مشاعره با اشعار حافظ

[مرید 1252]

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

 

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

[Astraea 25351]

یا رب چه غمزه کرد صراحی که خون خم

با نعره​های قلقلش اندر گلو ببست

[مرید 1252]

تا شدم حلقه بگوش در میخانه عشق

 

هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

[Astraea 25351]

مستم کن آن چنان که ندانم ز بيخودی

در عرصه خيال که آمد کدام رفت

[مرید 1252]

تا چند همچو شمع زبان آوری کنی

 

پروانه مراد رسید ای محب خموش

[masoume 5751]

شهر خالی ست ز عشاق بود کز طرفی

مردی از خویش برون آید و کاری بکند

[مرید 1252]

دریا وکوه در ره ومن خسته وضعیف

 

ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

[Astraea 25351]

ما سرخوشان مست دل از دست داده ایم

همراز عشق و هم نفس جام باده ایم

[masoume 5751]

مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه

کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم

[مرید 1252]

ما چو دادیم دل ودیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

[masoume 5751]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

 

[surgun 729]

درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد

 

حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

[masoume 5751]

تا ز می خانه و می نام و نشان خواهد بود

سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

[AFARIN 7196]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

[masoume 5751]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم

[AFARIN 7196]

منم که شهرۀ شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

[surgun 729]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

 

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

[masoume 5751]

در انتظار رویت ما و امیدواری

درعشوه وصالت ماوخیال و خوابی

[surgun 729]

یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس

 

جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود

[آریوبرزن 13988]

 

دیر یست که دلدار پیامی نفرستاد

ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

 

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران

پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد