اوتیسم چیست؟

[- Nahal - 47858]

اوتیسم Autismنوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.

انواع اختلالات نافذ رشد چیست؟

 

چندین اختلال در زیر گروه اختلالات نافذ رشد وجود دارد. در اختلالات نافذ رشد آسیب شدید در چندین حوزه رشدی وجود دارد. افرادی كه در طبقه بندی اختلالات نافذ رشد قرار می گیرند در برقراری ارتباط اجتماعی دچار مشكل هستند ولی شدت آن متفاوت است.نكات عمده ای كه تفاوت میان اختلالات را بیان می كنند عبارت اند از :

اختلال اوتیستیك

 

: ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.اختلال آسپرگر : با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.اختلال رت

 

: اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.

اختلال فرو پاشنده دوران كودكی : رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود.

اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی

 

به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد

 

اوتیسم یك ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد كه اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است كه شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن كاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است.

اوتیسم یك بیماری روانی نیست

 

كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است.

علائم اوتیسم چیست ؟

 

افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های كاملاً متفاوت، رفتارهایی كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می گردد.· اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.· مشكلات شدید تكلمی دارند.

· در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند.

· اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند ، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند .

· كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.

· خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.

· قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.

· قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.

· دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.

· تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.

· به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.

· با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.

· چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.

· احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.

· از خطرات نمی ترسند.

· پر تحرك یا كم تحرك هستند.

· به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.

· 70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.

 

باورهای غلط درباره اوتیسم:

 

-1 كودكان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی كنند.-2 كودكان اوتیستیك نبوغ دارند.

-3 كودكان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی كنند.

-4 كودكان اوتیستیك قادر به نشان دادن محبت خود نیستند.

باورهای دیگر :

 

-1 منظور از پیشرفت این كودكان یعنی این كه كاملاً شفا یابند.-2 كودكان مبتلا به اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند.

-3 كودكان اوتیستیك تماس بدنی محبت آمیز برقرار نمی كنند.

ما می دانیم كه این كودكان تحریكات حسی را به گونه ای متفاوت درك می كنند كه موجب اشكال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد. اما به هر حال این كودكان می توانند محبت كنند. در صورتی كه این كودكان را باور كنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم.

سخنی با والدین گرامی

 

مهم ترین اصل در بهداشت روانی خانواده ، پذیرش استعدادها ، تفاوت های فردی و در نهایت

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فرزند است. با توكل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانایی های فرزند خود و با دلگرمی هر چه بیشتر در كنار آموزگاران با همراهی همه افراد خانواده ، نقایص كودك خود از قبیل مشكلات حسی ، جسمی ، حركتی و ذهنی را بشناسیم و با قرار گرفتن كودك در جایگاه مناسب موافقت نماییم تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر او باشیم.

اختلال بینایی

 

اختلال بینایی همان كاهش توانایی دیدن است. اصطلاح هاینیمه بینا ، كم بینا ، نابینا برای توصیف میزان اختلال های بینایی به كار می روند.نیمه بینا : كاملاً مشخص است.

كم بینا : اشخاصی كه حتی با اصلاح چشم با وسایل كمكی نیز با مشكل مواجه هستند. نابینایان می توانند از باقی مانده بینایی خود استفاده نمایند. فقط20% آنان نابینای مطلق هستند .

نابینای آموزشی : فردی است كه قادر به استفاده از بینایی نیست و بر حواسی مانند شنوایی و لامسه تكیه می كند و باید از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس دیگر برای

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

استفاده كند.

اختلال شنوایی

 

به فردی ناشنوا اطلاق می شود كه حس شنوایی او برای هدف های معمولی زندگی مفید و قابل استفاده نباشد. اختلال شنوایی به :

* خفیف (40-25 دسی بل )

* متوسط (55-41 دسی بل )

* نیمه شدید (70-56 دسی بل )

* شدید (90-71 دسی بل )

* عمیق (91 دسی بل )

تقسیم بندی شده است.

روش های آموزش در این اختلال :

 

* گفتار خوانی یا همان لب خوانی* ارتباط شفاهی با استفاده از باقیمانده شنوایی و بصری

* و ارتباط كلامی

می باشد.

همه افراد دچار آسیب شنوایی باید حتماً از سمعك استفاده كامل نمایند.

صرع

 

فردی به صرع دچار می شود كه در برخی از سلول های مغزی او ، مقدار انرژی الكتریكی به صورتی غیر طبیعی تخلیه می شود. در چنین حالتی انرژی تخلیه شده به سلول های مجاور گسترش می یابد؛ در نتیجه حالاتی نظیر بیهوشی ، حركات غیر ارادی یا پدیده های حسی غیر طبیعی به فرد دست می دهد.

كودك بیش فعال ، كودكی با فعالیت زیاد و اختلال توجه است . او دچار رفتار و كردار ناگهانی ، حواس پرتی ، اختلال یادگیری ، عدم تمركز حواس فكری ، بیقراری شدید حركتی و تحریك پذیری شدید ، عدم ثبات هیجانی ،كم خوابی، منفی گرایی شدید، تخریب رفتار ضد اجتماعی و تغییرات خلقی فراوان می باشد و مانع سكوت و تمركز در كلاس می شود. در حالت های شدیدتر ، كودك دچار اختلال رفتاری پیشرفته می باشد كه باید به روان پزشك مراجعه شود و كودك پس از مصرف دارو از آموزش بهره گیرد.

فلج مغزی عارضه ای است كه در اثر آسیب بخش كوچكی از مغز به وجود می آید كه این بخش وظیفه كنترل حركات را بر عهده دارد و در نتیجه ی آسیب ، اختلال هایی در كنترل ماهیچه های بدن پدید می آید.

 

سایت تبیان

[- Nahal - 47858]

علل بروز اُتيسم :

تا كنون هيچ علت مشخصي براي اُتيسم كشف نشده است ولي مشخص شده است كه عملكرد غير عادي مغز باعث ايجاد حالات اُتيسم مي شود . اسكن هاي مغزي در بعضي موارد نشان داده است كه مغز كودكان اُتيسيك از نظر اندازه و ساختار با مغز كودكان سالم متفاوت است . در حال حاضر تحقيقات فراواني در رابطه با احتمال دخالت عوامل ژنتيكي و عوارض داروئي در بروز اُتيسم در حال انجام است .در بعضي از خانواده ها مشاهده شده است كه اُتيسم مانند بيماريهاي ژنتيكي از نسلي به نسل ديگر منتقل مي شود كه اين خود مي تواند تئوري ژنتيكي بودن اُتيسم را در بعضي موارد ثابت كند .ولي در بسياري از موارد هم مشاهده شده است كه سابقه اُتيسم درخانواده و يا اقوام وجود نداشته است .همچنين در بعضي از كودكان مشخص شده است كه در بدو تولد نشانه هائي از اُتيسم را دارا مي باشند ولي اين مورد هم عموميّت ندارد . هنوز محققين نتوانسته اند علت خاصي را به تنهائي براي ايجاد بيماري اُتيسم كشف كنند و ميتوان يك سري علل را در بروز آن مؤثر دانست .محققين ديگري نيز معتقدند كه تحت شرايط خاصي تعدادي از ژنهاي ناپايدار باعث اختلال در عملكرد مغز و در نهايت بروز اُتيسم مي شوند .تعداد ديگري از محققين نيز بر روي احتمال بروز اُتيسم در دوران بارداري تحقيق مي كنند . آنها معتقدند كه يك عامل ويروسي ناشناخته ، اختلال متابوليسمي ، و يا آلودگي به مواد شيميائي محيطي در دوران بارداري مي تواند عامل ايجاد اين بيماري باشد. احتمال بروز اُتيسم در كودكاني كه بيماري هائي مانند سندرم ژن ايكس حساس ، توبروس سلروسيس ، سندرم روبلا ، و فنيل كتنورياي درمان نشده داشته باشند بيشتر است .بعضي از مواد خطرناك مانند جيوه نيز كه در دوران بارداري وارد بدن مادر شوند مي توانند احتمال بروز اُتيسم را افزايش دهند .

در سالهاي اخير سئوالي در مورد رابطه واكسيناسيون و بروز اُتيسم مطرح شده است كه همچنان مورد بحث است . در سال 2001 در آمريكا تحقيقاتي در اين مورد انجام شد كه در آن رابطه واكسن “ ام ام ار “ و اُتيسم بررسي شد. در اين تحقيقات معلوم شد كه در برخي از كودكان اين واكسن باعث بروز بيماري اُتيسم شده است .با اين حال محققين ديگر اين بررسي ها را كافي ندانسته و خواهان تحقيقات بيشتر هستند .

به هر حال علت اُتيسم هر چه كه باشد ، بايد بدانيم كه اين كودكان يا با اُتيسم بدنيا مي آيند و يا اينكه آمادگي ابتلاء به آن را دارند.اين بيماري برخلاف آنچه كه تصور مي شد به خاطر بدي تربيت و يا عدم توانائي والدين در بزرگ كردن كودك نمي باشد . اُتيسم يك بيماري رواني نيست. كودكان اُتيستيك قابل درمان هستند و نبايد از آنها قطع اميد شود و نيز بهتر است بدانيد كه هيچ عامل رواني شناخته نشده است كه باعث بروز اُتيسم دركودكان شود .

[سیندخت 18786]

این بیماری نخستین بار در سال 1943 توسط کانر معرفی شد به همین دلیل به سندرم کانر نیز شهرت دارد.اختلال اوتیستیک را نباید با واژه اوتیسم به معنای گوشه گیری اشتباه گرفت.این بیماری یک مورد در هر پنج هزار کودک گزارش شده است.در اکثر کتب روانپزشکی بیماری را یک مورد در دو هزار تولد میدانند و تعداد پسران را چهار تا پنج برابر بیشتر از دختران گزارش میدهند و دختران بیمار دارای علائم عقب ماندگی شدیدتر و اکثراً دارای سوابق خانوادگی اختلالات درکی هستند.علائم این بیماری در سالهای اول زندگی شروع میشود.والدین اغلب در سالهای دوم و سوم به ناراحتی کودک پی میبرند ولی آنچه مسلم است این بیماری حتماً قبل از سی ماهگی شروع میشود.در شروع بیماری,کودک علاقه ای به وقایع اطراف خود حتی محرکات شنوایی,محبت پدر و مادر و اطرافیان نشان نمی دهد.بطوری که بعد از مدتی پدر و مادر نسبت به شنوایی کودک مشکوک میشوند.آزمایش گوش نشان میدهد که شنوایی اختلالی ندارد.کودک صدا را میشنود اما نسبت به آن توجهی ندارد و به قول روانکاوان درک صدا را انکار میکند و وانمود میکند صدایی را نشنیده است.در حالی که در مقابل بعضی اصوات آشنا به خوبی واکنش نشان میدهد و حتی ممکن است از شنیدن آنها خوشحال شود؛همین مسئله نمایانگر سالم بودن شنوایی است.از خصوصیات تقریباً همیشگی این کودکان گوشه گیری وتمایل شدید به تنهایی,وسواس و اضطراب است.

 

وجود مادر یا اطرافیان و حتی در آغوش گرفتن و نوازش کودک واکنشی در او ایجاد نمیکند.این کودکان اغلب از نظر مادران کودکانی آرام و بدون دردسرند.بعضی از مادران شکایت میکنند که کودکشان لبخند نمی زند,نوازش کردن و بوسیدن را دوست ندارد و چنانچه در آغوشش بگیرند مانند مجسمه می ماند و تقلا میکند تا هرچه زودتر رهایش کنند. اگر راه رفتن را آموخته باشند همیشه در حال فرار از دیگرانند.بودن یا نبودن مادر برایش فرقی ندارد,بطوری که اگر مادر وارد اتاق شود کودک خوشحال نمیشود,سلام نمی کند و بعد از خارج شدن مادر از اتاق ناراحت نمی شود.صدای گفتگوی دیگران و حرکت اسباب بازی ها در اطراف کودک نظر او را جلب نمی کند.بطور کلی این کودکان خیلی خونسرد و در مقابل محبت دیگران واکنش های جسمی و روانی از خود بروز نمی دهند.این کودکان بسیار ساکت هستند و اگر آنها را تنها بگذارند راحت تر به نظر می رسند ولی در مواقعی بی نهایت ناراحت و بی قرار و پرخاشگر می شوند و صداهای عجیب و غریب از خود در می آورند. به خود سیلی میزنند.موهای خود را میکنند.این کودکان بطور غیر طبیعی خود را بی نیاز از دیگران می دانند مثلاً اگر کودک مبتلا به اوتیسم خود را زخمی کند کمتر گریه میکند و اگر تب کند یا ناراحتی داشته باشد از دیگران تقاضای کمک نمی کند.این علائم نمایانگر اختلالات حسی در این کودکان است.ارتباط عاطفی با این کودکان به سختی امکان پذیر است.عدم واکنش از سوی کودک باعث میشود تا والدین اورا کودکی خودخواه قلمداد کنند.اختلال گویائی از علائم حتمی این بیماری است و تقریباً یک سوم مبتلایان لال هستند.صحبت کردن تکراری و یک نواخت و جمله سازی همیشه ناقص است,فرهنگ لغات بسیار ضعیف است و حتی کودک معنی (بلی) را نمیداند.به همین جهت در مکالمه با دیگران اغلب جملات گفته شده را طوطی وار و بدون درک مفهوم تکرار می کند که به آن پژواک گویی می گویند.به علت عدم درک مفهوم کلمات,بیمار برای خود کلمه شما را به کار می برد و برای دیگران از کلمه من استفاده میکند.در بیشتر موارد کودک کلمه من را از مکالمه حذف کرده و آن را بکار نمی برد.در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده نشده که گفتار عادی بوده و سپس اختلال گویایی بوجود آید.یاداوری اشخاص,خواندن سرودها و شعرهای کودکانه,شمردن,طرز قرار دادن یا چیدن اسباب بازیها در حافظه این کودکان به خوبی باقی می ماند و حافطه ی عالی باعث میشود که والدین کودک خود را بیمار ندانند.

[سیندخت 18786]

این کودکان به اسباب بازی مخصوصاً بازی با مهره علاقه عجیبی دارند و جالب اینکه طرز چیدن مهره ها و تعداد آنها در خاطر کودک باقی می ماند به طوری که اگر یکی از آنها گم و یا مهره ای جا به جا شود کودک با یک نگاه متوجه آن میشود.این کودکان حتی به وضع یکنواخت وسایل خانه و طرز چیدن آن عادت میکنند و هر تعویض یا تغییری در اثاثیه اتاق کودک باعث ناراحتی او می شود ولی وقتی وسایل اتاق کودک به شکل اول درآید کودک با خوشحالی تمام بالا و پایین می پرد و اظهار رضایت می کند.این علائم را علائم وسواس و اصرار در یکنواختی کودک از خصوصیات بیماری اوتیسم است به شمار می آورند و به همین منظور عقیده دارند سازش این کودکان در محیط های جدید با اشکال صورت می گیرد.کودکان مبتلا به اوتیسم بعضی از کارها را از روی عادت یا بر اساس آداب مخصوصی انجام می دهند مانند راه رفتن روی نوک انگشتان,تکان دادن دست ها جلوی چشم,پیچیدن نخ و سیم به دور انگشت و همچنین حرکات تکراری یک نواخت سر و بدن خود مانند استمنأ و نظایر آن.این کودکان در یادگیری مقاومت زیاد به خرج می دهند ومنفی گری فراوانی دارند مثلاً کمتر غذا خوردن با قاشق یا کارد و چنگال را یاد می گیرند.کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا زیبا,خوش هیکل و دارای نیروی بدنی زیادی هستند.در برخورد اول به نظر باهوش می آیند اما بعد از گفتکو و مصاحبه روان پزشک متوجه اختلال گفتاری و حرکات بی هدف آنها می شوند.مثلاً وقتی وارد مطب می شوند به سراغ وسایل احیاناً اسباب بازی ها می روند و توجهی به پزشک ندارند و حتی موقع صحبت به چهره پزشک نگاه نمی کنند.40%این کودکان هوشبهری کمتر از 50 و 35 تا 40% هوشبهری بین 50 تا 70 دارند.به عبارت دیگر 75 تا 80% این کودکان از نظر آموزشی و تحصیلی عقب ماندگی دارند بطوری که عقب ماندگی ذهنی بیشتر از مسئله اختلالات رفتاری باعث ناراحتی می شود.بقیه ی این افراد ممکن است هوشبهری تا حد طبیعی پیدا کنند و بتوانند در فعالییت عادی زندگی سهمی داشته باشند ولی با وجود این رفتارهای عجیب و غریب خود را دارا هستند.همانطور که ملاحظه میشود تقریباً یک سوم مبتلایان به اوتیسم به سازگاری متوسط نائل می شوند و می توانند زندگی نسبتاً عادی داشته باشند.

 

 

درباره علت بیماری نظرات مختلفی ارائه شده و اینکه کودکان مذکور اغلب والدین خیلی باهوش,وسواسی و با تحصیلات دانشگاهی دارند دیگر قابل قبول نیست.تحقیقات نشان می دهد که حرکات تکراری و یک نواخت این کودکان نسبت معکوس با اکتساب رفتارهای اجتماعی دارد,یعنی هرقدر این کودکان رفتارهای اجتماعی بیشتری بیاموزند اعمال غیر عادی در آنها کمتر مشاهده می شود.همچنین ملاحظه شده است که هرچه بیشتر به اعمال غیر عادی آنها توجه شود باعث تشدید این اعمال می شود.تنبیه و تشویق در از بین بردن رفتارهای غیرعادی و اکتساب رفتارهای اجتماعی نقش بزرگی را ایفا می کند به طوری که همه متخصصان در گروه اوتیسم بر آموزش همه روزه ساعات طولانی این بیماران تأکید بسیار کرده اند.

[Dreamy Girl 6672]

[h=1]با بيماري اوتیسم آشنا شويد[/h]

اوتیسم Autism نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد.

به گزارش

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

؛ كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری دست زدن ، پریدن پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

 

50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.

 

اختلال اوتیستیك

 

ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.اختلال آسپرگر : با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.

 

اختلال رت

اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.اختلال فرو پاشنده دوران كودكی : رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود.

 

اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی

به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد.

علت اوتیسم چیست؟

 

اوتیسم یك ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد كه اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است كه شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن كاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است.

 

اوتیسم یك بیماری روانی نیست

 

كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است.

 

علائم اوتیسم چیست ؟

 

افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های كاملاً متفاوت، رفتارهایی كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می گردد.

• اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.

مشكلات شدید تكلمی دارند.

در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند. اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند ، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند .

كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.

خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.

قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.

قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.

دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.

تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.

به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.

با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.

چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.

احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.

از خطرات نمی ترسند.

پر تحرك یا كم تحرك هستند.

به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.

70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.

 

باورهای غلط درباره اوتیسم:

-1 كودكان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی كنند.

-2 كودكان اوتیستیك نبوغ دارند.

-3 كودكان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی كنند.

-4 كودكان اوتیستیك قادر به نشان دادن محبت خود نیستند.

 

ما می دانیم كه این كودكان تحریكات حسی را به گونه ای متفاوت درك می كنند كه موجب اشكال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد. اما به هر حال این كودكان می توانند محبت كنند. در صورتی كه این كودكان را باور كنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم.

 

اوتیسم نوعی اختلال تکاملی عصبی است که در آن کودک مبتلا مراحل تکاملی را آنگونه که همسالان وی طی میکنند نمی گذراند. دركودكان اوتیسم توانايي هاي ارتباطي از قبيل سخت گفتن و رابطه با والدين و هم سالان مختل ميشود والگوهاي تكراري و آزاردهنده اي از رفتار نزد آنها بروز مينمايد .

 

اين علائم عموما در كودكان زير 3 سال بروز مي يابد. در اغلب كودكان اوتیسم رشد توانايي هاي ارتباطي و گفتاري از بدو تولد دچار اختلال و كندي است ولي در 20 تا 30 درصد موارد كودك تا 1.5 تا 2 سالگي رشد طبيعي دارد و پس از آن توان گفتار و ارتباط با والدين را از دست ميدهد.

شيوع اختلال اوتیسم 5 تا 6 مورد به ازاي هر 1000 نفر جمعيت تخمين زده شده است كه در اين ميان پسران ، 4 برابر بيشتر از دختران مبتلا ميشوند.پژوهش ها در مورد علل بوجود آورنده ي اوتیسم به احتمال نقش اختلال ساختاري مغز ، ژنتيك و عوامل محيطي اشاره داشته است. اما تاكنون هيچ عامل قطعي و مشخصي شناخته نشده است .

عمده ترين اختلال اوتیسم كه توجه والدين و پزشكان را به خود جلب كرده است ناتواني در گفتار است. در بسياري از كودكان اوتیسم ، ناتواني در گفتار بسيار شديد است و بدون مداخله ي درماني بهبود قابل توجهي ايجاد نميشود.كودكان اوتیسم كه توانايي اداي كلمات را دارند غالبا دچار اكولاليا ( تكرار بي معناي كلمات و اصواتي كه شنيده اند ) ميشوند.

كودكان اوتیسم از تعامل و برقراري ارتباط با همسالان خود ، خودداري ميكنند كه اين خود ميتواند منجر به محدود تر شدن توانايي هاي ارتباطي آنها گردد.تماس چشمي و پاسخ دهي مناسب كودكان در موقعيت هاي تماس هم سالان و والدين بسيار محدود است.

سومين دسته از اختلالاتي كه در كودكان اوتیسم مشاهده ميشود، اختلالات رفتاري و حركتي است. در اين كودكان حركات تكرار شونده مشاهده ميشود كه گاه ماهيت آسيب زا دارند. همچنين آنها تمايل به انجام حركات ورفتارها بر اساس يك ترتيب تكراري دارند. اين اختلالات در كودكان پيش دبستاني و دبستاني بيشتر از كودكان كم سن تر يا افراد بالغ است.

 

در اين كودكان علائق معطوف به چند مورد محدود و يا نامعمول ميشود و اگر آن موارد در اختيار وي قرار نگيرد از خود رفتارهاي مشكل زا بروز ميدهد. كودك اوتیسم نسبت به تغيير محيط اطراف خود حساس است و نسبت به آن واكنش نشان ميدهددَرخودماندِگی (به انگلیسی: Autism)‏ (به لاتین: Autismus)‏ نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیر طبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته‌است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می‌سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می‌شود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت‌های غیر معمول نشان دهند. هستهٔ مرکزی اختلال در درخودماندگی، اختلال در ارتباط است.

ضوابط تشخیص درخودماندگی

وجود حداقل ۶ مورد از مواردی که در بندهای اول و دوم و سوم توصیف شده‌اند. لااقل دو مادّه از بند اول و یک ماده از هر یک از بندهای دوم و سوم الزامی است.

[Dreamy Girl 6672]

[h=1]اوتیسم چیست؟[/h]

اوتیسم ( ( Autismنوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی ، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود . علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی ، اجتماعی ، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری ( دست زدن ، پریدن ) پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه ( بینایی ، شنوایی ، لامسه ، بویایی و چشایی ) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم ، اختلال در ارتباط است.

50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.

[h=3]انواع اختلالات نافذ رشد چیست؟[/h]چندین اختلال در زیر گروه اختلالات نافذ رشد وجود دارد. در اختلالات نافذ رشد آسیب شدید در چندین حوزه رشدی وجود دارد. افرادی كه در طبقه بندی اختلالات نافذ رشد قرار می گیرند در برقراری ارتباط اجتماعی دچار مشكل هستند ولی شدت آن متفاوت است.نكات عمده ای كه تفاوت میان اختلالات را بیان می كنند عبارت اند از :

[h=3]اختلال اوتیستیك[/h] : ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.اختلال آسپرگر : با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.[h=3]اختلال رت[/h] : اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.اختلال فرو پاشنده دوران كودكی : رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود.[h=3]اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی[/h] : به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد.[h=3]علت اوتیسم چیست؟[/h]اوتیسم یك ناتوانی طولانی مدت است كه منجر به اختلال عملكرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد كه اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است كه شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد. اوتیسم در پسران3 - 4 برابر بیشتر از دختران دیده می شود. اگر چه علت اصلی آن كاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأكید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است كه ریشه ژنتیك را مطرح می كند اگر چه تا به حال ژن خاصی كه مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیك در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها تركیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می كنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده كه هیچیك به طور دقیق اثبات نشده است.[h=3]اوتیسم یك بیماری روانی نیست[/h]؛كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است.[h=3]علائم اوتیسم چیست ؟[/h]افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً حداقل نصف علائمی را كه در زیر عنوان شده است نشان می دهند . این نشانه ها از خفیف تا شدید متغیر هستند . در موقعیت های كاملاً متفاوت، رفتارهایی كه با سن كودك تطابق ندارد مشاهده می گردد.· اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.· مشكلات شدید تكلمی دارند.

· در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند.

· اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند ، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند .

· كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.

· خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.

· قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.

· قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.

· دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.

· تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.

· به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.

· با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.

· چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.

· احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.

· از خطرات نمی ترسند.

· پر تحرك یا كم تحرك هستند.

· به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.

· 70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.

[h=3]باورهای غلط درباره اوتیسم:[/h]-1 كودكان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی كنند.-2 كودكان اوتیستیك نبوغ دارند.

-3 كودكان مبتلا به اوتیسم صحبت نمی كنند.

-4 كودكان اوتیستیك قادر به نشان دادن محبت خود نیستند.

[h=3]باورهای دیگر :[/h]-1 منظور از پیشرفت این كودكان یعنی این كه كاملاً شفا یابند.-2 كودكان مبتلا به اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند.

-3 كودكان اوتیستیك تماس بدنی محبت آمیز برقرار نمی كنند.

ما می دانیم كه این كودكان تحریكات حسی را به گونه ای متفاوت درك می كنند كه موجب اشكال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می گردد. اما به هر حال این كودكان می توانند محبت كنند. در صورتی كه این كودكان را باور كنیم قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستیم.

[h=3]سخنی با والدین گرامی[/h]مهم ترین اصل در بهداشت روانی خانواده ، پذیرش استعدادها ، تفاوت های فردی و در نهایت

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

فرزند است. با توكل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانایی های فرزند خود و با دلگرمی هر چه بیشتر در كنار آموزگاران با همراهی همه افراد خانواده ، نقایص كودك خود از قبیل مشكلات حسی ، جسمی ، حركتی و ذهنی را بشناسیم و با قرار گرفتن كودك در جایگاه مناسب موافقت نماییم تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر او باشیم.

[h=3]اختلال بینایی[/h]اختلال بینایی همان كاهش توانایی دیدن است. اصطلاح هاینیمه بینا ، كم بینا ، نابینا برای توصیف میزان اختلال های بینایی به كار می روند.نیمه بینا : كاملاً مشخص است.

كم بینا : اشخاصی كه حتی با اصلاح چشم با وسایل كمكی نیز با مشكل مواجه هستند. نابینایان می توانند از باقی مانده بینایی خود استفاده نمایند. فقط20% آنان نابینای مطلق هستند .

نابینای آموزشی : فردی است كه قادر به استفاده از بینایی نیست و بر حواسی مانند شنوایی و لامسه تكیه می كند و باید از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس دیگر برای

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

استفاده كند.

[h=3]اختلال شنوایی[/h]به فردی ناشنوا اطلاق می شود كه حس شنوایی او برای هدف های معمولی زندگی مفید و قابل استفاده نباشد. اختلال شنوایی به :

* خفیف (40-25 دسی بل )

* متوسط (55-41 دسی بل )

* نیمه شدید (70-56 دسی بل )

* شدید (90-71 دسی بل )

* عمیق (91 دسی بل )

تقسیم بندی شده است.

[h=3]روش های آموزش در این اختلال :[/h]* گفتار خوانی یا همان لب خوانی* ارتباط شفاهی با استفاده از باقیمانده شنوایی و بصری

* و ارتباط كلامی

می باشد.

همه افراد دچار آسیب شنوایی باید حتماً از سمعك استفاده كامل نمایند.

[h=3]صرع[/h]فردی به صرع دچار می شود كه در برخی از سلول های مغزی او ، مقدار انرژی الكتریكی به صورتی غیر طبیعی تخلیه می شود. در چنین حالتی انرژی تخلیه شده به سلول های مجاور گسترش می یابد؛ در نتیجه حالاتی نظیر بیهوشی ، حركات غیر ارادی یا پدیده های حسی غیر طبیعی به فرد دست می دهد.[h=3]كودكان بیش فعال ، پرتحرك[/h]كودك بیش فعال ، كودكی با فعالیت زیاد و اختلال توجه است . او دچار رفتار و كردار ناگهانی ، حواس پرتی ، اختلال یادگیری ، عدم تمركز حواس فكری ، بیقراری شدید حركتی و تحریك پذیری شدید ، عدم ثبات هیجانی ،كم خوابی، منفی گرایی شدید، تخریب رفتار ضد اجتماعی و تغییرات خلقی فراوان می باشد و مانع سكوت و تمركز در كلاس می شود. در حالت های شدیدتر ، كودك دچار اختلال رفتاری پیشرفته می باشد كه باید به روان پزشك مراجعه شود و كودك پس از مصرف دارو از آموزش بهره گیرد.[h=3]فلج مغزی[/h]فلج مغزی عارضه ای است كه در اثر آسیب بخش كوچكی از مغز به وجود می آید كه این بخش وظیفه كنترل حركات را بر عهده دارد و در نتیجه ی آسیب ، اختلال هایی در كنترل ماهیچه های بدن پدید می آید.

[Dreamy Girl 6672]

اوتیسم یک اختلال عصبی و بیولوژیکی است که نشانه‌هایش دربچه‌ها از18 ماهگی تا 5 سالگی بروز می‌کند.اوتیسم درهر فردی شدت وضعف خاص خود را دارد. برخی نمی توانند اصلا صحبت کنند و احتیاج دارند که یک فرد سالم ازآن ها مراقبت کند وهرگز نمی‌توانند به تنهایی زندگی کنند. در حالیکه برخی دیگر قادرند ارتباط برقرار کنند و می‌توانند در نهایت با کسب مهارت‌های لازم برای زندگی مستقل به تنهایی زندگی کنند.

اوتیسم اصولا بر چهار حوزه از توانایی های فرد اثر می گذارد :

1-ارتباط برقرار کردن (کلامی وغیرکلامی)

2-مهارت‌های اجتماعی

3-رفتار

4-یادگیری

واقعیت‌هایی‌ درباره اوتیسم:

 

• از هر 150 تولد در آمریکا یک مورد اوتیسمی تشخیص داده می شود.
  
• در اغلب مبتلایان، این بیماری تا آخر عمرهمراه آنها خواهد بود.
  
• اوتیسم در هر فردی متفاوت از فرد دیگر بروز می کند و به طور منحصر به فرد هرفرد مبتلا را دچار اختلالاتی می‌کند.
  
• طول عمر افراد اوتیسمی مثل بقیه افراد جامعه است.
  
• تخمین زده می‌شود که حدود یک میلیون اوتیسمی در امریکا هست.
  
• اوتیسم هم اکنون در کالیفرنیا بسیار رایج‌تر از سندرم داون عقب ماندگی ذهنی و فیبروز سیستسک است.
  

تعدادی از کودکان که اوتیسم درآن‌ها زود تشخیص داده شده اگر مداخلات جدی شامل رفتار درمانی گفتاردرمانی و دارو دریافت کنند می‌توانند زندگی عادی را دنبال کنند. همه افراد مبتلا زود تشخیص داده نمی‌شوند وچنین اقداماتی هم در موردشان انجام نمی‌شود ودرنتیجه زندگی عادی هم نخواهند داشت.

افراد اوتیسمی به طرق مختلفی به محرک‌های محیطی پاسخ می دهند. گاهی فرد به هیچ عنوان قادر به حرف زدن نیست برخی رفتارهای خودانگیخته دارد (مثل دست زدن تولید آواهای بی معنا یا حرکات تکراری) ممکن است فرد بسیارپرخاشگر باشد یا بسیار درون‌گرا باشد و به تخریب درون و روان خودش گرایش داشته باشد اما مثل بقیه مردم افراد اوتیسمی هم بسیار متفاوت از یکدیگرند. در واقع تعداد بسیار کمی را می توان یافت که رفتارهایی دقیقا مثل هم داشته باشند. تعداد خیلی کمی هم همه مشخصاتی را که در زیر می‌آید را با هم دارند.

خصوصیات افراد اوتیسمی:

 

• قابلیت‌های بسیار متفاوت (عدم توانایی در خواندن یا یادگیری خواندن در سنین بسیار پایین)
  
• حساسیت بیش از حد به درد یاعدم درک درد
  
• علاقه به یک برنامه روتین روزانه اسباب بازی‌ها و لباس‌های همیشگی در مجموع علاقه به ثبات و تنفر از تغییر
  
• تکرار کلمات و عبارات یکسان در موقعیت‌های یکسان که به آن اکولالیا(echolalia)گویند.
  
• دشواری در بیان نیازها (اغلب سعی می کنند از ایما و اشاره به جای کلمات استفاده کنند.
  
• خندیدن در موقعیت‌های نا مناسب (مثلن خندیدن به بچه ای که در حال گریه کردن است)
  
• به لحاظ فیزیکی و بدنی یا بسیار فعال هستند یا بسیار غیرفعال
  
• به صورت دوره ای یا بیشتر اوقات بداخلاق و کج خو وبهانه گیرو جیغ جیغو هستند.
  
• یا پرخاشگرند یا به شدت درون گرا
  
• تنهایی را ترجیح می دهند
  
• این بچه‌ها شایدگاهی مثل ناشنواها هیچ واکنشی به کنش‌های گفتاری و صداهای محیط نشان ندهند.
  
• بازی‌های عجیب و غریب: چرخاندن اشیا، استفاده از اسباب بازی‌ها برای کارهایی غیر از بازی با آن‌ها، یا علاقه عجیب به شیی که برای سن او مناسب نیست.
  
• فقدان یا ضعف ارتباط چشمی
  
• پاسخ ندادن به روش‌های عادی آموزش
  
• رفتار غیر عادی نشان دادن در جمع و یا خوب حاضر نشدن در جمع
  
• ناتوانی در دنبال کردن وادامه یک مکالمه
  
• انزجار از بغل کردن و یا در آغوش گرفته شدن
  
• حساسیت به صدای بلند، مارک لباس، لباس زیر، بو و نور
  
• اغلب برای دنبال کردن اشیا با چشم، از دید جانبی‌شان استفاده می‌کنند نه از دید مستقیم.
  
• علائق خاص غذایی که باعث میشود همیشه میل به خوردن غذاهای خاص داشته باشند.
  
• به طیف وسیعی از غذاها آلرژی دارند
  
• در نوزادی اغلب عفونت‌های پی‌درپی گوش دارند
  
• مشکلات مزاجی خاص و مزمن مانند مدفوع بسیار بدبو
  
• ناتوانی در تقلید و یا نقش بازی کردن تخیلی
  

بسیاری از از این خصوصیات در کودکان دیگرهم هست اما اگر هشت مورد از این مشخصات در یک کودک وجود داشته باشد، بهتر است این موضوع با پزشک کودک در میان گذاشته شود.

اگر کودک شما مشکوک به اوتیسم است، نگران نباشید. زیرا آینده برای کودکان اوتیسمی بسیار درخشان‌تر از سایر بیماری‌ها به نظر می‌رسد.داروها و رفتاردرمانی‌های بسیاری وجود دارد که می‌تواند وضعیت کودک را بسیار بهبود بخشد. البته هنوز نمی‌دانیم اوتیسم به چه علتی به وجود می‌آید و بالطبع درمان قطعی آن هم هنوز مشخص نیست. اما آنچه می‌دانیم این است که تلفیقی از دارو، گفتاردرمانی و انجام تمرینات خاص می‌تواند کودک را برای زندگی عادی آماده کند.

[Dreamy Girl 6672]

[h=1]اوتیسم، یک بیماری مادام العمر![/h]

اوتیسم معمولا در دوران شیرخوارگی یا چند ماه و چندسال اول زندگی بوجود می آید و با طی شدن مراحل رشد، این بیماری نیز به تدریج یا ناگهانی رشد می کند و باعث متوقف شدن رشد عاطفی و اجتماعی کودک می شود.

یک روانپزشک معتقد است: بیماری اوتیسم دلایل و عوامل بسیاری ممکن است داشته باشد که از مهمترین آنها عفونت های دوران بارداری است که موجب توقف رشد سلول های مغزی می شود.

دکتر مجید صادقی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: از دلایل دیگر بیماری اوتیسم می توان به عوامل ژنتیکی و ارثی، زایمان نامناسب و دوران بارداری پر استرس اشاره کرد.

این استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص بیماری اوتیسم بیان کرد: این بیماری مخصوص دوران کودکی است و تا پایان عمر همراه با فرد است و درجه بندی دارد.

وی با اشاره به کودکانی که به این بیماری دچار می شوند، گفت: اوتیسم معمولا در دوران شیرخوارگی یا چند ماه و چندسال اول زندگی بوجود می آید و با طی شدن مراحل رشد، این بیماری نیز به تدریج یا ناگهانی رشد می کند و باعث متوقف شدن رشد عاطفی و اجتماعی کودک می شود.

این روانپزشک با اشاره به علائم این بیماری گفت: کودکانی که به بیماری اوتیسم مبتلا هستند، رشد طبیعی و معمولی ندارد و در خود فرو می روند و از اجتماع دوری می کنند و در نوع شدیدتر حتی نمی توانند ادامه تحصیل بدهند.

 

این روانپزشک با اشاره به انواع بیماری اوتیسم بیان کرد: در دسته بیماران نوع خفیف، تکامل رشد هیجانی، محدودیت روابط اجتماعی، توجه نکردن به مسائل جزئی، تکرار حرکات و در خود چرخیدن است.

وی تصریح کرد: در نوع شدید بیماری اوتیسم، بیماران دچار کاهش احساسات، کم شدن تماس های چشمی، استفاده محدود از کلمات، اشتباه بیان کردن ضمایر و کم شدن عواطف می شوند.

این استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص تاثیر جنسیت بر این بیماری گفت: بیماری اوتیسم در پسرها شایعتر است و معمولا تا سن سه سالگی بروز پیدا می کند.

دکتر صادقی در مورد هوش این کودکان گفت: برخی از این کودکان هوش بالایی دارند و می توانند عملیات سخت و دشوار ریاضی را به سرعت انجام بدهند اما باید توجه داشت که نیم دیگر از این کودکان دچار عقب افتادگی هستند و هوش کمی دارند.

وی در خصوص راههای تشخیص این بیماری بیان کرد: تنها راه تشخیص این بیماری صحبت ها و تعاریفی است که والدین و یا معلمان بیان می کنند.

این روانپزشک در ادامه اظهار داشت: درمان دارویی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد و بهبودی کامل میسر نیست و این بیماری تا پایان عمر در فرد باقی می ماند.

این استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد رفتار اطرافیان با این کودکان گفت: کسانی که از این کودکان مراقبت می کنند باید نظم داشته باشند و آموزش های خاصی برای نگهداری از این کودکان دیده باشند.

این روانپزشک درمورد کودکانی که به بیماری اوتیسم دچار هستند بیان کرد: این کودکان علارغم رفتار عجیبی که دارند به دیگران و یا خود آسیب و صدمه ای نمی زنند و رفتارهای پرخطر ندارند.

وی با اشاره به کارها و رفتار هایی که این افراد دارند گفت: افراد اوتیسمی فراموشی ندارند و حافظه قوی در به خاطر سپردن و یاد آوری خاطره ها و یا موارد دیگر دارند اما مشکل اساسی که در این کودکان شایع است، اختلال تکلم است و این افراد تنها می توانند چند جمله را پشت سر هم بیان کنند و یا اصلا حرف نمی زنند.

این استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در پایان اظهار داشت: عوامل محیطی در ایجاد این بیماری نقشی ندارد و شوک های محیط اطراف موجب این بیماری نمی شود. همچنین استرس در تشدید این بیماری نقشی ندارد.

[Dreamy Girl 6672]

20 نشانه کودکان مبتلا به اوتیسم چیست؟

 

 

 

 

 

امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد.

 

 

 

 

 

 

اوتیسم که شاید این روزها اسم آن را بیشتر شنیده باشید و لادن طباطبایی، بازیگر نام آشنای سینما و تلویزیون نیز در برنامه «مهربانو» که از شبکه 3 پخش می شد، سعی کرد تا حدی در مورد آن اطلاع رسانی کند، نوعی اختلال رفتاری عصبی است که آمار مبتلایان به آن در حال افزایش است.

 

طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5 هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است.

 

امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است.

 

1- کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد

 

از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.

 

متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.

 

این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.

 

2- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید

 

در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.

-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

3- ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است

 

کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.

 

در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.

 

4- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است

 

ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.

 

5- اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدید

 

در گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد اما امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی شود.

 

6- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود

 

کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

7- کودک مبتلا به اوتیسم محو پنکه و لباسشویی می شود

 

این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن است ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن است زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.

 

8- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند

 

این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از 1.5 تا 2 سالگی وارد بازی های نمادین می شوند؛ مثلا ممکن است از یک تکه پازل به عنوان لیوان چای استفاده کنند یا عروسک شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی ها به رشد طبیعی کودک کمک می کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند.

 

آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.

 

9- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست

 

علائم اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.

 

10- کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد

 

در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.

 

11- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد

 

متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.

-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

-

12- کودک مبتلا به اوتیسم توان همذات پنداری ندارد

 

کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کندو ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود.

 

کودک مبتلا به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد؛ نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.

 

13- کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد

 

تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای است که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.

 

14- کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند

 

این کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و در برخی پایین است. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور است؛ گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.

 

15- اوتیسم درمان پذیر است

 

متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.

 

در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است.

 

سن طلایی درمان اوتیسم تا قبل از 5 سالگی است. هر چه در سن پایین تری اختلال تشخیص داده و بازتوانی ها شروع شود، احتمال طبیعی شدن بیشتر است اما باید بپذیریم که این کودکان همیشه تا حدودی با سایر همسالان خود متفاوت هستند.

 

با این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند و اگر فردی کلام و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با تشخیص اشتباه، کودک را از دورانط لایی درمان محروم می کنند.

 

16- باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم

 

اگر ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه می اندازد.

 

17- دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست

 

عوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهمترین علت آن توارث است. جهش های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن ها در بروز این اختلال دخیل است. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می شود.

 

این بیماری هنوز مرموز است و ناشناخته های بسیاری در مورد آن وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماری های دوران نوزادی و ... را در بروز آن دخیل می دانند که هیچ یک صددرصد مورد تایید نیست.

 

18- اوتیسم پدیده ای ناشی از شهرنشینی است

 

این باور، هم درست است؛ هم نادرست. آمار نشان می دهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر است. در بیماری های جدی روانپزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت های بیشتری نیاز دارد.

 

مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر است و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر است.

19- کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود

 

خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر است زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

در مدارس عادی، حضور یک معلم رابط مخصوصا برای کودک کم توان کمک کننده است. برخی از این کودکان حفظیات خوبی دارند اما متاسفانه باید بپذیریم که ممکن است حتی به این کودکان قلدری شود یا مورد آزار جنسی یا تمسخر دیگران قرار بگیرند.

 

به صلاح کودک است که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب است زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی است که این کودکان در آن دچار مشکل هستند.

 

چنین سرویسی پرهزینه است و به همین دلیل به مادر آموزش داده می شود ارتباطات را در محیط های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد.

با اینحال، برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روانپزشکی دارند و حتی کودک بیش فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می نشانند و اگر کودکی آسیب ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می اندازند. متاسفانه این ضعف ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.

 

20- اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارنده

 

تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد است. مکمل B6، امگا 3 و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می شود اما هیچ یک تاثیر فوق العاده ای ندارند.

 

اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می شود که موثر هم است.

-

هفته نامه سلامت - سمیه مقصودعلی

[Yamna 1 17420]

یه فیلم جالب درمورد افراد مبتلا به اوتیسم دیدم واقعا باستعدادن

[Dreamy Girl 6672]

یه فیلم جالب درمورد افراد مبتلا به اوتیسم دیدم واقعا باستعدادن

 

فیلم مرد بارانی با بازی داستین هافمن و تام کروز در مورد اوتیسمِ خیلی فیلم خوبی هست

[Yamna 1 17420]

فیلم مرد بارانی با بازی داستین هافمن و تام کروز در مورد اوتیسمِ خیلی فیلم خوبی هست

 

یادم نمیاد ولی فک کنم دیدم

فیلمی که من دیدم درباره یه پسر مبتلا به اوتیسم بود که تلاش کرد دکتر شد اون میتونست تمرکز کنه جراحی کنه خیلی احساسی بود

[Dreamy Girl 6672]

یادم نمیاد ولی فک کنم دیدم

فیلمی که من دیدم درباره یه پسر مبتلا به اوتیسم بود که تلاش کرد دکتر شد اون میتونست تمرکز کنه جراحی کنه خیلی احساسی بود

 

دیدن فیلم های با تم روانشناسانه اطلاعات خوبی در اختیار ادم میزاره . این فیلمو ندیدم اگر اسمش یادت اومد خوشحال میشم بهم بگی

[Yamna 1 17420]

دیدن فیلم های با تم روانشناسانه اطلاعات خوبی در اختیار ادم میزاره . این فیلمو ندیدم اگر اسمش یادت اومد خوشحال میشم بهم بگی

 

باشه خودم دارمش اگه راهی بلدی بگو برات بزارمش اسمش دکتر خوب بود اونقدر گریه کردم که نگو

[Dreamy Girl 6672]

ماشين اوتيستي

 

 

نويسنده: ميترا کديور

 

 

 

 

 

 

قسمت هايي از مقاله ي « ژان كلودمالول » (1)

كتاب « تمپل گرندين » (2) به نام Emergence:Labled Autistic را درباره ي اوتيسم يا در خودماندگي مي توان معادل كتاب « خاطرات يك نوروپات » دانيل شربر دانست. براي درك مكانيسم اوتيسم مي توان روشهايي را كه فرويد و لكان براي درك مكانيسم پسيكوز به كار بردند مورد استفاده قرار داد.

تمپل گرندين به گفته ي خودش يك برچسب خورده اوتيستيك يا در خودمانده است. او موفق شد به دانشگاه برود، دكتراي خود را در علم رفتار حيواني اخذ كند، كنفرانس هاي متعددي در سراسر جهان بدهد و يك پست مهندسي را اشغال كند. او در زمان انتشار كتابش در دانشگاه كلرادو تدريس مي كرد. او در اين كتاب شرح مي دهد كه چطور به كمك اختراعش، كه او آن را « ماشين تنظيم كننده » (3) مي نامد توانست به نوعي خوددرماني قائل شود.

تشخيص اوتيسم در سال 1950 به كمك پرسشنامه Rimland كه توسط مادرش پر شد براي تمپل داده شد، در حالي كه او كودكي بيش نبود. در سال 1986 وقتي تمپل تصميم مي گيرد « طلوع كردن » خود را از ميان تاريكي تنهايي اوتيستي براي ديگران تعريف كند او تقريباً چهل ساله و يكي از معدود كارشناسان جهاني علم رفتار حيواني و سازنده ي تجهيزات دامداري است. او در آن وقت چهره اي شناخته شده براي تمام مجلات علمي و كنگره هاي جهاني است.

خوددرماني او بر اساس يك ماشين متمركز است. او تعريف مي كند از كودكي دوست داشته اشيايي را سرهم بندي كند. اشتياق براي ساختن دستگاهي كه در اثر تماس با آن بتواند آرامش بگيرد در كلاس دوم ابتدايي به سراغ او آمد. اما فقط در اواخر دبيرستان بود كه موفق شد يك « ماشين فشارنده » (4) بسازد. او تمامي اين سالها را در يك تنهايي عميق به سر برد و تحصيلاتش مدام دستخوش بحرانهايش، مشكلات رفتاري اش و دردهاي جسمي اش بود.

ايده ي ساختن يك ماشين فشارنده از آنجا به ذهن او رسيد كه شاهد بود چطور دامهاي رميده و ترسيده خود را در تله هاي دامي محبوس مي كنند و چطور وقتي جداره هاي اين تله به ملايمت روي پهلوهاي آنها فشار مي دهد آنها آرام مي گيرند.

ماشيني را كه او براي خود مي سازد همان مكانيسم را دارد و همان آرامش را براي او ايجاد مي كند. او مي گويد: « وقتي بچه بودم آرزو داشتم آشيانه اي مخفي به طول و عرض تقريبي يك متر براي خودم داشته باشم. ماشين من همان آشيانه ي رؤياهاي كودكي ام بود... گاهي با خود فكر مي كردم كه هرگز نخواهم توانست بدون ماشينم زندگي كنم. اما بعدها متوجه شدم كه دستگاه من فقط يك وسيله نگهدارنده بود و احساسات و افكاري كه در آن به من دست مي داد مي توانست در خارج از آن نيز وجود داشته باشد. آنها محصول روح من بودند، نه محصول دستگاه ».

ماشين تنظيم كننده اختراع سوژه و محصول « گفتن » (5) اوست، به نظر مي رسد كه يكي از مشخصات اوتيستيك ها اين است كه آنها با يك بزرگ ديگري واقع سروكار دارند و رابطه شان با زبان يك رابطه با شيء است. با وجودي كه اين ماشين سوژه را در زير سنگيني خود تبديل به سنگ مي كند اما در عين حال به او اجازه مي دهد كه بتواند خود را در حيطه ي بزرگ ديگري معرفي نمايد. به همين دليل او مي تواند از طريق اين ماشين و به كمك يك سري تداعي متونيميك ( مجازي ) حوزه ي دانش خود را گسترش دهد.

شكي نيست كه اختراع چنين وسيله اي تا حدودي شبيه يك هذيان پسيكوتيك است. اما مي توان گفت اين اختراع از جهاتي با ماشين پسيكوتيك فرق دارد زيرا در آن سوژه اوتيستيك مي تواند به اراده ي خود ماشين را به كار انداخته، يا از كار بازدارد. در حالي كه سوژه پسيكوتيك در مقابل ماشين ذهني خود هيچ گونه اراده اي ندارد و تحت فشار آن در رنج و عذاب است و به هيچ وجه نمي تواند خود را از نفوذ آن خارج سازد.

گرندين مي گويد: « وقتي استفاده كننده توسط دستگاه فشرده مي شود نمي تواند هيچ حركتي بكند. با اين همه بسيار مهم است كه استفاده كننده كنترل كامل دستگاه را در اختيار داشته باشد. او بايد قادر باشد در هر زمان كه خواست دستگاه را از كار بيندازد. »

ديگري مصنوعي كه گرندين به اين ترتيب براي خود ساخته بدون شك كامل ترين است كه يك اوتيستيك مي تواند براي خود بسازد. اين ديگري مصنوعي همان تركيبي را دارد كه دانسته هاي گرندين دارند و به همان نحو ساخته شده از يك سري رشته هاي (6) ‌سفت و سخت و غيرقابل تغيير است.

« ساكس » (7) اين پديده را به خوبي بيان مي كند. موقعي كه او از گرندين سؤال مي كند كه يك مطلب جزئي را كه او درست متوجه آن نشده بود بازگو كند، با كمال تعجب مشاهده مي كند كه گرندين صحبتش را از ابتدا آغاز مي كند و دقيقاً با همان كلمات به پيش مي برد، گويي اطلاعاتي كه به صورت يك كليت در ذهن او انبار شده اند قادر به بخش شدن نيستند. اجزاء‌ تداعي در يك برنامه ي انعطاف ناپذير به يكديگر متصل بودند. خود گرندين مي گويد: « من نمي توانم به اطلاعاتي دسترسي پيدا كنم مگر اينكه كل مطلبي كه اين اطلاعات خاص را دربرمي گيرد در ذهنم مرور كنم ». و اضافه مي كند: « البته اين روش تفكر كمي كند است ».

او آنچه را كه در ذهن دارد « كتابخانه ذهني » مي نامد و آن را با داده هاي انبار شده در يك رايانه مقايسه مي كند. او به خاطر اينكه زندگي را براي خود آسان كند، و براي اينكه بتواند در روابط خود با انسانها مشكلات كمتري داشته باشد، در ذهن خود كتابخانه ي وسيعي از تجربيات ساخته كه در طول سالها غني تر شده است. همچون يك مخزن نوارهاي ويدئويي او براي هر تجربه اي يك « ويدئو » در ذهن خود دارد كه در موقع لزوم آن را مرور مي كند و بارها و بارها آن را از ابتدا تا به انتها و صحنه به صحنه در مغز خود مي چرخاند. اين « ويدئوها » به او نشان مي دهند كه انسانها در شرايط مختلف چگونه رفتار مي كنند. او محتواي اين « ويدئوها » را با آنچه كه در آن لحظه خاص با آن مواجه است مقايسه مي كند و بدين ترتيب مي تواند حدس بزند شخص خاصي را كه در مقابل خود دارد احتمالاً چگونه رفتار خواهد كرد. او براي گسترش اين كتابخانه هرچه به دستش افتاده مطالعه كرده است، حتي وال استريت ژورنال را؛ يعني هر آنچه را كه مي توانسته دانش او را در مورد نوع بشر گسترش دهد. او مي گويد: « اين يك روند مطلقاً منطقي است ».

اين بدان معناست كه تمام دال ها به طور سفت و سختي در رشته هاي متونيميك ( مَجاز ) ترتيب يافته و او به هيچ نوع متافور ( استعاره ) دسترسي ندارد. ساكس مي گويد: « درك او از ز بان هميشه غير عادي بوده است. كنايه، فرض، طنز، شوخي و استعاره براي او نامفهوم است ». زماني كه معناي يك گفته ( ènoncè ) فقط موقعي قابل درك است كه گفتن ( ènonciation ) ديگري ملحوظ شود گرندين بلاتكليف مي ماند. در عوض او زبان تكنولوژي را با لذت فراوان آموخت. او عمدتاً صراحت و دقت اين زبان را ستايش مي كند كه بندرت بر اساس پيش فرض هاي تلويحي است.

هرچه متغيرهاي سوبژكتيو در كلام افزايش يابند به همان نسبت مشكلات اوتيستيك ها براي درك آن افزايش مي يابد. براي همين است كه اوتيستيك ها اغلب رياضي دانان بي نظيري هستند. گرندين عمدتاً كاركرد ذهني ديگران را بر اساس كاركرد ذهني خود فرض مي كند. اما مسأله اينجاست كه او سوژه اي نيست كه در اثر دال دوپاره شده باشد. به همين دليل است كه نمي تواند تداخل « گفتن » را در « گفته » دريابد. او به طور واضح گرفتار آن چيزي است كه لكان آن را « طرد ناخودآگاه » (8) مي نامد و معتقد است كه در پسيكوز اتفاق مي افتد.

وقتي گرندين مي گويد در حافظه اش هيچ پرونده اي واپس زده نشده است تقريباً حق با اوست. البته درست است كه اين خيال باطل را خيلي ها دارند اما در مورد گرندين موضوع فرق مي كند. او با وجودي كه مطمئناً نمي توانسته هرچه را كه با آن مواجه شده ضبط كند ولي مي توان مطمئن بود كه در مورد او هيچ گونه « بازگشت واپس زده » وجود ندارد، آن هم به دليل آنكه فرايند متافور در او مختل است. ديگري مصنوعي او نمي تواند شقاق سوژه را ايجاد كند. اين يك ديگري واقع است، يك ديگري كامل.

ماشين گرندين يك ارباب دال است كه او را در حوزه ي ديگري، بدون هيچ گونه تموّجي متجلي مي كند. به بركت اين ارباب دال گرندين مي تواند تا حدودي ژوئي سانس را كنترل كند. همچنين به كمك اين ماشين او مي تواند احساسات خود و ديگران را تا حدودي بپذيرد، مي تواند خشونت خود را كنترل كند و ياد مي گيرد كه محبت ديگران را حس كرده و قبول كند. با اين همه اين توسعه ي زندگي عاطفي محدوده ي تنگي دارد. او مي گويد: « من از ازدواج مي ترسم. براي من ساختن دستگاهم از اهميت بيشتري برخوردار است تا نرمال شدن يا ازدواج كردنم. »

ديگري مصنوعي او يك ديگري كامل است. هيچ گونه كاستي، هيچ جاي خالي در حوزه ي اين ديگري نيست كه سوژه بتواند ابژه ي اشتياق خود را در آن جا بدهد. در حوزه ي اين ديگري گرندين به صورت يك دال در مقابل دال هاي ديگر متجلي نيست. او به صورت يك ارباب دال و بدون هيچ گونه تموّجي بازنمايي مي شود و اين بسيار مشابه آن چيزي است كه در هذيان پسيكوتيك اتفاق مي افتد. تنها چيزي كه متفاوت است اين است كه گرندين اصرار دارد كنترل كامل ماشين را در اختيار داشته باشد.

هرچه ماشين گرندين كامل تر شد، ژوئي سانس او بيشتر مهار شد. « بحرانهاي عصبي »، حالت تهاجمي و تنش هاي سيستم عصبي او تخفيف يافت. اما خوددرماني هيچ گاه قطعي نشد. ژوئي سانس مهار شد، ولي با فالوس درنياميخت، يعني كه توسط بعد سمبوليك احاطه نشد. براي همين هم او محتاج « ايمي پرامين » (9) به مقدار پنجاه ميلي گرم در روز است كه از يازده سال پيش مصرف مي كند. ايمي پرامين براي او نوعي عصاي دست است. او تأكيد مي كند: « اگر اين دارو موقعي براي من تجويز مي شد كه بيست سال داشتم هرگز نمي توانستم آنچه را كه تا به امروز انجام داده ام به سرانجام برسانم. « بحرانهاي عصبي » من، وسواسهايم، اضطرابهايم تا آنجا كه باعث نابودي من نمي شدند به صورت موتوري قوي عمل مي كردند ».

همان طور كه پديده هاي هذيان زدگي (10) كه شربر نمونه هاي زيادي از آن را به دست مي دهد از زمان كشف نورولپتيك (11) ها بسيار كاهش يافته اند، زيرا اين داروها خوددرماني توسط هذيان را سدّ مي كنند، به همان ترتيب تجويز داروهاي ضدافسردگي به طور زودرس ممكن بود خوددرماني گرندين را توسط ماشين دفاعي پيچيده اش سدّ كند.

با تمام اين اوصاف گرندين خود معتقد است كه اوتيسم ناشي از يك جراحت در مغز است، به رغم اينكه ماشيني را كه او اختراع كرده است كاربرد چنداني در نورولوژي ندارد. او ضمناً تأكيد دارد كه روش درماني او فقط براي خودش ارزش دارد نه براي همه و بالاتر از آن تأكيد دارد كه محبت اطرافيانش نقش اساسي در بهبود او ايفا كرده است.

پي نوشت ها :

1.Jean Claude Maleval

2.Temple Grandin

3.machine régulante(F)

4.machne á serrer(F)

5.énonciation(F)

6.sequences

7.Sacks

8.reject de l`inconscient(F)

9.Imipramine دارويي كه معمولاً در درمان افسردگي مصرف مي شود.

10.paraphrenisation

11.neuroleptic

منبع مقاله :

كديور، ميترا؛ (1388)، مكتب لكان: روانكاوي در قرن بيست و يكم، تهران: انتشارات اطلاعات، چاپ دوم.

[Mohammad Aref 120452]

اختلال اوتیسم و علت نشانه‌های متنوع آن

 

یکی از مطالعات اخیر نیز نشان داد که جهش‌های پس از لقاح می‌تواند مسبب دو درصد از موارد تشخیص داده شده‌ی اوتیسم باشد.

 

ژن‌های مسئول برخی از نشانه‌های اوتیسم (ASD)، به دو دسته تقسیم می‌شوند که می‌توانند نه تنها تنوع در نشانه‌های اوتیسم، بلکه نحوه توارث این اختلال را نیز توضیح دهند. مطالعه‌ی جدیدی روی ژنتیک پشت صحنه‌ی این اختلال، نشان داد که انواعی از جهش‌های مرتبط با ضریب هوشی پایین با نقص در مهارت‌های حرکتی هم مرتبط اند. علاوه براین، شدت این جهش‌ها، در این موضوع که چرا بسیاری از جنبه‌های اختلال اوتیسم در برخی افراد بیش از دیگران به چشم می‌خورد، تاثیرگذار است.

 

در اکثر موارد، تشخیص اوتیسم مبتنی بر اساس نشانه‌هایی در رفتارهای اجتماعی و مشکلات جسمی از جمله نقص در ارتباط برقرار کردن و پردازش حسی، حرکات تکراری و مشکلات حرکتی، انجام می‌شود.

 

میشل ویگلر، یک متخصص ژنتیک مولکولی می‌گويد:

 

به نظر می‌رسد که ضعف در توانایی‌های حرکتی، یک ویژگی تقریبا جهانی کودکان مبتلا به اوتیسم باشد.

 

با این حال، صفاتی وجود دارد که معمولا با تشخیص اوتیسم همراه اند، ولی لزوما به عنوان علامتی مشخص از این اختلال در نظر گرفته نمی‌شوند. به عنوان مثال، ناتوانی‌های فکری و یادگیری در تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به اوتیسم دیده می شود، با این حال فقط کمتر از نیمی از افراد تشخیص داده شده به عنوان بیمار، ضریب هوشی پایین‌تر از ۷۰ هم دارند و پیوستگی این اختلال با این صفت، صد در صد نیست.

 

اما هنوز این امر که چه چیزی واقعا موجب می‌شود این اختلال ویژگی‌های زیادی را در فرد مبتلا متاثر کند، همچون رازی نهفته است.

 

بر اساس شواهدی که وجود دارد، چندین ژن در این اختلال درگیر بوده و تغییرات اپی ژنتیک متعددی نیز می‌تواند مسئول خاموش و روشن کردن این ژن‌ها باشد. اپی ژنتیک، مطالعه تغییرات قابل توارث در بیان ژن هست (فعال شدن یا خاموش شدن ژن‌ها) که تغییرات در توالی DNAی پشت صحنه را در بر نمی‌گیرد – تغییر در تظاهر یک صفت بدون تغییر در ژنوتیپ-. تغییرات اپی ژنتیک به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد اما با این حال تحت تاثیر عوامل مختلفی همچون سن، محیط، شیوه‌ی زندگی و حالت بیماری نیز قرار می‌گیرد).

 

در مورد اختلال اوتیسم، مطالعات گذشته توارث بسیاری از این تغییرات ژنتیکی را تایید کرده‌اند ولی در برخی مطالعات هم نقش جهش‌های de novo در این میان گزارش شده است. یکی از مطالعات اخیر نیز نشان داد که جهش‌های de novo که پس از لقاح اتفاق می‌افتد، می‌تواند مسبب دو درصد از موارد تشخیص داده شده‌ی اوتیسم باشد.

 

جهش‌های de novo: یک تغییر ژنتیکی که برای اولین بار در یکی از اعضای خانواده در نتیجه جهش در سلول جنسی تخمک یا اسپرم یکی از والدین اتفاق می افتد یا اینکه تغییری که ناشی از جهش در سلول بارور شده تخم در ابتدای تشکیل آن است. به جهش de novo جهش جدید نیز گفته می‌شود.

 

محققان یک پایگاه داده متشکل از ۲۷۰۰ خانواده که فقط یک کودک مبتلا به اوتیسم داشتند را مورد بررسی قرار دادند تا ببینند که آیا جهش‌های de novo در ژن‌های کلیدی می‌تواند به طور دقیق شدت مشکلات حرکتی را پیش‌بینی کند. این ارتباط برای سایر نشانه‌های اوتیسم، مانند مهارت‌های اجتماعی و مشکلات ارتباطی مشاهده نشد، به این معنی که احتمالا ژن‌های مسئول این صفات از والدین منتقل می‌شوند.

 

این یافته‌ها، اطلاعات دقیق زیادی در این‌باره فراهم می‌سازد و حتی در توضیح اینکه این اختلال چگونه در جوامع انسانی پایدار می‌ماند نیز مفید است. به عقیده دانشمندان برخی از جنبه‌های چالش برانگیز اوتیسم در افراد ممکن است با داشتن هوش بالاتر جبران شود.

 

ظاهرا یک تعامل قوی بین ضریب هوشی و نشانه‌های اصلی اوتیسم وجود دارد که پیش بینی توانایی‌های شناختی را در افراد مبتلا دشوار می‌سازد. محققان بر این باورند که داشتن مهارت‌های شناختی و حرکتی قوی، بر تظاهر رفتارهای دیگر اوتیسم تأثیر می‌گذارد.

 

نتیجه این که احتمال انتقال مستقیم ژن‌های موثر بر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی، بیشتر است، به عبارت دیگر، آن ژن‌هایی که موجب مشکلات یادگیری می‌شوند یا بر کنترل حرکات تاثیر دارند، به احتمال زیاد حاصل جهش‌های de novo هستند.

 

درسطح عملی‌تر، این تحقیق می‌تواند آغازی برای مطالعه توارث اوتیسم و همچنین تشخیص اختلال باشد. دانشمندان روش جدیدی را برای طبقه بندی اوتیسم بر اساس پایه‌های ژنتیکی آن ارائه داده اند: خفیف که همراه با اختلالات کمی در ارتباط با مهارت‌های حرکتی یا ضریب هوشی است، متوسط که عمدتا با مشکلاتی در زمینه‌ی مهارت‌های حرکتی همراه است و حالت شدید که هر دو مورد را به همراه دارد. آنها همچنین بر اهمیت ارزیابی ضریب هوشی و مهارت‌های حرکتی هنگام تشخیص و تعیین روش درمان تأکید می‌کنند.

 

ویگلر می‌گوید:

 

ارزیابی عینی عملکرد شناختی باید بخشی از هر گونه ارزیابی بالینی بیمار باشد.

 

این مطالعه در ژورنال

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

منتشر شده است.

 

منبع: زومیت

[Mohammad Aref 120452]

اوتیسم چیست و چه علایمی دارد؟

مفهوم اوتیسم برای اولین بار در سال ۱۹۴۳ میلادی توسط لئو کانر به کار برده شد. او گروهی از کودکان را توصیف کرد که الگوی بسیار مشخصی از نشانه‌های خاصی را از خود نشان می‌دادند و در عین حال از کودکان مبتلا به دیگر اختلالات کودکی از جمله عقب‌ماندگی ذهنی و اسکیزوفرنی متمایز بودند. کانر این شکل شدید از آسیب‌شناسی روانی کودک را در خودماندگی اولیه کودکی یا اوتیسم autism نامید.

در زمینه اختلال در خودماندگی تعاریف مختلفی وجود دارد. انجمن ملی اوتیسم آمریکا، اوتیسم را به عنوان یک ناتوانی تحولی زیستی- عصب شناختی که عموما قبل از ۳ سالگی آشکار می شود تعریف می کند.. اوتیسم تحول طبیعی مغز را در زمینه‌های تعامل اجتماعی، مهارت‌های ارتباطی و کنش شناختی تحت تأثیر قرار می دهد.

DSM- IV اختلال درخودماندگی یا اوتیسم را از یک‌سو بر اساس تحول نابهنجار یا نارسایی تعامل اجتماعی و ارتباطی و از سوی دیگر، بر مبنای محدودیت قابل ملاحظه فعالیت‌ها و رغبت‌ها تعریف می کند. اوتیسم به عنوان وخیم‌ترین اختلال روان‌شناختی کودکان که همواره آغاز آن قبل از ۳ سالگی است، تعریف می‌شود.

فراوانی این اختلال را که در پسران ۴ تا ۵ برابر بیش از دختران است ۲ تا ۵ مورد در ده هزار نفر تخمین زده اند.

اوتیسم یک بیماری روانی عصبی است که ارتباط فرد را با دنیای خارج قطع می‌کند و توانایی فرد را در جهت برقراری ارتباط با دیگران سلب می‌کند. به نظر می‌رسد قربانیان در دنیای خودشان به سر می‌برند.

علایم شایع اوتیسم

-مشکل در برقراری ارتباط (چه کلامی، چه غیر کلامی).

-مشکل تعامل اجتماعی با دیگران هم از نظر بدنی (در آغوش گرفتن) هم از نظر کلامی (مذاکره کردن).

-رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای، مثلا تکرار واژه‌ها و فعالیت‌ها به طور مداوم و دنبال کردن کارهای معمولی به طور وسواسی.

این اختلال باعث قطع شدن روابط فرد با محیط اطراف می‌شود. کودکان درخودمانده نمی‌خواهند در آغوش مادرشان باشند. حتی بزرگسالان اوتیستیک نیز با دیگران ارتباط چشمی ندارند. بعضی از افراد مبتلا به اوتیسم هرگز یاد نمی‌گیرند که صحبت کنند. این رفتارها نه تنها زندگی را برای این افراد مشکل می‌کند، بلکه زندگی را برای خانواده، آموزگاران و هر کسی که با آنها ارتباط برقرار می‌کند، سخت می‌کند.

آیا همه افراد مبتلا به اوتیسم علایم مشابهی دارند؟

اوتیسم اختلال پیچیده‌ای است که به شکل‌های متفاوتی روی افراد تأثیر می‌گذارد. چون افراد دارای اختلال اوتیسم شباهت‌ها و تفاوت‌های کمی دارند. امروزه پزشکان بر این باورند اوتیسم طیفی از اختلال را در بر می‌گیرد، بنابراین می‌توان به جای یک ویژگی دامنه‌ای از شرایط با ویژگی‌های مشابه را در نظر گرفت. پزشکان از واژه اختلال درخودماندگی برای توصیف افرادی که علایم خفیف، شدید یا بین این حالات را دارند، استفاده می کنند.

نشانه‌های دیگر اوتیسم

۱- وقتی او را صدا می زنند، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد.

۲- نمی‌تواند خواستهٔ خود را برای دیگران توضیح دهد.

۳- در مهارت‌های زبانی یا گفتاری دارای تأخیر است.

۴- دستورات را دنبال نمی‌کند.

۵- در یک آن ناشنوا به نظر می‌رسد.

۶- علامت خداحافظی (bye bye) را با دستانش نشان نمی‌دهد.

۷- اشیاء را با بدخلقی  و به شدت پرتاب می‌کند.

۸- در کارها بیش‌فعالی، عدم همکاری در کارها یا تضادگرایی را نشان می‌دهد.

۹- به طور نامناسبی با اسباب‌بازی‌های خود بازی می‌کنند.

۱۰- در موقعیت‌های خنده‌آور، نمی‌خندد.

۱۱- تماس چشمی ضعیفی برقرار می‌کند.

۱۲- بازی کردن به تنهایی را ترجیح می‌دهد.

۱۳- به نظر می‌رسد در دنیای خودش زندگی می‌کند.

۱۴- علاقه‌ای به دیگر کودکان نشان نمی‌دهد.

۱۵- روی انگشتان پا راه می‌رود.

۱۶- اغلب دلبستگی خاصی نسبت به اسباب‌بازی‌ها، اشیاء و برنامه‌ها نشان می‌دهد.

راهبردهای عملی برای مربیان و والدین در کار کردن با کودکان مبتلا به اوتیسم

خانواده‌ها و مراقبان کودکان مبتلا به اوتیسم، معمولا در جستجوی درمان برای این کودکان با گزینه‌های زیادی روبرو می‌شوند، از آنجا که افراد مبتلا به اختلال اوتیسم دقیقا ویژگی‌های مشابهی ندارند، بنابراین برنامه‌های درمانی باید برای هر فرد به صورت انفرادی تدوین شود. به رغم پژوهش‌های متعدد و کوشش‌های گسترده‌ای که در قلمروی درمانگری اختلال اوتیسم انجام شده‌اند در حال حاضر نمی‌توان بر روش درمانگری منحصر به فرد مؤثری انگشت گذاشته، هدف اصلی روش‌های مختلفی که برای درمان این اختلال به کار می‌رود افزایش توان ارتباطی و مهارت‌های زندگی روزمره و هم چنین کاهش مشکلات رفتاری مانند خود تخریبگری و پرخاشگری مهار نشده بیماران است. بنابراین، به خاطر اینکه نمی‌توان روش درمانگری منحصر به فردی را ارائه داد، لذا در مقالهٔ حاضر به رهنمودهای عملی و عینی برای بهتر شدن وضعیت کودکان درخودمانده پرداخته است.

به کودک مبتلا به اوتیسم بگویید منظورتان چیست و آنچه را که می‌گویید معنی کنید

دانش آموزان درخودمانده معمولا استعاره، اصطلاح و کنایه را نمی‌فهمند. مثلا وقتی به یک کودک ۱۰ ساله در کلاس گفته شود که سر آخرین نفری که کار را تمام کند می‌بریم، او کارش را با وحش‌تزدگی و نگرانی خاصی، به پایان می رساند و به خاطر متوجه نشدن منظور آموزگار (استعاره) در انجام کار با مشکل رو به رو می شود. در اینجا باید سعی کنیم اگر برای کودک در خودمانده‌ای این اصطلاحات را به کار می بریم، منظور خودمان را برایش واضح و روشن کنیم.

تکرار کردن یا تکرار نکردن

برای بسیاری از کودکان، اگر احساس کنیم کودک منظورمان را نفهمیده باید آنچه را گفته‌ایم به طرز دیگری بیان کنیم و کودک با بیان دیگر، متوجه منظورمان شوند. اما هنگامی که برای یک کودک مبتلا به اوتیسم بخواهیم آنچه گفته‌ایم را به زبان دیگر تکرار کنیم، چون این کودک در تلاش است آنچه به او گفته شده را پردازش کند، فکر خواهد کرد چیز دیگری که کاملا متفاوت است را گفته‌ایم و ممکن است در پردازش این مسائل گیج شود. در این موقعیت بهتر است کارهای زیر را انجام دهید:

– مکث کنید، صبر کنید ببینید آیا او منظورتان را فهمیده سپس اگر فکر می کنید، منظور شما را درک نکرده به او بگوید: «می‌خواهم همان حرفم را، جور دیگری بگویم»، بعد حرفتان را با عبارت دیگری باز گو کنید. و در صورت لزوم، آنچه را گفته‌اید بشکنید یا کوتاه کنید.

– به جای کلماتی که باعث گیج شدن کودک می شوند کلمات آسان‌تر را جایگزین کنید.

همچنین آموزگاران اغلب نگران بقیهٔ بچه‌های کلاس هستند، با همه اینها، هدف شما تقویت درک تکلم و زبان کودکان درخودمانده است. استفاده از زبان واضح، غیرمبهم و مختصر و مفید اغلب به نفع همه کودکان است که می‌تواند وهلهٔ نخست باعث پیشرفت ادراک گفتاری کل کلاس، سپس پیشرفت کامل این افراد در حیطه‌های ادراکی دیگر شود.

کنار آمدن با تغییرات

به گفته اغلب خانواده‌ها کودکان مبتلا به اوتیسم آنها تأکید دارند از یک مسیر برای رسیدن به مقصد استفاده کنند. مثلا والدینی می گویند: اگر ما کودکمان را از مسیر دیگری به مدرسه‌اش ببریم و یا اگر از مسیر همیشگی برای رفتن به جای دیگری (جز مدرسه) استفاده کنیم، او دچار وحشتزدگی، گریه و ناراحتی خواهد شد. حتی در مدرسه نیز معمولا می‌بینیم اگر کارها به شیوه‌های مختلفی انجام شوند، این کودکان دچار اضطراب خواهند شد. مثلا در موارد بسیار دیده شده است پسر درخودمانده‌ای تمام طول صبح را قادر به نشستن و انجام دادن کارش نبود، چون نگران بود مبادا ظرف پرندگان در قفس تغییر کرده باشد.

برخی راهکارها برای کمک به این کودکان برای کنار آمدن با تغییرات به شرح زیر است:

– اگر آنها قادرند تغییرات رخ داده را ببینند، شما هم با آنها همراه شوید و کمک کنید آن تغییرات را بپذیرند. برای مثال، به آنها نشان دهید مدادهایی که آنجا نگهداری می‌شوند، اکنون اینجا هستند. و در صورت امکان، هر بار فقط یک چیز را عوض کنید. پیدا کردن مداد در جای جدید را می‌توان کنترل و او را به پذیرفتن این تغیر تشویق کرد، اما پیدا کردن چند چیز در جاهای جدید ممکن است منجر به کار اضافی برای کودک شده او را دچار اضطراب کند.

