Hossein.B 3666 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 فروردین، ۱۳۹۰ به طور معمول مشعل ها همراه و متناسب با دیگ انتخاب می شوند و به میزان مصرف سوخت بر حسب لیتر در ساعت و كیلو گرم در ساعت یا گالن در ساعت مشخص می شوند. با داشتن قدرت حرارتی دیگ و ارزش حرارتی سوخت مایع , می توان نوع مشعل و میزان مصرف سوخت را انتخاب كرد .منتها چون مقداری حرارت سوخت از راه دود كش و تلفات دیگر به هدر می رود , در موقع محاسبه , راندمان مشعل را باید در نظر داشت. چون بیشتر گازوییل مصرف می شود می توان مصرف مشعل را از تقسیم قدرت حرارتی دیگ (QB) در حاصل ضرب ارزش حرارتی هر كیلو گازوییل ( حدود 10000 كیلو كالری ) در راندمان مشعل كه بین 6/. تا 85/. است را به دست آورد.چون وزن مخصوص گازوییل 8/. است , بنابراین به ازای هر لیتر حدود 8000 كیلو كالری حرارت تولید خواهد شد كه این مقدار BTU 32000 است. اگر راندمان متوسط مشعل ها را 78/. انتخاب كنیم , به ازای هر لیتر گازوییل معادل BTU25000 حرارت تولید خواهد شد. كاتالوگ انتخاب مشعل در أخر این مبحث موجود می باشد. با پیدایش سوخت های مایع و محسناتی كه نسبت به سوخت های جامد دارند, روز به روز در مشعل ها پیشرفت حاصل شده است و امروزه تقریبا در اكثر دیگ های حرارت مركزی و صنایع , سوخت مایع مصرف می شود و در نتجیه وجود مشعل ها ضروری است. 2 لینک به دیدگاه
Hossein.B 3666 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 6 فروردین، ۱۳۹۰ مشعل ها از لحاظ پودر كردن سوخت به سه نوع تقسیم می شوند: 1- فشاری 2- با فشار بخار یا فشار هوا 3- با فشار ضعیف هوا در نوع فشاری , سوخت با فشار یك تلمبه به داخل دیگ پاشیده می شود و هوا نیز به طور طبیعی از اطراف نازل سوخت پاش وارد می شود. در نوع دوم ,سوخت به وسیله فشار هوا یا بخار به داخل دیگ فرستاده می شود.در این مشعل جریان سوخت از منبع تا پستانك به علت وزن مایع است و گاهی با فشار پمپ ضعیف انجام می گیرد. در این سیستم به علت فشار هوا و كمپرسور و یا فشار بخار , صدای نسبتا زیادی به وجود می آید كه از عیوب مشعل می باشد. بالا خره نوع سوم ,كه بیشتر در دیگ های حرارت مركزی به كار برده می شود و كامل ترین نوع مشعل است و در دو نوع مشعل با فشار كم و مشعل با فشار زیاد ساخته می شوند. 1-مشعل با فشار كم: این مشعل تشكیل شده است از یك الكترو موتور و یك وانتیلا تور و یك پمپ سوخت كه معمولا روی یك محور قرار دارند و با حركت الكترو موتور به كار می افتند. پمپ , سوخت را از منبع می گیرد و در داخل لوله مشعل كه در انتهای آن نازل قرار گرفته است , فشرده می كند و چون نازل دارای سوراخ های ریزی است , سوخت به صورت پودر به داخل كوره پاشیده می شود. وانتیلاتور نیز اكسیژن لازم را به وسیله هوای محیط از اطراف نازل داخل محفظه احتراق می رساند. در این حالت برای ایجاد شعله , احتیاج به یك جرقه است كه آن نیز از دو سر سیمی كه متصل به یك ترانسفور ماتور فشار قوی در حدود 12000 ولتی است , ایجاد می شود. این جرقه ممكن است دایمی باشد كه در دیگ هایی كه محیط گرم كافی ندارند مورد احتیاج است . در این صورت ترانسفور ماتور باید دارای قدرت كار همیشگی باشد و یا ممكن است جرقه به طور متناوب باشد . یعنی در موقع شروع احتراق چند لحظه جرقه زده شود و پس از گرم شدن كوره , جرقه قطع شود .در این نوع مشعل ها وسایل دیگری مانند مانو متر و صافی روغن و شیر برقی )سولنویید ولو) نیز به كار برده می شود . شیر برقی به خصوص وقتی كه منبع سوخت بالا تر از مشعل با شد , حتما لازم است, چون ممكن است پمپ سوخت خوب آب بندی نباشد و هنگامی كه مشعل كار نمی كند , سوخت, قطره قطره وارد كوره و تبخیر شود كه در موقع روشن شدن مجدد تولید انفجار خواهد كرد . ولی با وجود شیر مربوطه چون به محض از كار افتادن موتور راه سوخت نیز بسته می شود . از دیگ محافظت كامل به عمل می آید. پمپ های مشعل معمولا یك طبقه هستند و در بعضی موارد ممكن است دو طبقه باشند. در حالتی كه منبع سوخت پایین تر از مشعل باشد , وجود پمپ دو طبقه ضروری است . در این مشعل ها مقدار هوا و مقدار سوخت به وسیله دریچه تنظیم هوا و شیر تنظیم سوخت كه به ترتیب اطراف وانتیلاتور (بادرسان) و روی پمپ قرار دارند, كنترل می شود . عمل راه افتادن و از كار افتادن مشعل به وسیله فرمان خود كاری مانند ترموستات دیگ و كنترل دود كه گاهی به جای آن سلول فتو الكتریك به كار می رود, انجام می گیرد. 2- مشعل با سوخت مایع سنگین: این مشعل نیز مانند مشعل قبلی است , با این تفاوت كه به جای وانتیلاتور , یك دمنده به كار رفته و پمپ آن نیز مناسب با درجه غلظت مایع سوخت انتخاب شده است. در موقع راه اندازی این مشعل قبلا شروع كار را به وسیله سیال گازی شكل یا سوخت سبك دیگری انجام می دهند كه در این صورت یك دستگاه راه انداز به آن اضافه خواهد شد. به طور كلی هر نوع مشعل برای ظرفیت های مختلف ساخته شده است كه نسبت به ظرفیت حرارتی دیگ و انواع آن , می توان با تعویض نازل و تنظیم هوا از آن استفاده كرد. مثلا یك مشعل با ظرفیت 1 تا 5 و5 تا 10 لیتر ساخته شده است كه می توان با تغییر پستانك , مصرف آن را به حداكثر یا حداقل رساند . مشعل گازی: در این نوع مشعل, گاز بوسیله شیر خودكاری با فشار اولیه خود وارد دیگ می شود و با تركیب با هوایی كه همراه خود وارد كوره می كند , مشتعل می شود و در حدود 80% حرارت خود را به دیگ می دهد . معمولا عمل ایجاد شعله به وسیله شمع خود كار انجام می گیرد .در مورد این مشعل ها وسایل محا فظتی پیش بینی می شود , به خصوص اینكه گاز بدون اشتعال وارد دیگ نشود . این عمل به وسیله یك كویل ترمو الكتریك كه نزدیك شعله شاهد(شمع) قرار دارد , كنترل می شود . به ترتیب كه با بودن شعله كویل گرم می شود و جریان ترمو الكتریك از آن عبور می كند و پس از اثر كردن روی شیر خود كار , آن را باز نگه می دارد. اما به محض اینكه شعله خاموش شد , جریان ترمو الكتریك از بین می رود و شیر بسته می شود و راه ورود گاز را به دیگ می بندد كه برای راه اندازی مجدد , باید شیر گاز را با دست باز كرد . این نوع مشعل نیز برای ظرفیت های مختلف ساخته شده و در دسترس است . اصول سرویس و نگه داری مشعل گازی بدین قرار است: 1- تمیز كردن باد زن. 2- رگولاتور گاز و شیر ها. 3- بررسی اتصالات. 2 لینک به دیدگاه
مجیدرحیمی 1695 اشتراک گذاری ارسال شده در 21 آبان، ۱۳۹۱ با توجه به کامل نبودن راندمان احتراق مشعل ها و برخی پرتهای حرارتی معمولا هنگام انتخاب ، ظرفیت مشعل 20 درصد بیشتر از ظرفیت دیگ موتورخانه در نظر گرفته می شود. به ازاء هر 300 متر افزایش ارتفاع از سطح در یا بدلیل کاهش غلظت هوا ، راندمان احتراق سوخت انواع مشعل ها حدود 4% کاهش می یابد. ارزش حرارتی هر متر مکعب گاز طبیعی تقریبا معادل K.cal 9500 می باشد. معمولاً مشعل های گازی خانگی با فشار گاز 1/4 پوند یا 17.5 میلی بار که همان فشار گاز شهری است کار میکنند و ظرفیت گرمایش این مشعل ها تا حدود 800،000 کیلو کالری در ساعت است ولی مشعل های صنعتی به فشار گاز ورودی 2 پوند یا 140 میلی بار نیاز دارند. اگر فشار گاز ورودی به موتورخانه ای که مشعل های صنعتی (از 800،000 کیلو کالری به بالا) در آن نصب شده حدود 2 پوند باشد لازم است در لوله ورودی گاز به هر مشعل یک بالانسر نیز نصب شود. بالانسر ها وظیفه ایجاد تعادل در فشار گاز ورودی را انجام می دهند ولی اگر فشار گاز ورودی به موتورخانه ای که از مشعل های صنعتی در آن استفاده شده 15 پوند یا بیشتر باشد باید از رگولاتور گاز که وظیفه آن کاهش فشار گاز ورودی به مشعل است استفاده گردد. فراموش نکنید نصب ***** گاز متناسب با سایز لوله ورودی به هر مشعل جهت جلوگیری از خرابی دیافراگم شیر برقی اتوماتیک هر مشعل الزامی است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده