رئیس و سرمربی به ریش كه می خندند؟ --------نه قطبی پروین بود، نه نكونام قایقران

[just work 12354]

رئیس و سرمربی به ریش كه می خندند؟

 

نه قطبی پروین بود، نه نكونام قایقران

 

 

تیم ملی فوتبال ایران همان گونه كه پیش بینی می‏شد، پس از آنكه به زمین سفت خورد نتوانست كاری از پیش ببرد و آنجا كه باید قدرت تاكتیك های قطبی برای بازیكنان سریع كره جنوبی دردسرساز شود، ساق های مهاجمان ایرانی بی هدف به توپ خورد تا بزرگسالان كشورمان نیز همچون ملی پوشان نوجوانان، جوانان و امید حذف شوند و كلكسیون ناكامی ایران تكمیل شود و مردم ایران مقابل بی تفاوتی و عدم كناره گیری توهین آمیز مدیران ضعیف و ناكارآمد فدراسیون فوتبال علی الخصوص علی كفاشیان و رفتار هنرمندانه افشین قطبی برای جمع كردن ماجرا با یك عذرخواهی و سفر به سرزمین خورشید تابان با چمدانی پر از دلار و یورو، تنها افسوس بخورند.

 

به گزارش سرویس ورزشی «آینده»؛ تیم ملی فوتبال ایران كه در چیدمانش حرف و حدیث های فراوانی بود و افشین قطبی با جا گذاشتن مهره های كلیدی و بازی سازی چون علی كریمی و فرهاد مجیدی در تهران و به میدان بردن جوان ترها برخی مسائل در خصوص دستخط‏های مختلف(!) در نگارش اسامی بازیكنان تیم ملی را به جان خرید، از مرحله گروهی جان به در برد و موفق شد به مرحله یك چهارم نهایی برسد و برابر كره جنوبی قرار گیرد كه آخرین خاطره ایران از بازیكنان چشم بادامی اش حذف از جام جهانی بود؛ حذفی كه به همت همین افشین قطبی رقم خورد، اما هنگامه تحویل گرفتن تیم ملی (بدون آنكه تحت اجبار یا فشار باشد) عنوان كرده بود، شكستش خواهیم داد و با 9 امتیاز مسافر آفریقای جنوبی خواهیم شد.

 

اما قطبی در یك كلام هیچ كاری نتوانست بكند و برخلاف وعده اش، تیم ملی ایران برابر عرب ها نیز كاری از پیش نبرد و ناكامی بزرگی رقم خورد تا بسیاری از رسانه ها با طرح این موضوع كه قطبی گران تر از بسیاری از مربیان مطرح صعودكننده به جام جهانی برای ایران تمام شده، یك پرسش ساده را مطرخ كننده و آن اینكه چرا باید اجازه داد شخصی بر روی احساسات پاك مردم ایران رژه برود و با هنرمندی و نقش آفرینی منحصربه فردی كه نه علی دایی و نه امیر قلعه نویی و نه حتی برانكو ایوانكوویچ توانش را نداشتند، همچنان به كاسبی ادامه دهد، اما به یك باره مشخص نشد پشت درها چه اتفاقی افتاد كه كفاشیان قطبی را نگه داشت.

در این اوضاع و احوال رسانه های حامی قطبی نیز، تمامی این شكست را به پای دایی و بازیكنان تیم ملی نوشتند و عنوان كردند قطبی برای موفقیت با تیم ملی زمان می‏خواهد و چنین شد كه با فضاسازی مناسب بخش فارسی سایت آمریكایی گل و برخی همراهانش، این مربی ایرانی-آمریكایی كه قلبش را ایرانی می‏داند و روحیه اش را آمریكایی تلقی می‏كند(!)، در ایران ماندنی شد و با قراردادی كلان به سبك دومین دوره حضور ناكامش در پرسپولیس، دومین دوره حضوری كه ناكامی اش از همان ابتدا در تیم ملی پیش بینی می‏شد، آغاز كرد و دو سال تمام زمان به او اختصاص داده شد تا به همت مدیریت علی كفاشیان و یارانش از آكادمی فوتبال آزادی تا هتل جنب گاوداری اتریش اردو برگزار شود و قطبی هر زمان كه اراده كند، لیگ برایش تعطیل شود.

