم پدر و کلام راهنمایش نباشد، انبوه اسکناس و معلم خصوصی و مدرسه فلان و... حکم سم را دارد و از این طریق به بیراهه رفته ایم. خودمانیم، حظّّّی که فرزند دیروز از خرید یک دوچرخه معمولی، آن هم پس از سال ها و با دسترنج یا پس انداز خود می بُرد، آیا با لذت فرزند امروز از دریافت یک دوچرخه لوکس یا کامپیوتر و سی دی و چه و چه (به عنوان پاداش ۲۰گرفتن) قابل مقایسه است؟! و به همین قیاس در نظر بگیرید، زوجی را که مایحتاج زندگی را ذره ذره و با تلاش خود فراهم می کردند، در مقابل اکثر زوج های امروز که از سیر تا پیاز زندگی را از همان اول همراهشان می کنند و بعد خیلی زود حوصله شان سر می رود و به جان هم می افتند و طلاق...

 

... و من صدایی خاموش را همواره از بچه های کوچک و بزرگ امروز می شنوم که شاید ناخودآگاه می گویند: «پدر می خواهیم نه ماشین و پول؛ مادر می خواهیم نه معلم سرخانه.» و نیز صدای زنانی را می شنوم که می گویند: «همدم می خواهیم نه ماشین و پول...»

 

...شاید بشر همچنان که «آرام آرام» و «ناگهان» مدرن شد، باید که «آرام آرام» و «ناگهان» به طبیعت، سادگی و روح زندگی بازگردد. شاید حالا وقت آن فرارسیده باشد که سلول های مجلل یا نیمه مجللی را که با چنگ و دندان برای خود ساخته ایم و به درونشان خزیده ایم، رها کنیم و به آغوش طبیعت بازگردیم. شاید هم بهتر باشد راه میانه را برگزینیم و از هر دو استفاده کنیم؛ یعنی بازگشتمان به طبیعت همراه با بهره مندی از پیشرفت و تکنولوژی و دانش باشد و این بار زندگی متعادل را تجربه کنیم؛آن چه که روحمان در این دنیای دود و آهن از دست داده است...

 

امروز ما نیازمند آن هستیم که به آرامش برسیم و از دغدغه و اضطراب و شتاب و بیماری های رنگ به رنگ روح و جسم، شفا یابیم...

 

تاپیک آپ

خیلی متنش پر باره

مرسی