مطالعه پروتئين‌هاي سرطاني با نانوپليمرها

[محمــد 4,415]

محققان دانشگاه پردو موفق به ساخت پروتئين‌هاي خاصي شده‌اند كه در مطالعه روش تشكيل سلول‌هاي سرطاني مورد نياز هستند.

 

 

 

 

دابلو اندي تااو، استاديار بيوشيمي بيان داشت كه اين پروتئين‌هاي خاص فسفوپروتئين‌ها ناميده مي‌شوند كه مي‌توانند مورد تحليل قرار گرفته و بر اين اساس راه‌هايي را براي ممانعت از فرايندهايي منجر به سرطان بيابيم. اما ابتدا بايد اين پروتئين‌ها را از دريايي از هزاران پروتئين به‌دام انداخت.

 

"تااو " توانست تا به‌روش به اسارت گرفتن، خانواده يون فلزي مبتني بر پليمر را توسعه دهد و به ثبت برساند و اين نانوپليمر مصنوعي پروتئين‌هاي و پپتيدهي كه داراي فرايندي به نام فسفوريلاسيون هستند و در سرطان بسيار يافت مي‌شوند را جدا كند. تكنيك به ثبت رسيده به تااو امكان مي‌دهد تا اين پروتئين‌ها را استخراج كند. كسب اطلاعات اين پروتئين‌ها براي مطالعه نحوه مبارزه با فرايندهايي كه سبب سرطان مي‌شوند با اهميت است.

 

يافته‌هاي اين تحقيقات در آخرين شماره مجله پروتئوميكس مولكولي و سلولي با عنوان "پروتئين‌هاي هدف هزاران بار كمتر از ساير پروتئين‌ها هستند. مطالعه آنها بدون اينكه آنها را به‌دام بيندازيم مشكل است " منتشر شده است.

 

سلول‌هاي طبيعي رشد مي‌كنند و درنهايت مي‌ميرند اما سلول‌هاي سرطاني به رشد خود ادامه مي‌دهند و نمي‌ميرند.

 

وي گفت: تصور مي‌شود كه فسفوريلاسيون كه در آن نوعي از آنزيم به‌نام كيناز به يك پروتئين روي يك سلول متصل است- مسئول ايجاد سلول هاي سرطاني باشد.

 

نانوپليمر اين محقق محلول در آب است و داراي يون‌هاي تيتانيوم بر روي سطح خود است كه با پروتئين‌ها و پپتيدهاي فسفوريلازه موجود در محلول پيوند برقرار مي‌كند. اين پليمر همچنين در يك گروه شيميايي است كه مجدد فعال مي‌شود و به اجزاي كوچك‌تر متصل مي‌شود كه به "تااو " امكان استخراج پليمرها را مي‌دهد.

 

تااو گفت: به محض اينكه نانوپليمر را در محلول قرار داديد بايد آنها را استخراج كنيد به‌طوري كه ما يك دسته روي پليمر مي‌گذاريم كه مي‌توانيم آن را بگيريم و از محلول خارج كنيم.

 

در تست‌هاي آزمايشگاهي، نانوپليمر تااو و تكنيك استخراج دو بار پروتئين‌هايي به‌وسيله آنزيم موجود در سلول‌هاي لوسمي فسفوريلازه مي‌شوند اما در سلول‌هاي سرطان سينه متاستازيك وجود ندارند را جدا كرد.

 

اكنون "تااو " به‌دنبال فرصتي است تا از پليمر و تكنيك خود در سطح وسيع‌تري استفاده كند تا به توسعه داروهاي جديد سرطان كمك كند.

 

وي گفت: اين تكنيك مفيد است و مي‌توان از آن در ابعاد وسيع براي تحقيقات سرطان و بيماري‌هاي عفوني استفاده كرد.