برندگان نوبل ادبیات ازاغاز تاکنون

[spow 44197]

جایزه ادبی نوبل، به عنوان معتبرترین جایزه ادبی، فردا برنده خود در سال 2008 را معرفی می‌كند. جایزه نوبل ادبیات، معتبرترین و ارزشمندترین جایزه ادبی جهان به حساب می‌آید. این جایزه همه ساله بسیاری از نویسندگان، شاعران، مقاله‌نویسان، منتقدان و روزنامه‌نگاران را به هیجان می‌آورد و گمانه‌زنی‌های بسیاری را موجب می‌شود.

صرف نظر از جهت‌گیری‌های آكادمی نوبل در رشته ادبیات، به خصوص طی سال‌های اخیر، همواره عده‌ای در طول 108 سال اخیر زبان به تحسین انتخاب‌های آكادمی گشوده‌اند و عده‌ای دیگر نیز به انتقاد از نوبل پرداخته‌اند.

كسانی كه موافق انتخاب‌های نوبل هستند، استدلال می‌كنند كه این انتخاب، براساس نظر بسیاری از ناشران، نویسندگان و منتقدان معرفی می‌شود. مخالفان هم خرده می‌گیرند كه چرا اولا نامزدهای دریافت جایزه در هر سال اعلام نمی‌شود و درثانی بسیاری از بزرگان ادبیات در زمان حیاتشان نوبل نگرفتند كه اعطای جایزه نوبل به آن‌ها می‌توانست سطح این جایزه را فراتر از آن‌چه كه امروز هست، ببرد. ضمن آنكه شائبه سیاسی بودن این جایزه نیز طی سالهای اخیر قوت گرفته است.

این دسته می‌گویند كه اگر هم نوبل اكنون اعتباری دارد به واسطه اهدای جایزه به بزرگانی چون آلبر كامو، ژان پل سارتر، رومن رولان، ویلیام فاكنر، ارنست همینگوی، جان اشتاین‌بك، گابریل گارسیا ماركز، توماس مان، هرمان هسه، روژه مارتین دوگار، ویلیام گولدینگ و ساموئل بكت است.

از جمله معروف‌ترین چهره‌های ادبی كه موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل نشدند، از جیمز جویس، مارسل پروست، نیكوس كازانتزاكیس، آنتوان چخوف، لئو تولستوی، جورج اورول، جی.‌دی.‌سلینجر، فرانتس كافكا، ویرجینیا وولف و آلن‌رب‌گریه می‌توان نام برد.

این جایزه یكی از چند جایزه‌ای است كه بنا بر وصیت «آلفرد برنهارد نوبل» (1833-1899) شیمیدان سوئدی، به‌وجود آمد. نوبل كه با اختراع دینامیت و باروت بدون دود (نیتروگلیسیرین) ثروت سرشاری عایدش شده بود، وقتی مشاهده كرد كه از اختراع او، برخلاف انتظارش، برای افزایش قدرت سلاح‌های جنگی و آدم‌كشی استفاده می‌شود، سخت متاثر و نگران شد و تمام سرمایه و دارایی خود را وقف پاداش به برگزیدگان علم و ادب و صلح جهان كرد.

بنابر وصیتنامه نوبل، از درآمد سرمایه نه میلیون دلاری او، پنج جایزه در رشته‌های فیزیك، شیمی، پزشكی، ادبیات و صلح به‌وجود آمد تا هر سال به مردان و زنانی، صرف‌نظر از ملیت آن‌ها اعطاء شود كه خدمات ارزنده‌ای به «نفع بشریت» انجام داده باشند. این جوایز نخستین بار در سال 1901 به برگزیدگان اعطاء شد. در 1969 هم جایزه‌ای برای علوم اقتصادی شكل گرفت.

جایزه نوبل ادبیات به شخصی تعلق می‌گیرد كه در زمینه ادبیات، برجسته‌ترین اثر- با ماهیت معنوی- را آفریده باشد. این جایزه شامل مدال طلا، دیپلم و مبلغی پول است كه مبلغ آن از 42 هزار دلار در 1953 به یك میلیون و 400 هزار دلار در 1993 افزایش یافته است.

جایزه در دسامبر هر سال، هم‌زمان با سالگرد مرگ «نوبل» توسط آكادمی سوئد در استكهلم، با حضور پادشاه سوئد، اعطا می‌شود. معمولا هم جایزه به مجموع آثار چاپی نویسنده تعلق می‌گیرد، نه به یك اثر خاص. گاهی هم جایزه به دو یا سه نویسنده به‌طور مشترك داده می‌شود. در بعضی از سال‌ها هم ممكن است جایزه بدون برنده یا معوق بماند. كما اینكه در سال‌های جنگ جهانی دوم، در فاصله سال‌های 1940 تا 1943، جایزه به كسی داده نشد.

*** اسامی برندگان نوبل ادبی از آغاز تا سال 2007 میلادی

1901 ؛ رنه فرانسواسولی پرو دوم (1839 -1907، فرانسوی) به خاطر اشعارش

1902 ؛ تئودور مونرن (1817-1903، آلمانی) به خاطر آثار تاریخیش

1903؛ بیورنستیرنه بیورنسن (1832-1910 ، نروژی) به خاطر رمان‌ها، اشعار و نمایشنامه‌هایش

1904؛ فردریك میسترال (1830 -1914، فرانسوی) به خاطر اشعارش، و خوزه ایچگاری‌ای ایساگوئری (1832 -1910، اسپانیایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1905؛ هنریك سینكیویچ (1846-1916 ، لهستانی) به خاطر رمان‌هایش

1906؛ جوزوپه كاردوچی (1835-1907،ایتالیایی) به خاطر اشعارش

1907؛ رادیرد كیپلینگ (1865 -1936، انگلیسی) به خاطر داستان‌ها، رمان‌ها و اشعارش

1908؛ رودولف كریستف اویكن (1846،1926،آلمانی) به خاطر داستان‌های فلسفیش

1909؛ سلمالا گرلوف (1858،1940، سوئدی) به خاطر رمان‌ها و اشعارش

1910؛ پل فن لودویگ هیزه (1830-1914 ،آلمانی) به خاطر اشعار، رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش

1911؛ موریس مترلینگ (1862-1949، بلژیكی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1912؛ گرهارت هاوپتمان (1862-1946،آلمانی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1913؛ سررابیندرانات تاگور (1861-1941،هندی) به خاطر اشعارش.

1914؛ جایزه داده نشد

1915؛ رومن رولان (1866-1944،فرانسوی) به خاطر رمان‌هایش

1916؛ ورنرفن‌ هایدنستام (1859-1940،سوئدی) به خاطر اشعارش

1917؛ كارل گلروپ (1857-1943،دانماركی) به خاطر رمان‌ها و داستان‌های كوتاهش

1918؛ جایزه داده نشد

1919؛ كارل فردریك شپیتلر(1845-1924،سویسی)به خاطر حماسه‌ها ، داستان‌های كوتاه و مقالاتش

1920؛ كنوت هامسون(1859-1952،نروژی) به خاطر رمان‌هایش

1921؛ آناتول فرانس(1844- 1924،فرانسوی) به خاطر رمانها، داستانهای كوتاه و مقالاتش

1922؛ خاثینتو بناونته‌ای مارتینز(1866-1954،اسپانیایی)‌به خاطر نمایشنامه‌هایش

1923؛ ویلیام باتلرییتس (1865-1939،ایرلندی ) به خاطر اشعارش

1924؛ ولادیسلاو ستانیسلاو رایمونت (1867-1925، لهستانی ) به خاطر رمان‌هایش

1925؛ جورج برنارد شاو (1856-1950 ، انگلیسی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1926؛ گراتسیا دلدا (1875-1936،ایتالیایی) به خاطر رمان‌هایش

1927؛ هانری برگسون (1859-1941،فرانسوی) به خاطر آثار فلسفی‌اش

1928؛ سیگرید اوندست (1882-1949،نروژی) به خاطر رمان‌هایش

1929؛ توماس مان (1875-1955،آلمانی) به خاطر رمان‌هایش

1930؛ سینكلر لویس (1885-1951،آمریكایی) به خاطر رمان‌هایش

1931؛ ایك آكسل كارلفت (1864-1931،سوئدی) به خاطر اشعار غنائیش

1932؛ جان گالزورثی (1867-1933،انگلیسی) به خاطر رمان‌ها، نمایشنامه‌ها و داستانهای كوتاهش

1933؛ ایوان الكسیویچ بونین (1870-1953،روسی) به خاطر رمان‌ها، داستان‌های كوتاه و اشعارش

1934؛ لوئیچی پیراندلو (1867-1936، ایتالیایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1935؛ جایزه داده نشد

1936؛ یوجین گلادستون اونیل (1888-1953،آمریكایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1937؛ روژه مارتن دوگار (1881-1957،فرانسوی) به خاطر رمانهایش

1938؛ پرل س.باك (1892-1973،آمریكایی ) به خاطر رمانهایش

1939؛ فرانس امیل سیلانپا(1888-1964، فنلاندی) به خاطر رمانهایش

1940؛ جایزه داده نشد

1941؛ جایزه داده نشد

1942؛ جایزه داده نشد

1943؛ جایزه داده نشد

1944؛ یوهانس ویلهلم ینسن (1873-1950،دانماركی) به خاطر اشعار و رمان‌هایش

1945؛ گابریلا میسترال (1899-1957، شیلیایی) به خاطر اشعارش

1946؛ هرمان هسه(1877-1962،آلمانی) به خاطر اشعار و مقالاتش

1947؛ آندره ژید (1869-1951،فرانسوی) به خاطر رمان‌هایش

1948؛ توماس استرنزالیوت (1888-1965،انگلیسی) به خاطر اشعار، مقالات و نمایشنامه‌هایش

1949؛ ویلیام فاكنر (1897-1962،آمریكایی) به خاطر رمانهایش

1950؛ برتراند راسل (1872-1970،انگلیسی) به خاطر آثار فلسفیش

1951؛ پرفابیان لاگركویست (1891-1974،سوئدی) به خاطر رمان‌هایش، مخصوصا باراباس

1952؛ فرانسوا موریاك (1855-1970،فرانسوی) به خاطر رمان‌ها، مقالات واشعارش

1953؛ سروینستن چرچیل (1874-1965،انگلیسی) به خاطر مقالات و آثار تاریخیش

1954؛ارنست همینگوی(1899-1961،آمریكایی)به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش

1955؛ هارولد لاكسنس (1902،سوئدی) به خاطر رمان‌هایش

1956؛ خوان رامون خیمه‌نز (1881-1951،اسپانیایی) به خاطر اشعارش

1957؛ آلبركامو (1913-1960،فرانسوی) به خاطر رمانهایش

1958؛ بوریس پاسترناك (1890-1960،روسی) به خاطر رمان‌هایش، مخصوصا «دكتر ژیواگو»، او جایزه را نپذیرفت

1959؛ سالواتور كواسیمودو (1901-1968،ایتالیایی) به خاطر اشعار غنائیش

1960؛ سن ژان پرس (1887-،فرانسوی) به خاطر اشعارش

1961؛ ایوو آندریچ (1892-1975،یوگسلاویائی) به خاطر رمان‌هایش

1962؛ جان اشتاین‌بك (1902-1968،آمریكایی) به خاطر رمان‌هایش

1963؛ گئورگ سفریس (1900-1971،یونانی) به خاطر اشعار غنائیش

1964؛ ژان پل سارتر (1905-1980،فرانسوی) به خاطر آثار فلسفی و رمان‌هایش. جایزه را نپذیرفت

1965؛ میخائیل شولوخوف (1905-1984،روسی) به خاطر رمان‌هایش

1966؛ شمیویل یوزف آگنان (1888-1970،اسرائیلی) به خاطر داستان‌هایش درباره یهودیان اروپای شرقی؛ ونلی زاكس (1891-1970،آلمانی- سوئدی) به خاطر اشعار و نمایشنامه‌هایش درباره یهودیان

1967؛ میگل آنخل آستوریاس (1899-1974،گواتمالایی) به خاطر آثارش درباره شخصیت و سنت‌های مردم كشورش

1968؛ یاسوناری كاواباتا (1899-19972،ژاپنی) به خاطر رمان‌هایش

1969؛ سمیوئل بكت (1906-1990،ایرلندی) به خاطر رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش

1970؛ آلكساندر سولژنیتسین (1918- روسی) به خاطر رمان‌هایش

1971؛ پابلو نرودا (1904-1973،شیلیایی) به خاطر اشعارش

1972؛ هاینریش بل (1917-1985،آلمانی) به خاطر رمانها، داستانهای كوتاه و نمایشنامه‌هایش

1973؛ پاتریك وایت (1912-،استرالیایی) به خاطر رمان‌هایش

1974؛ ایونید یونسن (1900-1976،سویسی) به خاطر رمانها و داستانهای كوتاهش؛ و هانری ادموند مارتینس (1904-1978،سویسی) به خاطر مجموعه آثارش

1975؛ یوجینیو مونتاله (1896-1981،ایتالیایی) به خاطر اشعارش

1976؛ سائول بلو (1915-، آمریكایی) به خاطر رمانهایش

1977؛ ویسنته آلكسیاندر (1898-1984،اسپانیایی) به خاطر اشعارش

1978؛ ایساك بشویس سینگر ((1904-،متولد لهستان) به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش

1979؛ اودیسئوس ایلیتیس (1912-1996،یونانی) به خاطر اشعارش

1980؛ چسلاو میلوش (1911-،لهستانی) به خاطر اشعارش

1981؛ الیاس كانتی (1905-متولد بلغارستان) به خاطر آثار داستانی و غیر داستانی‌اش

1982؛ گابریل گارسیا ماركز (1928-،كلمبیایی) به خاطر رمان‌ها و داستان‌های كوتاهش

1983؛ ویلیام گلدینگ (1911-، انگلیسی) به خاطر رمانهایش

1984؛ یاروسلاو سیفرت (1910-،چكسلواكی) به خاطر اشعارش

1985؛ كلود سیمون (1913-،فرانسوی) به خاطر اشعارش

1986؛ ول سوینكا (1934-، نیجریه‌ای) به خاطر اشعار، نمایشنامه‌ها و رمانهایش

1987؛ ژوزف برودسكی (1940-،روسی) به خاطر اشعارش

1988؛ نجیب محفوظ (1912-،مصری) به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش

1989؛ كامیلو خوزه سلا (1916- ،اسپانیایی) به خاطر رمان‌هایش

1990؛ اوكتاویو پاز (1914-،مكزیكی) به خاطر اشعارش

1991؛ نی‌دین گوردمیر (1923-،اهل آفریقای جنوبی) به خاطر مجموعه آثارش

1992؛ درك والكات (-،اهل جزایر هند غربی) به خاطر آثار ادبی شعر گونه‌اش

1993؛ تونی ماریسن (1931-،سیاه پوست آمریكایی) به خاطر مجموعه آثارش

1994؛ كنزا بورواوئه (1935-،ژاپنی) به خاطر رمانهایش

1995؛ شیموس هینی (1939-،ایرلندی) به خاطر بیان مصائل ملت ایرلند در اشعارش.

1996؛ ویسلاو شیمبورسكا (1923-لهستانی) به خاطر اشعارش

1977؛ داریو فو (1926 ـ ایتالیائی) به خاطر نمایشنامه‌هایش

1998؛ ژوزه ساراماگو (1922 ـ پرتغالی) به خاطر رمان‌هایش به خصوص كوری

1999؛ گونتر گراس ( 1927 ـ آلمانی ) به خاطر رمان‌هایش

2000؛ گائو شین‌جیان چین ( 1940 ـ‌ چینی) به خاطر رمان‌هایش

2001؛ و. س. نایپول ( 1932 ـ ترینیدا و توباگو)

2002 ؛ ایمره كرتس ( 1929 ـ مجارستانی) به خاطر رمان‌هایش

2003 ؛ جان ماكسول كوئتزی (1944 ـ آفریقای جنوبی).

2004؛ آلفرده یلی‌نك ( 1946 ـ اتریشی ) به خاطر رمان‌هایش

2005 ؛ هارولد پینتر (1930 ـ انگلیسی ) به خاطر نمایشنامه‌هایش

2006؛ اورهان پاموك ( 1952 ـ ترك ) به خاطر رمان‌هایش

2007؛ دوریس لسینگ (1919 - انگلیسی، متولد كرمانشاه) به‌خاطر داستان‌هایش.

[spow 44197]

«ژان ماری گوستاو لوکلزیو» برنده‌ی جایزه‌ی ده میلیون کرونی نوبل ادبیات سال ۲۰۰۸ شد. این خبر لحظه‌ای پیش در روز نه اکتبر و راس ساعت یازده صبح به وقت گرینویچ در حالی اعلام شد که نام «لوکلزیو» هفته گذشته در بیشتر لیست‌های گمانه‌زنی‌های منتقدان جهان دیده می‌شد. خبرگزاری فرانسه نیز چند روز پیش با انتشار گزارشی «لوکلزیو» را در صدر انتخاب‌های احتمالی خود برای برنده نهایی نوبل ادبیات ۲۰۰۸ اعلام کرده بود. با اتخاذ این تصمیم از سوی آکادمی سوئدی نوبل، نوبل ادبیات پس از بیست و دو سال به یک فرانسوی اهدا می‌شود. آکادمی نوبل با اعلام این خبر «لوکلزیو» را «نویسنده‌ی سبک‌های جدید، ماجراجویی‌های شاعرانه، اشتیاق‌ و کشش جسمانی و کاشف بشریت در وانفسای تمدن حکم‌فرما» توصیف کرد.

لوکلزیوی شصت و هشت ساله، ۱۳ آوریل سال ۱۹۴۰ در نیس فرانسه بدنیا آمده و تا به امروز بیش از چهل کتاب نوشته است. پدرش جراحی انگلیسی بود و مادرش از نسلی از انگلیسی‌ها بود که در قرن هجدهم به «ایل موریس» مهاجرت کردند. در هشت سالگی به همراه خانواده به کشور «نیجریه» رفت. پدرش در این کشور پزشک جنگ جهانی دوم بود. لوکلزیو از کودکی به همراه زبان مادری‌اش فرانسوی، انگلیسی را نیز فراگرفت. وی پس از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشگاه «بریستول» رفت و در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۵۹ در این دانشگاه زبان و ادبیات انگلیسی خواند و در «موسسه آموزش ادبیات» شهر نیس فرانسه تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی به پایان رساند. وی سپس در دانشگاه «اکس‌آن‌پروانس» فرانسه در سال ۱۹۶۴ کارشناسی ارشد گرفت. «لوکلزیو» خدمت سربازی خود را در سال ۱۹۶۷ در کشور «تایلند» گذراند اما بخاطر انتقاد‌های شدیدش از وضعیت اجتماعی این کشور به مکزیک فرستاده شد. وی سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ زندگی خود را در پاناما بود و سپس به ادامه تحصیل روی آورد و موضوع پروژه‌ی دکترای خود را «بررسی تاریخ معاصر کشور مکزیک» انتخاب و آن را در دانشگاه «پرپینیان» در سال ۱۹۸۳ ارائه کرد. لوکلزیو پس از فارغ‌التحصیلی در دانشگاه‌های بانگوک، مکزیکو سیتی، بوستون و آلبوکرک آمریکا درس داد.

هر چند «لوکلزیو» نویسندگی را از سن هفت، هشت سالگی شروع کرده بود اما اولین رمانش را به نام «

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

» در سال ۱۹۶۳ منتشر کرد که برنده‌ی جایزه «رنودو» فرانسه شد. رمان «بیابان» که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، یکی از مهم‌ترین آثار ادبی این نویسنده فرانسوی به حساب می‌آید. آکادمی نوبل رمان «بیابان» را «تصویر شگفت‌انگیز فرهنگ گمشده بیابان آفریقای شمالی» توصیف کرد. لوکلزیو به‌جز نویسندگی به مقاله‌نویسی، داستان‌ کوتاه‌نویسی و ترجمه متون ادبی نیز علاقه‌مند بوده و هست و کتاب‌های زیادی نیز در این حوزه‌ها منتشر کرده.

لوکلزیو ابتدا تحت تاثیر نویسندگان هم‌عصرش همچون ژرژ پرک و میشل بوتور بوده و از اندیشه‌های میشل فوکو و ژیل دولوز هم تاثیر گرفته است. با این حال، در انتهای سالیان هفتاد سبک ادبی‌اش را تغییر داد و به داستان‌هایی با روایت ساده روی آورد. ژان ماری گوستاو لوکلزیو در سال ۱۹۹۴ به‌عنوان بزرگترین نویسنده‌ی زنده‌ی فرانسه معرفی شد. «انقلاب‌ها»، «قرنطینه»، «کاشف طلا»، «جنگ» و «بیابان» از مهم‌ترین آثار این نویسنده پرآوازه‌ی فرانسوی هستند. «بالاسینه» از جدیدترین آثار لوکلزیو است که سال ۲۰۰۷ وارد بازار کتاب فرانسه و سپس جهان شد. آکادمی نوبل همچنین این کتاب را «مقاله‌ای عمیقا شخصی درباره تاریخ هنر فیلم‌سازی» توصیف کرد و لوکلزیو را به‌خاطر نوشتن آن ستود. این کتاب گذری‌است بر تاریخ سینما از موقع بوجود آمدن‌اش تا به امروز. به گفته ماهنامه ادبی «مگزین لیته‌رر» این کتاب که جنبه‌های خیالی هم دارد، در آنالیز تاریخ سینما موفق عمل کرده است. رمان «بیابان» و مجموعه داستان «موندو و داستان‌های دیگر» از موفق‌ترین آثار گوستاو لوکلزیو به حساب می‌آید که به فارسی نیز ترجمه شده است.

[spow 44197]

آکادمی نوبل در استکهلم "هرتا مولر" نویسنده رومانیایی‌الاصل ساکن آلمان را شایسته دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 2009 دانست. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت رسمی نوبل، دقایقی قبل این نویسنده معتبرترین جایزه جهانی ادبیات را از آن خود کرد. هرتا مولر سال 1953 در رومانی چشم به جهان گشود و اکنون در آلمان زندگی می کند.

وی در رشته زبان‌هاى ژرمن تحصیل کرد و پس از آن در آلمان به عنوان مترجم و معلم مشغول به کار شد. مولر نخستین اثر مکتوب خود را به زبان آلمانى در سال 1987 در برلین منتشر کرد.

مخالفت این نویسنده با پیوستن به دستگاه امنیتی چائوشسکو سبب شد از ادامه کار معلمی باماند. مولر قبل از آنکه سال 1987 از کشورش به آلمان مهاجرت کند، بارها از طرف دستگاه امنیتی رومانی تهدید به مرگ شد.

وی در زمینه ادبیات سیاسی کتاب "سرزمین گوجه‌های سبز" را نوشته و از جمله جوایزی که برده می‌توان به جایزه ادبی ایمپک دوبلین و کلایست (بزرگترین جایزه ادبی آلمان) اشاره کرد.

"سرزمین گوجه‌های سبز" با ترجمه غلامحسین میرزاصالح دو بار در سال‌های 1380 و 1386 چاپ و منتشر شده است.

[spow 44197]

نویسنده پرویی، ماریو وارگاس یوسا (ماریو بارگاس یوسا) (Mario Vargas Llosa) از مشهورترین نویسندگان دنیای اسپانیایی زبان هفتم اکتبر برنده جایزه نوبل ادبیات 2010 شد.

 

به گزارش آسوشیتدپرس آکادمی سوئد اعلام کرد این نویسنده 74 ساله "به خاطر ترسیم نقشه ساختار قدرت و تصاویر پرقدرتش از مقاومت، شورش و شکست فردی" برنده جایزه نوبل ادبیات شد.

 

وارگاس یوسا بیش از 30 رمان، نمایشنامه و جستار نوشته است، از جمله کتاب‌های "گفتگو در کاتدرال" و "خانه سبز". او در سال 1995 برنده جایزه سروانتس، معتبرترین جایزه ادبی دنیای اسپانیایی زبان، شده بود.

 

شهرت بین‌المللی او در دهه 1960 با رمان "دوران قهرمانان" آغاز شد.

 

وارگاس یوسا اولین نویسنده آمریکای جنوبی است که پس از برنده شدن گابریل گارسیا مارکز، نویسنده کلمبیایی، در سال 1982 برنده جایزه نوبل ادبیات می‌شود.

[spow 44197]

دوستان به ترتیب درمورد نویسندگان برنده جایزه نوبل ادبیات واثارشون تو همین تاپیک صحبت میکنیم

اگر ایبوکی وجود داشت همین جا وتو کتابخونه هم میتونیم بزاریم به همراه شرح کوتاهی از نوشته ها وزندگینامه ونقد اثارشون

موفق باشیم

[spow 44197]

رنه - فرانسوا - آرمان سولی پرودوم ( ۱۹۰۷ - ۱۸۳۹)، شاعر و مقاله نویس فرانسوی

 

 

وی نخستین برندهٔ جایزه ادبی نوبل در سال ۱۹۰۱ بود.

 

آثار

قطعات و اشعار (Stances et poèmes)

تنهائی‌ها (Les solitudes)

دیوان عدالت (La justice)

تجربه‌ها (Le prisme , poésies diverses)

خوشبختی (Le bonheur)

[*sepid* 9772]

در مورد :

 

1902: تئودور مونرن (1817-1903، آلمانی) به خاطر آثار تاریخیش

و

1903 : بیورنستیرنه بیورنسن (1832-1910 ، نروژی) به خاطر رمان‌ها، اشعار و نمایشنامه‌هایش

 

نتونستم هیچ اطلاعاتی رو بدست بیارم ... اگه کسی تونست برام بفرسته که من تو همین پست قرار بدم تا ترتیبش به هم نخوره ....

تشکر

[*sepid* 9772]

فردريك ميسترال كه فرزند يك خانواده كشاورز پرونسي بود و در دهكده اي به نام پرونس متولد شده بود، تحت تأثير استادش ژوزف رومانيل كه خصوصيات پرونس را بازگو مي كرد توانست به بررسي زبان و طرز زندگي گذشتگان بپردازد و با خلق آثاري درباره ويژگي هاي پرونس از طريق شعر، اين گذشته را دوباره زنده سازد و اشاعه دهد. او در شاهكار خود ميرايو شخصيت هايي به وجود آورد كه نمايندگان واقعي پرونس هستند. او به زبان پرونس آثاري آفريد و خود بيشتر آنها را به زبان فرانسه بازگرداند. در سال ۱۸۵۴ با رومانيل و ديگران كانوني ادبي به نام فلي بريژ تأسيس كرد. يكي از آثار اين گروه گنج فلي بريژ حاوي واژه هاي تمام گويش هاي پرونسي است.

فردريك ميسترال در روز ۸ سپتامبر ۱۸۳۰ در فرانسه چشم به دنيا گشود. ابتدا به تحصيل حقوق پرداخت، اما طولي نكشيد كه به نوشتن روي آورد و براي انتقال افكارش، لهجه جنوب فرانسه يعني پرونسال را انتخاب كرد. با مساعدت هاي او بود كه سازمان نويسندگان پرونسال زبان، براي تبليغ و ترويج اين زبان بازيافته بنيان گذاشته شد.

وجود همين سازمان و تلاش هاي اعضاي آن باعث شد تا اين زبان جاني تازه بگيرد، خط آن بهبود يابد، مجموعه واژه هاي آن غني شود و شعر آيستان (پرونسال يكي از بخش هاي اكسيتان به حساب مي آيد) احيا گردد. آكادمي فرانسه و نيز به سبب اينكه ميسترال اين لهجه را با غناي و احساس خاصي به كار مي برد و به پاس قدرداني از نخستين اثر عمده اش در ۱۸۵۹، كه يك پاستورال دوازده بخشي به نام ميريو بود، جايزه اي به وي اهدا كرد. او همچنين يك فرهنگ واژه هاي فرانسه به پرونسال تهيه كرد كه گنجينه پرونسال (۲ جلد ۱۸۷۹) نام داشت.

ميسترال به سبب ابتكار و نبوغ و اصالت هنري آثارش كه انعكاس واقعي طبيعت و زندگي مردم زادگاه اوست و به پاس تلاش هاي مهمش به عنوان زبانشناس پرونسال، در كنار ارچه گاراي (اسپانيايي) مفتخر به دريافت جايزه نوبل ادبيات در سال ۱۹۰۴ شد. ميسترال در ۲۵ مارس ۱۹۱۴ در زادگاهش از دنيا رفت.

آثار مهم او عبارتند از: ميرايو (۱۸۵۹)، كالندو (۱۸۶۷)، گنج فلي بريژ (۸۶-۱۸۷۶)، برگزيده آثار (۱۰-۱۹۰۸) و آخرين محصول (۱۹۱۳).

 

***

سرود نخستين: قلعه فالابرگو از ميرايو

سرود دختري جوان از پرونس و عشق زودرسش را مي سرايم، من كمترين شاگرد هومر، برآنم كه او را تا به دريا و گندم زارها دنبال كنم. او تاج بر سر ندارد؛ او را تنها در كراو مي شناسند، اما من خواستار آنم كه با زبان تحقير شده ما، او را چون شاهزاده خانمي والامقام سازم. ما تنها براي شبانان و دهقانان مي سرائيم. اما خدايا تو هم ميان شبانان زاده شدي سخن مرا پربگشاي و مرا ياري ده، تا بر بال هاي زبان پرونسي ما، بدان شاخه دست يابم كه بارور ميوه هاي شيرين است.

[*sepid* 9772]

نام : هنریک آدام الکساندر پیوس سینکیه ویچ ( Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz )

تولد : 5 مه سال 1846 روستای وولا اورزشکا در لهستان

درگذشت : 15 نوامبر 1916 در ووی در سوئیس

 

 

آثار :

• آتش و شمشیر (1884)
  
  
• سیلاب (طوفان) (1886)
  
  
• پان میشل (1888)
  
  
• بدون تعصب (1891)
  
  
• کجا می روی (1895) این رمان دارای سه ترجمه به فارسی می باشد.
  
• بچه های خاک (1895)
  
• تصویری از آمریکا
  
  
• با آتش و آهن
  
  
• طوفان نوح
  
  

مختصری از کتاب کجا می روی (مترجم : حسن شهباز)

 

اثری که یکی از کتاب های ماندگار و در نوع خود بی همتاست.اثری که فیلم ساخته شده توسط موسسه متروگلدن مایر بر اساس آن یکی از بزرگترین و پرخرج ترین داستان های سینما می باشد.این است داستانی که از قلب و عواطف انسان ها فارغ از کیش و تباز شان سخن میگوید و نیز از باورهاشان اثری که روایتگر یک آشنایی و عشق است ...و شناساننده یک تمدن.

 

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

[*sepid* 9772]

تولد : 1835 در والدیکاساتلو

درگذشت : 1907 در بولونیا

 

جوسوئه کاردوچی (۱۸۳۵-۱۹۰۷) شاعر ایتالیایی و برنده جایزه نوبل ادبیات بود.

پس از دریافت درجه دکتری مدتی استاد دانشگاه بود. آثار زیادی به شعر و نثر دارد. ترجمه‌های خوبی از شعرهای گوته و هاینه به ایتالیایی دارد.

مدتی به سناتوریدر سنای ایتالیا انتخاب شد.

در ۱۹۰۶ یرنده جایزه نوبل ادبیات شد.

آثار :

 

• قافیه های نو
  
  
• قصیده های بربرانه
  

«« من نه حقیقت خدا سرم می‌شود و نه آشتی با واتیکان یا هر کشیشی. این ها دشمنان حقیقی و همیشگی ایتالیا هستند. »»

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

[*sepid* 9772]

نام : رودیارد کیپلینگ

زادروز : 30دسامبر ۱۸۶۵ – بمبئی هندوستان

مرگ : 18 ژانویه 1936 – لندن - انگلستان

از سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ به روزنامه نگاری در لاهورپرداخت. همین‌جا بود که سرودن شعر را آغاز کرد و تصنیف‌های اداری را منتشر کرد و کم‌کم به داستان نویسیگرایش پیدا کرد و در ۱۸۸۶ هفت جلد کتاب منتشر کرد. در ۱۸۸۹ هم به مسافرتی به دور دنیارفت و تجربیاتش را در کتاب از دریا به دریا نوشت.

کتاب جنگلو کتاب دوم جنگل شهرت بسزایی برای او آورد و جوایز بسیاری به او تعلق گرفت. در داستان‌های مجموعه موجودات (۱۹۱۷) وام‌ها و اعتبارها (۱۹۲۶)، مرزها و تازه‌ها (۱۹۳۲)آرزوهای درهم شکسته و نومیدی را به تصویر می‌کشد. حتی در خودزندگی نامه اش با عنوان چیزی از خودم «سکوت عمیقی» اختیار کرده است و آن را به صورتی نوشته که انسان را به فکر فرومی برد. نوشته‌های کیپلینگ تأثیری بسزا برهم میهنانش داشت، به ویژه آن که در اشعار حماسی اش از وطن دوستی، محبت، مهرورزی و عطوفت به دیگران به زبانی ساده و بس روان ستایش می‌کرد. داستان‌های کوتاهش بسیار نغز و دلکش است. در ضمن در آثارش بارها از خاطراتش در هندوستان که با مردم و فرهنگش آشنایی عمیق داشته استفاده کرده است.

او جمعاً سه کتاب منظوم نوشت که از آن میان، کتاب هفت دریا به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است. داستان‌های کوتاه او مشتمل بر پنج کتاب است. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل اشاره کرد که بسیار مشهورند (کتاب جنگل به شکل نمایش کارتونی تهیه شده است). به اینها باید خودزندگی نامه اش و کتاب تاریخی را که درباره سربازان لندنی نوشته است اضافه کرد که بالغ بر ۳۵ جلد می‌شود.

وی سرانجام در ۴۳ سالگی و در سال ۱۹۰۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. (در میان برندگان جایزه نوبل ادبی تا سال ۱۹۹۳ او جوان‌ترین بود. آکادمی سوئد علت انتخاب وی را «قدرت مشاهده و تخیل پیشرو و اثر به اوج رسیده مفاهیم و هنر توصیف که وجه بارز آفرینش‌های این نویسنده برجسته است»، ذکر کرد .

 

 

آثار :

تاکنون حدود ۳۵ کتاب از وی منتشر شده است:

 

[*=right]از دریا به دریا

[*=right]کتاب جنگل
[*=right]کتاب دوم جنگل

[*=right]مجموعه موجودات
[*=right]وام‌ها و اعتبارها
[*=right]مرزها و تازه‌ها
[*=right]چیزی از خودم

[*=right]کیم
[*=right] هفت دریا

[*=right]پاک آو پوکز هیل

[*=right]مسئولیت انسان سفید(1899)

 

 

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

[*sepid* 9772]

نام: رودولف كريستف اويكن

زادروز: ۵ ژانویهٔ ۱۸۴۶

مرگ: ۱۵ سپتامبر ۱۹۲۶ – تورینگن، آلمان

 

آثار

[*=right]تاریخ و تحلیل مهمترین ارکان عصر ما
[*=right]بخش حقیقی دین
[*=right]معنی و ارج زندگی 1908

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

 

[*sepid* 9772]

نام: سلمالا گرلوف

زادروز: متولد ۲۰ نوامبر ۱۸۵۸- ورملاند سوئد

مرگ: ۱۶ مارس ۱۹۴۰ - ورملاند سوئد

 

نویسنده سوئدی و اولین زن برنده جایزه نوبل در ادبیات است. در داستان‌های او گرچه از توصیفات رئالیستی پیروی می‌شود، نشانه‌هایی از تأثیر رمانتیسم، انجیل و توماس کارلایل (تاریخ نگار، نویسنده و فیلسوف اهل اسکاتلند) نیز به چشم می‌خورد. اولین رمان وی افسانه یوستا برلینگ بود که رشته داستان‌هایی تخیلی در باره کشیشی مخلوع به نام یوستا برلینگ است و در سال ۱۸۹۱ چاپ شد. یکی دیگر از آثار شناخته شده و معروف او ماجراهای شگفت انگیز نیلس است که از جمله کتاب‌های ادبیات کلاسیک کودکان و نوجوانان به شمار می‌رود.

* بر روی اسکناس ۲۰ کرونی سوئد تصویر سالما لاگرلوف و بر پشت اسکناس تصویری از داستان ماجراهای شگفت انگیز نیلس چاپ شده است.

آثار:

[*=right]افسانه یوستا برلینگ
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]معجزه‌های آنتی کریست
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]ارتباطات نامریی
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]بیت المقدس
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام
-
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]افسانه‌های مسیح
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]ماجراهای شگفت انگیز نیلس
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام
-
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]سفر پرخاطره نیلز هالگرسون
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام


[*=right]امپراتور پرتغال
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]مارباکا
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]درو
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
• ورود
• یا
• ثبت نام

[*=right]ارابه مرگ
[*=right]اورالیم
[*=right]ملکه گالگالا

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

 

 

[*sepid* 9772]

نام: پل یوهان لودویگ فون هیزه

زادروز: ۱۵ مارس ۱۸۳۰

مرگ: ۲ آوریل ۱۹۱۴ میلادی- مونیخ

 

پل تحصیلات خود را در برلین و بن در رشته زبان‌های یونانی و لاتین انجام داد. چندین شعر از ایتالیایی ترجمه کرد. بیش از ۶۰ نمایشنامه و چند رمان و داستان کوتاه نوشت.

**در سال ۱۹۱۰ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. یکی از داوران جایزه نوبل در باره او گفت «از گوته به بعد چنین نابغه‌ای نداشته‌ایم.»

 

 

آثار:

 

• آربیاتا (۱۸۵۵)
  
  
• بچه های دنیا (۱۸۷۳)
  
  
• نولهای دریاچه گاردو
  
  
• آندرئا دلفین
  
  
• تصویر یک مادر
  
  
• برای بهشت
  
  

 

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

 

 

 

 

[*sepid* 9772]

نام: موریس پُلیدور ماری برنار مترلینک

زادروز: ۲۹ اوت ۱۸۶۲

مرگ: ۹ مه ۱۹۴۹ میلادی– نیس، فرانسه

 

موریس مترلینگ شاعر، انديشمند، نمايشنامه نویس، فیلسوف و محقق بزرگ بلژیکی در سال ۱۸۶۲ در شهر گنت در ایالت فلاماند متولد شد. زبان آلمانی و فرانسه را در خانواده فراگرفت و در مدرسه زبان لاتینی آموخت و تحصیلات خود را در رشته حقوق به پایان رسانید. مترلینک در بلژیک به شغل وکالت پرداخت و ابتدا به نوشتن نمایش‌نامه و سپس به نویسندگی روی آورد. او زبان انگلیسی را نیز آموخت. مترلینک پس از چندی به فلسفه گرایش پیدا کرد و به نوشتن کتب فلسفی اقدام کرد.موریس مترلینک در سال‌های پایان زندگی، دچار اختلال حواس شد و در یک بیمارستان روانی ویژه در آمریکا بسر برد. وی در تاریخ ۱۹۴۹ میلادی در اثر سکتهٔ قلبی درگذشت.

 

 

مترلينگ در ابتدا نويسنده تئاتر بود و بعد از آن شروع به نوشتن كتابهاي فلسفي نمود. و اين كتابها به راستي در جهان علم و ادب، غوغا به پا كردند.برخي از كتابهاي مترلينگ در زمان حياتش، تنها در فرانسه بيش از يكصد و پنجاه بار تجديد چاپ شد.

 

آثار:

• پرنده آبی - برنده جایزه نوبل
  
  
• ژویزل
  
• گنجينه فقرا
  
• عقل و سرنوشت
  
• زندگي زنبور عسل
  
• معبد ويرا
  
• دو باغ
  
• هوش گلها
  
• بقاياي جنگ
  
• زندگي مورچه
  
• زندگي فضا
  
• زندگی مورچه
  
• سايه بالها
  
• مرگ
  
• صاحبخانه ناشناس
  
• جاده هاي كوهستاني
  
• راز بزرگ
  
• عرصه فرشتگان
  
• ساعت ريگي
  
• قانون بزرگ
  
• قبل از سكوت بزرگ
  
• دروازه بزرگ
  
• خدا و هستی
  
• بعد چهارم
  
• رستاخیز
  
• نابینایان
  
  

«« در حال ویرایش می باشد »»

[*sepid* 9772]

نام: گرهارد هاوپتمان

زادروز: ۱۵ نوامبر ۱۸۶۲

مرگ: ۶ ژوئن ۱۹۴۶ میلادی – لهستان

 

 

هاوپتمان یکی از رهبران مکتب ادبی ناتورالیسم انقلابی بود و یکی از مهم ترین نمایشنامه نویسان این مکتب در قرن 19 میلادی. گرایش او به ناتورالیسم را از همان آغاز کار و با نوول «تیلً سوزن بان» می توان دید. این نوول را هاوپتمان در سال 1887 میلادی نوشت و در آن یکی از مهم ترین مسائل اجتماعی قرن 19 را که معضل «انسان - ماشین» بود، مطرح کرد.

او راه آهن را به عنوان نماد این دوره که با گسترش صنعت و قدرت یابی ماشین همراه بود، به کار گرفت تا اختلال در چرخه طبیعی زندگی انسان و غلبه ماشین بر گستره حیات بشر را به نمایش گذارد.

انسان در آثار هاوپتمان نه به عنوان موجودی فعال و عامل اراده و حامل اندیشه، بلکه در واقع قربانی غیرفعال حوادث و رویدادهاست. او دست به عمل نمی زند بلکه چیزی بر او حادث می شود؛ چیزی که او قابلیت درک و دریافت آن را ندارد.

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

[*sepid* 9772]

نام: رابیندرانات تاگور

زادروز: ۷ مهٔ ۱۸۶۱

مرگ: ۷ اوت ۱۹۴۱ میلادی – هند

 

تاگور زمانى كه هنوز بیست سال بیشترنداشت در بنگال به عنوان یك شاعر ملى شهرت پیداكرد و باترجمه پاره اى از اشعارش، به سرعت درغرب نیز شناخته شد.

شهرت او چنان فزونى گرفت كه درغرب از او باعنوان «صداى میراث معنوى هند» یادمى شد.تاگور درانواع مختلف ادبى ازجمله نمایشنامه نویسى، داستان نویسى، مقاله نویسى و سفرنامه نویسى قلم زد اما مقدم برهرچیز یك شاعر بود.

 

 

 

آثار:

• سلطان قصر سیاه
  
• میوه جمع کن
  
• اشعارخیبر
  
• رشته‌های گسسته
  
• نامه‌هایی به یک دوست
  
• پیوند آدمی
  
• مذهب بشر
  
• شخصیت
  
• نکاتی از بنگال
  
• هدیه عاشق
  
• چیترا
  
• گیتانجالی - برنده جایزه نوبل ادبی
  
• ماه نو و مرغان آواره
  
• خانه و جهان
  
• و....
  

 

«« در حال ویرایش می باشد »»

 

[*sepid* 9772]

نام: رومن رولان

زادروز: ۲۶ ژانویهٔ ۱۸۶۶

مرگ: ۳۰ دسامبر ۱۹۴۴ میلادی

 

 

وی یکی از بزرگترین رمان‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان فرانسه است. تجزیه و تحلیل های او درباره خلاقیت‌های هنری، دربردارنده ذهنیتی متفاوت و منحصر به ‌فرد است. در عین حال، رولان در نوشتن بیوگرافی نیز مهارت عجیبی داشت.

و مقالاتش در جانبداری از صلح و مبارزه علیه فاشیسم او را به شخصیتی سیاسی و خاص بدل کرد. وی پایه گذاران جنگ طلبی را صاحبان صنایع بزرگ و انحصارات مالی می دانست.می کوشید مردم را آگاه کند تا نقاب از چهره ی لجن گونه ی ستیزه جویان بردارد تا بهتر شناخته شوند .رولان در سال های پایانی زندگی به شدت زیر نظر فاشیست ها بود.

 

آثار:

تراژدی ایمان

تئاتر انقلاب

لیلولی

دیکه دوندن

زندگی بتهوون

زندگی تولستوی

زندگی میکل آنژ

زندگی هندل

زندگی گاندی

زندگی گوته

موسیقیدانان دیروز و موسیقیدانان امروز

ژان کریستوف

جان شیفته

کولا برونیون

سفر درونی

فراتر از جنگ

پیغمبران هند جدید

داستانهای زیبای من

یادداشت های زمان جنگ

پیشگامان

خاطرات ایام جوانی

بازی عشق و مرگ

دانتون

سه آهنگساز

جزیره ای در توفان

و ...

 

«« در حال ویرایش می باشد »»