 

اما آیا اینها كافی بود كه تیم ملی فوتبال ایران موفق شود و آنالیزوری كه نخستین تجربه سرمربیگری اش در یك تیم ملی را با ایران تجربه می‏كرد و بابتش پول خوبی هم می‏گرفت، توان و مدیریت رساندن كشورمان را پس از سال‏ها به سكوی قهرمانی آسیا داشت؟! قطبی به عنوان یك آنالیزور و نهایتاً تمرین دهنده تمام توانش، 9 امتیازی بود كه در مرحله گروهی به دست آمد و نباید از قطبی انتظاری بیش از این داشت، چرا كه اندازه اش بیش از این نبود و اگر مردی كه لیدرها امپراتورش كردند، تیم ملی ایران را با سه امتیاز از سد كره عبور می‏داد، جای تعجب داشت.

 

ایران بار دیگر در این بازی اسیر تاكتیك ناقص قطبی شد و از كناره های میدان كه حتی كره ای ها پیش از بازی عنوان كرده بودند برای ضربه به تیم كشورمان از آن استفاده می‏كنند، به موقعیت گل رسید تا دیگر شانس نصیب قطبی و یارانش نشود و نتوان بازی بیست سال پیش ایران در بازیهای آسیایی 90 پكن را یادآوری كرد؛ بازی ای كه علی پروین كه برخلاف قطبی سال‏ها در تیم های بزرگ پایش به توپ خورده بود، محرمی و قایقران را در میدان داشت و پس از صعود مقتدرانه از مرحله گروهی، و شكست ژاپن در یك چهارم، در نیمه نهایی قایقران با پاس محرمی، ایران را برابر كره جنوبی به برتری رساند و با شكست كره شمالی در فینال، ایران پس از 16 سال قهرمان شد.

 

البته نه این تیم، تیم بازیهای آسیایی است و نه حتی تیم معروف مایلی كهن است و نه قطبی مودب، همچون علی پروین با گوشت و پوستش فوتبال را فراگرفته و سوابق مرد چشم تیله ای بددهن فوتبال ایران را دارد و نه شجاعی و نكونام، محرمی و قایقران هستند. اینجا انتهای فوتبال ایران است و چهارمین شكست تیم های ملی است. اما هیچ اتفاقی قرار نیست بیفتد. قطبی كه فقط 240 میلیون تومان بابت قرارداد پرسپولیسش مالیات بدهكار است، با چمدان‏های پر از دلار و یورو خیلی ریلكس از قطر راهی تیم ژاپنی كه با آن قرارداد بسته شد و البته پیش از رفتن یك عذرخواهی بابت حذف ایران كرد، كفاشیان با قلدری عنوان كرد تا یك سال دیگر كه دوره چهار ساله ریاستش بر فوتبال تمام شود، استعفا نمی‏دهد، چه رسد به خودكشی از سر شرم و اینیچنین امشب رئیس و سرمربی سیر به ما می‏خندند.

 

راستی تا یادمان نرفته، یادآوری كنیم چند نفر پیش بینی كرده بودند، ایران قهرمان می‏شود؛ اولی شان علی سعیدلو آخرین رئیس سازمان تربیت بدنی بود و آن یكی كه اسمش را نمی‏آوریم تا برخی دوستان ترش نكنند! به همه این عزیزان بابت پیش بینی های دقیقشان مثل چهارمی بازیهای آسیایی و 20 مدال طلای این رقابت‏ها، تبریك می‏گوییم و تنها امید داریم روزی فرابرسد كه هم نیمكت تیم های ملی و هم كرسی های مدیریتی ورزش و به طور ویژه فوتبال به دست كسانی بیفتد كه چنان دلشان برای ورزش ایران و پرطرفدارترین بخش هایش بسوزد كه وقتی چنین شكست های سنگین و پیاپی ای به ایران تحمیل می‏شود، حداقل اشك بریزند و استعفا دهند.