-برای نشان دادن اینکه چه تغییراتی در مسیر آمدن او به مدرسه اتفاق می افتد، از جدول برنامه هفتگی دیداری استفاده کنید.

– از تصاویر، نمودارها و نقشه ها کمک بگیرید. مثلا اگر تعمیر خیابان ایجاب می‌کند مسیر مدرسه تغییر داده شود، روی نقشه یا از راه نقش بازی کردن به او نشان دهید خانهٔ آنها و مدرسه‌اش در کجا قرار دارد و چگونه می توان از مسیرهای متفاوت به مدرسه رفت. علائم و نشانه‌های مناسب را به وسیله تصاویر و نقشه‌ها شناسایی کنید به طوری که آنها راحت‌تر تغییرات را پذیرا باشند.

-اگر آموزگار جدیدی قرار است کلاس درس را بر عهده بگیرد، پیش از اینکه آموزگار جدید وارد کلاس شود، یک عکس از آموزگار جدید را به دانش آموز بدهید به طوری که دانش‌آموز بداند چه کسی قرار است به آنها درس بدهد. از او انتظار نداشته باشید. نام آموزگار جدید را به خاطر بیاورد. اگر آموزگار کمکی (جدید) اغلب ناشناس است بهتر است از یک تصویر کلی یا یک نماد برای نشان دادن به آموزگار کمکی، پیش از ورود به کلاس استفاده کنید، تا کودک راحت‌تر آموزگار جدید را بپذیرد. بیشترین چیزی که کودک مبتلا به اوتیسم را هنگام آمدن یک آموزگار کمکی نا آرام می‌کند، تغییراتی است که در رفتار سایر شاگردان دیده می شود.

-اگر آموزگار قصد دارد مدل موهایش را عوض کند یا ریشش را بزند، خوب است پیش از آن که این تغییرات را در خود ایجاد کند، عکس‌هایی را با یک لباس از حالت قبل و بعد از آن تغییر، تهیه کند و با خود به کلاس بیاورد و با استفاده از آن عکس‌ها درباره تغییری که در نظر دارد به دانش‌آموز توضیح دهد و با هم درباره آن تغییرات بحث کنند تا وقتی آموزگار با تغییرات مورد نظر به کلاس می‌آید دانش‌آموز دچار اضطراب نشود.

من شروع کرده‌ام، پس تمام هم خواهم کرد

برعکس پیشنهادهای بالا، اغلب بهتر است به دانش‌آموز اجازه دهید، آنچه را خود شروع کرده خود به پایان برساند. رها کردن کاری که شروع شده برای او کاملا غیرقابل تحمل است. فقط اطمینان حاصل کنید زمان کافی برای به پایان رساندن کار برایش وجود دارد. به همین ترتیب، اگر از او خواسته اید ۳ کار انجام دهد، انجام کار چهارم را به او فشار نیاورید و این مقدار برایش کافی است.

ثابت نگه داشتن اشیای مشابه

تصمیم گیری دربارهٔ اینکه چه چیز باید تغییر کند و چه چیز باید همان طور که هست، ثابت بماند (مثل بسیاری از جنبه‌های دیگر درخودماندگی) بستگی به نیازهای هر کودک دارد. بعضی مواقع لازم است جنبه‌های خاصی از زندگی مدرسه را برای کودک در خودمانده ثابت نگه داشت و برای کنترل تغییر و تحول به رویکردی با انعطاف‌پذیری بیشتر در زندگی نیاز است. همچنین باید اطمینان پیدا کرد بقیهٔ قسمت های مدرسه هیچ چیز شگفت انگیزی ندارند.

انتقال‌ها: شروع مدرسه و تغییر دوره تحصیلی

یکی از موارد مضطرب‌کننده برای والدین و دانش‌آموزان زمان ورود به مدرسهٔ تازه یا گذر به مقطع بعدی است. ممکن است دبیرستان از بقیه موارد اضطراب‌آورتر باشد، چون شامل ساختمان‌های خیلی بزرگ‌تر و نیز تغییرات منظم در آموزگاران و کلاس‌ها است. البته کارهای زیادی می‌توان انجام داد تا کودک را برای این تغییرات آماده کرد. همچنین، در هنگام آماده‌سازی این انتقال‌ها (شروع مدرسه یا از یک مدرسه به مدرسه دیگر باید تا حد امکان نظر والدین را در انجام این کارها جویا شد. در این مسیر توجه به دو نکته دارای اهمیت است:

الف- شناخت مدرسه

اغلب دانش‌آموزان این فرصت را خواهند داشت که نگاهی به مدرسهٔ جدیدشان بیندازند اما صحبت کردن با کارکنان آنجا ممکن است به ملاقات‌های بعدی موکول شود. برای شناخت مدرسه زمانی باید بازدید انجام شود که همه شاگردان مدرسه سر کلاس هایشان باشند تا کودک بتواند بدون وجود سر و صدا یا هیاهو، نگاهی به اطراف بیاندازد. اگر کودک دستیار حمایت از یادگیری (LSA) دارد، این دستیار می‌تواند در آشنا کردن مدرسه به کودک کمک زیادی بکند. به این صورت که می‌تواند کودک مبتلا به اوتیسم و یک یا دو کودک دیگر را به مدرسه ببرد تا مدرسه را ببینند و با قسمت‌های مختلف آن آشنا شوند.

-در یکی از این بازدیدها، جاهای مهم مثل دستشویی، ناهارخوری و جای امن را شناسایی کنید و به کودک نشان دهید.

-یک دوربین دیجیتالی بردارید و از ساختمان و ویژگی های برجستهٔ آن عکس بگیرید. از این عکس‌ها برای درست کردن آلبوم شخصی استفاده کنید تا هر وقت صحبت از انتقال به مدرسهٔ تازه است، کودک به آن نگاه کند. بر این آلبوم می‌تواند با نقشهٔ مدرسه شروع شود، این نقشه نشان می‌دهد هر یک از این عکس‌ها کجا گرفته شده و ممکن است مسیر رفت و آمد به مدرسه را نیز مشخص کنند.

-مجموعهٔ مسائلی را که به دانش‌آموز مربوط است و در مدرسه باید بداند جمع آوری کنید و به او بگویید مراقب آنها باشد. در مراحل اولیه مسائل زیادی را به کودک نگویید چون باعث اضطراب و دلزدگی او نسبت به مدرسه می‌شود. در کلاس از دانش آموزان درخودمانده بخواهید به جدول زمانبندی که نشان‌دهندهٔ تغییرات کلاس و آموزگار است، نگاه کند (موضوعات این جدول برای اینکه با یک نگاه شناسایی شوند، باید به صورت رنگی باشد).

-کودکی که می‌خواهد برای نخستین بار به مدرسه برود ممکن است پیش از شروع کلاس (ترم) آموزگارش را ملاقات کند. در صورت تمایل کارکنان، عکس‌هایی را در اختیار شاگردان قرار دهند تا آنها بدانند آموزگار و آموزگار کمکی‌شان چه کسانی هستند.

ب- شناختن دانش‌آموز

– تصویر کلی دانش‌آموز از قبیل علایق، نفرت‌ها سبک‌های یادگیری و شیوهٔ تعامل اجتماعی می‌توانند برای آموزگار (های) جدید مفید واقع شوند و به شناختن هرچه بیشتر دانش‌آموز کمک کنند.

– یک روش ارتباطی ثابت مثل دفترچهٔ خاطرات خانه – مدرسه برای ارتباط مدرسه و خانه ترتیب دهید تا اخبار مثبت و ستایش‌انگیز و نیز دلایل نگرانی کودک، هم از طرف آموزگار و هم والدین در آن ثبت شود تا از این راه نیز توانایی‌ها و ناتوانایی‌های کودک راحت‌تر شناخته شود.

-ملاقات با کادر آموزشی با آموزگاران تازه مدرسهٔ فعلی دانش‌آموز مفید است. به طوری که آنها بتوانند کودک را در یک محیط (مثل محیط یادگیری) یا توانایی او را در ارتباط با دیگر افراد به ویژه سایر کودکان ببینند و بشناسند. این عمل به ویژه برای کارمندانی که مسئولیت حمایت از شاگرد را در مدرسهٔ جدید، بر عهده دارند حائز اهمیت است.

– در صورت لزوم افراد مهمی را که در مدرسه و در زمین بازی از کودکی حمایت خواهند کرد (مثل آموزگار کمکی) شناسایی کنید (اطلاعاتی دربارهٔ آنها فراهم نمایید تا هنگام رخدادها نهایت تلاش خود را در کمک به کودک انجام دهند.

مهارت‌های اجتماعی

توجه به بیشتر نکات زیر با همهٔ آنها ضروری است زیرا مهارت اجتماعی پایهٔ مهمی برای یادگیری مؤثر محسوب می شود:

– فراهم کردن جایی امن، طی ساعت‌های مدرسه برای کودک لازم است. این مکان می تواند کتابخانه باشد به شرط آنکه دانش‌آموز در این مکان نسبتا مستقل باشد. سایر مکان‌ها مثل گوشه‌ای دنج کلاس، اتاق رایانه و مرکز یادگیری را نیز می‌توان برای این کار در نظر گرفت و در کنار این موارد حتما باید کودک را به طور غیرمستقیم پایش کرد.

-در صورت لزوم مکان دیگری را برای ناهارخوری او پیدا کنید (در اینجا نیز نظارت لازم است).

-فرصت‌هایی در اختیار کودک قرار دهید تا بدون بیم از مشارکت با دوستانش راحت باشد و با امنیت و آرامش، به کارهای اجتماعی‌اش بپردازد. همچنین بهتر است وقتی کودک با دوستانش است توسط بزرگسالان به خصوص دستیار حمایت از یادگیری دیده نشوند.

-همان طور که پیشتر اشاره شد، ارائه روش های روزانه برای کم کردن اضطراب دانش آموز و جدا کردن وقایع روزانه مهم است. همچنین روش، مربوط به تدریس مهارت‌های لازم در کنار همراهی جنبه های هیجانی برای کسب توانایی موفقیت اجتماعی لازم است. فردی که این حمایت را فراهم می کند ممکن است بتواند مثل مفسر عمل کرده، به نظریات دانش آموز وقتی که چیزی غلط پیش می‌رود، گوش فرا دهد.

– در حین اینکه درک می‌کنیم شاگرد مبتلا به اوتیسم ممکن است در همهٔ سطوح مدرسه به ویژه تغییر، دچار اضطراب و ترس شود، ولی ارائهٔ راهکارهای تشویق‌کننده و توان‌بخشی برای غلبه بر این مشکل به او کمک می‌کند تا اعتماد لازم را در هر زمینه به ویژه زمینه‌های اجتماعی به دست آورد و ممکن است باعث شود در آینده، بهتر با این مشکل کنار بیاید و حتی در اجتماع راحت تر وارد شود. در نهایت باعث ایجاد یک چرخهٔ مثبت در فرایند اجتماعی شدن او شود.

منبع: 1پزشک