رفتن به مطلب

از دبین چه خبر؟


Fahim

ارسال های توصیه شده

مروري بر ويژگي‌هاي جديد سيستم‌عامل Debian

1004348.jpg

سيدمصطفي ناطق‌الاسلام

 

اشاره: اوبونتو، نوپیکس، آلتیمیت ادیشن، مپیس، پارسیکس، دریم‌لینوکس ... . اگر اهل کنجکاوی در دنیای لینوکس باشید، حتماً این اسم‌ها را می‌شناسید. وجه‌مشترک این توزیع‌های پرطرفدار چیست؟ بله، البته همگی لینوکس هستند، اما اشتراک خاص‌تری هم دارند: همگی مبتنی بر دبین هستند. دبین یکی از توزیع‌های مشهور است که از خودش کمتر نامی می‌شنویم تا از توزیع‌های مبتنی بر آن

اوبونتو، نوپیکس، آلتیمیت ادیشن، مپیس، پارسیکس، دریم‌لینوکس ... . اگر اهل کنجکاوی در دنیای لینوکس باشید، حتماً این اسم‌ها را می‌شناسید. وجه‌مشترک این توزیع‌های پرطرفدار چیست؟ بله، البته همگی لینوکس هستند، اما اشتراک خاص‌تری هم دارند: همگی مبتنی بر دبین هستند. دبین یکی از توزیع‌های مشهور است که از خودش کمتر نامی می‌شنویم تا از توزیع‌های مبتنی بر آن. در عین حال دبین یکی از مهم‌ترین توزیع‌ها در دنیای لینوکس است و توزیع‌های بسیاری (از جمله اوبونتو که این روزها پرطرفدارترین توزیع است) مشتق‌های درجه اول یا دوم آن به شمار می‌روند. با وجود شمار بالای توزیع‌های مبتنی بر دبین، درصد به‌نسبت بالایی از کاربران دسکتاپ تمایل ندارند که آن را روی سیستم شخصی خود نصب کنند. در برابر، دبین به پایداری و اطمینان‌پذیری مشهور است و گزینه بسیار مناسبی برای سرورها به شمار می‌رود.

دبین دو ویژگی مهم را به طور مشترک دارد که شاید هیچ توزیع دیگری این دو ویژگی را در سطح دبین و به طور همزمان نداشته‌باشند. نخست آن که دبین یکی از توزیع‌های مستقلی است که با صرف زمان و انرژی زیادی توسعه داده شده و می‌شود و بخش‌های مختلف آن به دقت آزموده شده‌اند تا پایداری لازم را نشان دهند. توزیع‌های مستقل دیگری نیز وجود دارند که حجم کدنویسی، طراحی و آزمون‌های انجام‌شده روی آن‌ها قابل قیاس با دبین باشد، اما بيشتر آن‌ها ویژگی دوم دبین را ندارند: مستقل بودن از نهادهای تجاری. دبین را از جهت حجم کاری که روی آن انجام می‌شود می‌توان با توزیع‌هایی مانند ردهت، مندریوا و سوزه مقایسه کرد، اما وابستگی شرکتی آن‌ها را ندارد. از سوی دیگر، بسیاری از توزیع‌های مستقل و آزاد دیگري نيز هستند که وابستگی تجاری ندارند، مانند گنتو، اسلک‌ور و پاپی، اما گستردگی کار انجام‌شده روی آن‌ها قابل مقایسه با دبین نیست. دبین در ضمن پروژه‌ای به شدت نامتمرکز است و توسعه‌دهندگان آن در سراسر جهان پراکنده‌اند.

 

هم‌اکنون بیش از هزار برنامه‌نویس و توسعه‌گر داوطلبانه روی پروژه دبین کار می‌کنند و هزینه توسعه مجموعه کدهای پایه‌ای این توزیع تا آوریل ۲۰۰۹ حدود ۸۱۹ میلیون‌دلار تخمین‌زده‌شده‌است (براساس مدل COCOMO که شیوه‌ای برای تخمین زدن هزینه توسعه دادن مجموعه کدهای یک پروژه نرم‌افزاری است).

 

این هزینه از کجا تأمین می‌شود؟ درحقيقت، بخشی از این هزینه اصلاً تأمین نمی‌شود و حاصل همکاری سخاوتمندانه داوطلبانی است که روی این پروژه کار می‌کنند. اما نگهداری از پروژه عظیمی مانند دبین قطعاً بدون پشتیبانی مالی ممکن نیست و چندین سازمان غیرانتفاعی پروژه دبین را حمایت می‌کنند که مهم‌ترین آن‌ها سازمان غیرانتفاعی Software in the Public Interest است که مالک علامت تجاری دبین نیز به شمار می‌رود.

 

دبین حدود هفده‌سال قدمت دارد و از سال ۱۹۹۳ تاکنون توسعه آن ادامه داشته‌است. ایان مورداک، بنیان‌گذار دبین، دیدگاه خود را درباره خصوصیت‌های این سیستم عامل در بیانیه دبین بیان کرد. تأکیدی که در پروژه دبین بر آزمايش و پایداری نرم‌افزارها وجود دارد، باعث شده دبین بیشتر به‌عنوان سیستم‌عاملی برای سرورها یا به عنوان سیستم عامل پایه‌ای برای توزیع‌های دیگر شناخته شود تا جایی که حتی نسخه‌ای از لینوکس مبتنی بر دبین (به نام Xebian) برای Xbox مایکروسافت توسعه یافته‌است!

 

بازه‌های زمانی میان انتشار نسخه‌های متوالی دبین در طول دهه گذشته حدود سه سال یا بیشتر بوده که به تدریج کاهش یافته‌است. نمودار زمانی انتشار نسخه‌های متوالی دبین تاکنون را می‌توانید در شکل ۱ ببینید. انتظار می‌رود نسخه بعدی دبین (نسخه ۶) در سال جاری میلادی ارائه شود که البته به نظر می‌رسد این خبر در سایت دبین به طور رسمی تأیید نشده‌باشد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 1

 

نصب دبین

برای نصب‌کردن دبین گزینه‌های دلپذیری مانند نصب از روی درایو USB را پیش‌رو ندارید، مگر آن که از ابزارهایی مانند Unetbootin برای ساختن درایو USB نصب‌کننده استفاده‌کنید یا درایو USB نصب‌کننده را به طور دستی آماده کنيد. از همان آغاز نصب‌کردن دبین به تدریج متوجه ماهیت این توزیع و طرز فکری که ورای آن قرار دارد می‌شوید. تمام بسته‌هایی را که همراه دبین عرضه می‌شوند، می‌توان از روی دیسک‌های آن نصب کرد که در نسخه کنونی (5,03 موسوم به lenny) شامل ۳۱ سی‌دی یا پنج دی‌وی‌دی است. توزیع‌های متداول دیگر (مانند فدورا و اوبونتو) معمولاً یک دیسک نصب پایه دارند که سیستم عامل را با ابزارهای استاندارد مقدماتی می‌توان از روی آن نصب کرد و سپس سایر نرم‌افزارها و بسته‌ها را باید آنلاین دریافت کرد. اما دبین درحقيقت، شما را مجبور نمی‌کند برای دریافت نرم‌افزارهای خودش (و نه بسته‌های خارج از مخزن‌های آن) به اینترنت متکی باشید. در عین حال برای نصب دبین می‌توانید از دیسک نصب‌کننده کوچک‌تری استفاده کنید که بسته‌های موردنیاز را به صورت آنلاین دریافت و نصب می‌کند. در این حالت می‌توانید از درایوهای USB برای نصب‌کردن دبین استفاده کنید که درحقيقت، فقط نقش آغازگر نرم‌افزار نصب را خواهندداشت. گزینه دیگری که برای نصب کردن دبین موجود است، نصب کامل آن از روی شبکه است که البته برای نصب‌کردن دبین برای شمار زیادی کامپیوتر در یک شبکه محلی مفید است، زيرا در هر صورت لازم است دیسک نصب‌کننده دبین روی یکی از کامپیوترها میزبانی شود.

 

برای نصب‌کردن دبین به طور کلی سه گزینه پیش‌رو دارید: نصب کردن نسخه پایدار (که در حال حاضر نسخه Lenny است)، نسخه آزمون که شامل بسته‌های در دست آزمون است که هنوز به عنوان نرم‌افزارهای «پایدار» شناخته نشده‌اند و نیز نسخه ناپایدار که برای آزمودن تازه‌ترین بسته‌ها و تغییرها است و بیشتر به درد توسعه‌دهندگان علاقه‌مند به همکاری با این پروژه می‌خورد. نسخه آزمون کنونی دبین Squeeze نام دارد و نسخه ناپایدار فعلی نیز Sid است.

 

محیط گرافیکی نصب‌کننده دبین، جلوه‌های گرافیکی دلپذیر نصب‌کننده توزیع‌هایی مانند فدورا و سوزه را ندارد، اما استفاده از آن کاملاً آسان است و گزینه‌های کافی را برای انجام دادن تغییرهای لازم و سناریوهای مختلف پارتیشن‌بندی در اختیارتان قرار می‌دهد. طبق روال معمول نصب‌کننده‌های لینوکس، گزینه نصب عادی (بدون استفاده از ماوس) یا نصب در محیط گرافیکی را پیش‌رو دارید (شکل ۲).

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 2

 

نصب دبین شامل مرحله‌های استانداردی مانند تعیین زبان نصب‌کننده (شکل ۳)، انتخاب زبان صفحه‌کليد، انتخاب مکان جغرافیایی، سناریوی پارتیشن‌بندی (شکل ۴) و پیاده کردن آن، انتخاب کردن مجموعه بسته‌های اصلی برای نصب‌شدن (مانند بسته‌های استاندارد دسکتاپ، وب‌سرور و...) و سرانجام انتخاب نام و مشخصات لازم برای ایجاد حساب‌های کاربری مقدماتی است. کل فرآیند نصب‌کردن به‌طور عادی بیش از بیست دقیقه زمان نمی‌برد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 3

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 4

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 5

 

محیط دبین

پنجره پیش‌فرض ورود به حساب‌های کاربری در دبین را در شکل ۶ می‌بینید. دبین از دو محیط دسکتاپ استاندارد Gnome و KDE پشتیبانی می‌کند و از برخی محیط‌های دیگر نیز می‌توان روی آن استفاده کرد (مانند XFCE). ظاهراً درحال‌حاضر محیط دسکتاپ پیش‌فرض دبین Gnome اســـت و نصب‌کردن محیط KDE نیز از طریق مدیر بسته‌های نرم‌افزاری دبین ممکن است. تصویرهایی که در ادامه خواهیددید، از محیط Gnome برداشته شده‌اند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 6

 

می‌توان گفت هر توزیع لینوکس و بلکه هر سیستم عاملی با یک رنگ پیش‌فرض در محیط آن متناظر است، مانند رنگ قهوه‌ای اوبونتو و رنگ سبز در محیط سوزه. محیط دبین را می‌توان آبی‌رنگ دانست مانند بسیاری از توزیع‌های دیگر و البته مانند ویندوز. البته تمام رنگ‌ها را می‌توان به دلخواه تغییر داد. نماهایی از محیط دسکتاپ Gnome در دبین و منوهای اصلی آن را در شکل‌های ۷، ۸ و ۹ می‌بینید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 7

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 8

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 9

 

نرم‌افزار مدیریت بسته‌های نرم‌افزاردر دبین APT (سرنام Advanced Package Tool) نام دارد که به نوبه خود رابط کاربری برنامه dpkg (سرنام Debian package management system) است. APT یک ابزار خط فرمان است و کارکردن با آن در ترمینال بسیار ساده (و حتی می‌توان گفت لذت‌بخش!) است. اما رابط گرافیکی APT که Synaptic نام دارد، کار را باز هم ساده‌تر می‌کند و انجام کارهایی مانند افزودن یا حذف مخزن‌های نرم‌افزار، به‌روز کردن فهرست بسته‌ها و نیز مشاهده فهرست و تاریخ نصب برنامه‌های موجود و به‌روز رساني‌هاي آن‌ها به سادگی با Synaptic ممکن است (شکل۱۰). APT و بسته‌های نرم‌افزاری deb، در کنار بسته‌های rpm (که ساختار آن توسط ردهت ارائه شد) و شیوه مدیریت آن‌ها، دو طرح اصلی مدیریت بسته‌ها در دنیای لینوکس به شمار می‌روند و معماری‌های دیگر از اهمیت نسبی کمتری برخوردارند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 10

 

مجموعه نرم‌افزارهای پیش‌فرض نصب‌شده در دبین و نیز نرم‌افزارهای موجود در مخزن‌های آن، ممکن است کمی نامتعارف و در ضمن قدری قدیمی به‌نظر برسند. برای نمونه، خبری از فایرفاکس و تاندربرد نیست، اما خیلی زود متوجه می‌شوید که فایرفاکس به طور پیش‌فرض نصب شده و تاندربرد را هم می‌توان از مخزن‌ها انتخاب و نصب کرد، اگرچه با جست‌وجوی نام این دو نرم‌افزار ممکن است به‌طورمستقیم به نتیجه‌ای که می‌خواهید نرسید. درحقيقت، پروژه دبین درباره برخی استانداردها با بنیاد موزیلا به توافق نرسیده‌است و از سال ۲۰۰۶ نسخه‌های تغییریافته خود را از تاندربرد و فایرفاکس به ترتیب با نام‌های Icedove و Iceweasel ارائه کرده‌است تا از مشکلات مربوط به علامت انحصاری دوری کند. نسخه فعلی Icewaesel مبتنی بر نسل3 فایرفاکس و نسخه کنونی Icedove برپایه نسخه نسل 2 تاندربرد است. نرم‌افزارهای دیگر بنیاد موزیلا، یعنی SeaMonkey (که ادامه پروژه موزیلا به شمار می‌رود و اکنون خارج از بنیاد موزیلا توسعه داده می‌شود) و Sunbird نیز به ترتیب با نام‌های Iceape و Iceowl در دبین قابل دسترسی، نصب و استفاده هستند.

 

در هر صورت دریافت و نصب آخرین نسخه‌های هر کدام از این نرم‌افزارها (مانند فایرفاکس) نیز همواره گزینه‌ای در دسترس است، ضمن آن که در بیشتر موارد هنگام کارکردن با Icewaesel و Icedove متوجه تفاوت خاصی در مقایسه با نرم‌افزارهای بنیاد موزیلا نمی‌شوید. برای نمونه، نمایی از Icewaesel را در شکل ۱۱ می‌بینید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 11

 

مجموعه اُپن‌آفیس به طور پیش‌فرض به همراه دبین نصب می‌شود، اما Abiword و Gnumeric نیز از همان ابتدا نصب می‌شوند که اولی گزینه سبک و آسانی برای یک برنامه واژه‌پرداز و دومی یک برنامه صفحه گسترده بسیار سبک و کارا است که حتی ممکن است باعث بیزاری شما از Calc شود! مزیت مهم Abiword و Gnumeric در مقایسه با برنامه‌های مجموعه اپن‌آفيس آن است که با ++C و C نوشته شده‌اند و اشتهای زیاد برنامه‌های اپن‌آفيس را برای حافظه سیستم ندارند (به دلیل مبتنی بر جاوا بودن اُپن‌آفیس). به همراه دبین نسخه پنج، اُپن‌آفیس نسخه 2,4 ارائه می‌شود و برای استفاده از اُپن‌آفیس نسخه 3,1در دبین قاعدتاً باید منتظر ارائه نسخه جدید آن بود.

 

مرورگر پیش‌فرض محیط Gnome در دبین Epiphany است (شکل ۱۲) و نرم‌افزار ایمیل و تقویم پیش‌فرض نیز Evolution است. این دو گزینه و نیز بقیه نرم‌افزارهای اصلی پیش‌فرض را می‌توان در قسمتPreferred Applications (در فهرست Preferences در منوی System) به نرم‌افزارهای دلخواه دیگر تغییر داد. مرورگر فایل پیش‌فرض نیز Nautilus است که نسخه 2,20,0 آن همراه دبین لنی ارائه می‌شود (برای نمونه، مقایسه کنید با نسخه 2,28,1 که همراه اوبونتوی 9,10 عرضه می‌شود و امکان کار کردن با زبانه‌ها را نیز دارد). قدیمی بودن نسبی نرم‌افزارها در دبین به دلیل پافشاری گروه دبین بر استفاده از آخرین نسخه‌های پایدار نرم‌افزارها (و نه لزوماً آخرین نسخه) و نیز به دليل فاصله‌های بیش از یک ساله میان ارائه نسخه‌های متوالی دبین است. در هر حال اگر استفاده کردن از دبین را گزینه قابل دسترس و مطلوبی برای خود می‌دانید، احتمالاً باید بتوانید بدون دشواری زیاد هر کدام از بسته‌های نرم‌افزاری تازه را جایگزین نسخه‌های قدیمی‌تر آن‌ها در دبین کنيد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

شكل 12

 

مسئله‌ای به نام سخت‌افزار

دبین یک توزیع آزاد است و بنابراین درایورهایی که به صورت انحصاری و بسته منتشر می‌شوند، همراه دبین عرضه نمی‌شوند (برخی از توزیع‌ها که راحتی کاربر را بر آزاد بودن مطلق سیستم عامل ترجیح می‌دهند، به طور پیش‌فرض بسیاری از درایورهای انحصاری را هم ارائه یا نصب می‌کنند). بنابراین، اگر سخت‌افزاری داشته‌باشید که درایور آن به‌طور انحصاری و بسته منتشر می‌شود، قاعدتاً در دبین خودتان باید درایور آن را نصب کنید. نصب کردن درایور هم معمولاً سه مرحله مشخص دارد:

نخست باید نوع و مدل دقیق سخت‌افزار را شناسایی کنید (به‌عنوان‌مثال، ممکن است از دستور lspci برای دیدن فهرست تمام قطعه‌های PCI سیستم خود استفاده کنید و قطعه مورد نظر، مانند یک کارت گرافیکی Nvidia را در میان آن‌ها بیابید).

 

در مرحله بعد معمولاً باید با جست‌وجو در اینترنت و مشخصاً در سایت توزیع مورد استفاده، شیوه نصب کردن درایور آن قطعه را بیابید که معمولاً شامل دریافت‌کردن بسته کد حاوی درایور و کامپایل کردن آن است. در مرحله آخر هم به‌طور معمول درایور مورد نظر را کامپایل می‌کنید و درایور تولیدشده به این شیوه را که یک ماجول هسته است، بارگذاری می‌کنید (با دستور Modprobe).

 

طی‌کردن همه این مرحله‌ها برای نصب یک درایور، ممکن است دشوار و طاقت‌فرسا به نظر برسد، به‌خصوص اگر قطعه‌ای که به دنبال درایور آن هستید چندان شناخته‌شده نباشد، مسئله دشوار‌تر هم می‌شود. درضمن، ماجول‌های هسته لینوکس به شماره نسخه هسته وابسته هستند و نمی‌توان به سادگی یک ماجول را از اینترنت دریافت و بارگذاری (load) کرد، یعنی تقریباً همیشه لازم است که خودتان ماجول را کامپایل کنيد.

 

در اوبونتو برنامه‌ای به نام Jockey وجود دارد که کار پیداکردن و نصب بسیاری از درایورهای انحصاری را به آسانی انجام می‌دهد، هرچند کارکرد آن کاملاً بی‌نقص نیست. چنین برنامه‌ای متأسفانه هنوز در دبین وجود ندارد و درحقيقت، بسیاری از کاربران دبین ممکن است با گنجاندن چنین نرم‌افزاری در این توزیع موافق نباشند و آن را ابتدایی و غیرحرفه‌ای بپندارند. البته برخی هم از اساس با استفاده از سخت‌افزاری که درایور آزاد ندارد، مخالفت می‌کنند و از همان زمان خریدن سخت‌افزار دقت می‌کنند که در دام درایورهای کدبسته نیفتند. درهرحال اگر دبین یا برخی توزیع‌های پایه‌ای آزاد دیگر (مانند گنتو) را به عنوان گزینه‌ای برای نصب و استفاده در نظر دارید، خوب است از قبل توجه داشته‌باشید که نصب کردن درایورهای اختصاصی ممکن است با دشواری همراه باشد.

 

دبین برای چه کسانی مناسب است؟

دبین در روزگاری به وجود آمد که از توزیع‌های رنگارنگ کنونی خبری نبود و قدمت آن حتی کمی بیشتر از ردهت است. اگرچه گوناگونی توزیع‌های لینوکس و آسانی استفاده از بسیاری از آن‌ها ممکن است این پندار را به وجود آورد که توزیعی مانند دبین فقط به درد «حرفه‌ای‌ها» می‌خورد و تازه‌کاران لینوکس نباید به سراغ آن بروند، اما گروه توسعه دبین چنین نظری ندارند و به‌طورمشخص اعلام می‌کنند که تلاش می‌کنند دبین را آسان‌تر و برای عموم کاربران دسترس‌پذیرتر کنند. با وجود توزیع‌های کاربرپسندتر و آسان‌تری که از دبین مشتق شده‌اند (و در رأس همه، اوبونتو) شاید بتوان دبین را در دنیای لینوکس دسکتاپ بیشتر مناسب کاربرانی دانست که تجربه‌ای به‌نسبت گسترده با توزیع‌های مبتنی بر دبین دارند و احیاناً می‌خواهند سرچشمه آن توزیع‌ها را نیز بیازمایند. دبین به‌طورمشخص سبک‌تر و سریع‌تر از توزیعی مانند اوبونتو است و تجربه کار کردن با ابزارهایی مانند Synaptic در هر دو محیط کم و بیش یکسان است. در کنار تمام این ملاحظه‌ها، خوب است باز هم به این نکته توجه کنيم که دبین توزیعی مشهور به پایداری و اطمینان‌پذیری است و روی بسیاری از سرورهای بزرگ از آن استفاده می‌شود. تعیین اولویت با خودتان است!

  • Like 4
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...