دالیا 165 اشتراک گذاری ارسال شده در 25 آذر، ۱۳۸۸ ارائه ي نيرو محركه‌اي جديد براي نانوماهواره‌ها اداره‌ي تحقيقات علمي نيروي هوايي آمريكا روي پروژه پروفسور گاليمر سرمايه‌گذاري كرده‌است. موضوع اين پروژه افزايش نيرومحركهي الكتريكي ذراتي به ابعاد نيم اينچ بوده كه قادر است سرعت را تا چند صد و يا چند هزار مايل بر ساعت افزايش دهد. اين پروژه مي‌تواند تأثير بسزايي روي نانوماهواره‌ها و فضاپيماهاي بزرگتر داشته باشد. منشأ ايجاد نيرومحركه، باردار شدن و شتاب يافتن ذرات است كه مي‌تواند فضاپيما را به پيش براند. گاليمر مي‌گويد: «ذرات مورد استفاده در اين فناوري ابتدا 10 تا 50 نانومتري هستند كه پس از تجمع به ابعاد 1 تا 10 ميكرون مي‌رسند. دليل افزايش ب‍ُعد، اين است كه در مقياس نانو، ذرات قابل ديدن نيست؛ اما با آمدن در مقياس ميكرون اين ذرات قابل مشاهده مي‌شوند». دانشمندان در حال طراحي مجموعه‌اي از نوعي مواد هستند؛ اين مواد در عين حال كه مي‌توانند در فاصله‌ي بسيار نزديك به هم قرار گيرند، قابليت تحمل ولتاژهاي بالا را نيز داشته باشند. با تمام اصلاحات انجام‌شده، هنوز NanoFET با چالش‌هايي روبه‌رو است. يكي از چالش‌هاي موجود در اين راه جمع كردن اين مواد در يك شكل و قرار دادن آن درون ماهواره‌اي است كه اندازه‌اش از يك توپ بسكتبال بزرگتر نيست. دكتر گاليمر اميدوار است بيشتر مشكلات موجود را طي 3-4 سال آينده حل كنند. در ضمن، محققان نيرومحركهي الكتريكي نانوذرات را در هوا و خلأ روي فضاپيما تست كرده‌اند كه اين نوعي شبيه‌سازي شرايط جاذبه كم در فضا است. با توجه به نياز نانوماهواره‌ها و ماهواره‌هاي بزرگتر به نيروي محركه‌ي مناسب، اين پروژه قابليت ناميده شدن به‌عنوان نيرومحركهي انقلابي را داراست؛ البته از اين نيروي محركه مي‌توان در وسايل نقليه غير فضايي نيز استفاده كرد سه شنبه 24 آذر 1388 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده