afa 18504 اشتراک گذاری ارسال شده در 10 بهمن، ۱۳۸۹ همه ی والدین امیدوارند كه فرزندانشان به یكدیگر عشق ورزیده و احترام بگذارند، یا حداقل از آنها انتظار دارند كه همبازی خوبی برای یكدیگر باشند و رفاقت و سازگاری داشته باشند. با وجود این، سروصداها و برخوردهای بین فرزندان تنشهای زیادی در خانه ایجاد می كند و پدرو مادر را درمانده می سازد. اما چه كنیم تا فرزندانمان یكدیگر را دوست بدارند، همان قدر كه ما دوستشان داریم ؟ و چگونه می توان كمی صلح و آرامش به فضای خانه هدیه كرد ؟ هریک از فرزندان به طور طبیعی به خواهر یا برادر خود عشق می ورزند. آنها می خواهند که دوست بدارند و دوست داشته شوند. همه فرزندان نیازمند توجه و آغوش گرم والدین خود هستند. توجه مستقیم و اندیشیدن به نیازها و خواسته های آنان و در دسترس بودن والدین از مهمترین نیازهای کودکان به شمارمی آیند. زمانی که والدین به نیازهای مهم کودکان توجه نکنند، آنها به آسیب دیدگی روحی دچار می شوند که به صورت ناامیدی و بی اعتنایی بروز می کند. در بیشتر موارد ، فرزندان، احساسات خود را پنهان می کنند ؛ زیرا کسی در اطراف و نزدیکی آنان وجود ندارد تا شنونده گفته های آنان باشد و از احساسات نهفته آنها با خبر شود. زمانی که والدین به فرزند دیگر توجه می کنند یا اینکه با دوست خود به گفتگو مشغولند ، احساسات کودک آسیب دیده تحریک می شود. او بیش از پیش نسبت به توجه والدین احساس نیاز می کند، نیازی فوری و اضطراری که باید به آن پاسخ داد. لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده