غایب 4790 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 بهمن، ۱۳۸۹ جهان هستي به شما يك لوح سپيد tabula rasaمي بخشد. هيچ سرنوشتي در آن نگاشته نشده. چنين نيست كه هرچه قسمت بوده بايد رخ بدهد. جهان هستي يك آزادي است. در حالی که تقدير، بندگي است. آزادي يعني اينكه به خودت بستگي دارد چه اتفاقي خواهد افتاد. سرنوشت يك فرضيه ي چرند است. ولي توكل trust چيزي كاملاً متفاوت است. توكل كردن همان تقديرگرايي نيست. توكل يعني اينكه، "هر اتفاقي بيفتد، من بخشي از جهان هستي ام و جهان هستي نمي تواند با من عمداً دشمن باشد. اگر گاهي اوقات چنين احساسي بشود، بايد سوءتفاهمي از جانب من باشد." 5 لینک به دیدگاه
mohsen 88 10106 اشتراک گذاری ارسال شده در 3 بهمن، ۱۳۸۹ ممنون غايب جان....تعريف خوبي از توكل بود.. 1 لینک به دیدگاه
غایب 4790 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 بهمن، ۱۳۸۹ انسان كاملا آزاد است. آزادي گوهر وجود انسان و بزرگترين هديه به اوست. انسان بدون برنامه ريزي قبلي قدم به اين دنيا مي گذارد و مجبور به پيروي از طرحي از پيش تعيين شده نيست. انسان خود، خالق خويش است. انسان هرچه از آب در آيد، به خودش بستگي دارد. او مي تواند موجودي الهي همچون بودا باشد، يا يك ديكتاتور و آدمكش مانند هيتلر. تو مي تواني تجلي شكوفايي شعور، خود آگاهي و وجدان انساني باشي، يا همچون يك آدم ماشيني بدون اراده و اختيار. ولي به خاطر داشته باش كه خود مسئول انتخابهايي كه مي كني هستي، فقط تو، و غير از تو هيچ كس. آدم خوش بين شخصي است كه صبح از خواب بر ميخيزد، به سوي پنجره مي رود و مي گويد: صبح بخير اي روزگار! در مقابل، بدبين كسي است كه پاي پنجره مي رود و ميگويد خداي من باز هم صبح شد!! حق انتخاب با توست. صبح براي همه يكي است؛ شايد حتي فرد خوش بين و بدبين در يك اتاق نشسته باشند و از يك پنجره به بيرون نگاه كنند. پس مي بينيم كه اين بستگي به خود آدم دارد 1 لینک به دیدگاه
غایب 4790 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 بهمن، ۱۳۸۹ زندگي في نفسه نه رنج و مصيبت است، نه شادي و بهجت. زندگي يك بوم نقاشي سفيد است و انسان بايد بسيار هنرمندانه با آن بر خورد كند. 1 لینک به دیدگاه
غایب 4790 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 بهمن، ۱۳۸۹ اين به خود ما بستگي دارد. زندگي في نفسه مانند يك بوم سفيد نقاشي است؛ هرچه بر روي آن بكشيم، همان مي شود. مي توانيم رنج و محنت بر روي آن نقاشي كنيم، از طرف ديگر مي توانيم نقش شادي و خوشبختي بر آن بيفكنيم. شكوه و عظمت وجود انساني ما در اين آزادي خلاصه مي شود. ما ميتوانيم طوري از اين آزادي استفاده كنيم كه زندگي مان به جهنم تبديل شود، يا طوري كه زندگي مان آكنده از زيبايي، نيكي، شادي و صفات بهشتي گردد. اين به ما بستگي دارد. انسان داراي اين آزادي است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده