معرفی ساز شناسي : سازهاي خارجي

[shadmehrbaz 24772]

کنسرتینا (Concertina)

 

کنسرتینا از خانواده ی سازهای بادی نوع free-reed (همانند انواع آکاردیون و هارمونیکا ) می باشد . این ساز در سال 1892 توسط Sir Charles Wheatstone FRS اختراع شد و پس از آن در کشورهای انگلستان و آلمان گسترش یافت .

 

 

کنسرتینا دارای یک مجاری هوا بوده و دکمه هایی نیز در هر دو قسمت انتهایی آن وجود دارند. وقتی نوازنده به این دکمه ها فشار وارد میکند کیسه های هوای کنسرتینا نیز در همان راستای فشرده شدن دکمه ها متراکم می شوند بر خلاف آکاردیون که جهت فشرد شدن دکمه ها بر جهت متراکم شدن کیسه های هوا عمود است.

 

 

تفاوت دیگر کنسرتینا با آکاردیون این است که در کنسرتینا هر دکمه فقط به منظور تولید یک نُت خاص مورد استفاده قرار میگیرد درحالیکه در آکاردیون دکمه ها میتوانند تولید کننده ی آکورد باشند .

 

Julius Benedict ، James Cohn ، George Alexander Macfarren و Bernhard Molique از مهمترین آهنگسازانی هستند که در آثار خود از کنسرتینا بهره برده اند.

 

 

[.MohammadReza. 19850]

اکشن پیانو آکوستیک (Grand Piano)

 

[shadmehrbaz 24772]

کرومهورن ( Crumhorn)

 

 

کرومهورن (کرومورن ) از خانواده سازهای بادی میباشد . این ساز در دوران رنسانس در اروپا رایج شد همچنین در برخی از قطعات موسیقی مدرن نیز مورد استفاده قرار گرفته است . Gryphon از جمله معروفترین گروه های راک میباشند که از این ساز در آهنگهای خود استفاده کرده اند.

 

طرز ساخت کرومهورن شبیه به نی انبان ایرانی میباشد .

کرومهورن در پنج مدل ساخته میشود که دارای جنس صداهای متفاوتی هستند ، این پنج نوع عبارتند از :

soprano ، alto ، tenor ، bass و Great bass

[shadmehrbaz 24772]

ماراکاس (ماراکا)

ماراکاس (به اسپانیایی: Maracas ) سازی کوبه ای و از خانواده ی پرکاشن است .

ماراکاس معمولا بصورت جفتی نواخته میشود و جنس رویین آن از پوست کدو یا نارگیل میباشد و داخل آن با دانه های خشک شده گیاهان پر شده است . در برخی از نقاط آن را از پلاستیک و چوب نیز میسازند.

 

بر اساس شواهد تاریخی یافت شده در کلمبیا ادعا میشود ریشه ماراکاس از سرخ‌پوستان آمریکا بوده است ( 1500 سال پیش) همچنین کلمه ی "ماراکاس" از زبان برزیلی می آید.در برخی قبایل، از جغجغه در مراسمی برای دعای باران استفاد می‌شده‌است. در برخی قبایل دیگر و به ویژه در میان قبایل با اعتقادات شمن‌باوری، از جغجغه برای احضار روح نیاکان کمک گرفته می‌شده است.

بر خلاف ظاهر ساده ای که ماراکاس دارد نواختن آن بصورت ریتمیک کار ساده ای نیست زیرا پیش بینی فاصله ای که دانه های خشک داخل ساز باید طی کنند تا به لایه رویین برخورد کرده و تولید صدا کنند نیاز به مهارت زیادی دارد که فقط از نوازنده های مجرب بر می آید .

ماراکاس معمولا در سبکهای موسیقی کلاسیک ، لاتین و پاپ مورد استفاده قرار میگیرد و در کشورهای کوبا ، پرتو ریکو ، جاماییکا ، برزیل و ونزوئلا رایج تر میباشد.

[shadmehrbaz 24772]

آئولوس (Aulos)

 

یکی از سازهای بادی قدیمی مردم یونان که نوعی قره نی و یا ابوا به حساب می آید با تفاوت اینکه دارای لوله دو شاخه بوده که یکی از آن دو معمولا سیر ملودی لوله دیگر را پشتیبانی می کرده است.

آئولوس یک نوع ساز باستانی متعلق به یونان است که معمولا در جشن ها از آن استفاده میشده است . این ساز جزو سازهای بادی با زبانه مضاعف و دارای دو نی می باشد که روی هر یک از آنها تعدادی سوراخ تعبیه شده است. تصاویر آئولوس در هنرهای باستانی نیز مشاهده شده است . به نوازنده ی آئولوس اولیت گفته میشد.

آئولوس در زبان لاتین با نام تیبیا شناخته میشود.

[shadmehrbaz 24772]

کنترباس

کنترباس بزرگ‌ترین و بم‌ترین ساز زهی آرشه‌ای است که یا به وسیله آرشه، و یا از طریق زخمه زدن) پیسیکاتو ( نواخته می‌شود. امروزه این ساز در موسیقی کلاسیک غرب در دسته سازهای زهی نقش مهمی را در ارکستر ایفا می‌کند. کنتر باس نه تنها در موسیقی کلاسیک غربی، بلکه در دیگر سبک‌های موسیقی مانند جاز، بلوز و راک اند رول کاربرد دارد.

کنتر باس بزرگ ترین ساز خانواده زهی – آرشه ای ها محسوب می شود . دارای بم ترین گستره صوتی در خانواده های زهی – آرشه ای ها می باشد . کوک سیم های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از : سل (سیم اول) ر (سیم دوم) لا (سیم سوم) می (سیم چهارم) سیم های کنترباس برعکس سیم های ویلن کوک می شوند . این ساز یک اکتاو بم تر از نت نوشته شده صدا می دهد . نت این ساز را با کلید فا خط چهارم می نویسند .

این ساز دارای ۴ سیم است، اما نمونه‌های ۵ سیمه این ساز نیز وجود دارد. (کنترباس‌های ۵ سیمه قادرند ۴ نت بمتر از کنترباس‌های ۴ سیمه اجرا کنند) سیم‌های کنترباس با فاصلهٔ چهارم درست کوک می‌شوند. اولین سیم کنترباس که زیرترین کوک را دارد .

از کنترباس به عنوان تنها ساز مدرن خانواده ویولا دا گامبا نام برده می‌شود، خانواده‌ای که اصلیت اروپایی دارد و در قرن ۱۵ میلادی پدید آمد. به همین خاطر می‌توانیم به این ساز ویول بیس نیز بگوییم. با این حال این مسئله که آیا کنترباس مستقیماً از خانواده ویولا دا گامبا است یا نه، به طور کامل به جواب نرسیده‌است.

تا قبل از صده ۲۰ میلادی بسیاری از کنترباس‌ها تنها سه سیم داشتند، در مقابل سازهای معمول خانواده ویولا دا گامبا که پنج یا شش سیم داشتند، و یا سازهای خانواده ویولون که چهار سیم داشتند.

پال برن در کتاب «تاریخی از کنتر باس»، با اشاره به چندین منبع می‌گوید کنترباس به عنوان یک بیس حقیقی در خانواده ویولون ریشه دارد. وی توضیح می‌دهد، در صورتی که شکل ظاهری کنترباس به خانواده ویولا دا گامبا شبیه می‌باشد، اما ساختمان داخلی‌اش تقریباً با سازهای خانواده ویولون برابری می‌کند، و با ساختمان داخلی ویولاها بسیار متفاوت می‌باشد.

برای نواختن کنترباس دو مدل آرشه توسط نوازندگان این ساز استفاده می‌شود :۱- آرشهٔ آلمانی ۲-آرشهٔ فرانسوی . از نظر ساختمان آرشه، در آرشهٔ فرانسوی فاصلهٔ بین فراگ آرشه و چوب کمتر از آرشهٔ آلمانی است .(آرشهٔ فرانسوی شبیه به آرشهٔ دیگر سازهای زهی میباشد). هرکدام از این دو نوع آرشه دارای تکنیک نوازندگی متفاوت میباشد.

کنترباس بزرگ‌ترین و بم‌ترین ساز زهی آرشه‌ای است که یا به وسیله آرشه، و یا از طریق زخمه زدن) پیسیکاتو ( نواخته می‌شود. امروزه این ساز در موسیقی کلاسیک غرب در دسته سازهای زهی نقش مهمی را در ارکستر ایفا می‌کند. کنتر باس نه تنها در موسیقی کلاسیک غربی، بلکه در دیگر سبک‌های موسیقی مانند جاز، بلوز و راک اند رول کاربرد دارد.

کنتر باس بزرگ ترین ساز خانواده زهی – آرشه ای ها محسوب می شود . دارای بم ترین گستره صوتی در خانواده های زهی – آرشه ای ها می باشد . کوک سیم های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از : سل (سیم اول) ر (سیم دوم) لا (سیم سوم) می (سیم چهارم) سیم های کنترباس برعکس سیم های ویلن کوک می شوند . این ساز یک اکتاو بم تر از نت نوشته شده صدا می دهد . نت این ساز را با کلید فا خط چهارم می نویسند .

این ساز دارای ۴ سیم است، اما نمونه‌های ۵ سیمه این ساز نیز وجود دارد. (کنترباس‌های ۵ سیمه قادرند ۴ نت بمتر از کنترباس‌های ۴ سیمه اجرا کنند) سیم‌های کنترباس با فاصلهٔ چهارم درست کوک می‌شوند. اولین سیم کنترباس که زیرترین کوک را دارد .

از کنترباس به عنوان تنها ساز مدرن خانواده ویولا دا گامبا نام برده می‌شود، خانواده‌ای که اصلیت اروپایی دارد و در قرن ۱۵ میلادی پدید آمد. به همین خاطر می‌توانیم به این ساز ویول بیس نیز بگوییم. با این حال این مسئله که آیا کنترباس مستقیماً از خانواده ویولا دا گامبا است یا نه، به طور کامل به جواب نرسیده‌است.

تا قبل از صده ۲۰ میلادی بسیاری از کنترباس‌ها تنها سه سیم داشتند، در مقابل سازهای معمول خانواده ویولا دا گامبا که پنج یا شش سیم داشتند، و یا سازهای خانواده ویولون که چهار سیم داشتند.

پال برن در کتاب «تاریخی از کنتر باس»، با اشاره به چندین منبع می‌گوید کنترباس به عنوان یک بیس حقیقی در خانواده ویولون ریشه دارد. وی توضیح می‌دهد، در صورتی که شکل ظاهری کنترباس به خانواده ویولا دا گامبا شبیه می‌باشد، اما ساختمان داخلی‌اش تقریباً با سازهای خانواده ویولون برابری می‌کند، و با ساختمان داخلی ویولاها بسیار متفاوت می‌باشد.

برای نواختن کنترباس دو مدل آرشه توسط نوازندگان این ساز استفاده می‌شود :۱- آرشهٔ آلمانی ۲-آرشهٔ فرانسوی . از نظر ساختمان آرشه، در آرشهٔ فرانسوی فاصلهٔ بین فراگ آرشه و چوب کمتر از آرشهٔ آلمانی است .(آرشهٔ فرانسوی شبیه به آرشهٔ دیگر سازهای زهی میباشد). هرکدام از این دو نوع آرشه دارای تکنیک نوازندگی متفاوت میباشد.

[shadmehrbaz 24772]

لوت (Lute)

 

لوت از خانواده سازهای زهی قدیمی اروپائی است. گفته می‌شود طرح این ساز و نام آن از رود یا عود (به عربی العود به معنی چوب) آمده که آن هم گونه‌ای از بربط است که سازی ایرانی بوده است.

 

لوت تقریبا تماما" از چوب ساخته شده است.، ساندبورد اشکی شکل آن از لایه نازکی از چوب تنین دار صنوبر ساخته شده است و در ساندبورد تمامی لوت ها معمولا یک یا سه حفره تعبیه شده است. لایه نازک پشتی ساز از چوب درختان جنگلی مانند افرا یا گیلاس ساخته میشود و سیمهای آن از ترکیب روده ی گوسفند و فلز ساخته میشوند .

 

لوت در قرن بیستم با تلاش آهنگسازهایی اروپایی مجددا" احیا شد ، از معروفترین افرادی که در احیای لوت تاثیرگذار بودند میتوان به Arnold Dolmetsch ، Johann Nepomuk David اشاره کرد و همچنین Sandor Kallos که برای اولین بار از لوت در موسیقی های مدرن بهره برد.

[shadmehrbaz 24772]

کاخون

 

 

 

کاخون ( به اسپانیایی cajón ) یک ساز کوبه ای جعبه ای شکل شش وجهی است . اصالت آن به پرو بر میگردد . اجرای آن با کوبیدن دست (یا قلم یا چکش یا چوب ) به سطح جلویی یا عقبی ساز صورت میگیرد. جنس این جعبه از چوبی به ضخامت 1 تا 2 سانتی متر است و روی یکی از شش وجه آن حفره ای به منظور تولید صدا قرار گرفته است. نوازنده هنگام نواختن این ساز باید روی آن با پاهای باز بنشیند و به آن ضربه وارد کند. نوعی از کاخون ها وجود دارند که درون آنها زنگوله هایی نیز تعبیه شده است .

 

 

این ساز از اواخر قرن 18 رواج پیدا کرده است و امروزه بیشتر در موسیقی های کوبایی و پرویی مانند تندرو ، زاماکوئکا و فلامینکو مورد استفاده قرار میگیرد. کاخون معمولا به همراه گیتار آکوستیک نواخته میشود.

[shadmehrbaz 24772]

هنگ (هندپن)

 

 

هنگ نوعی ساز کوبه ای است و در کلاس آیدیوفون (خودصداها) قرار میگیرد. این ساز توسط دو موسیقیدان سویسی به نام های Felix Rohner و Sabina Schärer در سال 2000 اختراع شد.

هنگ ظاهری شبیه به بشقاب پرنده دارد و از دو پوسته ی فولادی مجزا تشکیل شده است که از دو طرف به یکدیگر میرسند . ارتفاع هنگ 24 سانتیمتر و قطر آن 52 سانتیمتر میباشد. بر روی پوسته های فولادی فرورفتگی هایی وجود دارد که هر کدام نت خاصی را تولید میکنند.

 

 

 

برای نواختن هنگ ، نوازنده در حالت نشسته ساز را به شکل عمودی یا افقی بین پاهای خود قرار داده و بوسیله انگشتهای خود به آن ضربه وارد میکند. هنگ را فقط با ضربه ی دست مینوازند و بر خلاف ساز های کوبه ای دیگر در آن از چوب یا چکش استفاده نمیشود به همین دلیل صدای تولید شده از آن نرمتر و ملایم تر از سایر سازهای کوبه ای میباشد.

 

شاید کنجکاو شده باشید که نت هر کدام از فرورفتگی های روی سطح هنگ چه نام دارند ؟

با تصویر زیر میتوانید این نکته را متوجه شوید .

 

 

از سال 2003 تا 2008 هنگ در 5 نسل دیگر گسترش یافت که در هر نسل تفاوتهایی از نظر جنس فولاد بکار رفته و همچنین صداهای تولیدی از هنگ بوجود آمد. در تصویر زیر انواع مختلف هنگ را مشاهده میکنید.

 

 

 

برای شنیدن نمونه صدای ساز هنگ

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

را کلیک کنید.

[shadmehrbaz 24772]

آشیکو

 

 

آشیکو یک درام مخروطی شکل و از خانواده سازهای کوبه ای پوست صدا (Membranophone) محسوب میشود که بوسیله ضربه مستقیم دست نوازنده نواخته میشود.

این ساز در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و همچنین آمریکا رواج دارد.

 

آشیکو از نظر زیر و بمی صدا به سه ارتفاع موسیقایی bass ، tone و slap تقسیم میشود.

 

این ساز اصالتاً متعلق به یوروباها میباشد که یکی از قومهای نیجریایی میباشند ، آنها با تراشیدن کنده ی درخت و استفاده از پوست بز این ساز را ابداع کردند . اما شکل مدرن آشیکو توسط غربیها گسترش یافته که ساختن آن با ساخت نوع سنتی اش متفاوت است.

 

این ساز در سبکی همنام با خودش در موسیقی یعنی سبک آشیکو بکار میرود و همچنین در آیین مسیحیان نیجریه نیز مورد استفاده قرار میگیرد.

 

 

[shadmehrbaz 24772]

کندمبه (Candombe )

کَندُمبه از خانواده سازهای کوبه ای می باشد و متعلق به کشور اروگوئه است و بیشترین استفاده از آن در سبک کاندُمبه است که یکی از موسیقی های ناحیه آمریکایی جنوبی است. کندمبه از چوب و یا پوست حیوانات و بشکل بشکه ای انحنا دار ساخته میشود.

 

این ساز در سه سایز وجود دارد :

1.پیانو ( محدوده صدای بم) سایز بزررگی دارد و در ملودی آهنگ از آن استفاده میشود.

2.رِ پیکه ( محدوده صدای زیر مردانه) سایز متوسطی دارد و بصورت بداهه نواخته میشود.

3.چیکو (محدوده صدای زیر زنانه) گام و سرعت آهنگ را تعیین میکند.

 

کاندمبه توسط گروهی از نوازندگان نواخته میشود که به آنها کواردا (به اسپانیایی cuerda) گفته میشود . یک کواردا حداقل نیاز به سه نوازنده دارد اما یک کواردای کامل از 50 الی 100 نوازنده تشکیل میشود.

 

 

دور بدنه ی کاندمبه نوارهایی بسته شده است که برای کوک کردن ساز از آنها استفاده میشود. کاندمه را بوسیله دست یا چوب مینوازند.

[shadmehrbaz 24772]

جانگو (Janggu)

 

 

جانگو سازی کوبه ای است بطور گسترده در موسیقی سنتی کره مورد استفاده قرار میگیرد شواهد تاریخی نشان میدهند که قدیمی ترین جانگو مربوط به امپراتوری گوریو و در زمان پادشاهی مونجونگ بوده است.

 

این ساز در انواع مختلف و با بدنه ای شبیه به ساعت شنی وجود دارد و دو سر آن از پوست حیوانات ساخته شده میشود جنس و تُن صدای تولید شده از دو سر ساز با یکدیگر متفاوت هستند و زمانی که همزمان به صدا در می آیند یک هارمونی از صدای مرد و زن را ایجاد میکنند.

بدنه آن در انواع مختلف جنس های متفاوتی دارد از جمله چوب ، چینی ، کاشی ، فلز و پوست کدو و...

 

 

برای نواختن آن نوازنده معمولا چوب مخصوصی به نام یولچائی را در یک دست گرفته و دست دیگر هم بصورت مستقیم با ساز در تماس دارد و به این ترتیب ساز را به صدا در می آورد .

[shadmehrbaz 24772]

کانجیرا (Kanjira)

 

این ساز از خانواده سازهای کوبه ای ست و در واقع نوعی دایره زنگی میباشد که اصالتا" متعلق به جنوب هندوستان است. کانجیرا در درجه اول بعنوان ساز جانبی در موسیقی کارناتیک بکار میرود که نوعی موسیقی کلاسیک هندی میباشد. قدمت استفاده از این ساز به سال 1880 باز میگردد و از سال 1930 به موسیقی کلاسیک اضافه شده است.

 

همانند تمبورین غربی این ساز نیز از یک حاشیه دایره ای تشکیل شده است که جنس آن از چوب درخت "جک فروت" میباشد با عرض 7 -9 اینچ و ضمامت 2-4 اینچ. یک طرف آن بوسیله طلقی از جنس پوست بزمچه بنگالی پوشانده شده است و طرف دیگر آن باز میباشد. در اطراف آن هم تکه های فلزی یا سکه مانند آویزان است که صدای زنگدار خاصی را تولید میکند.

 

برای نواختن این ساز از انگشتان دست راست استفاده میشود و با انگشتان دست چپ هم میتوان با تن صدای تولیدی بازی کرد.

[shadmehrbaz 24772]

آلبوکا (Alboka)

 

آلبوکا یک ساز بادی کوچک است که از یک نی باریک بهمراه چند حفره برای قرار گرفتن انگشتان دست تشکیل شده است. این نی کوچک به شکل سنتی بوسیله ی شاخ حیوانات پوشش داده میشود . این پوشش علاوه بر اینکه دربرگیرنده ی هوای دمیده شده در ساز است برای اجرای نتهای پیوسته و بی وقفه به نوازنده کمک میکند ( به این تکنیک اصلاحاً circular breathing گفته میشود.).

 

آلبوکا اصالتاً متعلق به منطقه باسک اسپانیا است ولی در دیگر مناطق اسپانیا از جمله مادرید هم رواج دارد. نام آلبوکا از کلمه ی عربی البوق (به فارسی بوق !) گرفته شده است .

آلبوکا دارای دو بخش لوله ای شکل از جنس شاخ است یکی قسمت بوق که گفته شد بوسیله یک شاخ کوچک پوشش داده شده و دیگری شاخ بزرگ که صدای تولید شده از آن خارج میشود.

 

اجزای تشکیل دهنده ی آلبوکا را در تصویر زیر مشاهده میکنید:

 

 

 

 

از جمله نوازنده های مشهور آلبوکا در حال حاضر میتوان به ایبون کوترون اسپانیایی و آلن گریفن ایرلندی اشاره کرد.

[shadmehrbaz 24772]

آلپهورن (Alphorn)

 

آلپهورن یا آلپاین هورن ، از خانواده سازهای بادی برنجی میباشد که از یک شیپور چوبی طبیعی با دهانه مخروطی شکل تشکیل شده است و در مناطق کوهستانی سوییس و سایر نقاط اروپا مورد استفاده قرار میگیرد. شیپورهای چوبی دیگری مشابه با آلپهورن به منظور برقراری ارتباط میان مردم اروپا وجود داشته است که از صدها سال قبل در اکثر مناطق کوهستانی اروپا از کوه های آلپ در فرانسه گرفته تا رشته کوه های کارپات در رومانی رواج داشتند.

 

 

آلپهورن معمولا از چوب نرم درخت صنوبر و گاهی اوقات کاج ساخته میشود.در گذشته سازندگان آلپهورن به دنبال درختانی میگشتند که ذاتاً دارای انحنایی همچون شکل اصلی ساز بودند و به این ترتیب شروع به ساختن ساز میکردند اما امروزه سازندگان آلپهورن پس از یافتن چوب با جنس مناسب به آن شکل میدهند و بدنه ی ساز را میسازند. برای دهانه مخروطی شکل ساز هم از چوب های سخت استفاده میکنند و به این ترتیب ساز کامل میشود. طول آلپهورن از 8 تا 14 فوت میتواند باشد (2.5 تا 4متر)

 

محدوده نت های قابل اجرا با آلپهورن را در تصویر زیر مشاهده میکنید:

 

 

Ranz des Vaches یک قطعه سنتی سوییسی بسیار معروف از ساز آلپهورن میباشد .

[shadmehrbaz 24772]

نوز فلوت (Nose flute)

 

 

 

نوز فلوت (فلوت ِ بینی) سازی معروف در ناحیه پلی نزی و حاشیه اقیانوس آرام است که توسط بینی نواخته میشود. انواع دیگر آن در آفریقا و نیوزلند و چین و هند نیز وجود دارند.

 

در شمال اقیانوس آرام در جزایر هاوایی از دیر باز نوز فلوت یک ساز عاشقانه مرسوم بوده است که در آن منطقه با نام "هانو" شناخته میشود.

 

این ساز از یک تکه لوله از جنس گیاه بامبو مطابق با هنر و صنایع دستی هاوایی ساخته میشود که یک حفره در ناحیه قرارگیری بینی برای نفس کشیدن و دمیدن در آن طراحی شده است همچنین دو یا سه حفره ی دیگر در بدنه ی ساز برای قرارگیری انگشتان بر روی آن موجود است. (بامبو در زبان فارسی خیزران نامیده میشود که گیاهی از رده ی گندمیان است بامبو درخت نیست بلکه نوعی علف غول پیکر میباشد. )

 

طول لوله ی نوز فلوت بین 10 تا 21 اینچ (250 تا 530 میلی متر) میباشد و تعداد و جای حفره ها بر روی انواع مختلف نوز فلوت با توجه به جنس صدایی که تولید میکند متفاوت میباشد .

در آفریقا استفاده از این ساز بین 8 گروه از اقوام کنگویی رواج دارد.

 

در فلیپین نوعی از این ساز با نام کالالنگ وجود دارد که در مقایسه با دیگر نوز فلوت ها قطر باریکتر و طول بیشتری دارد و با آن میتوان نت هایی با محدوده دو و نیم اکتاو را نواخت .

 

در نیوزلند این ساز نگورو نام دارد و از ساقه ی کدو و دندان های نهنگ ساخته میشود نگورو سایز کوچکتری نسبت به سایر نوز فلوت ها دارد و علاوه بر بینی میتوان با دهان نیز آنرا نواخت.

 

 

نگورو ، نوع ونزوئلایی نوز فلوت